เทพปีศาจหวนคืน 1260-1263

 เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1260 กับดักอาณาจักรแห่งความฝัน

แปลโดย iPAT 

ฟางหยวนตกใจเมื่อได้ยินอิงอู๋เซี่ยตะโกนว่า “นำวิญญาณสู่ความฝัน!”

นำวิญญาณสู่ความฝันเป็นท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งความฝันที่ทรงพลัง ในการต่อสู้บนภูเขาอี้เทียน อิงอู๋เซี่ยกระทั่งทำให้เจ้าวังสวรรค์ผล็อยหลับและติดอยู่ในอาณาจักรแห่งความฝัน

ฟางหยวนมีความประทับใจต่อท่าไม้ตายนี้ เพราะหากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเจตจำนงสรรค์ เขาอาจตายอยู่ในอาณาจักรแห่งความฝันตั้งแต่ครั้งนั้น

ในยุคนี้วิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งความฝันหายากมากโดยไม่ต้องกล่าวถึงท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งความฝัน

ทุกคนที่เผชิญหน้ากับท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝัน ไม่มีผู้ใดสามารถต่อต้านขัดขืน

ฟางหยวนก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

เขามีท่าไม้ตายอมตะคลี่คลายความฝัน แต่เขาก็มีร่างทารกอมตะเช่นกัน เผชิญหน้ากับท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝัน แม้เขาจะใช้เวลาเพียงชั่วครู่ในอาณาจักรแห่งความฝัน แต่ช่วงเวลาสั้นๆก็สามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงและอันตรายมาก

ฟางหยวนทะยานร่างขึ้นสู่ท้องฟ้าโดยไม่ลังเล

ระหว่างล่าถอย เขามีข้อสงสัยอยู่ในใจ

ย้อนกลับไปท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันของอิงอู๋เซี่ยทรงพลังมากเพราะเขามีวิญญาณอมตะมากมายรวมถึงร่างกายาแห่งความฝัน

แต่ตอนนี้อิงอู๋เซี่ยมีวิญญาณอมตะเหล่านั้นอยู่ในการครอบครองงั้นหรือ?

ฟางหยวนไม่รู้รายละเอียดแน่ชัด แต่เขาแน่ใจว่าร่างผีดิบอมตะของอิงอู๋เซี่ยจะลดพลังอำนาจของท่าไม้ตายนี้ลงหลายระดับ

ฟางหยวนล่าถอยออกไปในระยะไกลอย่างรวดเร็ว แต่เขายังไม่ถูกนำเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝัน ‘อิงอู๋เซี่ยหลอกข้างั้นหรือ?’

ฟางหยวนคิดถึงเรื่องนี้ขณะที่สภาพแวดล้อมของเขาเปลี่ยนแปลงไป

ภาคใต้ ในชีวิตแรกของฟางหยวน

ภูเขาชิงเหมาถูกทำลายจากการระเบิดตัวเองของไป่หนิงปิง ฟางหยวนเข้าไปอยู่ในขบวนสินค้าเพื่อฝึกฝนและหารายได้

ขบวนสินค้ามาถึงหุบเขาแห่งหนึ่ง กองโจรสองกลุ่มพุ่งเข้ามาจากด้านหน้าและด้านหลัง

“ฆ่า!”

“ปกป้องสินค้า!”

ขบวนสินค้าเกิดความโกลาหลขึ้นทันที เสียงโห่ร้องดังไปทั่วหุบเขา ฝ่ายหนึ่งเป็นกองโจร อีกฝ่ายเป็นขบวนสินคา

เด็กหนุ่มฟางหยวนผสานตัวอยู่ในขบวนสินค้าและกัดฟันแน่น เขากำลังตื่นตระหนกกับการซุ่มโจมตีอย่างกะทันหันของกองโจรกลุ่มนี้

“นี่คืออาณาจักรแห่งความฝัน ข้าถูกนำเข้ามาในอาณาจักรแห่งความฝันจริงๆ!”

แต่ความสับสนก็หายไปอย่างรวดเร็ว ฟางหยวนเร่งใช้ท่าไม้ตายอมตะคลี่คลายความฝัน

อย่างไรก็ตามในจังหวะนี้เขาพบว่าตนเองออกจากอาณาจักรแห่งความฝันและกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงด้วยตัวมันเองโดยไม่คาดคิด

“เกิดสิ่งใดขึ้น?” ฟางหยวนพึ่งตั้งคำถามเมื่อสภาพแวดล้อมรอบตัวเปลี่ยนไปอีกหน

เขากลับเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝันอีกครั้ง

มันเป็นความฝันที่ต่อเนื่องจากครั้งก่อน

ในหุบเขา กองโจรกับขบวนสินค้ากำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด

“แปลก ที่นี่ไม่ควรมีกองโจรซ่อนตัวอยู่” นายน้อยของขบวนสินค้าลงจากรถม้าและมองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความงุนงง

ผู้นำขบวนสินค้าป้องกันตัวพร้อมกับตอบคำถามนายน้อยผู้นี้ “ถูกต้อง เส้นทางสายนี้เป็นเส้นทางเก่า ผู้ใดจะคิดว่าโจรภูเขาเหล่านี้จะซ่อนตัวอยู่ที่นี่”

นายน้อยกวักมือเรียก “ศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นเพียงผู้ใช้วิญญาณระดับสอง แต่การป้องกันของเราแข็งแกร่งมาก ไม่จำเป็นต้องกลัวพวกเขา”

“นายน้อยกล่าวถูกต้องแล้ว เราจะทำให้แน่ใจว่าโจรชั่วเหล่านี้จะอยู่ที่นี่ตลอดไป!” ผู้นำขบวนสินค้าเผยรอยยิ้มชั่วร้าย

แต่ในจังหวะนี้กลับมีเสียงดังมาจากด้านบน

ทุกคนมองขึ้นไป

ภาพที่เห็นทำให้พวกเขาตื่นตระหนก

หินก้อนใหญ่จำนวนมากกลิ้งลงมาจากหุบเขาด้านบน หินเหล่านี้พุ่งมาทางพวกเขา พลังของพวกมันไม่ด้อยกว่าการโจมตีของผู้ใช้วิญญาณระดับสอง

พวกเขายังมองเห็นผู้คนมากมายยืนอยู่บนหน้าผา นี่เป็นแผนการที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ล่วงหน้า!

“ถอย!” ใบหน้าของนายน้อยกลายเป็นซีดเผือด

“มันสายเกินไปแล้ว…” ผู้นำขบวนสินค้ารู้สึกลำบากใจ

กองหินพุ่งชนผู้ใช้วิญญาณของขบวนสินค้าและทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บทันที ขวัญกำลังใจของกองโจรพุ่งสูงขึ้นอย่างมาก

“บัดซบ!” ฟางหยวนส่ายศีรษะ

“นี่คือท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันที่แท้จริง แต่มันยังไม่สมบูรณ์ มันสามารถส่งข้าเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝัน แต่มันไม่สามารถขังข้าไว้ที่นี่ตลอดไป อย่างไรก็ตามนี่เพียงพอแล้วที่จะเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ของข้า!” หัวใจของฟางหยวนจมดิ่งลง

อิงอู๋เซี่ยเฝ้ามองสภาพแวดล้อมอย่างระมัดระวัง แต่หลังจากชั่วครู่พวกเขาก็ยังไม่เห็นฟางหยวนปรากฏตัวขึ้น

“เขาล่าถอยไปแล้วงั้นหรือ?” ไห่ลั่วหลันรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ

ไป่หนิงปิงมองอิงอู๋เซี่ย

อิงอู๋เซี่ยถอนหายใจยาว “เห้อ…น่าเสียดาย”

หลังการต่อสู้บนภูเขาอี้เทียน อิงอู๋เซี่ยลอบหลอมรวมวิญญาณบนเส้นทางแห่งความฝันขึ้นมาอีกครั้งอย่างลับๆ

อิงอู๋เซี่ยตั้งใจใช้ท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันเมื่อฟางหยวนใช้ไพ่ตายของเขา

อย่างไรก็ตามฟางหยวนไม่ได้ใช้ไพ่ตายใบนั้น

การกระตุ้นใช้งานท่าไม้ตายอมตะที่ทรงพลัง ฟางหยวนต้องใช้เวลาชั่วครู่ เมื่อเวลานั้นมาถึงอิงอู๋เซี่ยจะฉวยโอกาสใช้ท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันเพื่อทำให้ฟางหยวนล้มเหลวในการกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะของเขา

ยิ่งท่าไม้ตายทรงพลังมากเท่าใด ผลกระทบย้อนกลับของมันก็ยิ่งรุนแรงมากเท่านั้น

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหากฟางหยวนติดอยู่ในอาณาจักรแห่งความฝันขณะกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะที่ทรงพลัง เขาจะล้มเหลวและได้รับผลกระทบย้อนกลับที่รุนแรง

อิงอู๋เซี่ยอธิบายเรื่องนี้กับพันธมิตรของเขาอย่างละเอียด

อย่างไรก็ตามในสถานการณ์ก่อนหน้า อิงอู๋เซี่ยไม่มีทางเลือกและต้องกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันก่อนเวลาอันควรเท่านั้น

หากเขาไม่ใช้มัน การโจมตีของฟางหยวนอาจประสบความสำเร็จและทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ สถานการณ์จะเปลี่ยนไปอย่างมาก สุดท้ายพวกเขาจะเสียชีวิตในที่สุด

อิงอู๋เซี่ยสามารถวิเคราะห์สถานการณ์ได้อย่างเฉียบแหลมและแม่นยำในสถานการณ์นี้

“ดูเหมือนฟางหยวนจะไม่สามารถโจมตีได้ในเวลานี้ เราควรรีบไป ท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันยังไม่สมบูรณ์ ประสิทธิภาพของมันจะลดลงตามเวลาที่ผ่านไป”

อิงอู๋เซี่ยออกคำสั่ง ผู้อมตะทั้งห้าออกเดินทางทันที

อย่างไรก็ตามพวกเขายังไปได้ไม่ไกลเมื่อฟางหยวนกลับมาอีกครั้ง

ฟางหยวนไม่ยอมให้กลุ่มของอิงอู๋เซี่ยหลุดรอดไปจากใต้จมูกของเขา ดังนั้นเขาจึงออกไล่ล่าทันที

ไท่เป่ยหยุนเฉิงยังหมดสติ ผู้อมตะทั้งสี่ถูกฟางหยวนพัวพัน เดิมทีมันเป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะเดินทางข้ามกำแพงภูมิภาคอยู่แล้ว แต่ด้วยการแทรกแซงของฟางหยวน มันยิ่งยากลำบากมากขึ้นสำหรับพวกเขา

…..

“ระวัง!” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นด้านหลังฟางหยวน

ฟางหยวนไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลาเมื่อเศษหินปะทะศีรษะของเขา

“ลุงหนวด ท่านช่วยข้าไว้ ขอบคุณมาก!” ฟางหยวนเห็นชายเคราหนาเดินเข้ามาหลังจากทำลายก้อนหินขนาดใหญ่ที่ร่วงหล่นลงมา

“เจ้าหนู ดูแลตัวเองให้ดี!” ลุงเคราหนากล่าวด้วยความกังวล

เป็นเพียงเวลานี้ที่เสียงกรีดร้องแหลมสูงของผู้นำขบวนสินค้าดังขึ้น “นายน้อย มาเร็ว ปกป้องนายน้อย!”

สองผู้ใช้วิญญาณปีศาจระดับสามพุ่งเข้าปิดล้อมนายน้อยของขบวนสินค้าที่เคยทำให้ฟางหยวนอับอาย

นายน้อยผู้นี้กำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย กระทั่งผู้ใช้วิญญาณที่ปกป้องขบวนสินค้ายังรู้สึกหวาดกลัว

“รออยู่ที่นี่ ข้าจะไปช่วยนายน้อย!” ลุงเคราหนากล่าวก่อนจะวิ่งออกไป

…..

อาณาจักรแห่งความฝันปรากฏขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก ฟางหยวนกำลังพบกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก

กลุ่มของอิงอู๋เซี่ยตระหนักได้ว่าอาณาจักรแห่งความฝันส่งอิทธิพลต่อฟางหยวน

อย่างไรก็ตามพวกเขายังไม่สามารถเดินทางออกจากกำแพงภูมิภาค

“พวกเจ้าออกไปซะ ข้าจะถ่วงเวลาอยู่ที่นี่!” ในช่วงเวลาสำคัญซื่อหนิวก้าวออกมา

ท่าไม้ตายอมตะคลื่นดิน!

พื้นดินรอบตัวซื่อหนิวระเบิดขึ้นสู่อากาศและขยายวงกว้างออกไปอย่างรวดเร็ว

ฟางหยวนเร่งล่าถอย แต่ในช่วงเวลาวิกฤต อาณาจักรแห่งความฝันก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง เขาพลาดโอกาสที่จะหลบหนีจากระยะการโจมตีของศัตรู

ฟางหยวนส่งลมหายใจมังกรออกไป แต่ลมหายใจมังกรกลับสลายไปหลังจากเคลื่อนที่ไปได้เพียงห้าถึงหกก้าว

ฟางหยวนพยายามใช้ร่างมังกรดาบบรรพกาลพุ่งออกไปแต่ยังไม่สามารถหลบหนี

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1261 ปีศาจอมตะบนเส้นทางแห่งเลือด

แปลโดย iPAT 

“เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!” ดวงตามังกรมองไปที่ซื่อหนิว

ซื่อหนิวเงยหน้าขึ้นและตะโกน “นายท่าน ไปเร็ว!”

“ซื่อหนิว ข้าจะจดจำความภักดีของเจ้าเอาไว้!” อิงอู๋เซี่ยชำเลืองมองซื่อหนิวเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะรีบจากไป

เมื่อซื่อหนิวตัดสินใจเสี่ยงชีวิตเพื่อถ่วงเวลาฟางหยวน อิงอู๋เซี่ยและคนอื่นๆจึงสามารถออกจากกำแพงภูมิภาคและเข้าสู่ภาคเหนือได้ในที่สุด

ขณะที่เท้าของพวกเขาเหยียบลงบนพื้นหญ้า อิงอู๋เซี่ยก็ดึงไท่เป่ยหยุนเฉิงออกมาจากมิติช่องว่างของเขา

ชายชราตื่นขึ้นแล้วแต่อาการบาดเจ็บของเขายังรุนแรงมาก ชีวิตของเขายังอยู่ในอันตราย

เมื่อผู้อมตะทั้งสี่อยู่พร้อมหน้า พวกเขาก็กระตุ้นใช้ค่ายกลวิญญาณท่องรอบทิศและหายตัวไปจากจุดนั้นทันที

…..

ภายในอาณาจักรแห่งความฝัน

การต่อสู้จบลงแล้ว

กลุ่มโจรเสียชีวิตทั้งหมด

แต่ฝ่ายขบวนสินค้าก็อยู่ในสภาพที่เลวร้ายเช่นกัน มีผู้ได้รับบาดเจ็บและล้มตายจำนวนมาก

ศพถูกทิ้งไว้ทุกหนทุกแห่งพร้อมกับบ่อเลือด

“ลุกหนวด กลับมา ตื่นได้แล้ว!” ฟางหยวนมองลุงเคราหนาที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและรู้สึกตื่นตระหนก

“ช่วยด้วย ช่วยเขาที!” ฟางหยวนตะโกนด้วยเสียงแหบแห้งแต่ไม่มีผู้ใดเข้ามา

ฟางหยวนรีบวิ่งไปหานายน้อย “ลุงหนวดได้รับบาดเจ็บขณะช่วยชีวิตท่าน เขากำลังจะตาย โปรดช่วยเขาด้วย!”

“เขาไม่สามารถช่วยได้แล้ว อาการบาดเจ็บของเขาร้ายแรงมาก สิ่งสำคัญคือเขาถูกโจมตีโดยวิญญาณพิษ เราไม่สามารถรักษาเขา” นายน้อยส่ายศีรษะและเผยรอยยิ้มชั่วร้าย

“ไม่ ท่านมีวิธี ท่านสามารถรักษาพิษ ท่านถูกโจมตีโดยวิญญาณพิษเช่นกัน!” ฟางหยวนไม่ยอมแพ้

การแสดงออกของนายน้อยกลายเป็นมืดครึ้ม “เจ้าต้องการให้ข้าใช้วิญญาณอันล้ำค่าเพื่อคนนอกงั้นหรือ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าวิญญาณสายรักษามีขีดจำกัดในการใช้งาน”

“แต่ลุงหนวดได้รับบาดเจ็บเพราะช่วยท่าน!” ฟางหยวนโต้แย้ง

“แม้เขาจะไม่ช่วยข้า ข้าก็ยังมีผู้พิทักษ์ที่คอยดูแลความปลอดภัยของข้าตลอดเวลา” นายน้อยเย้ยหยันและโบกมือไล่ฟางหยวน “ไปซะ วิญญาณสายรักษาของข้าจะนำไปใช้กับมดปลวกเช่นพวกเจ้าได้อย่างไร?”

ฟางหยวนกัดฟันและกำหมัดแน่นโดยไม่ขยับจากจุดเดิม

“เจ้ากำลังรนหาที่ตายงั้นหรือ?” นายน้อยเริ่มโกรธ

“ฟางหยวน…” เป็นเพียงเวลานี้ที่ลุงเคราหนาตื่นขึ้นและเรียกชื่อฟางหยวนเบาๆ

ร่างของฟางหยวนสั่นสะท้านขึ้น เขาหันหลังและวิ่งกลับไปหาลุงเคราหนา “ลุงหนวด ท่านฟื้นแล้ว!”

ฟางหยวนรู้สึกประหลาดใจและมีความสุข

“อย่าต่อต้านนายน้อย เจ้าจะเป็นฝ่ายทุกข์ทรมาน หยุดอ้อนวอน วิญญาณสายรักษจะใช้กับคนเช่นพวกเราได้อย่างไร?” ลุงเคราหนายิ้ม

“แต่ท่านลุง อาการบาดเจ็บของท่าน…” ฟางหยวนสะอื้น

…..

“บึม!”

ซื่อหนิวล้มลงบนพื้นอย่างสูญสิ้นเรี่ยวแรง

“ฮ่าฮ่าฮ่า” เขามองมังกรดาบบรรพกาลที่บินอยู่ด้านหน้าและหัวเราะ “ข้าทำสำเร็จ! นายท่านสามารถหลบหนี ฮ่าฮ่าฮ่า นิกายเงาจะไม่มีวันแพ้! เทพปีศาจจิตวิญญาณจงเจริญ!”

ฟางหยวนใช้กรงเล็บทุบทำลายร่างหินของซื่อหนิวจ

ร่างหินของซื่อหนิวระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระจัดกระจายไปทั่ว

“คนกำลังจะตายจะตะโกนเพื่อสิ่งใด?” ฟางหยวนเย้ยหยันและหยิบชิ้นส่วนสำคัญที่สุดออกมาจากกองหิน

จากนั้นเขาก็บินออกจากกำแพงภูมิภาคและไปยังภาคเหนือ

เขาโยนชิ้นส่วนหินลงบนพื้นก่อนที่มันจะดูดซับปราณสวรรค์พิภพและควบรวมเป็นแดนศักดิ์สิทธ์

ฟางหยวนใช้ท่าไม้ตายอมตะสัมผัสแห่งโชคตรวจสอบตำแหน่งของอิงอู๋เซี่ยและพบว่าพวกเขาอยู่ไกลมาก

“ฮืม! พวกเขาใช้ค่ายกลวิญญาณนั่น! แต่แล้วอย่างไร? พวกเจ้าทั้งหมดต้องตายด้วยน้ำมือของข้าไม่ช้าก็เร็ว!”

“แต่ที่นั่นดูเหมือนจะเป็นโลกใต้บาดาลของกองกำลังพันธมิตรผีดิบ”

ฟางหยวนกลับสู่ร่างมนุษย์และขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขาคุ้นเคยกับโลกใต้บาดานของภาคเหนือ เมืองคลื่นทมิฬยังซ่อนอยู่ที่นั่น น่าเสียดายที่ไม่มีผู้ใดพบมัน ไม่ใช่เรื่องแปลกหากอิงอู๋เซี่ยจะไปที่นั่น

“กองกำลังพันธมิตรผีดิบอของภาคเหนือถูกทำลายไปแล้ว แต่ดูเหมือนที่นั่นจะมีทรัพยากรถูกทิ้งเอาไว้”

นี่เป็นสิ่งที่สามารถคาดเดา

ทรัพยการของเมืองคลื่นทมิฬยังถูกซ่อนไว้ที่นั่น

อย่างไรก็ตามซื่อหนิวตายไปแล้วขณะที่กลุ่มของอิงอู๋เซี่ยได้รับบาดเจ็บ หากพวกเขาต่อสู้อีกครั้ง แม้ที่นี่จะไม่ได้อยู่ในกำแพงภูมิภาค แต่ฟางหยวนยังมีความได้เปรียบ

แดนศักดิ์สิทธิ์ของซื่อหนิวก่อตัวขึ้นแล้ว ฟางหยวนเข้าไปแต่ไม่สามารถกำหราบจิตวิญญาณแผ่นดิน ความสำเร็จบนเส้นทางแห่งปฐพีของเขาอยู่ในระดับผู้เชี่ยวชาญไม่ใช่ปรมาจารย์ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์ระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งปฐพีและต้องปล่อยมันไว้ชั่วคราว

ในอาณาจักรแห่งความฝัน

มีสมุนไพรชนิดหนึ่งที่กล่าวกันว่าสามารถบรรเทาพิษ เด็กหนุ่มฟางหยวนลอบออกจากขบวนสินค้าและปีนขึ้นไปบนหน้าผาเพื่อหาสมุนไพรดังกล่าว

ลมภูเขาอันหนาวเหน็บพัดมาทำให้ร่างกายของฟางหยวนสั่นสะท้าน

หน้าผาสูงชันอาจนำไปสู่การเสียชีวิตได้อย่างง่ายดายหากประมาทเพียงเล็กน้อย

‘ข้าต้องหาสมุนไพรเพื่อรักษาลุงหนวด!’

‘เขาช่วยชีวิตข้าไว้ ข้าจะไม่ชดใช้หนี้บุญคุณนี้ได้อย่างไร?’

‘อดทนไว้ ฟาง…หยวน…อย่ากลัว…’

ฟางหยวนสูดหายใจลึกก่อนจะยื่นมือออกไป หลังจากพยายามหลายครั้งในที่สุดเขาก็สามารถคว้าสมุนไพรมาได้

ในยามรุ่งสางด้วยตะกร้าที่เต็มไปด้วยสมุนไพรและเสื้อผ้าที่ขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เขากลับไปยังค่ายพักแรม

…..

“เอาล่ะ อาณาจักรแห่งความฝันจบลงแล้ว” ฟางหยวนตื่นจากอาณาจักรแห่งความฝัน

ในที่สุดเขาก็กำจัดการแทรกแซงของอาณาจักรแห่งความฝันได้สำเร็จ

ในฉากสุดท้ายฟางหยวนยังได้รับทรัพยากรบนเส้นทางแห่งความฝันจำนวนมาก ถูกต้อง มันคือสมุนไพรในตะกร้า

‘หากข้าเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝันด้วยตนเอง ไม่มีทางที่ข้าจะสามารถเก็บเกี่ยวทรัพยากรได้มากถึงเพียงนี้ เป็นไปได้หรือไม่ที่ท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันของอิงอู๋เซี่ยนอกจากจะสามารถใช้โจมตีศัตรู มันยังช่วยให้ผู้สำรวจได้รับทรัพยากรบนเส้นทางแห่งความฝัน?’

ฟางหยวนคิดขณะไล่ล่ากลุ่มของอิงอู๋เซี่ยอีกครั้ง

โดยปราศจากการแทรกแซงจากอาณาจักรแห่งความฝัน แม้อิงอู๋เซี่ยจะหนีไปจนสุดขอบโลก ฟางหยวนก็สามารถไล่ล่า

…..

แดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะ

“เทพธิดาจ้าว อย่าใช้วิญญาณแห่งความรักอีกเลย ตอนนี้เจ้าไม่สามารถพูดได้แล้ว หากใช้ซ้ำๆ ข้าไม่รู้ว่าเจ้าต้องจ่ายด้วยสิ่งใดอีก!” ซือเจิ้งอี้เกลี้ยกล่อม

แต่จ้าวเหลียนหยุนส่ายศีรษะ

ในการต่อสู้กับจ้าวต้าหนิว วิญญาณแห่งความรักได้แสดงพลังอำนาจของมันออกมา แต่ครั้งนั้นวิญญาณแห่งความรักไม่ได้ใช้พลังงานอมตะแต่มันกลับพรากบางสิ่งไปจากจ้าวเหลียนหยุน

สิ่งนั้นคือเสียงของนาง

หลังการต่อสู้จบลง จ้าวเหลียนหยุนไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้อีก นางไม่สามารถแม้แต่ก่นเสียงในลำคอ

“หงหยุนยังรอข้าอยู่! ข้าไม่สามารถรออยู่ที่นี่และเฝ้ามองจากด้านข้าง แม้ข้าจะพูดไม่ได้ แล้วอย่างไร? ข้ายังสามารถสื่อสารกับทุกคนผ่านวิญญาณ! มันไม่ใช่ปัญหา!” จ้าวเหลียนหยุนส่งข้อความเสียงไปยังซือเจิ้งอี้

ซือเจิ้งอี้ถอนหายใจ เขาไม่สามารถกล่าวสิ่งใดออกมาอีกและทำได้เพียงปล่อยให้จ้าวเหลียนหยุนทำตามความปรารถนาของนางเท่านั้น

อย่างไรก็ตามไม่ว่าจ้าวเหลียนหยุนจะกรีดร้องอย่างไร วิญญาณแห่งความรักก็ยังไม่ขยับเขยื้อน

จ้าวเหลียนหยุนไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไปและสามารถเพียงเดินออกไปจากยอดเขาที่สิบสองพร้อมกับซือเจิ้งอี้เท่านั้น

เมื่อพวกเขาเดินออกจากยอดเขา จ้าวเหลียนหยุนถูกส่งไปยังยอดเขาอีกแห่งและถูกแยกจากซือเจิ้งอี้

ต่างจากครั้งก่อนหน้า มีเสียงการต่อสู้ที่ดุเดือดดังขึ้นที่นี่

‘ผู้ใดกำลังต่อสู้กัน อวี๋อี้เย่ซือ ปู้เจิ้งซือ หรือมู่หลิงหลาน?’ จ้าวเหลียนหยุนรู้สึกประหลาดใจและมีความสุขในเวลาเดียวกัน นางรีบขึ้นไปบนยอดเขา

ในไม่ช้านางก็เข้าไปห้องโถงบนยอดเขา

กลิ่นคาวเลือดพุ่งเข้าโจมตีจมูกของนางทันที

ฉากต่อมานางเห็นผู้อมตะหนุ่มที่งดงามราวกับผู้หญิงกำลังต่อสู้อย่างยากลำบากอยู่กับปีศาจอมตะผู้หนึ่ง

แน่นอนว่าเขาก็คืออวี๋อี้เย่ซือ

“อวี๋อี้เย่ซืออดทนไว้ ข้ามาช่วยเจ้าแล้ว!” จ้าวเหลียนหยุนใช้วิญญาณส่งเสียง

อวี๋อี้เย่ซือทั้งประหลาดใจและมีความสุข เขาเร่งตอบ “ระวัง! ศัตรูเป็นปีศาจอมตะบนเส้นทางแห่งเลือด!”

“กระไรนะ!? เส้นทางแห่งเลือด!?” จ้าวเหลียนหยุนตกใจมาก นางมองศัตรูด้วยความหวาดกลัวและระแวดระวัง

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1262 หอกแสงตะวัน (อ่านฟรี)

แปลโดย iPAT 

ปีศาจอมตะบนเส้นทางแห่งเลือด!

ตั้งแต่บรรพชนบ่อเลือดถือกำเนิดขึ้น บุคคลใดก็ตามที่บ่มเพาะบนเส้นทางแห่งเลือดจะถูกตัดสินว่าเป็นสมาชิกบนเส้นทางสายปีศาจ

ในงานประลองทุ่งโลหิต ชูตู๋ยังต้องปฏิเสธกำลังเสริมที่บ่มเพาะบนเส้นทางแห่งเลือดโดยปราศจากความลังเล

นั่นเป็นเพราะชูตู๋ต้องการสร้างกองกำลังฝ่ายธรรมะ หากเขาร่วมมือกับผู้อมตะบนเส้นทางแห่งเลือด ฝ่ายของเขาจะถูกตัดสินว่าเป็นฝ่ายปีศาจและความพยายามทั้งหมดของเขาจะกลายเป็นสูญเปล่า

อย่างไรก็ตามแดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะไม่จำเป็นต้องกังวลสิ่งใด

เนื่องจากแดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะเป็นกองกำลังฝ่ายปีศาจของภาคเหนือ มันไม่ใช่เผ่าหรือนิกายของฝ่ายธรรมะ

จ้าวเหลียนหยุนมาถึงยอดเขาที่สิบหลังออจากยอดเขาที่สิบสอง

ปีศาจอมตะบนเส้นทางแห่งเลือดที่ปกป้องยอดเขานี้คือจ้าวผู เขาสวมชุดผ้าป่านและรองเท้าผ้า เขามีศีรษะล้านและมีรูปร่างหน้าตาธรรมดา

เขายืนอยู่กลางห้องโถงขณะที่อวี๋อี้เย่ซือล่าถอยออกมาซ้ำแล้วซ้ำอีกกระทั่งไปถึงขอบห้องโถง

ร่างกายของเขาอาบย้อมไปด้วยเลือด อาการบาดเจ็บของเขารุนแรงมาก

เมื่อจ้าวเหลียนหยุนเห็นสหายผู้นี้ นางแทบไม่สามารถจดจำเขา อวี๋อี้เย่ซือเคยเป็นหนุ่มรูปงามที่ดูละเอียดอ่อน แต่ตอนนี้มันเหมือนกับเขาตกลงไปในบ่อเลือดและถูกบางคนดึงขึ้นมา

“ความสามารถอื่นๆของเขาธรรมดา แต่เขามีท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งเลือดที่ทรงพลัง! เมื่อเขากระตุ้นใช้งานมัน เลือดจะพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา หากเลือดของเขาสัมผัสผิวหนังของเจ้า เจ้าจะเริ่มมีเลือดออกและเมื่อเวลาผ่านไป เลือดจะไหลออกมามากขึ้นเรื่อยๆ ระวังตัวด้วย!” อวี๋อี้เย่ซือเร่งเตือนจ้าวเหลียนหยุน

“เข้าใจแล้ว พักก่อน ข้าจะสู้กับเขา” จ้าวเหลียนหยุนก้าวไปข้างหน้า

“รนหาที่ตายอีกคน” จ้าวผูยืนอยู่ที่จุดเดิมโดยไม่ขยับเขยื้อน เขาแสยะยิ้มและเผยให้เห็นฟันที่แหลมคม

ท่าไม้ตายอมตะโซ่เงินสังหาร!

จ้าวเหลียนหยุนเตรียมท่าไม้ตายของนางเอาไว้แล้ว ดังนั้นโซ่สีเงินจึงพุ่งออกมาทันที

โซ่เงินหกสายเคลื่อนที่ไปรอบๆจ้าวเหลียนหยุนและปกป้องนางเอาไว้ หลังจากผ่านการต่อสู้แห่งชีวิตและความตายกับจ้าวต้าหนิว ตอนนี้นางกลายเป็นคนใหม่ที่เต็มไปด้วยประสบการณ์และความเด็ดเดี่ยว

ผู้นำยอดเขาที่สิบจ้าวผูเห็นจ้าวเหลียนหยุนกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะของนางแต่เขากลับไม่พยายามหยุดนางและเฝ้าสังเกตเท่านั้น

จ้าวเหลียนหยุนตระหนักถึงเรื่องนี้ ดังนั้นนางจึงกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะที่สอง

ฝนดาวตก!

พลังงานอมตะถูกใช้อีกครั้ง แสงสีน้ำเงินระเบิดออกมาจากร่างของจ้าวเหลียนหยุน

“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว…”

ฝนดาวตกร่วงหล่นลงมา

อุกกาบาตเหล่านี้มีขนาดเล็กและบางราวกับอาวุธลับแต่กลิ่นอายของพวกมันกลับทรงพลังเหมือนพายุใหญ่

หากจ้าวผูยังนิ่งเฉย เขาอาจกลายเป็นเศษเนื้อในไม่ช้า

ภายใต้สถานการณ์นี้เขาไม่กล้ายโสอีกต่อไป เขาส่งหมอกโลหิตลอยขึ้นเหนือศีรษะและกลายเป็นร่มขนาดใหญ่ที่ปิดกั้นฝนดาวตกของจ้าวเหลียนหยุน แต่ปริมาณของหมอกโลหิตยังลดลงอย่างรวดเร็ว

จ้าวผูกัดฟันก่อนจะกระทืบเท้าพุ่งเข้าโจมตีจ้าวเหลียนหยุนราวกับแสงสีแดง

จิตใจของจ้าวเหลียนหยุนสั่นสะท้านขึ้น นางก้าวถอยหลังกลับโดยไม่รู้ตัว

โซ่เงินที่เคลื่อนไหวอยู่รอบตัวนางตอบสนองทันที โซ่เส้นหนึ่งพุ่งเข้าปะทะจ้าวผู แต่ฝ่ายหลงยังสามารถหลบและเปลี่ยนทิศทางการโจมตี

แต่ในเวลาเดียวกันโซ่เงินอีกเส้นก็พุ่งเข้าไปหาเขา

จ้าวผูไม่มีทางเลือกนอกจากต้องล่าถอยและเปลี่ยนทิศทางอีกครั้ง

สิ่งนี้เกิดขึ้นซ้ำๆ จ้าวผูตระหนักว่าโซ่เงินสามารถโจมตีได้ด้วยตัวของพวกมันเอง โซ่เงินสามารถโจมตีและป้องกัน นอกจากนั้นพวกมันยังรวดเร็วและสามารถทำงานร่วมกัน

“สาวน้อย ท่าไม้ตายของเจ้ายอดเยี่ยมมาก!” จ้าวผูล่าถอยกลับไปและไม่พยายามโจมตีต่อ

นี่เป็นเรื่องปกติ

ท่าไม้ตายของจ้าวเหลียนหยุนได้รับการคัดเลือกมาอย่างพิถีพิถันโดยนิกายคฤหาสน์วิญญาณและวังสวรรค์

พวกมันเหมาะสมกับผู้เริ่มต้นเช่นจ้าวเหลียนหยุน พวกมันไม่เพียงใช้งานได้ง่าย แต่พวกมันยังส่งผลกระทบย้อนกลับที่ไม่รุนแรงหากล้มเหลว สิ่งสำคัญที่สุดพวกมันเป็นท่าไม้ตายที่มีประสิทธิภาพสูงมาก

ฝนดาวตกยังร่วงหล่นลงมาอย่างไม่หยุดยั้ง

จ้าวผูต้องเติมหมอกโลหิตอย่างต่อเนื่อง

อวี๋อี้เยซือรักษาตัวเองอยู่ที่มุมหนึ่งของห้องโถง

จ้าวเหลียนหยุนนิ่งเงียบและพยายามเตรียมท่าไม้ตายอมตะท่าที่สาม

ท่าไม้ตายอมตะฝนดาวตกและโซ่เงินสังหารเป็นท่าไม้ตายที่ยากที่สุดของนาง สำหรับท่าไม้ตายอมตะท่าที่สาม มันมีความซับซ้อนน้อยกว่าสองท่าแรก

ระหว่างการฝึกซ้อมจ้าวเหลียนหยุนใช้ความพยายามเพียงเล็กน้อยในการกระตุ้นใช้งานท่าไม้ตายนี้

แต่ในการต่อสู้จริง นางพบว่านางต้องพยายามมากขึ้น

แม้ตอนนี้นางจะได้รับการปกป้องจากโซ่เงินสังหาร แต่สภาพจิตใจของนางไม่ปกติ นั่นทำให้ความพยายามหลายครั้งของนางจบลงด้วยความล้มเหลว

‘ท่าไม้ตายอมตะอีกท่างั้นหรือ? นางไม่รู้ว่าท่าไม้ตายอมตะไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะใช้งาน ยิ่งนางใช้พวกมันมากเท่าใด โอกาสที่นางจะเผยจุดอ่อนออกมาก็ยิ่งมากเท่านั้น ข้าจะสอนวิธีการต่อสู้ให้เจ้า!’ จ้าวผูเผยรอยยิ้มชั่วร้ายและกระโจนไปข้างหน้า

แต่ครั้งนี้เมื่อเขามาได้ครึ่งทาง เขากลับอ้าปากกว้าง

“บึม!”

การระเบิดครั้งใหญ่ปะทุขึ้น จ้าวเหลียนหยุนรู้สึกว่าเลือดทั่วร่างของนางเกิดการสั่นสะเทือนขึ้นอย่างรุนแรง วิญญาณมากกว่าครึ่งในมิติช่องว่างเทียมของนางพุ่งขึ้นก่อนจะร่วงหล่นลงมาด้วยอิทธิพลของพลังงานลึกลับ

ท่ามกลางพวกมัน วิญญาณระดับมนุษย์จำนวนมากถูกทำลายในกระบวนการนี้

จ้าวผูเป็นปีศาจอมตะบนเส้นทางแห่งเลือด แต่เขาก็มีวิธีบนเส้นทางแห่งเสียงที่ทำให้จ้าวเหลียนหยุนหรือกระทั่งอวี๋อี้เย่ซือไม่คาดคิดและได้รับผลกระทบจากมัน

โซ่เงินสังหารยังปกป้องจ้าวเหลียนหยุนแต่นางไม่ประสบความสำเร็จในการกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะที่สามเพราะการแทรกแซงจากจ้าวผู

นางเริ่มรู้สึกถึงความไร้พลังอำนาจ ‘ชายผู้นี้เหมือนที่อวี๋อี้เย่ซือกล่าว เขามีวิธีการมากมาย แม้เขาจะไม่สามารถทำลายโซ่เงินสังหารของข้า แต่เขาก็สร้างความยากลำบากและทำให้ข้าล้มเหลวในการกระตุ้นใช้งานท่าไม้ตายอมตะอย่างต่อเนื่อง ไม่ ข้าต้องอดทนต่อไป!’

จ้าวเหลียนหยุนยังพยายามกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะของนางต่อไป

อาจเป็นเพราะนางล้มเหลวหลายครั้งเกินไป สุดท้ายจิตใจของนางจึงเริ่มสงบลง

ในที่สุดดวงตาของนางก็ส่องประกายขึ้นพร้อมกับบอลเพลิงที่ลอยขึ้นจากฝ่ามือของนาง

จากนั้นมันก็ควบรวมเป็นไม้เท้าเพลิง

หลายลมหายใจต่อมา เปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำก็จางหายไปและทิ้งหอกสีทองแดงเอาไว้

จ้าวเหลียนกรีดร้อง “หอกแสงตะวัน โจมตี!”

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1263 เลือดไหลนอง

แปลโดย iPAT 

ท่าไม้ตายอมตะหอกแสงตะวันประสบความสำเร็จ!

“ถึงเวลาตายของเจ้าแล้ว!” จ้าวเหลียนหยุนเต็มไปด้วยความมั่นใจ นางค่อยๆยกหอกแสงตะวันขึ้นและชี้ไปที่จ้าวผูด้วยเจตนาสังหาร

จ้าวผูมองหอกแสงตะวันในมือของจ้าวเหลียนหยุนและยกย่อง “เป็นหอกที่น่าประทับใจ ทั้งอุณหภูมิและความเปล่งประกาย เมื่อมันระเบิด มันจะมีพลังทำลายล้างที่น่าสะพรึงกลัว แต่…”

ทันใดนั้นเขากลับเผยรอยยิ้มราวกับแผนการของเขาประสบความสำเร็จแล้ว

เขากล่าว “ตอนนี้เจ้าไม่รู้สึกแปลกๆบ้างงั้นหรือ?”

“อันใด?” เป็นเพียงเวลานี้ที่จ้าวเหลียนหยุนสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ไหลลงมาจากริมฝีปากของนาง

นางใช้มือซ้ายเช็ดเบาๆและพบว่ามันคือเลือด!

นางเริ่มมีเลือดออกตั้งแต่เมื่อใด?

“นี่คือ!?” รูม่านตาของจ้าวเหลียนหยุนหดเล็กลงพร้อมกับร่างกายของนางที่เริ่มสั่นสะท้านขึ้น

“มันคือท่าไม้ตายของข้าโลหิตไหลนอง”

“เป็นไปไม่ได้! ชัดเจนว่าเจ้า…” จ้าวเหลียนหยุนพยายามกล่าวแต่เลือดยิ่งไหลออกมาจากปากของนางมากขึ้น

“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าต้องการกล่าวว่าข้าไม่ได้แสดงท่าทางว่ากำลังกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะงั้นหรือ? อันที่จริงข้ากระตุ้นใช้งานมันไปแล้ว เจ้าเพียงไม่รู้เท่านั้น” จ้าวผูหัวเราะ

“เป็นไปได้หรือไม่ว่ามันคือทักษะแบ่งจิต!?” อวี๋อี้เย่ซือเบิกตากว้าง

จ้าวผูชำเลืองมองเด็กหนุ่ม “เจ้าหนู เจ้าค่อนข้างมีความรู้”

ในการกระตุ้นใช้งานท่าไม้ตายอมตะ มีวิธีการและทักษะมากมายตัวอย่างเช่นนางมารผลาญสวรรค์สามารถใช้ท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งไฟสองท่าหรือมากกว่าพร้อมกันเพื่อสร้างผลกระทบที่รุนแรงขึ้น

อีกตัวอย่างหนึ่งคือท่าไม้ตายอมตะหมื่นตัวตนของฟางหยวน มันเป็นการผสานเส้นทางความแข็งแกร่งและทาสเข้าด้วยกันเพื่อสร้างกองทัพภูตมนุษย์จำนวนมาก นอกจากนั้นเขายังสามารถหลอมรวมพวกมันให้เป็นกำปั้นยักษ์หมื่นตัวตนเพื่อเพิ่มพลังโจมตี ท่าไม้ตายเหล่านี้ล้วนใช้ทักษะการแบ่งจิตเพื่อทำงานหลายอย่างพร้อมกันทั้งสิ้น

วิธีของจ้าวผูก็เช่นกัน หากเขาใช้ท่าไม้ตายอมตะโลหิตไหลนองโดยตรง จ้าวเหลียนหยุนจะตระหนักถึงมันและระวังตัวมากขึ้น สุดท้ายนางอาจสามารถหลบเลี่ยง

อย่างไรก็ตามเมื่อจ้าวผูใช้ท่าไม้ตายหลายท่าพร้อมกัน จ้าวเหลียนหยุนจึงไม่พบสิ่งผิดปกติและถูกลอบโจมตีโดยท่าไม้ตายอมตะโหลิตไหลนองอย่างลับๆ

‘บัดซบ! เขาซ่อนมันไว้ เขาแสร้งโจมตีโซ่เงินสังหารของข้าแต่แอบซ่อนแผนการชั่วร้ายเอาไว้!’

ตอนนี้จ้าวเหลียนหยุนพบว่านอกจากปาก เลือดยังเริ่มไหลออกจากจมูก รูหู และดวงตาของนางเช่นกัน

จ้าวเหลียนหยุนนึกถึงช่วงเวลาที่นางเห็นอวี๋อี้เย่ซือครั้งแรก

‘ข้าถูกโจมตีด้วยท่าไม้ตายนั่น!’

‘หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ข้าจะจบลงในสภาพเดียวกับอวี๋อี้เย่ซือ?’

‘ช่างเจ้าเล่ห์นัก!’

ด้วยจิตใจที่ปั่นป่วน จ้าวเหลียนหยุนส่งหอกแสงตะวันออกไป

แต่จ้าวผูเตรียมพร้อมไว้แล้ว เขาเห็นตั้งแต่จ้าวเหลียนหยุนเริ่มขยับไหล่

หอกแสงตะวันไม่สามารถติดตามเป้าหมายแต่มันเร็วมาก

มันเคลื่อนที่ผ่านจ้าวผูและทะลวงกำแพงห้องโถงออกไปด้านนอกก่อนจะเกิดการระเบิด

‘ทรงพลังนัก! หากข้าถูกโจมตีด้วยสิ่งนี้…’ ร่างกายของจ้าวผูเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ‘โชคดีที่พวกเขาถูกโจมตีด้วยท่าไม้ตายของข้าแล้ว’

“โอ้” อวี๋อี้เย่ซือถอนหายใจและเดินเข้าไปหาจ้าวเหลียนหยุนเพื่อต่อสู้เคียงข้างนาง

ขวัญกำลังใจของจ้าวเหลียนหยุนลดลงอย่างรวดเร็ว นางมีประสบการณ์การต่อสู้จริงน้อยมาก นี่ทำให้สภาพจิตใจของนางได้รับอิทธิพลอย่างง่ายดายหลังจากท่าไม้ตายอมตะหอกแสงตะวันกลายเป็นการสูญเสียที่ไร้ประโยชน์

“อาการบาดเจ็บของเจ้า…” จ้าวเหลียนหยุนมองอวี๋อี้เย่ซือด้วยความกังวล

อาการบาดเจ็บของอวี๋อี้เย่ซือยังไม่ดีขึ้น

จ้าวผูหัวเราะ “พวกเจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยให้พวกเจ้าได้พักผ่อนจริงๆงั้นหรือ? ฮ่าฮ่าฮ่า ตราบเท่าที่พวกเจ้าถูกโจมตีด้วยท่าไม้ตายของข้า พวกเจ้าก็ไม่สามารถทำสิ่งใด เว้นเพียงข้าจะยกเลิกมันด้วยตนเอง “

“แต่ข้าค่อนข้างใจดี ข้าจะอนุญาตให้พวกเจ้ายอมจำนน ตราบเท่าที่พวกเจ้าคุกเข่าร้องขอความเมตตาและมอบวิญญาณอมตะของพวกเจ้าให้ข้า ข้าจะรับพวกเจ้าเป็นทาสและไว้ชีวิตพวกเจ้า”

“ฝันไปเถอะ!” จ้าวเหลียนหยุนกัดฟันปฏิเสธ

จ้าวผูไม่สนใจทัศนคติของนางและหัวเราะ “การต่อสู้ถูกตัดสินแล้ว พวกเจ้ายังไม่รู้สถานการณ์ของตนเองอีกงั้นหรือ? คนฉลาดย่อมสามารถยอมแพ้ พวกเจ้ายังเด็ก หากตาย มันก็จบ แต่ตราบเท่าที่มีชีวิตอยู่ก็ยังมีความหวัง”

อวี๋อี้เย่ซือเย้ยหยัน “ข้าไม่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บและทำได้เพียงปล่อยให้เลือดไหลต่อไป แต่ข้าก็ได้รับประโยชน์อย่างมาก ข้าอนุมานแล้วว่าตราบเท่าที่เราสามารถสังหารเจ้า อาการบาดเจ็บของเราจะฟื้นฟูขึ้นด้วยตัวมันเอง”

“โอ้?” การแสดงออกของจ้าวผูเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาต้องประเมินอวี๋อี้เย่ซือสูงขึ้น “เด็กน้อย ข้าต้องเปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับเจ้าอีกครั้ง”

อวี๋อี้เย่ซือเป็นอัจฉริยะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวม กระทั่งผู้อมตะระดับเจ็ดยังต้องขอคำแนะนำจากเขา

อวี๋อี้เย่ซือไม่เพียงเชี่ยวชาญด้านการหลอมรวมวิญญาณแต่เขายังมีทักษะในการพัฒนาเคล็ดลับการหลอมรวม

หลังจากทั้งหมดเส้นทางแห่งการหลอมรวมกับเส้นทางแห่งปัญญามีความใกล้ชิดและสามารถทำงานร่วมกัน

นี่เป็นสาเหตุที่อวี๋อี้เย่ซือสามารถอนุมานท่าไม้ตายของจ้าวผู

“เราต้องฆ่าเขา จากนั้นเลือดจะหยุดไหล หากเขาไม่ตาย พวกเราจะตาย!”

พวกเขาถูกบังคับให้เข้าสู่การต่อสู้แห่งชีวิตและความตายอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยง

“ไป!” จ้าวเหลียนหยุนพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล

“เด็กดื้อ ข้าจะให้พวกเจ้าได้เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของข้า!” จ้าวผูหัวเราะเสียงดังและพุ่งเข้าเผชิญหน้ากับศัตรูอย่างไม่เกรงกลัว

ทั้งสองฝ่ายไม่มีฝ่ายใดยอมแพ้

โซ่เงินสังหารถูกส่งออกมาขณะที่จ้าวผูพ่นเลือดไปที่โซ่สามเส้น

โซ่เงินสลายกลายเป็นบ่อเลือดทันที

“แปดประตูหลอมรวม ประตูที่สาม ประตูมือ เปิด!” อวี๋อี้เย่ซือฉวยโอกาสส่งฝ่ามือพุ่งเข้าโจมตีจ้าวผูจากระยะไกล

เงาฝ่ามือปะทะแผ่นหลังของจ้าวผูด้วยความเร็วสูง

จ้าวผูกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แต่เลือดที่กระเด็นออกมากลับช่วยปิดบาดแผลของเขาอย่างรวดเร็ว

ความประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของจ้าวผู เขาคิด ‘แปลก เหตุใดการโจมตีของเด็กผู้นี้ทรงพลังขึ้นเรื่อย!”

อวี๋อี้เย่ซืออาจเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมแต่พลังการต่อสู้ของเขาก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน

ตราบเท่าที่เขามีเวลาเพียงพอ เขาจะสามารถค้นหาจุดอ่อนของเป้าหมาย นอกจากนั้นท่าไม้ตายอมตะแปดประตูหลอมรวมของเขายังสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามสถานการณ์และปลดปล่อยคุณสมบัติบางอย่างที่จะส่งผลกระทบต่อศัตรูผู้นั้นโดยเฉพาะ

อวี๋อี้เย่ซือและจ้าวเหลียนหยุนรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถหลบหนีและต้องระเบิดพลังการต่อสู้ที่น่าอัศจรรย์ออกมาเท่านั้น