ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา 1181-1193

บทที่ 1181 ผู้เชี่ยวชาญที่เต็มไปด้วยค...

 

ฉินสือโอวตบไหล่ไวส์เบาๆ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชม เขารู้สึกว่าถ้าเขาต้องการชี้เป้าธุรกิจเครือข่ายแชร์ลูกโซ่ในอนาคต จะต้องพาลูกศิษย์ตัวน้อยคนนี้มาให้ได้ ขอแค่เขาต้องเปิดความคิดใหม่ๆ ลูกศิษย์ตัวน้อยก็จะทำส่วนที่เหลือให้สำเร็จได้


 


ในทำนองเดียวกัน สิ่งที่ฉินสือโอวสอนจอร์จและภรรยาคือวิธีการนั่งสมาธิและการกำหนดลมหายใจ การปล่อยความคิดและการทำอารมณ์ให้ว่างเปล่า ซึ่งสิ่งเหล่านี้อาจจะเป็นเหมือนเป็นเรื่องไร้สาระ


 


หลังจากสอนเสร็จ จอร์จและภรรยาก็นั่งบนเสื่อโยคะของวินนี่เตรียมพร้อมที่จะลองทำดู ไวส์จึงวิ่งขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็วจากนั้นก็วิ่งลงมาอีกครั้งพร้อมกับถือเปลือกหอยเบี้ยแผนที่ไว้ในมือและพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “พ่อแม่ จากนี้ไปพวกคุณเป็นคนของสำนักเราแล้ว มา มาจูบสำนักป้ายของสำนักเรา…”


 


ราชาแห่งเหล็กกล้านิ่งอึ้งไปชั่วขณะ “นี่มันอะไรกัน?”


 


“นี่คือป้ายของสำนัก เป็นป้ายสัญลักษณ์แทนสำนักของพวกเรา! รู้จักคำสั่งไฟอันศักดิ์สิทธิ์ไหมครับ?” ไวส์มองไปที่พ่อแม่และถามอย่างจริงจัง


 


จอร์จและภรรยามองหน้ากัน มือขวาของราชาแห่งเหล็กกล้าอันกว้างใหญ่จึงเปลี่ยนท่าทางอย่างรวดเร็ว เหมือนกรงเล็บอินทรี เหมือนฝ่ามือเหล็ก เหมือนหมัดเหล็กเป็นต้น


 


ฉินสือโอวเข้าใจความคิดของเขาได้อย่างรวดเร็วว่าราชาแห่งเหล็กกล้ารู้สึกว่าลูกชายของเขาต้องสับสนอยู่แน่ๆ จึงต้องการที่จะตบเขาสักสองครั้งหรือไม่ก็ให้ความใส่ใจเขาสักหน่อยเพื่อให้ไวส์มีสติขึ้นมาบ้าง


 


อันที่จริงก็เป็นแบบนี้ ไวส์สับสนอยู่บ้างเล็กน้อยจริงๆ


 


แต่ที่นี่ไม่ได้มีแค่จอร์จเท่านั้น แต่ยังมีวิเวียนด้วย วิเวียนรู้จักสามีของเธอดี ทันทีที่มือขวาของเขากวัดแกว่งออกมา เธอจึงยกขาขึ้นเพื่อเตะเขาพร้อมกับส่งสายตา ‘คืนนี้คุณไม่อยากขึ้นเตียงเหรอ’


 


ราชาแห่งเหล็กกล้าทำได้เพียงเก็บมือกลับมาด้วยความโกรธและจูบลงบนป้ายของสำนักตามภรรยา


 


หลังจากที่พ่อแม่จูบป้ายกันเสร็จ ไวส์ก็นำเปลือกหอยเบี้ยแผนออกไปอย่างระมัดระวัง เขาไม่รู้ว่ากล่องเก็บของเล็กๆ เอามาจากที่ไหน จึงวางมันเข้าไป


 


ฉินสือโอวยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องระวังขนาดนั้นไวส์ ในฟาร์มปลาปลอดภัยมาก ไม่มีใครขโมยป้ายนี้โดยคลาดสายตาของอาจารย์และอาปู้ได้หรอก”


 


ไวส์พูดอย่างท้อใจว่า “ไม่ได้หรอกครับอาจารย์ สายตาของคุณไม่กว้างพอที่จะเห็นว่ากอร์ดอนไปปัสสาวะตอนไหนบ้าง…”


 


“อะไรกัน? ให้ตายเถอะ!” ราชาแห่งเหล็กกล้าอดไม่ได้ที่จะสบถคำด่าออกมาเพราะเมื่อกี้เขาเพิ่งจะจูบสิ่งนี้ลงไป


 


วิเวียนก็อดไม่ไหวเช่นกัน เป็นลูกชายแบบไหนกัน รู้ทั้งรู้ว่าสิ่งนี้ถูกคนปัสสาวะใส่ ยังยัดเยียดให้เธอจูบมันอีก!


 


“อย่าเพิ่งดุด่าเลยจอร์จ ต่อหน้าเด็กๆ อย่าพูดคำหยาบเลย!” แม้ว่าวิเวียนจะโกรธแต่ก็ยังคงรักษาบุคลิกความเป็นแม่ไว้และคำพูดประโยคต่อมาก็เปลี่ยนไป “ตีเขา ตีเจ้าเด็กนี่ให้ตายเลย!”


 


ไวส์สะบัดขาสั้นๆ แล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ทั้งวิ่งทั้งตะโกนขอความช่วยเหลือไปด้วย “หู่จือ เป้าจือ ฉงต้า ซิมบ้า หลัวปอ รีบมาเร็วสิ!”


 


จอร์จทำได้เพียงขู่ให้เขาตกใจและวิ่งไล่เขาไม่กี่ก้าวก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา วิเวียนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเห็นลูกชายของเธอวิ่งหนีด้วยความกลัวแบบนั้น หลังจากแกล้งลูกชายเสร็จแล้ว พวกเขาก็นั่งบนเสื่อโยคะและหายใจเข้าลึกๆ ตามที่ฉินสือโอวสั่ง


 


ไวส์เห็นว่าไม่มีอะไรแล้วจึงวิ่งกลับไปฝึกฝนพร้อมกันกับพ่อและแม่


 


แบล็คไนฟ์และคนอื่นๆ ที่ลาดตระเวนอยู่เห็นเหตุการณ์นี้จึงเข้ามาถามอย่างสงสัยว่าพวกเขากำลังทำอะไรกัน ฉินสือโอวจึงบอกว่ากำลังสอนให้พวกเขาฝึกกังฟูจีน


 


แบล็คไนฟ์เป็นทหารที่เข้มงวดมากและสิ่งที่เขาปฏิบัติตามคือทักษะการต่อสู้ที่ใช้งานได้จริง เขาจึงส่ายหัวแล้วพูดว่า “บอส ผมไม่มีเจตนาที่จะเสียมารยาทนะ แต่ผมคิดว่ากังฟูจีนเหมาะกับการสร้างภาพยนตร์มากกว่า ถ้าคุณต้องการต่อสู้จริงๆ ผมขอแนะนำให้คุณบรูซและมาดามบรูซมาเรียนชกมวยกับผม”


 


ฉินสือโอวจึงขมวดคิ้วขึ้น เขายังไม่ได้พูดอะไร ไวส์ศิษย์ผู้บุกเบิกป่าเขาอันมีคุณสมบัติที่เหมาะสมจึงชิงกระโดดขึ้นมาและตะโกนว่า “คุณจะมาสร้างปัญหาอะไรที่นี่? อาจารย์ สั่งสอนเขา!”


 


แบล็คไนฟ์ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “ผมพูดความจริง”


 


ไวส์มองไปที่ฉินสือโอว ฉินสือโอวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจัดการกับแบล็คไนฟ์อย่างเอาจริงเอาจังว่า “ไม่ แบล็คไนฟ์ที่นายพูดไม่ใช่ความจริง นายไม่เข้าใจแก่นแท้ของกังฟูจีนด้วยซ้ำว่าคืออะไร”


 


“แก่นแท้คืออะไรเหรอครับ?” ทริกเกอร์ที่ตามแบล็คไนฟ์มาจึงถามด้วยความสนใจ


 


ฉินสือโอวครุ่นคิดสักพักและพูดว่า “ถ้าพูดถึงทักษะการต่อสู้ กังฟูของจีนก็คือการใช้ความรุนแรง เป็นการกระทำอย่างรุนแรงที่คนคนหนึ่งตัดโอกาสในชีวิตของคนอีกคนหนึ่ง ดังนั้นในการต่อสู้ กังฟูจีนจึงต้องการคนที่พุ่งเข้าหาเป้าหมายเหมือนเสือชีตาห์ ซึ่งจะต้องรวมกำลังทั้งหมด ใช้ความรวดเร็ว ความคล่องแคล่วและความเยือกเย็นเพื่อให้ได้ชัยชนะ”


 


“ถ้ามีใครต้องการโจมตีผม งั้นผมก็ต้องลงมือก่อน การทำแบบนี้ถือเป็นทักษะการต่อสู้ที่ดีใช่มั้ยครับ?”


 


แบล็คไนฟ์พยักหน้าพลางพิจารณาไปด้วยสักพักแล้วพูดว่า “ใช่ คุณพูดถูก นี่คือแก่นแท้ของกังฟูจีนใช่ไหม?”


 


ฉินสือโอวโบกมือและพูดว่า “เปล่า นี่ไม่ใช่นะแบล็คไนฟ์ วิธีที่ดีที่สุดและเร็วที่สุดในการโจมตีหรือเอาชนะคนคนหนึ่งคือการใช้อาวุธปืน! ศิลปะการต่อสู้ถูกนำมาใช้เพื่อเสริมสร้างร่างกายตามขีดจำกัดของร่างกายมนุษย์ ฝึกฝนจิตใจ ความอดทนของตัวเองให้แน่วแน่และสำรวจศักยภาพของตัวเอง!”


 


เมื่อพูดอยู่เขาก็หันไปลูบหัวของไวส์แล้วพูดต่อว่า “ดังนั้นนายต้องจำไว้ ไวส์จากนี้ไม่ว่านายจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็อย่าหลงระเริงกับการชอบเอาชนะหรือการครอบงำผู้อื่น เหมือนกับที่อาจารย์บอกพ่อแม่ของนาย ใช้พลังอย่างปราดเปรื่อง ควบคุมความคิดผิดๆ และอย่าทำสิ่งที่ผิด นี่คือความหมายที่แท้จริงของศิลปะการต่อสู้ที่อาจารย์สอนนาย!”


 


จอร์ชและภรรยาค่อยๆ ปรบมือให้ ราชาแห่งเหล็กกล้ามองฉินสือโอวด้วยความชื่นชมแล้วพูดว่า “นี่คุณ คุณพูดถูกมาก”


 


แบล็คไนฟ์และทริกเกอร์มองหน้ากันพร้อมกับยักไหล่และเดินจากไป


 


ฉินสือโอวให้ไวส์ฝึกซ้อมกับพ่อและแม่ด้วยกันต่อไป จากนั้นเขาก็เดินตามเหล่าทหารออกไปห่างๆ


 


เมื่อมาถึงที่ที่จอร์ชและภรรยามองไม่เห็นแล้ว ฉินสือโอวจึงหยิบเงินสองร้อยดอลลาร์แคนาดาออกมาและให้คนละหนึ่งร้อยแล้วพูดว่า “ดีมาก แบล็คไนฟ์ ทริกเกอร์ เมื่อกี้ร่วมมือกันได้ดี นี่เป็นรางวัลสำหรับพวกนาย”


 


แบล็คไนฟ์จูบลงบนธนบัตรและเก็บเข้าไว้ในกระเป๋าแล้วพูดว่า “ต่อไปถ้ามีเรื่องแบบนี้อีกเรียกพวกเราได้เลยนะครับบอส ครั้งหน้าผมจะลดให้ยี่สิบเปอร์เซ็นต์เลย”


 


ฉินสือโอวแบะปากแล้วเดินออกไป แบล็คไนฟ์และทริกเกอร์ยังคงพูดคุยกันอยู่ข้างหลังต่อว่า “เงินนี่หาได้ง่ายจริงๆ” “แต่ฉันกลับรู้สึกว่าบอสพูดถูก” “ใช่ บอสยอดเยี่ยมมาก แกดูเมื่อกี้เขาเต็มไปด้วยความรู้จริงๆ เขาต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญแน่นอน”


 


“ออกไป!” ฉินสือโอวอดไม่ได้ที่จะกลับไปด่าพวกเขา ครั้งหน้าถ้ามีเรื่องอะไรแบบนี้อีกจะเรียกเบิร์ด เบิร์ดยังน่าเชื่อถือกว่าอีก


 


เมื่อเขาเดินไปที่ชายหาด เจ้าหญิงซาลามาห์และคนอื่นๆ ก็นั่งเรือออกทะเลพอดีและบอกว่าจะไปดูปะการัง


 


สีหน้าของเจ้าชายน้อยดูไม่พอใจ เขาเดินไปทางใต้พุ่งไปทางเหนือก็ยังไม่เห็นอะไร? จริงๆ แล้วไม่เคยเห็นแนวปะการังในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ ดังนั้นเขาจึงลังเลที่จะไปดูมัน


 


แต่เจ้าหญิงโลลิต้าไม่ยอมพาเขาไป เจ้าชายน้อยจึงพูดอย่างไม่พอใจว่า “ฉันเป็นพี่ชายของเธอ เธอจะกำจัดฉันทิ้งได้อย่างไร? อยู่ข้างนอกฉันเป็นผู้ปกครองของเธอ เธอเข้าใจไหม?”


 


“ฉันไม่ต้องการให้พี่มาดูแลฉัน ฉันมีบอลหิมะ ไอซ์สเกตและบีน! เมื่อวานนี้พี่เกือบจะทำร้ายไอซ์สเกตนะรู้ไหม? คิดไม่ถึงว่าพี่ต้องการจะจับไอซ์สเกต พี่นี่เป็นคนเลวจริงๆ!” เจ้าหญิงโลลิต้าพูดด้วยความโกรธ


 


เจ้าชายน้อยรู้สึกอับอายเล็กน้อย เขาจึงลูบจมูกไปมาและพูดว่า “นั่นมันไม่ดีกับเธอเหรออย่างไร? ใครจะรู้ว่าฉลามเสือทรายเป็นสัตว์เลี้ยงในฟาร์มปลากันล่ะ ฉันคิดว่ามันจะกินเธอ ฉันแค่จะปกป้องเธอเท่านั้น!”


 


“แต่ฉันอธิบายไปหมดแล้ว พี่ก็ยังอยากจะจับมันอีก!”


 


“ก็ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่เคยจับฉลามเลยนะ? ฉันแค่อยากจับมันมาถ่ายรูป ไม่ได้อยากจะทำร้ายมันสักหน่อย!”


 


“แบบนั้นก็ไม่ได้! อีกอย่างออกทะเลครั้งนี้ จะเอาเบ็ดตกปลามาด้วยทำไม?!”

 

 

 


บทที่ 1182 ทะเลคอรัลอันสว่างสดใส

 

เมื่อเครื่องยนต์ของเรือยอชต์กำลังทำงาน ‘แก๊กๆๆ’ ในที่สุดฉินสือโอวก็ยืนอยู่บนเรือแล้ว


ฮามานแดนชั่งน้ำหนักเบ็ดตกปลาในมือแล้วพูดด้วยความคาดหวังว่า “ฟาร์มปลาของคุณมีปลาทูน่าครีบน้ำเงินใช่ไหม? ผมยังไม่เคยตกปลาชนิดนี้มาก่อนเลย ถ้าตกได้บ้างก็คงจะดี”


ฉินสือโอวจึงพูดยืนยันว่า “ฟาร์มปลาของผมจริงๆ แล้วเคยจับปลาทูน่าครีบน้ำเงินได้ แต่ปลาชนิดนี้เป็นปลาที่ตระเวนไปทั่วโลกและจะไม่อยู่ที่ใดที่หนึ่งเป็นเวลานาน ดังนั้นผมจึงไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะยังมีปลาทูน่าในฟาร์มปลาไหม”


“ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่ที่เราทั้งนั้น” เจ้าชายน้อยถอนหายใจและดูเหมือนจะยังคงตั้งหน้าตั้งตารอ


ในความเป็นจริงฉินสือโอวรู้ว่าเจ้าชายน้อยถูกสั่งว่าไม่ให้จับปลาทูน่าครีบน้ำเงิน เพราะไม่ว่าจะเป็นปลาทูน่าชนิดใดก็ตาม จะต้องไปที่ทะเลลึกเท่านั้น แต่เจ้าหญิงโลลิต้าต้องการไปดูทะเลคอรัลในฟาร์มปลา ซึ่งมันอยู่นอกชายฝั่ง


เรือยอชต์ค่อยๆ เคลื่อนตัวอย่างช้าๆ ฮามานแดนที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าจึงสอดคันเบ็ดเข้า จากนั้นก็สวมแว่นตากันแดดและเริ่มตกปลา


ฉินสือโอวยิ้มแล้วพูดว่า “แถบชายฝั่งทะเลส่วนมากจะไม่มีปลาใหญ่ ดังนั้นปลาทูน่าจึงไม่มีเช่นเดียวกัน”


ฮามานแดนผายมือออกแล้วพูดว่า “ผมรู้ แต่ปลาตัวอื่นๆ ที่ตกขึ้นมาก็ได้ก็ไม่ผิดอะไรไม่ใช่เหรอ? เช่นปลาค็อด ปลาค็อดของคุณมีรสชาติดีมาก ผมจะจับเองให้ได้สักตัวและให้พ่อครัวแปรรูปมัน รสชาติคงจะยิ่งดีขึ้น”


เจ้าหญิงโลลิต้าและเชอร์ลี่ย์กำลังเล่นอยู่ด้วยกัน สองสาวสวยสวมชุดว่ายน้ำ เชอร์ลี่ย์สวมชุดว่ายน้ำทูพีชสุดเซ็กซี่ ส่วนเจ้าหญิงโลลิต้าจะปกปิดมากกว่า ซึ่งเป็นชุดว่ายน้ำวันพีช ฮามานแดนและอาฟิฟอยากจะพูดออกมาหลายครั้ง แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและมีความสุขของน้องสาวตัวน้อยแล้ว จึงทำได้เพียงแค่ส่ายหัวไปมาและปิดปากไม่พูดอะไร


ด้วยความพยายามทั้งวันทั้งคืนของฉินสือโอว ระดับของสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กในปะการังได้ระเบิดขึ้นจนถึงจุดที่ต้องใช้สารกระตุ้นที่มีฤทธิ์เพิ่มขึ้นถึงร้อยเท่า เมื่อสร้างได้แบบนี้แล้ว ในระยะเวลานี้แนวปะการังจะถูกแผ่ขยายออกไปทั่วพื้นที่กว่าสิบตารางกิโลเมตรและครอบคลุมน่านน้ำทะเลขนาดใหญ่


เมื่อเขามาถึงบริเวณขอบน่านน้ำแนวปะการังแล้ว ฉินสือโอวจึงเอนตัวนอนลงบนหัวเรือและมองดูวิวไปเรื่อยๆ แสงอาทิตย์กำลังส่องแสงและน้ำอันใสสะอาด น้ำทะเลที่มีความลึกมากกว่าสิบเมตร ดูเหมือนจะไม่มีอยู่จริง แต่กลับมองเห็นปะการังอันสวยสดงดงามใต้น้ำได้โดยตรง


มีปะการังหลายประเภทในฟาร์มปลาและมีปะการังแข็งจำนวนมากบริเวณขอบน่านน้ำ ผู้สร้างปะการังเหล่านี้มหัศจรรย์มาก เพราะสามารถเป็นโพลิปเดี่ยวหรือเป็นกลุ่มก็ได้ เนื่องจากการเชื่อมต่อช่องย่อยอาหารเข้าด้วยกัน


โพลิปเหล่านี้จะขับแคลเซียมคาร์บอเนตออกมาตลอดเวลา ซึ่งแคลเซียมคาร์บอเนตจะรวมตัวกันและตกตะกอนอยู่ที่ผิวด้านนอกของโพลิป ทำให้ก่อตัวเป็นชั้นโครงกระดูกปะการังแข็งขึ้นช้าๆ และโพลิปจะถูกฝังอยู่ข้างใน…


เมื่อเข้าไปข้างในก็จะเห็นความสวยงามของปะการังมากขึ้น ผู้สร้างปะการังเหล่านี้ล้วนเป็นหอยเชลล์และกัลปังหา ซึ่งมีโครงกระดูกกึ่งแข็งที่มีคิวตินและมีสีสันสวยงามมาก


เดิมทีแสงอาทิตย์อันสว่างไสวจะส่องลงทะลุน้ำทะเลลึกกว่าสิบเมตรจนส่องกระทบปะการังเหล่านี้ แต่แสงนี้กลับถูกดูดและทำให้อ่อนลง เปลี่ยนเป็นแสงอ่อนๆ ที่มีความนุ่มนวลขึ้น แสงอ่อนๆ นั้นได้โอบล้อมพุ่มปะการังไว้ เหมือนกับว่ามีการเกิดปฏิกิริยาทางเคมีจนเกิดรัศมีขึ้นเป็นชั้นๆ ซึ่งมีความสวยงามเกินกว่าจะบรรยายได้


ปะการังเป็นสถานที่โปรดของสิ่งมีชีวิตในทะเล ในแนวปะการังนี้มีสิ่งมีชีวิตมากมายนับไม่ถ้วนอาศัยอยู่ ถ้ามองด้วยสายตาของมนุษย์ จะไม่สามารถสังเกตเห็นอย่างชัดเจนได้ แต่ถ้าปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนปกคลุมไว้แล้วจะทำให้รู้สึกได้ทันที


สิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับขนนกหลากสีลอยอยู่บนปะการัง พวกนี้เป็นสัตว์ปะการังจำพวกปากกาทะเล พวกมันดูเหมือนว่าจะลอยได้ แต่จริงๆ แล้วพวกมันมีรากฝังลึกลงไปในก้นทะเล แต่ก้านรากของพวกมันทั้งบางและโปร่งใสมาก จึงทำให้มองเห็นได้ยาก


พวกมันจะยึดเกาะกับดินเหมือนกับรากต้นไม้และรากหญ้า หลังจากรากของสัตว์ปะการังจำพวกปากกาทะเลฝังลงในแนวปะการังและก้นทะเลแล้ว มันก็จะปกป้องแนวปะการัง


คลื่นใต้น้ำที่ก้นทะเลก็ยังคงซัดไม่หยุด ลักษณะท่าทางต่างๆ ของแนวปะการังจึงเป็นผลจากคลื่นใต้น้ำ


แนวปะการังในฟาร์มปลาต้าฉินจะสวยงามกว่าที่เกรตแบร์ริเออร์รีฟ ปะการังจะตัดสลับกันและเชื่อมต่อกันที่ก้นทะเล ซึ่งลักษณะจะดูเปลี่ยนมากขึ้นเรื่อยๆ แนวปะการังที่เกรตแบร์ริเออร์รีฟและน่านน้ำเขตร้อนอื่นๆ จริงๆ แล้วจะไม่ได้เป็นแบบนี้ พวกมันจะแน่นและแข็งกว่า นี่คือสาเหตุที่มีคลื่นใต้น้ำอยู่


ลักษณะการเคลื่อนไหวของคลื่นใต้น้ำมีผลอย่างมากต่อลักษณะรูปร่างของกลุ่มปะการัง เดิมทีขั้นตอนการเติบโตเป็นรูปเป็นร่างของกลุ่มปะการังคือมีลักษณะเป็นกิ่งก้านขนาดเล็กมากมายนับไม่ถ้วน พวกมันจะทับซ้อนกันเป็นชั้นแต่จะเว้นระยะห่างออกจากกันและเติบโตบริเวณใต้ทะเลได้ทั่วทุกที่ ดังนั้นรูปร่างของพวกมันจึงเปลี่ยนแปลงได้มากมาย


แต่การซัดสาดตลอดเวลาของคลื่นใต้น้ำ ทำให้การควบคุมปะการังภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ขาดความสามารถในการต้านทานและถูกพัดให้ขาดได้ง่าย เพื่อต้านทานแรงกดดันของคลื่นและคลื่นใต้น้ำ ปะการังจะค่อยๆ เปลี่ยนจากรูปร่างเป็นกลุ่มให้เหนียวแน่นภายใต้การเคลื่อนไหวตามสัญชาตญาณ


โชคดีที่น่านน้ำเกรตแบร์ริเออร์รีฟยังคงสภาพดี แนวปะการังในน่านน้ำหลายแห่งของพื้นที่อื่นๆ ในออสเตรเลียจึงมีลักษณะเป็นเปลือกแข็ง เหตุผลก็คือเพื่อปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของคลื่นใต้น้ำ


ที่ฟาร์มปลาก็ยังมีคลื่นใต้น้ำและเนื่องจากกระแสลมหนาวขั้วโลกเหนือเและกระแสลมอุ่นแม็กซิโกพัดมารวมกันที่นี่ ทำให้แรงของคลื่นใต้น้ำยิ่งมีมากขึ้น แต่คำว่า ‘ยิ่งแรง’ ในทางตรงกันข้ามคือ ถ้าไม่มีการสะสมในเวลาที่มากเพียงพอ คลื่นใต้น้ำก็แทบจะไม่สร้างความเสียหายให้กับแนวปะการังเลย


การก่อตัวของแนวปะการังนั้นช้ามาก ต้องใช้เวลาหลายพันหลายหมื่นปีในการสร้างชิ้นส่วนหนึ่งและในระยะเวลาหลายพันหลายหมื่นปีนี้ พลังที่สะสมของคลื่นใต้น้ำก็จะมีมากตามธรรมชาติ


แนวปะการังในฟาร์มปลาจะแผ่ขยายออกขึ้นและสวยงามมากขึ้น ถ้าสาหร่ายทะเลจำนวนมากก่อตัวเป็นทุ่งหญ้าใต้ท้องทะเลในฟาร์มปลาและแนวปะการังนี้ก็จะเป็นสวนใต้น้ำของฟาร์มปลาอีกด้วย


แต่คลื่นใต้น้ำไม่ได้ส่งผลกระทบต่อปะการังในฟาร์มปลา ถ้ามองดูอย่างละเอียดแล้วก็จะพบว่า ปะการังในฟาร์มปลาแผ่ขยายและเติบโตไปตามทิศทางเฉพาะ ซึ่งทิศทางนั้นก็คือทิศทางการเคลื่อนที่ของคลื่นใต้น้ำ


ถ้าไม่มีแรงซัดสาดของคลื่นใต้น้ำ ลักษณะรูปร่างของปะการังในฟาร์มปลาคงจะเปลี่ยนไปได้มากมาย ปะการังที่รวมตัวกันจะเติบโตเป็นลักษณะกิ่งก้านที่มีความหนาและใหญ่ ส่วนที่มีขนาดเล็กก็จะเติบโตเป็นลักษณะพุ่มไม้และยังกระจัดกระจายออกทำให้เกิดเป็นรูปทรงที่มีความเป็นนามธรรมมากขึ้น


จริงๆ แล้วเจ้าชายน้อยมีความรู้และประสบการณ์อย่างกว้างขวางมาก โดยปกติแล้วเขามักจะเอาแต่ใจต่อหน้าฉินสือโอวเท่านั้น ดังนั้นบางครั้งเขาจึงมักทำเหมือนเป็นเรื่องตลก แต่ถ้าเมื่อไรจริงจังขึ้นมา เขาจะแสดงความเข้าใจและความรู้มากมายออกมา


หลังจากเขาดูปะการังใต้ท้องทะเลสักพัก จึงพูดว่า “คุณเอาเทคโนโลยีจากที่ไหนมาใช้? แนวปะการังนี้ใช้คนปลูกใช่ไหมครับ?”


ตอนที่ฉินสือโอวป้อนพลังโพไซดอน จะมีความชอบส่วนตัวบางอย่างที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เพราะลักษณะทิศทางการเติบโตของปะการังนั้นค่อนข้างชัดเจน


ดังนั้นเขาจึงยิ้มและพูดว่า “ผมไม่แน่ใจว่านี่เป็นสิ่งที่ปู่ของผมทำเอาไว้หรือเปล่า คุณรู้ไหมว่าการก่อตัวของพุ่มไม้ปะการังไม่สามารถเกิดขึ้นได้ในช่วงเวลาสั้นๆ ว่ากันว่าคุณปู่ของผมเป็นมืออาชีพในด้านนี้ เขาทำสิ่งนี้มาตลอดชีวิตและยังปลูกปะการังนี้ออกมาได้สำเร็จด้วย”


 “ถ้าอย่างนั้นผมอยากจะทำความรู้จักกับคุณปู่ของคุณได้ไหม? เขาจะต้องเป็นนักวิทยาศาสตร์ด้านปะการังที่ยอดเยี่ยมมากแน่ๆ ผมอยากถามเขาว่าสามารถปลูกถ่ายและดูแลรักษากลุ่มปะการังในโอเชี่ยนพาร์คของเราได้ไหม เพื่อนร่วมชาติของผมอีกหลายคนยังไม่เคยเห็นปะการังเลย” ฮามานแดนถาม


ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ฉินสือโอวก็ค่อนข้างชื่นชมความคิดนี้ของเจ้าชายน้อย เพราะอย่างน้อยเขาก็ต้องการที่จะปกครองประชาชน


น่าเสียดายที่สิ่งนี้เป็นไปไม่ได้ เขาจึงพูดอย่างเสียใจว่า “คุณปู่ของผมท่านเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว ต้องขอโทษด้วยจริงๆ”


 “ควรจะเป็นผมมากกว่าที่พูดคำว่าขอโทษ ผมไม่ควรพูดถึงเรื่องนี้ ผมเสียใจด้วยจริงๆ” ฮามานแดนพูดพลางถอนหายใจไปด้วย


ฉินสือโอวไม่ได้รู้สึกเศร้าโศกใดๆ ในใจเลย เพราะเขาและคุณปู่ไม่เคยได้พบกันมาก่อน แต่เขากลับรู้สึกอยากขอบคุณชายชราคนนี้ด้วยซ้ำ เพราะชายชราคนนี้ได้ให้สิ่งต่างๆ กับเขามากกว่าปู่แท้ๆ ของตัวเองเสียอีก


และแน่นอนว่าแม้แต่ปู่แท้ๆ ของเขาเองก็เขายังไม่เคยพบกันมาก่อน


ฮามานแดนถอนหายใจอีกครั้ง จากนั้นจึงพูดว่า “แต่ผมว่านะพี่ฉินสือโอว บางทีคุณอาจจะสามารถดูแลโครงการนี้ได้นะ”

 

 

 


บทที่ 1183 ตกปลากระโทงสีน้ำเงิน

 

โครงการที่ฮามานแดนพูดถึง คือการสร้างพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำปะการังในซาอุดีอาระเบีย สมกับที่เป็นเจ้าถิ่นจริงๆ เพราะเขาให้ราคาพิเศษโดยตรง ขอแค่การปลูกถ่ายปะการังในปีที่แล้วสามารถมีชีวิตดำรงอยู่ได้ ที่หนึ่งตารางเขาจะให้เงินหนึ่งล้านดอลลาร์!


หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งว่าถ้าฉินสือโอวเคลื่อนย้ายหนึ่งร้อยตารางเมตรออกไป ก็จะได้รับหนึ่งร้อยล้านจากเขา!


ยิ่งไปกว่านั้นค่าใช้จ่ายในการปลูกถ่ายปะการังในช่วงเวลานั้นและค่าใช้จ่ายในการดูแลรักษาปะการังในช่วงเวลาต่อจากนั้นล้วนมาจากฝั่งซาอุดีอาระเบียทั้งนั้น เขาแค่ต้องรับผิดชอบในการเลือกปะการังที่เหมาะสมสำหรับการปลูกถ่ายและดูแลรักษาให้พวกมันมีชีวิตต่อไป


ฉินสือโอวส่ายหัวและพูดว่า “ผมทำงานนี้ไม่ได้หรอก คุณควรเชิญผู้เชี่ยวชาญด้านการอนุรักษ์ปะการังมาทำ เท่าที่ผมรู้ในออสเตรเลียก็มีผู้ที่มีความสามารถในด้านนี้อยู่จำนวนมาก”


ฮามานแดนส่ายหัวและพูดอย่างจนปัญญาว่า “ผมไม่เพียงแต่เคยหาคนจากออสเตรเลียเท่านั้น แต่ละที่ทั่วโลกผมก็เคยสำรวจหาผู้เชี่ยวชาญด้านการประมงมาจนหมด นอกจากดอกเตอร์พอล ฮาเมลจากออสเตรเลียก็ไม่มีใครเหมาะสมอีกแล้ว แต่ความสามารถของดอกเตอร์ฮาเมล คือการขยายขนาดของแนวปะการังและเขาไม่ถนัดในการเปลี่ยนสภาพแวดล้อมเพื่อเพาะปลูกปะการัง”


ฉินสือโอวแสดงความเห็นว่าเขาไม่มีกำลังพอที่จะช่วยเหลืออะไรได้ เขาไม่ได้ขาดเงิน เงินหลายร้อยล้านเหรียญนั้นน่าดึงดูดก็จริง แต่เขาก็มีเงินจำนวนนั้นอยู่ในกระเป๋าของตัวเองอยู่แล้ว แล้วทำไมถึงต้องวิ่งไปเสนอตัวในตะวันออกกลางด้วย?


ปะการังง่ายต่อการปลูกถ่ายมาก สิ่งนี้มีความต้องการต่อสิ่งแวดล้อมอย่างเข้มงวดมาก แม้จะเป็นเพราะปรากฏการณ์เรือนกระจก แต่ความเป็นกรดของน้ำทะเลจะค่อยๆ เปลี่ยนไปทีละนิดและปะการังจำนวนมากก็จะตาย ดังนั้นนี่จึงเป็นปัญหาที่ออสเตรเลียปวดหัวมาจนถึงทุกวันนี้


การแก้ปัญหาเรื่องปูดันเจเนสส์เปลี่ยนมหาสมุทรเพื่อเพาะพันธุ์เป็นสิ่งที่แก้ได้ยาก ซึ่งเรื่องนี้สามารถให้แซนเดอร์สจัดการได้ แต่การแก้ปัญหาการปลูกถ่ายปะการังล่ะ? ไม่มีใครเหมาะที่จะจัดการสิ่งนี้ได้ ตัวฉินสือโอวเองก็ไม่สามารถทำได้ ถ้าทำคนเดียวมันก็จะเป็นการขยี้เขาให้ตาย!


ฮามานแดนเห็นว่าไม่สามารถเกลี้ยกล่อมฉินสือโอวได้ อันที่จริงแล้วเขาก็แค่รับมือกับเหตุการณ์คับขันเฉพาะหน้าอย่างฉุกละหุกโดยไม่ทันคิดให้รอบคอบเท่านั้น ถ้าฉินสือโอวกล้าที่จะรับมันจริงๆ เขาก็คงยากที่จะก้าวลงจากตำแหน่ง เพราะเขาไม่เชื่อว่าเจ้าของฟาร์มปลาอย่างฉินสือโอวจะสามารถแก้ปัญหามากมายที่ผู้เชี่ยวชาญด้านการประมงจะไม่สามารถแก้ไขได้


ฉินสือโอวเรียกบอลหิมะน้องเล็กตัวที่สามออกมา เชอร์ลี่ย์และเจ้าหญิงโลลิต้าที่กำลังเตะขาอยู่ในน้ำตรงท้ายเรือ จู่ๆ ละอองน้ำขนาดใหญ่ก็กระเด็นขึ้นมาโดนหน้าและพ่นใส่ทั้งสองจนเปียกไปทั้งตัว


เด็กสาวทั้งสองจึงหัวเราะคิกคัก บอลหิมะเผยให้เห็นร่างกายแวววาวสีขาวราวกับหิมะและตามมาด้วยไอซ์สเกต สีตัวของมันก็เป็นสีขาวเช่นเดียวกัน เพราะมันเป็นโรคผิวเผือก ในช่วงแรกแม่ของมันก็ทิ้งมันไปด้วยเหตุผลนี้


สำหรับฝูงฉลามเสือทรายแล้ว ฉลามตัวไหนที่มีผิวขาวจะถือว่าเป็นสัตว์ประหลาด แต่สำหรับมนุษย์ ฉลามเสือทรายที่มีสีขาวถือเป็นสิ่งล้ำค่า


ตัวของฉลามเสือทรายเองก็ค่อนข้างดุร้าย แต่เนื่องจากสีผิวที่ขาวราวกับหิมะของมัน อย่างที่สุภาษิตกล่าวไว้ถ้าผิวขาว ถึงแม้ร่างกายไม่ค่อยสวยงาม ก็สามารถทำให้คนมองดูดีได้ เชอร์ลี่ย์และเจ้าหญิงซาลามาห์จึงคิดว่ามันน่ารักมาก เมื่อวานเจ้าหญิงโลลิต้าจึงกอดเล่นกับมันอย่างสนุกสนานและถูกแฮมเล็ตเข้าใจผิด ด้วยความตกใจของเจ้าชายพอหาปืนตกปลามาได้ก็เกือบจัดการกับไอซ์สเกต


เจ้าน้องสามบิดตัวไปมา ใช้หางอันทรงพลังตีน้ำทะเล จากนั้นก็กระโดดขึ้นเหนือน้ำอวดร่างอันสวยงามของมันท่ามกลางแสงแดด


เรือยอชต์ค่อนข้างมีขนาดใหญ่และท้ายเรือยังมีอุปกรณ์ขับเคลื่อนทางทะเลอยู่นอกเรือ ทำให้เจ้าน้องสามจึงไม่กล้าเข้าใกล้ เชอร์ลี่ย์และเจ้าหญิงซาลามาห์จึงให้ฉินสือโอวช่วยพวกเธอให้ลงไปที่เรือคายัคและขึ้นเรือไปทีละคน


เมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าน้องสามจึงจะสามารถเข้าใกล้เรือคายัคและอวดร่างกายได้ เมื่อร่างโตของพวกมันปรากฏขึ้น คลื่นทะเลก็จะกระเซ็นขึ้นเหนือผิวน้ำตาม จึงทำให้เรือคายัคโคลงเคลงไปมา


ฮามานแดนมองไปที่เจ้าหญิงซาลามาห์ด้วยความเป็นห่วง เขาจึงอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ส่ายหัวไม่ได้พูดอะไรและมองดูอย่างกังวลเท่านั้น


ฉินสือโอวเดินเข้ามายิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พวกมันไม่สร้างปัญหาแน่นอน วาฬเบลูกากับโลมาจะไม่โจมตีกัน เพราะฉลามเสือทรายสีขาวตัวนั้น มันโตมากับวาฬเบลูกา ดังนั้นมันจึงไม่เคยรู้มาก่อนว่าตัวมันเองเป็นสมาชิกของตระกูลฉลามเสือที่กระหายเลือด”


หลังจากฟังเขาอธิบายแล้ว ฮามานแดนก็โล่งใจขึ้นมา ฉินสือโอวรู้สึกว่าในเวลาปกติเจ้าชายน้อยไม่ควรเข้มงวดกับเจ้าหญิงซาลามาห์ อันที่จริงเขาก็ยังรักน้องสาวคนเล็กคนนี้มาก แค่มองสายตาของเจ้าหญิงน้อยเขาก็ดูออกแล้ว


ฮามานแดนเฝ้าดูอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วผมยังอยู่ที่นี่ทำไม? เราออกเรือเพื่อไปทะเลลึกไม่ใช่เหรอ? ไปตกปลาทูน่าไง!”


ฉินสือโอวยิ้มเจื่อนๆ และพูดว่า “มีปลาทูน่าที่ไหนที่สามารถตกแบบนี้ได้? มันจะต้องล่อ มันไม่ใช่แค่โยนเบ็ดตกปลาลงไปแล้วจะใช้ได้เลยนะ…”


 “ผมรู้ ผมเคยออกทะเลตกปลากับพ่อมาตั้งแต่อายุแปดขวบ ดูสิ ไม่ใช่ว่าผมเอาเหยื่อล่อมาเยอะหรอกเหรอ?” ฮามานแดนพูดอย่างไม่พอใจ


ขณะที่เขาพูดอยู่ก็วิ่งไปที่ห้องเก็บของเรือและลากกล่องพลาสติกโพลีเอสเตอร์ขนาดใหญ่ออกมา ซึ่งในนั้นมีชั้นน้ำแข็งบดและปลาตัวเล็กเช่นปลาแฮร์ริ่งและปลาซาบะ


ในเมื่อเจ้าชายน้อยเตรียมตัวมาดีขนาดนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาต้องเก็บเกี่ยวอะไรบางอย่างได้จากการออกทะเลครั้งนี้แน่นอน


ฉินสือโอวจึงร่วมมือกับเขาขับเรือออกไปไกลอีกเล็กน้อย เขาทิ้งเบิร์ดและชาร์คให้อยู่กับเชอร์ลี่ย์และเจ้าหญิงซาลามาห์ มีพวกเขาทั้งสองคนอยู่จะไม่เกิดอุบัติเหตุอย่างแน่นอน เพราะการทำงานของทั้งคู่สามารถเชื่อถือได้เป็นอย่างดี


เจ้าชายน้อยนั้นร่ำรวยจริงๆ ในขณะที่เรือกำลังแล่นไปข้างหน้า เขาก็โยนปลาลงไปในทะเลพร้อมกับดูความถี่และเวลาที่โยนลงไป เขาเป็นนักตกปลามือฉมังจริงๆ ทักษะในการขว้างเหยื่อของเขาค่อนข้างดี


หลังจากโยนปลาลงไปแล้ว เจ้าชายน้อยก็วิ่งไปที่ห้องเก็บของเรือและลากกล่องใบใหม่ออกมา ซึ่งในนั้นยังเต็มไปด้วยเหยื่อปลาซาร์ดีน


ฉินสือโอวถึงกับตกตะลึงและถามว่า “คุณเอาปลาซาร์ดีนมากมายขนาดนี้มาจากไหน?”


เจ้าชายน้อยยักไหล่และพูดว่า “ซื้อมาจากท่าเรือเซนต์จอห์นล่ะมั้ง? ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ผมจะบอกให้นะว่าบอดี้การ์ดคนหนึ่งของผมเป็นคนเตรียมเหยื่อสำหรับตกปลาทูน่าไว้ให้ แล้วพวกเขาก็ยังเตรียมมันขึ้นเรือให้อีกด้วย”


ทั้งสองคุยกันไปด้วย เจ้าชายน้อยก็พลางโยนปลาลงน้ำไปด้วย และตอนนี้ก็มีหัวโผล่ออกมาจากห้องควบคุมเรือพร้อมกับตะโกนว่า “ปลาตัวใหญ่! เจ้าชาย ปลาตัวใหญ่โผล่ออกมาแล้วครับ!”


ฮามานแดนรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที เขาดึงฉินสือโอวและพาเขาวิ่งไปที่ห้องควบคุมเรือ เรือยอชต์ก็มีเครื่องหาปลาเช่นกัน เมื่อฉินสือโอวเห็น จุดสีเขียวยาวหลายจุดปรากฏขึ้นบนหน้าจอจริงๆ


ตอนนี้ฉินสือโอวก็มีประสบการณ์มากเพียงพอแล้ว เขาดูและประมาณคร่าวๆ ว่า “เป็นปลาตัวใหญ่จริงๆ มันต้องยาวสามเมตรแน่ๆ ! แต่ผมไม่แน่ใจว่าเป็นปลาทูน่าหรือฉลาม เพราะที่นี่มักจะมีฉลามอยู่แล้ว ถ้าอย่างนั้นเราไปดูกันเถอะ”


เขาเดาว่ามันไม่ใช่ปลาทูน่าและไม่ใช่ปลาทูน่าครีบน้ำเงินอย่างแน่นอน เพราะปลาทูน่าครีบน้ำเงินในฟาร์มปลาจะเลือกกินแต่ของที่พวกมันชอบ พวกมันจะเลือกกินเฉพาะปลาแฮร์ริ่ง ปลาซาบะและปลาค็อดที่มีพลังงานโพไซดอนอย่างเต็มอิ่มมากที่สุด เหยื่อพวกนี้ที่ฮามานแดนใช้เป็นแค่ปลาธรรมดาทั่วไป เมื่อโยนเข้าไปในปากของปลาทูน่าครีบน้ำเงิน พวกมันจะไม่กิน


ฮามานแดนไม่รู้เรื่องนี้ เขาแขวนปลาแฮร์ริ่งที่ยังมีชีวิตไว้บนเบ็ดอย่างตื่นเต้น นี่เป็นวิธีการที่จำเป็นสำหรับการตกปลาทูน่า เพราะปลาขนาดใหญ่จะสนใจปลาที่มีชีวิตมากกว่าปลาที่ตายแล้ว


หลังจากนั้นไม่กี่นาที รอกตกปลาของเบ็ดตกปลาก็เริ่มหมุน ‘หวูดๆ’ เจ้าชายน้อยดีใจมากและตะโกนว่า “กินเหยื่อแล้ว กินเหยื่อแล้ว! โอ้ พระอัลเลาะห์จงอวยพร มันจะต้องเป็นปลาทูน่าครีบน้ำเงินแน่ๆ!”


ฉินสือโอวปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกไป พอเห็นเช่นนั้นก็หัวเราะขึ้นมา ปลาทูน่าครีบน้ำเงินอะไรกัน มันคือปลากระโทงสีน้ำเงินต่างหาก!


ชื่อคล้ายๆ กัน ปลากระโทงสีน้ำเงินฟังดูคล้ายกับคำย่อของปลาทูน่าครีบน้ำเงิน แต่ในความเป็นจริงแล้วปลาทั้งสองชนิดนั้นแตกต่างกันมาก…


เขาใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนมองไปรอบๆ ทันใดนั้นก็ต้องแปลกใจ นี่มันเรื่องอะไรกัน?

 

 

 


บทที่ 1184 กิจกรรมสุดป่าเถื่อนของชาวป...

 

เขาใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนสำรวจสภาพแวดล้อมรอบๆ และจิตสำนึกทั้งสี่ก็แยกออกเพื่อเริ่มสำรวจทั่วทุกทิศทาง ฉินสือโอวเห็นปลากระโทงสีน้ำเงินหลายร้อยตัวว่ายไปมาอย่างรวดเร็วอยู่ใกล้ๆ ด้วยความตกตะลึง


ปลาเหล่านี้อาศัยอยู่ในน้ำที่มีระดับความลึกสี่สิบถึงห้าสิบเมตร โดยหางอันแข็งแรงและทรงพลังของพวกมันจะแกว่งไปมาเหมือนกับลูกธนูแหลมคมในน้ำที่มีความรวดเร็วมาก


ไม่รู้ว่ามันเริ่มขึ้นเมื่อไร ที่จู่ๆ ก็มีปลากระโทงสีน้ำเงินแอตแลนติกจำนวนมากในฟาร์มปลา ฉินสือโอวควบคุมจิตสำนึกแห่งโพไซดอนรีบสำรวจอย่างรวดเร็วและพบว่ามีปลาขนาดใหญ่หลายร้อยตัวที่ยาวกว่าสองเมตรและยังมีปลาขนาดเล็กอื่นๆ อีก ซึ่งมีจำนวนมากกว่า!


เรื่องนี้ทำให้ฉินสือโอวประหลาดใจมาก เพราะเขาไม่เคยอพยพฝูงปลากระโทงสีน้ำเงินมาที่ฟาร์มปลามาก่อนเลย เขาเพียงแค่นำปลาตัวใหญ่มาจากชายหาดน้ำตื้นจอร์จมาเมื่อปีก่อนเท่านั้น ปลาเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่ใช่ปลากระโทงสีน้ำเงินขนาดใหญ่ที่ถูกดึงมา เพราะปลาทั้งสองชนิดนี้ไม่ได้สนใจกันและปลากระโทงสีน้ำเงินขนาดใหญ่ก็เคลื่อนไหวอยู่ในทะเลลึกกว่าแปดร้อยเมตร


ขนาดของปลากระโทงสีน้ำเงินไม่สำคัญ พวกมันเป็นนักล่าที่แข็งแกร่งที่สุดในมหาสมุทร แค่ตัวเล็กๆ ของพวกมันก็สามารถล่าเหยื่อได้ไม่ว่าจะเป็นปลากุ้งและปู หรือแม้แต่เต่าขนาดเล็กพวกมันก็ยังสามารถกินเป็นอาหารได้อีกด้วย!


นอกจากนี้เนื่องจากปลากระโทงสีน้ำเงินว่ายน้ำได้อย่างรวดเร็วและชอบตระเวนไปทั่วทุกหนแห่ง ดังนั้นพวกมันจึงใช้พลังงานหมดไปอย่างรวดเร็วและจำเป็นจะต้องกินเหยื่อเพื่อเสริมพลังงานอยู่ตลอดเวลา


หลังจากปลากระโทงสีน้ำเงินเหล่านี้เข้ามาในฟาร์มปลา พวกมันจึงล่าปลาคาพีลินที่เหลืออยู่ รวมทั้งปลาแฮร์ริ่งและปลาซาบะอีกจำนวนมาก แม้แต่ปลาค็อดที่ตัวยังไม่ใหญ่พอก็ไม่สามารถหลบหนีได้ ถ้าไม่ระวังแม้แต่นิดเดียวก็จะถูกพวกมันจ้องและจับไปเป็นอาหาร


ปลากระโทงสีน้ำเงินเป็นหนึ่งในปลาที่ไม่เป็นที่ต้อนรับมากที่สุดในฟาร์มปลาส่วนตัว คุณภาพเนื้อของพวกมันธรรมดามาก สามารถใช้เป็นปลาอาหารได้ แต่เป็นปลาอาหารที่หาได้ทั่วไป คุณค่าส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับความยาว ในฐานะนักตกปลา การจับปลากระโทงสีน้ำเงินได้จะทำให้ผู้คนรู้สึกมีเกียรติมาก


ในนิยายที่มีชื่อเสียงระดับโลกอย่าง “เฒ่าผจญทะเล” ปลาตัวใหญ่สุดที่ชายชราจับได้คือปลากระโทงสีน้ำเงินแอตแลนติก ชายคนนี้สามารถจับปลาที่มีความยาวที่สุดและมีความยาวถึงหกหรือเจ็ดเมตรได้ ในปี 2013 นักตกปลาชาวอังกฤษชื่อเควิน การ์ดเนอร์ จับปลากระโทงสีน้ำเงินขนาดยักษ์ยาวหกเมตรครึ่งและหนักประมาณหกร้อยกิโลกรัมในมหาสมุทรแอตแลนติกได้!


ซึ่งในฟาร์มปลาต้าฉินก็ไม่มีปลาที่มีขนาดใหญ่แบบนี้ ฉินสือโอวจึงลองค้นหาดูและเห็นปลาตัวใหญ่สองตัวมีความยาวอย่างน้อยที่สุดประมาณห้าเมตร ซึ่งความยาวของปลาตัวนี้เป็นที่น่าประทับใจมากทีเดียว เพราะฉลามส่วนใหญ่จะไม่มีความยาวได้ถึงขนาดนี้


ฮามานแดนเป็นนักตกปลามือฉมัง หลังจากที่ตกปลากระโทงสีน้ำเงินได้ เขาก็เริ่มต่อสู้กับมันอย่างอดทน เขากัดริมฝีปากล่างของตัวเองพร้อมกับรวบรวมพลังและปล่อยสายเบ็ดออกอย่างต่อเนื่อง ซึ่งมันจะทำให้กำลังของปลาหมดลงได้ง่าย


ฉินสือโอวจึงเข้าไปช่วยจับปลาตัวนี้เหมือนกับจับปลาทูน่าครีบน้ำเงิน ซึ่งมันต้องใช้ฉมวก เมื่อจะดึงปลาขึ้นเหนือน้ำให้เข้าใกล้เรือประมงจะต้องใช้คราดลากมัน ไม่อย่างนั้นสุดท้ายมันจะดิ้นหลุดได้ หลังจากที่มันตกใจมันอาจระเบิดพลังอันรุนแรงออกมาเพื่อทำลายสายเบ็ดและหลบหนีไป


เจ้าชายน้อยใช้เวลาครึ่งชั่วโมงเต็มในการดึงปลาตัวใหญ่เข้ามาใกล้เรือยอชต์


เมื่อปลาลักษณะทรงกระบอกตัวนี้โผล่ขึ้นเหนือน้ำ ฮามานแดนจึงตัดสินใจทิ้งตัวมันลงไปและพูดด้วยความผิดหวังว่า “ไม่ใช่ปลาทูน่าครีบน้ำเงิน นี่คือปลากระโทงสีน้ำเงินแอตแลนติก!”


แน่นอนว่าปลากระโทงสีน้ำเงินมีมูลค่าไม่สู้ปลาทูน่าครีบน้ำเงิน


 “ว้าว ขนาดของปลาตัวนี้ใหญ่พอสมควรเลยนะ ถือเป็นปลาตัวใหญ่เลยล่ะ!” ฉินสือโอวจึงพูดปลอบเขา


สำหรับนักตกปลาแล้ว การที่จับปลากระโทงสีน้ำเงินแอตแลนติกได้ก็ถือเป็นเกียรติอย่างหนึ่งเช่นกัน ทันทีหลังจากนั้นเขาก็รู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้น เขากัดฟันพร้อมกับลากปลาขึ้นเรือ แล้วบ่นพึมพำว่า “โอเค จับเจ้าตัวนี้ได้ก็ถือว่าไม่เลวนะ! นี่ถือเป็นสัญญาณที่ดี รอปลาทูน่าครีบน้ำเงินมาอีกสักตัว ทุกอย่างก็จะสมบูรณ์แบบ!”


ปลากระโทงสีน้ำเงินอยู่ห่างจากเรือประมงประมาณหกถึงเจ็ดเมตร ซึ่งนี่ไม่ใช่ระยะห่างที่เหมาะสมในการขว้างฉมวก เพราะมันเป็นระยะที่ไกลเกินไป


แต่ฉินสือโอวไม่ได้พูดอะไร สายตาเขาจ้องไปที่ปลาตัวใหญ่ที่กำลังลากขึ้นมา ในระหว่างนั้นกล้ามเนื้อแขนก็มีแรงขึ้นมา ร่างกายยืดออกราวกับพระจันทร์เต็มดวงและเขาก็โยนฉมวกออกไป!


เสียง ‘ฮะ’ ดังขึ้น ฉมวกได้พุ่งผ่านอากาศแล้วสอดเข้าไปที่หลังของปลาตัวใหญ่อย่างแม่นยำ


ปลากระโทงสีน้ำเงินพยายามดิ้นต่อสู้ ฮามานแดนจึงปล่อยลงรอกตกปลาและปล่อยให้มันดึงสายเบ็ด จากนั้นก็ให้มันมีชีวิตอยู่ต่ออีกสักพักก่อนจะตาย จากนั้นจึงหันไปมองที่ฉินสือโอวอย่างชื่นชมและพูดชมเชยว่า “เจ๋งมากพี่ฉินสือโอว ครั้งนี้แทงได้แม่นมาก คุณล้มมันได้แล้ว!”


เขารู้ว่าปลาตัวนี้ไม่สามารถหนีไปได้ ตราบใดที่มันยังถูกฉมวกแทงอยู่ เพราะแม้แต่ฉลามยังอันตรายถึงชีวิต แล้วนับประสาอะไรกับปลากระโทงสีน้ำเงิน


ปลากระโทงสีน้ำเงินเป็นปลาที่ไม่ยอมบาดเจ็บในน้ำที่สุด พวกมันต้องว่ายน้ำด้วยความเร็วสูง ดังนั้นจึงจำเป็นต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าหนังปลาอันเรียบเนียนของมันจะไม่ได้รับบาดเจ็บ เมื่อไรที่ได้รับบาดเจ็บพวกมันจะไม่สามารถว่ายน้ำอย่างรวดเร็วได้ ซึ่งจะทำให้พวกมันรับอาหารและมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยาก


ฉินสือโอวยิ้มและพูดว่า “สำหรับนักตกปลาแล้ว นี่เป็นขั้นพื้นฐานที่สุด”


แลนซ์ที่เดินทางตามเรือมาด้วยจึงยิ้มและพูดว่า “ในความเป็นจริงมีชาวประมงเพียงไม่กี่คนที่จะสามารถแทงปลาในระดับเดียวกับบอสได้ ถ้ายังมีเกมการแข่งขันแทงปลากระโทงสีน้ำเงินอยู่ ผมพนันได้เลยว่าบอสสามารถคว้าแชมป์ได้แน่นอน”


“เกมการแข่งขันแทงปลากระโทงสีน้ำเงินมันคืออะไรกัน?” ฉินสือโอวถามด้วยความสนใจ


แลนซ์ยังไม่ทันได้อธิบาย ฮามานแดนที่กำลังยุ่งกับการลากปลากระโทงสีน้ำเงินขึ้นเรืออยู่นั้นก็หันหน้ากลับมาพูดว่า “คุณไม่รู้จักกิจกรรมดั้งเดิมพวกนี้ของแอตแลนติกเหรอ? เท่าที่ผมรู้ ชาวประมงบนเกาะที่อุดมสมบูรณ์ของพวกคุณก็ชอบทำแบบนี้เช่นกัน นี่เป็นวิธีที่เมื่อก่อนชาวประมงชอบใช้มากกว่าการต่อสู้ซะอีก”


ฉินสือโอวไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ เพราะเขาไม่ได้ร่ำรวยมีเงินทองและมีอิสระเหมือนเจ้าชายน้อยที่จะสามารถเดินทางข้ามโลกได้


แลนซ์จึงอธิบายให้เขาฟังเพิ่มเติมว่ากิจกรรมแทงปลากระโทงสีน้ำเงิน แค่เห็นชื่อก็รู้ได้เลยว่าคือการใช้ฉมวกแทงเพื่อจับปลากระโทงสีน้ำเงิน ซึ่งนี่เป็นกิจกรรมที่พัฒนามาจากกิจกรรมการแทงปลามาร์ลิน


สิ่งที่ฮามานแดนพูดนั้นไม่ถูกต้องทั้งหมด ในช่วงปีแรกๆ สาเหตุที่ชาวประมงต้องการแทงปลากระโทงสีน้ำเงิน ไม่เพียงแต่เป็นวิธีที่จะสามารถทดสอบความกล้าหาญและความสามารถที่แท้จริงของลูกผู้ชายเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะปลามาร์ลินที่แทงจับมาได้นั้นเลือดจะไม่แข็งตัว ไม่มีกลิ่นคาวในตัว อีกทั้งเนื้อปลาจะยิ่งสดอร่อยและมีคุณค่ามากขึ้น


ปลากระโทงสีน้ำเงินไม่รวมอยู่ในลิสต์จำกัดการจับปลาของแคนาดา เนื่องจากมีขนาดใหญ่และมีการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว จึงทำให้ยากที่จะตกปลาขนาดใหญ่ได้และยังไม่ก่อให้เกิดอันตรายถึงชีวิตต่อทรัพยากรธรรมชาติของพวกมัน จึงไม่จำเป็นต้องป้องกันจากมนุษย์


นับตั้งแต่สถิติการเก็บเกี่ยวของอาชีพชาวประมงทั่วโลกที่เริ่มขึ้นกลางทศวรรษ 1960 ปริมาณการผลิตปลากระโทงสีน้ำเงินต่อปีจึงอยู่คงที่ประมาณหนึ่งหมื่นสามพันตันถึงหนึ่งหมื่นห้าพันตัน จนถึงขณะนี้มีเพียงปี 1970 และ 1973 เท่านั้นที่มากถึง 20,000 ตัน ซึ่งแสดงให้เห็นว่าทรัพยากรทางชาติพันธุ์ของพวกมันไม่ได้มีปัญหาอะไร


เมื่อรู้จักกีฬาชนิดนี้แล้ว ฉินสือโอวก็มีแผนในใจ ปลากระโทงสีน้ำเงินขนาดใหญ่ในฟาร์มปลามีจำนวนมากและถ้าเขาหาพวกมันเจอได้หลายร้อยตัวในพื้นที่ทะเลแห่งนี้อีก ก็จะสามารถจัดกิจกรรมล่าปลากระโทงสีน้ำเงินในฟาร์มปลาได้


หลังจากกลับถึงฝั่ง เขาจึงเรียกชาวประมงมารวมตัวประชุมและบอกว่าจากการสังเกตโดยใช้เทคนิคลับของครอบครัวเขาและการตรวจจับของเครื่องหาปลาแล้ว พบว่ามีปลากระโทงสีน้ำเงินจำนวนมากในฟาร์มปลา ดังนั้นจึงอยากจะจัดกิจกรรมแทงปลากระโทงสีน้ำเงินขึ้นกันดีไหม


ชาวประมงตอบรับอย่างเป็นธรรมชาติ พวกเขาอ้างว่าเป็นลูกหลานของโจรสลัดไวกิ้ง จึงต้องการพิสูจน์ตัวเองว่ามีความกล้าหาญและความแข็งแกร่งของบรรพบุรุษ


การแทงปลากระโทงสีน้ำเงินเป็นกิจกรรมที่ดีที่สุดอย่างเห็นได้ชัด ลองคิดดูสิว่าผู้ชายทุกคนนั่งเรือประมง ฝ่าคลื่นอันน่ากลัว ไม่สวมเสื้อถือหอกยาวอันหนักหน่วง เมื่อถึงเวลามีปลากระโทงสีน้ำเงินกระโดดขึ้นจากน้ำก็จะต้องแทงออกไปเพื่อจับปลาที่มีความยาวสามถึงสี่เมตรอีก ยังมีอะไรที่น่าตื่นเต้นสำหรับผู้ชายมากกว่านี้อีกเหรอ?

 

 

 


บทที่ 1185 การขยายกิจกรรมให้ยิ่งใหญ่ขึ้น

 

การแทงปลากระโทงสีน้ำเงินเป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมมากในนิวฟันด์แลนด์และแน่นอนว่ามันยังเป็นเกมการแข่งขันได้อีกด้วย


แต่เนื่องจากกรมประมงของแคนาดาได้ออกข้อบังคับว่าปลากระโทงสีน้ำเงินในบริเวณสองร้อยกิโลเมตรจากชายฝั่งจะต้องถูกปล่อยหลังจากจับมาได้ ดังนั้นไม่กี่ปีที่ผ่านมากิจกรรมนี้จึงมีผู้จัดทำไม่มากนัก เพราะจะออกทะเลสองร้อยกิโลเมตรเพื่อแทงปลาไม่กี่ตัวทำไม? นั่นเป็นอะไรที่น่าเบื่อจริงๆ


ในความเป็นจริงกฎระเบียบของกรมประมงมีไว้สำหรับฟาร์มปลาแห่งชาติ ซึ่งฟาร์มปลาส่วนตัวไม่อยู่ในขอบเขตของการคุ้มครองนี้ แคนาดาเป็นประเทศทุนนิยม ทรัพย์สินส่วนตัวเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์และไม่สามารถละเมิดได้ ยกเว้นปลาบางชนิดที่ระบุไว้ในกฎหมายห้ามล่าสัตว์ ซึ่งในกรณีนี้ส่วนใหญ่จะมีการจัดการบริหารที่หละหลวมมาก


เพียงแค่ปลากระโทงสีน้ำเงินแทบจะไม่ถูกพบในกลุ่มฟาร์มปลาส่วนตัวเลย ถึงอย่างไรฟาร์มปลาส่วนตัวในแคนาดาก็ค่อนข้างแตกต่างจากฟาร์มปลาแห่งชาติมาก มีปลากระโทงสีน้ำเงินเข้าสู่ฟาร์มปลาส่วนตัว แต่โดยทั่วไปจะมีเพียงไม่กี่สิบตัวเท่านั้นและไม่มีมูลค่าในการจับตามขนาด


ฟาร์มปลาต้าฉินจึงจัดกิจกรรมครั้งนี้ขึ้นมา หลังจากที่ฉินสือโอวและชาวประมงพูดคุยหารือกันอย่างกระตือรือร้นแล้ว เขาส่งชาร์คให้ไปติดต่อซื้อหอกกับเรค เนื่องจากมีชาวประมงจำนวนมากอย่างน้อยต้องใช้สองอันต่อคน ดังนั้นจึงต้องซื้อมาสี่สิบกว่าอัน


ฮามานแดนก็ชอบกิจกรรมประเภทนี้เช่นกัน เมื่อได้ยินว่าฉินสือโอวจะจัดการแข่งขัน เขาก็รีบวิ่งมาหาด้วยความสนใจและบอกว่าตัวเองจะลงสมัครเข้าร่วมด้วย


“ไม่ค่อยดีหรอกมั้งครับ? ถ้าเกิดปัญหาอะไรขึ้น ผมอาจจะไม่สามารถรับผิดชอบได้” ฉินสือโอวพูดอย่างลังเล


ฮามานแดนหัวเราะแล้วพูดว่า “พวกเราต่างก็โตกันหมดแล้ว คุณคิดว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ การเดินทางรอบโลกของผมยังต้องอาศัยการดูแลของบอดี้การ์ดและไกด์นำเที่ยวอยู่อีกเหรอ? พูดตามตรง ผมสัมผัสกับกีฬาเอ็กซ์ตรีมมากกว่าที่คุณรู้อีกนะ”


ฉินสือโอวก็หัวเราะออกมาเช่นกัน ในเมื่อคุณยอดเยี่ยมมากขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นก็อย่าเข้าร่วมกิจกรรมที่ทางเราจัดขึ้นเลย คุณไปเที่ยวเล่นเองเถอะ


เจ้าชายน้อยเห็นว่าตัวเองต้องแกล้งโง่ จึงรีบดึงฉินสือโอวไว้ ไม่ว่าอย่างไรก็จะเข้าร่วม เขาชอบกิจกรรมเอ็กซ์ตรีมประเภทนี้จริงๆ


ฉินสือโอวลังเลมาก สิ่งที่เขากังวลคือจะเกิดอุบัติเหตุ แม้เขาเชื่อว่าจะไม่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในบริเวณฟาร์มปลาของเขา แต่อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ไม่ใช่เหรอ?


ฮามานแดนเห็นว่าไม่สามารถจัดการได้ เขาจึงเปลี่ยนเรื่องและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นกิจกรรมของคุณก็ต้องการสปอนเซอร์ไม่ใช่เหรอ? การแข่งขันต้องมีการจัดอันดับ คุณใช้อะไรเป็นรางวัลอันดับที่หนึ่ง สองและสามล่ะ?”


“ผมคิดเรื่องนี้มานานแล้ว เงินรางวัลหนึ่งหมื่นดอลลาร์แคนาดาสำหรับแชมป์ ห้าพันดอลลาร์แคนาดาสำหรับอันดับที่สองและสองพันดอลลาร์แคนาดาสำหรับอันดับที่สาม เป็นอย่างไรบ้าง?” ฉินสือโอวพูด


ฮามานแดนโบกมืออย่างเหยียดหยามและพูดว่า “ทุกคนล้วนเป็นคนที่มีอาชีพและตัวตนกันทั้งนั้น จะจัดกันเล็กๆ แค่นี้เหรอ? อันดับที่หนึ่งห้าแสนดอลลาร์แคนาดา! อันดับที่สองสามแสนดอลลาร์แคนาดา! อันดับสามคือหนึ่งแสนดอลลาร์แคนาดา! ผู้เข้าร่วมทั้งหมดจะได้รับรางวัลหนึ่งพันดอลลาร์แคนาดา!”


ฉินสือโอวค่อนข้างร่ำรวย แต่ก็ไม่สามารถทำถึงขนาดนั้นได้ ที่หนึ่งคือห้าแสนดอลลาร์แคนาดาเหรอ? ให้ตายเถอะ แม้แต่การแข่งขันชิงแชมป์โลกเงินรางวัลยังไม่สูงขนาดนี้! นับรวมเบ็ดเตล็ดแล้ว งานนี้ต้องทุ่มหนึ่งล้านดอลลาร์แคนาดา!


เขาส่ายหัวและบอกว่าทำแบบนี้ไม่ได้ เจ้าชายน้อยจึงพูดอย่างทะนงตัวว่า “ไม่มีปัญหาหรอกพี่ฉินสือโอว ค่าใช้จ่ายกิจกรรมในครั้งนี้ผมจะจ่ายเอง หนึ่งล้านดอลลาร์แคนาดาใช่ไหม? จาร์ราดโอนเงินหนึ่งล้านดอลลาร์แคนาดาให้พี่ฉินสือโอว!”


จาร์ราดเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเขา เขามีหน้าที่หลายอย่าง สามารถเป็นทั้งพ่อครัว ทั้งบอดี้การ์ดและตอนนี้เขายังเป็นเจ้าหน้าที่การเงินได้อีกด้วย เขามีความสามารถหลากหลายจริงๆ


การเอาเงินของประชาชนมาใช้แบบนี้ ฉินสือโอวรู้เลยว่าเจ้าชายน้อยหมายถึงอะไร จึงปฏิเสธการเข้าร่วมของเขาอีกและจะเพิ่มคนอื่นเข้าแทน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนคนนี้ยังต้องยังเป็นคนในท้องถิ่น


วันนี้เจ้าชายน้อยได้ให้บทเรียนกับเขา ให้เขาได้รู้ว่าการเป็นคนรวยในท้องถิ่นที่แท้จริงคืออะไร เมื่อเทียบกันแล้วเงินเพียงเล็กน้อยของเขาไม่มากพอจริงๆ ถึงอย่างไรเขาก็ไม่เต็มใจที่จะทุ่มเงินหนึ่งล้านดอลลาร์แคนาดาเพื่อจัดกิจกรรมที่มีจุดประสงค์เพื่อการเล่นสนุกสนานแค่นั้น


หลังจากชาร์คกลับมา ฉินสือโอวจึงเรียกชาวประมงมารวมตัวกันอีกครั้งและพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการให้รางวัล


ห้องประชุมตกอยู่ในความเงียบอยู่ชั่วครู่ บูลจึงหัวเราะและพูดว่า “บอส คุณอย่าล้อเล่นนะ รางวัลอันดับหนึ่งห้าแสนดอลลาร์แคนาดาเหรอ? เป็นไปได้อย่างไร!”


ฉินสือโอวหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างเงียบๆ และให้พวกเขาดูบันทึกการโอนเงินที่เจ้าหน้าที่การเงินของเจ้าชายน้อยเพิ่งโอนมา


“บ้าไปแล้ว พระแม่มารีย์ โอนให้หนึ่งล้านจริงๆ เหรอ?!” ทุกคนต่างพากันตกตะลึง จากนั้นห้องประชุมก็เริ่มดุเดือดขึ้น


“ให้ตายสิ ฉันต้องได้ที่หนึ่ง! ห้าแสนเลยนะ!”


“ซีมอนสเตอร์ กลับไปช่วยฉันทำหอก ต้องทำตามกำลังแขนและแรงที่เคยชินของฉัน ถ้าฉันได้ที่หนึ่งฉันจะแบ่งให้นายห้าหมื่นดอลลาร์แคนาดา!”


“พระเจ้า แลนซ์ นายคิดจะเอาชนะอยู่สินะ ฉันจะกลับไปทำให้ตัวเอง! ฉันต้องได้ที่หนึ่ง! ห้าแสนดอลลาร์แคนาดา! ห้าแสนเลยเหรอ ขอแค่ฉันเอาชนะครั้งนี้สำเร็จ ฉันก็รวยเป็นเศรษฐีได้แล้ว!”


ฉินสือโอวยิ้มพร้อมกับมองดูท่าทางที่โอ้อวดเกินจริงของทุกคนไปด้วย พลังของเงินนั้นไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ หลังจากมองดูรอบๆ เขาพบว่าท่าทางของชาร์คดูขมขื่นจึงถามอย่างสงสัยว่า “ชาร์ค เป็นอะไรไป นายไม่รู้สึกตื่นเต้นเลยเหรอ?”


ในฐานะที่เป็นบุคคลที่มีอำนาจและมีเงินในกระเป๋ามากกว่าสองร้อยล้านดอลลาร์แคนาดา ฉินสือโอวจึงคิดว่าจะต้องรู้สึกตื่นเต้นถ้าได้ที่หนึ่งแล้วจะได้เงินห้าแสนดอลลาร์แคนาดา


ชาร์คยิ้มเจื่อนๆ แล้วพูดว่า “โธ่เอ๊ย! ตอนนี้ผมอยากจะตบตัวเองจริงๆ ผมน่าจะรู้ให้เร็วกว่านี้ว่ารางวัลของเราสูงมาก ผมดันโง่ไปเชิญเรคมาเข้าร่วมกิจกรรมของเรา!”


พอได้ยินเช่นนั้น แลนซ์จึงสูดลมหายใจลึกๆ และพูดว่า “นายเชิญบิ๊กฟุตมาเหรอ?”


ชาร์คพยักหน้าอย่างขมขื่น แลนซ์และบูลที่อยู่ข้างๆ จึงจับเขากดลงบนโต๊ะทันที


ฉินสือโอวถามด้วยความประหลาดใจว่าทำไมพวกเขาต้องทำรุนแรงขนาดนี้ ซีมอนสเตอร์จึงอธิบายว่า “อย่ามองข้ามท่าทางของนักธุรกิจอย่างบิ๊กฟุตเด็ดขาด อันที่จริงทักษะการแทงปลาของเขานั้นดีมาก เมื่อก่อนที่ท่าเรือเซนต์จอห์นเคยจัดการแข่งขันประเภทนี้ขึ้น เขาจะอยู่ในสามอันดับแรกทุกครั้งและมีประสบการณ์ในการคว้าแชมป์มากกว่าใคร!”


วัวหายล้อมคอกจริงๆ ชาร์คจึงโทรศัพท์ไปหาเรคและพูดอย่างที่ใจคิดว่า “บิ๊กฟุต เพื่อน นายจำกิจกรรมแทงปลากระโทงสีน้ำเงินที่ฉันชวนนายไปได้ไหม?”


เสียงกล้าหาญของเรคก็ดังขึ้นมา “ฮ่าฮ่า แน่นอน ฉันไม่ได้เป็นอัลไซเมอร์นะ ฉันจะลืมง่ายๆ ได้อย่างไร?”


“นั่นสิ ทำไมเขาถึงไม่เป็นอัลไซเมอร์นะ?” ซีมอนสเตอร์บ่นพึมพำ


 “อย่างนี้นี่เอง บิ๊กฟุต ฉันจำได้ว่าตอนที่ฉันชวนนาย นายบอกว่ามีธุระไม่ใช่เหรอ? ถ้ามีธุระจริงๆ ก็อย่าฝืนมาเลย ที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ถือว่าล้อเล่นแล้วกัน ถ้านายไม่มาร่วมกิจกรรมนี้ พวกเราก็ยังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันเหมือนเดิม” ชาร์คกล่าว


“แต่ถ้านายมา เราจะไม่ใช่พี่น้องกันอีก” แลนซ์พูดเสียงเบาๆ เสริม ฉินสือโอวจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา


เรคหัวเราะและพูดว่า “ทำไมล่ะ ฉันไม่ได้จะจริงจังสักหน่อย แต่ฉันจะเข้าร่วมนะ”


“นายบอกไม่ใช่เหรอว่ามีนัดสัมภาษณ์เจ้าของฟาร์มปลาไว้หลายคนเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการเปลี่ยนอวนจับปลา? ฉันไม่อยากทำให้ธุรกิจของนายต้องเสียเวลา” ชาร์คพูดด้วยความประหลาดใจ


เรคพูดอย่างมีความสุขว่า “เรื่องนี้ง่ายมาก ฉันก็แค่เชิญพวกเขามาเข้าร่วมกิจกรรมนี้ด้วยกัน นายบอกฉันเองไม่ใช่เหรอว่ามีแค่พวกชาวประมงเท่านั้น ไม่น่าสนใจเหรอ? ไม่เป็นไร ฉันจะเรียกเจ้าของฟาร์มปลามาห้าคน ทุกคนล้วนเป็นคนรู้จักของฉินทั้งนั้น พวกโดนัลด์ไง…”


ชาร์คกลอกตาไปมาและโทรศัพท์ก็หล่นลงบนโต๊ะโดยที่ยังไม่ได้วางสาย


คนรอบข้างจึงรีบช่วยกันพยุงเขาขึ้นมา เสียงดังวุ่นวายก็เริ่มดังขึ้น


“ชาร์ค นายเป็นอย่างไร? ตื่นมาบอกรหัสผ่านบัตรธนาคารของนายกับฉันก่อน…”


“ให้ตายเถอะ สีหน้าที่น่าสงสารของเจ้านี้ดูไม่ได้เลยจริงๆ!”


“ชีวิต สิ่งสำคัญคือความสุข เฮ้อ ฉันจะต้มอะไรให้นายกินเอาไหม?”

 

 

 


บทที่ 1186 แหวกคลื่นออกโจมตี

 

เวลาการแข่งขันได้กำหนดขึ้นในสุดสัปดาห์แรกของเดือนมิถุนายน ชาวแคนาดามักจะกำหนดวันหยุดไว้ในวันสุดสัปดาห์แรก วันจันทร์แรกหรือวันสุดท้ายของสัปดาห์เสมอ ซึ่งฉินสือโอวก็ไม่เข้าใจเรื่องนี้เช่นกัน


ดังนั้นฟาร์มปลาจึงต้องทำการต้อนรับแขกอีกครั้ง


เรค บิ๊กฟุตมาถึงเป็นคนแรกและเขายังพาชายหนุ่มที่มีคิ้วหนาและตาโตมาด้วย ชายหนุ่มคนนี้มีมือและเท้าที่ยาว ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นนักกีฬาต้นแบบ


ซึ่งนี่เป็นคนรู้จัก หู่จือและเป้าจือจึงไม่ได้ร้องส่งเสียงดัง พวกมันเงยหน้าขึ้นมองผู้คนที่หลั่งไหลเข้ามา จากนั้นก็กลิ้งไปมาเล่นกันต่อ


“นี่คือญาติของฉันเอง ฮัดสัน ฮัดโรเซน เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากเลยล่ะ ใช่ไหม?” เรคแนะนำให้ฉินสือโอวรู้จัก


ฉินสือโอวจับมือกับฮัดสัน ถ้าเรคไม่แนะนำเขาก็รู้ว่านี่คือญาติของเรคและต้องมีความสัมพันธ์กันทางสายเลือดโดยตรงอย่างแน่นอน เพราะเท้าของชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้เล็กไปกว่าของเรคเลย…


ด้านหลังก็มีเรืออีกลำมาเทียบที่ท่าเรือ หู่จือและเป้าจือก็ยังคงเงยหน้ามองดูต่อและพบว่าพวกเขาก็ยังคงเป็นคนรู้จัก เพราะเมื่อก่อนโดนัลด์และแอนดรูว์ ทัคเกอร์เคยมาที่ฟาร์มปลาหลายครั้ง ดังนั้นหู่จือและเป้าจือจึงยังกลิ้งไปมาเล่นกันต่อ


โดนัลด์และแอนดรูว์ต่างก็พาคนคนหนึ่งมาด้วยเช่นกัน การแทงปลากระโทงสีน้ำเงินไม่ใช่งานของบุคคลส่วนตัว แต่เป็นทีม ซึ่งก่อนอื่นจะต้องมีชาวประมงที่มีประสบการณ์อยู่บนเรือประมงหนึ่งคน เพราะเขาจะเป็นคนค้นหาปลากระโทงสีน้ำเงิน


หลังจากเจอปลากระโทงสีน้ำเงินแล้ว ชาวประมงจะแจ้งกัปตันและกัปตันจะปรับทิศทางตามคำแนะนำของเขา คนที่รับผิดชอบแทงปลากระโทงสีน้ำเงินแท้จริงก็คือผู้เล่นหลักและผู้เล่นสำรองซึ่งจะต้องอยู่บนที่ตำแหน่งที่กำหนดให้บนหัวเรือในขณะนี้


ในเมื่อเป็นการแข่งขันก็ต้องมีกฎกติกา ซึ่งกฎสำหรับการแทงปลากระโทงสีน้ำเงินคือ หลังจากพบปลากระโทงสีน้ำเงินแล้ว ผู้ที่ค้นพบก่อนจะได้โจมตีคนแรก ส่วนคนอื่นๆ จะไม่ได้รับอนุญาตให้แย่งโจมตีก่อน ต้องให้ผู้ค้นพบคนแรกพลาดปลาตัวนี้ก่อนเท่านั้น คนอื่นๆ ถึงจะสามารถเริ่มโจมตีได้


ในระหว่างนั้น ในขณะที่กำลังเริ่มโจมตีไม่ใช่ว่าผู้เข้าแข่งขันแทงปลาทั้งสองจะสามารถรุมเข้าหาปลาได้ แต่ผู้เล่นหลักจะลงมือก่อน ถ้าพลาดแล้ว ผู้เล่นสำรองถึงจะสามารถลงมือได้


ดังนั้นไม่ว่าเรคหรือโดนัลด์หรือแอนดรูว์ พวกเขาต้องพาผู้ช่วยมาด้วยอย่างน้อยหนึ่งคนและอย่างน้อยจะต้องมีสองคนอยู่บนเรือประมงหนึ่งลำ ซึ่งจะมีชาวประมงคอยสังเกตการณ์หนึ่งคน ส่วนกัปตันและผู้เล่นสามารถเป็นคนคนเดียวกันได้


หลังจากเห็นฉินสือโอวแล้วทั้งสองก็โผกอดกันก่อน จากนั้นโดนัลด์ก็หัวเราะแล้วพูดว่า “ดีใจที่ได้พบคุณอีกครั้ง ฉิน ภัยพิบัติแมงกะพรุนครั้งที่แล้ว โชคดีจริงๆ ที่คุณเตือนไว้ ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ได้เตรียมตัวไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ และคงเสียหายมากกว่านี้”


ฉินสือโอวตบไหล่เขาเบาๆ และพูดว่า “ไม่เป็นไรโดนัลด์ เมื่อก่อนตอนที่อุตสาหกรรมเคมีดาวเคมิคอลจะมาสร้างโรงงานบนเกาะเล็กๆ ของเรา ผมก็ยังอาศัยความช่วยเหลือจากคุณเพื่อขับไล่พวกเขาออกไป ดังนั้นต้องขอบคุณจริงๆ และผมยังต้องขอบคุณทุกๆ คนด้วยถึงจะถูก”


จากนั้นก็มีเรืออีกลำเข้ามาเทียบท่าเรือ หู่จือและเป้าจือก็เงยหน้าขึ้นมองดูอีก และเมื่อเห็นว่าเป็นคนแปลกหน้าพวกมันก็กระปรี้กระเปร่าขึ้นมา เจ้าเด็กน้อยทั้งสองตัววิ่งเข้าใส่พร้อมกับสะบัดใบหูใหญ่และร้องเสียงดังลั่นขึ้นมาทันที


คนที่อยู่บนเรือจึงเดินลงมาและนี่ก็ไม่ใช่คนแปลกหน้า เพราะเคยเห็นในช่วงการท่องเที่ยวที่กรมประมงจัดขึ้น ฉินสือโอวจำได้ว่าเจ้าของฟาร์มปลาคนนี้มีชื่อว่าสตั๊คกี้ ไนท์ ซึ่งเขาเป็นเจ้าของฟาร์มปลาเล็กๆ แห่งหนึ่ง


ฉินสือโอวจึงผิวปาก หู่จือและเป้าจือก็กระดิกหางวิ่งกลับมา เพื่อให้สตั๊คกี้และพรรคพวกของเขาเดินลงท่าเรือได้


“นี่คือสุนัขดาวเด่นตัวน้อยแห่งเซนต์จอห์นของเราใช่ไหม?” สตั๊คกี้มองไปที่หู่จือและเป้าจือด้วยความสนใจและถามว่า “ว้าว เจ้าสองตัวนี้ฉลาดจริงๆ ด้วย ดูแล้วพวกมันเท่กว่าในหนังสือพิมพ์เสียอีก”


หู่จือและเป้าจือเป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์มาโดยตลอด แต่พวกมันไม่ได้ออกมาปรากฏตัวมากเท่าเมื่อก่อนและเรื่องที่ต้องการความช่วยเหลือจากพวกมันก็มีน้อย แต่ก็มีข่าวเกี่ยวกับพวกมันมากมาย ตอนนี้พวกมันมีชื่อเสียงมากจริงๆ


เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาก็เริ่มทยอยมาถึง ในช่วงเช้ามีคนมาสิบกว่าคน ชาวประมงต่างพากันเหงื่อไหลไคลย้อยออกมา พวกเขาจ้องไปที่ชาร์คด้วยความโมโหและถามว่า “ให้ตายเถอะ นายชวนมากี่คนกันแน่?”


“มีแค่บิ๊กฟุตคนเดียวนะ” ชาร์คพูดด้วยความน้อยใจ


ชาวประมงจึงหันไปถามเรคด้วยความโมโหว่า “บ้าเอ๊ย แล้วนายล่ะชวนมากี่คนกันแน่?”


“ห้าคน แต่คนยิ่งเยอะก็จะยิ่งสนุกไม่ใช่เหรอ?” เรคพูดอย่างกำกวม


วินนี่ได้สร้างกลุ่มสนทนาและเพิ่มทุกคนที่จะเข้าร่วมการแข่งขันเข้าไป เพราะในนั้นจะมีแผนการให้รางวัลและกฎการแข่งขันอยู่ ซึ่งทางเราจะทำการถ่ายทอดความคืบหน้าการแข่งขันของทุกคนในนั้น


หลังจากเห็นแผนการให้รางวัลในนั้นแล้ว ทุกคนก็เงียบแล้วกระซิบกันทันที


เรคยกโทรศัพท์ขึ้นด้วยความประหลาดใจแล้วพูดว่า “วันนี้ไม่ใช่เอพริลฟูลส์เดย์ใช่ไหม?”


ฉินสือโอวหัวเราะออกมา ฮามานแดนที่สวมชุดดำน้ำบังเอิญพาคนเดินเข้ามาพอดี ฉินสือโอวจึงแนะนำว่า “อ้าว อ้าว หันมาทางนี้ ทุกคนสนใจทางนี้กันหน่อย ขอให้พวกเราปรบมือต้อนรับรัชทายาทแห่งซาอุดีอาระเบียอย่างอบอุ่น รางวัลนี้สนับสนุนโดยเขา!”


เรคเคยเข้าร่วมพิธีหมั้นของฉินสือโอว เขาจึงเคยเจอกับฮามานแดนมาก่อน แต่ไม่เคยพูดคุยกับเขา แต่เขารู้ระดับทรราชในท้องถิ่นของเจ้าชายน้อยและคนอื่นๆ ก็รู้เช่นกัน ดังนั้นทุกคนจึงค่อยๆ แสดงปฏิกิริยาตกใจพร้อมกับดวงตามีเส้นเลือดปูดขึ้นอย่างรวดเร็ว


“พระเจ้า! หรือจะพูดอีกนัยหนึ่งว่า รางวัลอันน่าเกรงขามเหล่านี้เป็นของจริง? อันดับที่หนึ่งห้าแสน อันดับที่สองสามแสน อันดับที่สามหนึ่งแสน และผู้เข้าร่วมยังได้รางวัลอีกคนละหนึ่งพันดอลลาร์เหรอ?!”


โดนัลด์ร้องตะโกนอย่างโอ้อวดขึ้นมา คนอื่นๆ มองไปที่ฉินสือโอวอย่างคาดหวัง ฉินสือโอวยอมทำตามความปรารถนาของพวกเขา จึงยักไหล่และพูดว่า “จริงซะยิ่งกว่าจริงซะอีก!”


ทันใดนั้นทุกคนก็ส่งเสียงแปลกๆ ออกมาด้วยความฮึกเหิม หู่จือและเป้าจือตกใจสะบัดใบหูใหญ่ไปมาและมองไปที่ผู้คนอย่างระแวดระวัง ตั้งแต่ขึ้นศาล ประสบการณ์ความรู้ของเจ้าแลบราดอร์ทั้งสองก็กว้างขวางขึ้น โลกนี้อันตรายมาก มีเรื่องเลวร้ายและน่ากลัวมากมาย จึงทำให้รู้สึกหวาดกลัวอยู่ตลอดเวลา…


เรคมองเวลาและพูดว่าได้เวลาแล้ว จากนั้นจึงดึงฮัดสันเข้ามาและพูดว่า “เร็ว กลับไปพาระเบิดน้ำและกระสุนปืนแล้วเอามาให้ฉัน!”


ทันทีที่เขาพูดจบ บอดี้การ์ดของเจ้าชายน้อยก็เริ่มกังวลขึ้นมาทันที มีคนเอามือมากอดอกไว้ ซึ่งมีปืนอยู่ในนั้น


เรคจึงรีบอธิบายว่า “พวกคุณอย่าเข้าใจผิด ระเบิดน้ำและกระสุนปืนเป็นสุนัขสองตัวที่ผมเลี้ยงเอาไว้ พวกมันเป็นเด็กน่ารัก เหมือนหู่จือและเป้าจือเลย!”


หู่จือและเป้าจือได้ยินเช่นนั้นจึงหัวเราะเยาะอย่างดูถูกออกมา ไอคิวของสุนัขเราก็เป็นสุนัขตัวแรกที่มี น้ำใจและจิตใจที่ดีก็มีมาตั้งแต่เกิดโดยเฉพาะและการย่ำเท้าระดับเจ็ดดาว สุนัขโง่ๆ ของพวกคุณเทียบกับสุนัขอย่างเราได้ไหมล่ะ?


 “คุณกำลังโกงบิ๊กฟุต พวกเราไม่ได้พาสุนัขวอเตอร์ สแปเนียลมาด้วย คุณก็ไม่สามารถพามาด้วยเช่นกัน!” เจ้าของฟาร์มปลาคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา


เรคยิงตอบโต้กลับว่า “ให้ตายเถอะ มอนโร คุณยังมีหน้ามาบอกว่าผมโกงอีกเหรอ? คุณพาคนมาเข้าร่วมการแข่งขันถึงห้าคนแบบนี้มันหมายความอย่างไร?”


เจ้าของฟาร์มปลาคนนั้นหัวเราะหึหึแล้วพูดว่า “ไม่ว่าจะได้รางวัลหรือไม่ก็ตาม เราก็จะได้เงินหกพันดอลลาร์แคนาดาอยู่แล้ว มันไม่เลวเลยจริงๆ!”


เจ้าของฟาร์มปลาคนอื่นๆ อารมณ์เสียมาก “วันนี้ลูกชายของฉันก็อยากตามฉันมาด้วย ถูกฉันตีไปรอบหนึ่งอีก ถ้ารู้เร็วกว่านี้ฉันคงพาเขามาด้วยแล้ว!”


“คุณนี่มันคืออะไร ฉันพาพี่ชายและน้องชายของภรรยามาได้ครึ่งทางแล้ว จู่ๆ ฟาร์มปลาก็เกิดเรื่อง ฉันเลยต้องส่งพวกเขากลับไปอีกรอบ…”


“พวกเราไม่ผิดอยู่แล้ว อย่างน้อยก็สามารถหาเงินได้ เมื่อวานนี้ฉันชวนพวกเพื่อนๆ มาสองสามคน แต่จู่ๆ พวกโง่ก็ไม่มา สมน้ำหน้าจริงๆ!”


การแข่งขันจะจัดขึ้นหลังทานอาหารกลางวันเสร็จ และสิ่งที่จะต้องรู้คือการเหยียบคลื่นลูกใหญ่ล่าปลากระโทงสีน้ำเงินนั้นเป็นงานที่ใช้แรงสิ้นเปลืองมาก ดังนั้นทุกคนจะต้องกินและดื่มให้เพียงพอ

 

 

 


บทที่ 1187 วันที่ต้องอยู่กับเจ้าชายน้อย

 

อาหารกลางวันเป็นไปอย่างคึกคัก ฉินสือโอวนำร่มกันแดดออกมา ทุกคนที่มาร่วมกิจกรรมนี้ต่างพากันนำอาหารมาด้วย บางคนทำแฮมเบิร์กมา บางคนซื้อพิซซ่าอบระหว่างทางมาและบางคนก็เอาไส้กรอกเนื้อที่ทำเองมา


ฉินสือโอวให้ชาร์คไปที่ผับดาราประกายเพื่อไปรับเอาเบียร์สด เพราะหลังทานอาหารเสร็จจะต้องเริ่มการแข่งขัน ดังนั้นจึงไม่สามารถดื่มเยอะได้ แต่ละคนจะหยิบได้แค่หนึ่งแก้วใหญ่เท่านั้นและต้องดื่มอย่างเหมาะสม


ชาวต่างชาติพวกนี้พอได้ดื่มเบียร์แล้วก็ยิ่งดื่มรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ สำหรับพวกเขาแล้วเบียร์สดหนึ่งแก้วใหญ่ก็ไม่ต่างอะไรกับน้ำเปล่าธรรมดาๆ แก้วหนึ่ง


ฮัดสันขับเรือกลับมาอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงท่าเรือเดิมหู่จือและเป้าจือที่นอนอยู่ตรงหน้าฉินสือโอวกำลังทำหน้าน่ารักๆ ขอของกินอยู่ จู่ๆ พวกมันก็หันไปมองตามสัญชาตญาณและจ้องมองไปที่ท่าเรืออย่างใจจดใจจ่อ จากนั้นก็รีบวิ่งไป


ขณะที่กำลังวิ่ง หู่จือและเป้าจือก็ยังหันหน้ากลับมาพร้อมกับร้องตะโกน พวกเจ้าของฟาร์มปลาไม่รู้ว่าทำไมพวกมันถึงหันหน้ามาพร้อมกับร้องตะโกนไปด้วย แต่สักพักฉงต้า หลัวปอและซิมบ้าที่กำลังกินอาหารอยู่ในวิลล่าก็วิ่งออกมาด้วยท่าทางดุร้ายและน่ากลัวเช่นกัน


ขณะนี้เจ้าของฟาร์มปลาจึงเบิกตากว้างขึ้น พวกเขาเพิ่งเข้าใจว่าที่แท้หู่จือและเป้าจือหันกลับมาและร้องตะโกนเพื่อบอกเตือนเพื่อนของพวกมันว่ามีศัตรูมาที่ประตู


ฮัดสันพาสุนัขขนยาวตัวใหญ่สองตัวลงมา พวกมันทั้งสองมีรูปร่างใหญ่กว่าหู่จือและเป้าจือ ขนที่หนายาวของพวกมันเป็นเหมือนกับหมีดำตัวเล็กๆ สองตัวที่มีลักษณะอันน่าเกรงขาม


หู่เป้าฉงหลัวต่างก็เป็นทรราชตัวน้อย สิ่งที่พวกมันเกลียดที่สุดก็คือการที่สัตว์อื่นๆ เข้ามาเหยียบย่ำในอาณาเขตของตัวเองและครั้งนี้เหมาเหว่ยหลงก็ไม่ได้พาสุนัขบูลลี่ของเขามาเล่นด้วย เจ้าบูลลี่ตัวน้อยต่างก็โตกันหมดแล้ว ถ้าพวกมันมาเจอกับหู่เป้าฉงหลัวจะต้องเกิดการปะทะกันในประเด็นเรื่องอาณาเขตอย่างแน่นอน


สุนัขสองตัวที่ฮัดสันพามาเป็นสุนัขพันธุ์นิวฟันด์แลนด์ สุนัขพันธุ์นี้อาจจะมีไอคิวไม่สูงมากนัก แต่จะมีความมั่นใจและเชื่องมาก ซึ่งเป็นผู้ช่วยของชาวประมงและมนุษย์ได้ดี พวกมันสามารถช่วยเหลือผู้คนได้ในหลากหลายเรื่องอย่างเช่น การช่วยชีวิตคนให้พ้นจากอันตรายและอื่นๆ


หู่จือและเป้าจือทั้งส่งเสียงร้องโฮ่งๆ ทั้งกระโดดโลดเต้น หากเป็นสุนัขตัวใหญ่ตัวอื่นๆ คงจะรีบกระโจนเข้าใส่ แต่สุนัขนิวฟันด์แลนด์สองตัวกลับนั่งลงเงียบๆ พร้อมกับจ้องมองหู่จือและเป้าจือด้วยสายตาที่เป็นมิตร


เจ้าแลบราดอร์ทั้งสองตัววิ่งและกระโดดอุ่นร่างกายเพื่อเตรียมต่อสู้ ผลก็คือทุกคนมองพวกมันด้วยสายตารักใคร่ เจ้าเด็กน้อยทั้งสองจึงปิดปากลงทันที จากนั้นพวกมันทั้งสองก็มองหน้ากันพร้อมกับวิ่งกลับไปอย่างเศร้าหมองและโผเข้าไปในอ้อมแขนของฉินสือโอวพร้อมกับบิดตัวไปมา


สีหน้าของฉงต้าและหลัวปอเต็มไปด้วยความแปลกประหลาดใจ เจ้าพี่น้องสองตัวนี้กำลังทำอะไรอยู่? ไม่ได้เรียกให้เราออกมาต่อสู้เหรอ? เจ้าสองตัวนี้เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของพ่อมันหมายความว่าอย่างไร?


ฉินสือโอวก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน หู่จือกับเป้าจือที่ไม่หวาดกลัวหมูป่าและหมาป่าสีเทา แค่ต้องเผชิญหน้ากับสุนัขพันธุ์นิวฟันด์แลนด์สองตัวพวกมันจะเสียความมุ่งมั่นตั้งใจในการต่อสู้ได้อย่างไร?


เรคหัวเราะเสียงดังขึ้นมาและถามว่า “หู่จือกับเป้าจือเป็นสุนัขตัวผู้ใช่ไหม?”


ฉินสือโอวก็เข้าใจทันที เขาจึงถามกลับว่า “สุนัขสองตัวนั้นของนายพวกมันเป็นตัวเมียเหรอ?”


เรคพยักหน้าแล้วโบกมือให้สุนัขนิวฟันด์แลนด์ทั้งสองตัวที่เหมือนกับหมีดำตัวเล็กๆ ที่กำลังก้าวเท้าวิ่งไปมา


หู่จือและเป้าจือรู้สึกเขินอายพร้อมกับดูบรรยากาศรอบๆ จากอ้อมแขนของฉินสือโอว ท่าทางเขินอายของพวกมันทำให้เจ้าของฟาร์มปลาอดไม่ได้ที่จะมองดู


สตั๊คกี้แกล้งเอาไส้กรอกให้เจ้าตัวน้อยทั้งสอง หู่จือและเป้าจือจึงจ้องไปที่เขา อุ้งเท้าข้างหนึ่งเตะไปที่ไส้กรอกที่กำลังโยนจนตกลงพื้น ฉงต้าเข้ามาดมกลิ่นและใช้ลิ้นขนาดใหญ่ตวัดกินไส้กรอกเข้าไป อย่ากินอาหารสิ้นเปลืองสิ


ฉินสือโอวจึงกอดเจ้าแลบราดอร์ทั้งสองตัวไว้และถามชาร์คว่า “แลบราดอร์ต้องมีอายุเท่าไรถึงจะเข้าสู่ช่วงติดสัด?”


“อีกสองปีก็ถึงฤดูติดสัดแล้ว ผมคิดว่าหู่จือและเป้าจือก็คงจะโตแล้ว” ชาร์คกล่าว


ฉินสือโอวยิ้มพร้อมกับผลักหู่จือและเป้าจือออกไปและให้พวกมันทำความรู้จักกับสุนัขนิวฟันด์แลนด์ทั้งสองตัวนี้ ด้วยเหตุนี้อย่ามองข้ามเวลาที่แลบราดอร์เห่าส่งเสียงดังและนี่เป็นเรื่องที่สำคัญมาก พวกมันทำหน้าไร้เดียงสาอยู่ข้างๆ ฉินสือโอว จากนั้นพวกมันก็รู้สึกอายจึงวิ่งกลับไปที่วิลล่า


หลังจากทานอาหารกลางวันแล้ว ทุกคนก็พร้อมที่จะออกทะเล ก่อนอื่นจะต้องแบ่งกลุ่ม เจ้าของฟาร์มปลาบอกว่าพวกเขาจะพาคู่หูเข้าร่วมการแข่งขันด้วยทั้งหมด ชาร์คและคนอื่นๆ จึงรวมกันได้อย่างอิสระ


เหล่าทหารก็จะเข้าร่วมด้วย เรื่องล้อเล่นอะไรกัน อันดับที่หนึ่งห้าแสนดอลลาร์แคนาดาเลยนะ!


ชาวประมงไม่ได้พาพวกเข้ามาด้วยจึงให้พวกเขาตั้งทีมกันเอง แน่นอนว่านี่คือการกลั่นแกล้งล้วนๆ แบล็คไนฟ์และบีบีซวงชูนิ้วกลางใส่ชาวประมง หลังจากการเจรจาต่อรองกันแล้ว เบิร์ดจึงแบ่งกลุ่มให้พวกเขาด้วยความยากลำบาก


“อย่าทำอย่างนั้นเพื่อน ความสามารถของพวกเราทั้งห้าคนนายก็รู้ดีอยู่แล้ว ดูเหมือนว่านายจะต้องแพ้ให้กับทีมของพวกเราแล้วล่ะ” แบล็คไนฟ์ปลอบโยนเขา


เบิร์ดถึงกับพูดไม่ออก “เอาล่ะ ใครจะเป็นคนขับเรือ? แล้วใครมีประสบการณ์ในการหาปลากระโทงสีน้ำเงิน? ฉันสามารถเป็นผู้เล่นหลักหรือสำรองก็ได้?”


แอร์แบ็คยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันเอง? ฉันฝึกขว้างหอกมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้น จากนั้นก็เข้าร่วมกองทัพและก็เป็นนักขว้างลูกเบสบอลที่เก่งที่สุดในกองร้อยของเราด้วย”


ฝั่งเจ้าชายน้อยไม่มีใครรวมทีมด้วยเลย ผู้ช่วยรอบด้านของเขาจึงหมดหนทาง ทั้งหาปลากระโทงสีน้ำเงินไม่เป็นทั้งขับเรือไม่ได้ ไหนจะขว้างหอกแทงปลาอีก? นั่นจึงทำให้เขาบ้าคลั่ง!


ถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้สนับสนุน ฉินสือโอวจึงต้องจัดหาผู้เล่นให้ ไม่อย่างนั้นต่อไปจะหาคนที่ทุ่มเงินเยอะขนาดนี้ได้จากที่ไหน? ดังนั้นเขาจึงพูดว่า “เฮ้ ฝ่าบาท ถ้าอย่างนั้นเราตั้งทีมด้วยกันไหม?”


ฮามานแดนมองเขาอย่างลังเลแล้วพูดว่า “คุณขว้างหอกได้ใช่ไหม? ผมไม่อยากถูกคนอื่นถ่วงนะ”


“งั้นมาอยู่ทีมเราบอส มาอยู่ทีมเรา”


“ไม่ ชาร์ค นายไปให้พ้นเลย ทีมของพวกนายรวมตัวกันได้ดีแล้ว! บอสมาอยู่ทีมผม มาอยู่กับพวกเราเถอะ! “


“เราเล่นทายนิ้วกัน ใครชนะบอสจะต้องไปอยู่ทีมคนนั้น!”


ชาวประมงเป็นคนที่รู้พลังของฉินสือโอวดีที่สุดและตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่รู้จักสิ่งที่เรียกว่าห้าธาตุพิชิตมังกร ถ้าพวกเขาสามารถดึงฉินสือโอวเข้าทีมได้ พวกเขาก็ไม่ต้องกังวลว่าจะหาปลากระโทงสีน้ำเงินได้อย่างไร


เมื่อเห็นท่าทางการต่อสู้แย่งชิงของชาวประมงซึ่งดูไม่เหมือนว่าแกล้งทำแล้ว ฮามานแดนจึงนึกขึ้นได้ว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนหลังจากตกปลากระโทงสีน้ำเงินฉินสือโอวขว้างฉมวกออกไปอย่างแข็งแกร่งและกล้าหาญ เขาจึงเปลี่ยนใจอย่างรวดเร็ว “ผมล้อเล่นน่ะ ฮ่าๆ พี่ฉินสือโอว งั้นเรามาอยู่ทีมเดียวกันเถอะ”


จอร์จก็จะเข้าร่วม และไม่มีใครยอมดึงเอาราชาแห่งเหล็กกล้าเข้าไปอยู่ในทีมด้วย เขาก็ขับเรือได้ แต่ฝีมือไม่ดีเท่าชาวประมงที่อายุมากแล้วและเขาทำอย่างอื่นไม่ได้นอกจากขับเรือได้อย่างเดียว ดังนั้นจะเอาเขามาร่วมทีมด้วยทำไม?


ฉินสือโอวเป็นเหมือนคนเก็บกวาด ดังนั้นเขาจึงเอาราชาแห่งเหล็กกล้าเข้ามาอยู่ในทีมด้วย


หลังจากแบ่งทีมกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว หลังจากฉินสือโอวเน้นย้ำเรื่องการให้ความสำคัญกับความปลอดภัยหลายรอบแล้ว แต่ละคนจึงรับหอกและขึ้นเรือเพื่อเตรียมเริ่มการแข่งขัน


เรือที่พวกเขาขับคือเรือหัวกว้าง ซึ่งมีระดับความเร็วมาก มีพื้นที่ดาดฟ้าขนาดใหญ่และมีมุมในการมองเห็นที่ดี เหมาะกับกิจกรรมแบบนี้มากที่สุด


หลังจากขึ้นเรือแล้ว เจ้าชายน้อยก็ถอดเสื้อผ้าออกแล้วหยิบขวดทรงกระบอกขวดหนึ่งออกมาแล้วทาตามร่างกาย ซึ่งเหมือนกับการฉาบปูนเป็นชั้นๆ


ฉินสือโอวและจอร์จมองเขาด้วยความประหลาดใจ ตัวเขาเองก็ยังคงทำอย่างไม่สนใจอะไร “พวกคุณคงสงสัยว่าทำไมผิวผมถึงดีขนาดนี้ใช่มั้ย? ฮ่าๆ มนุษย์น่ะต้องใส่ใจกับการบำรุงรักษา? มาเถอะ พวกคุณไม่อยากทาด้วยเหรอ? พวกนี้เป็นสินค้าชั้นหนึ่งเลยนะ”


ฉินสือโอวและจอร์จตัวสั่นพร้อมกับรีบส่ายหัวอย่างรวดเร็ว

 

 

 


บทที่ 1188 ความเร็วดุจสายฟ้าแลบ

 

เรือลำอื่นๆ ได้ฝ่าลมโต้คลื่นออกไปแล้ว ส่วนทางฝั่งฉินสือโอวก็นั่งอยู่บนท่าเรือรอให้เจ้าชายน้อยทาครีมกันแดด ครีมบำรุงผิว ฉินสือโอว จอร์จและเหมาเหว่ยหลงก็ไม่ได้พูดอะไรและมองดูความเสแสร้งของเจ้าชายน้อยอย่างเงียบๆ


ในที่สุดก็ทาเสร็จ ฉินสือโอวจึงลุกขึ้นและพูดว่า “งั้นเรามาเริ่มออกเรือกันเถอะ?”


ฮามานแดนโบกมือพร้อมพูดว่า “ไม่ต้องรีบร้อน ผมยังต้องโกนหนวดเคราอีกสักหน่อย ฮัสซันเตรียมผ้าขนหนูลายตารางหมากรุกสีฟ้าไว้ให้ผมแล้วด้วย ชายที่ต้องการพิชิตท้องทะเลอันกว้างใหญ่นี้ จะไม่ให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์ของตัวเองได้อย่างไร?”


จอร์จหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วถอนหายใจ “ผมขอไปจัดการธุรกิจก่อนนะ ดูเหมือนจะยังไม่ได้ไปง่ายๆ”


ฉินสือโอวก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเช่นเดียวกัน และเขาก็พยักหน้าให้กับเหมาเหว่ยหลง ทั้งสองจึงเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตและเริ่มเล่นเกมกัน หู่จือและเป้าจือนอนอยู่บนหัวเรือก็มองไปที่เรือด่วนของเรคที่กำลังออกตัวไปอย่างแห้งเหี่ยว เพราะมีสาวสวยตัวเมียสองตัวอยู่บนนั้น…


หลังจากทาครีมโกนหนวดเคราเสร็จเรียบร้อยแล้ว เจ้าชายน้อยก็สวมผ้าขนหนูลายตารางสีน้ำเงินและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เอาล่ะ เหล่านักรบ พวกเราไปที่ส่วนลึกของทะเลและออกโจมตีกันเลย!”


เมื่อจอร์จออกเรือ ฉินสือโอวจึงยืนอยู่ที่หัวเรือเพื่อปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกไปสำรวจอย่างรวดเร็วเพื่อค้นหาร่องรอยของปลากระโทงสีน้ำเงิน เหมาเหว่ยหลงเริ่มเตรียมเหยื่อ หลังจากเครื่องหาปลาเจอร่องรอยของพวกมัน พวกเขาก็จะโยนเหยื่อลงไปในน้ำเพื่อล่อพวกมัน


เมื่อเรือของพวกเขาเริ่มออกตัว ก็มองไม่เห็นเรือลำอื่นเห็นในทะเลแล้ว สุดท้ายฮามานแดนจึงรู้สึกอับอายเล็กน้อยและพูดว่า “ขอโทษนะพวกเรา ที่ผมทำให้ทุกคนต้องเสียเวลา”


เมื่อรู้ถึงข้อผิดพลาดก็สามารถปรับปรุงแก้ไขได้ ฉินสือโอวไม่ได้โกรธเจ้าชายน้อย บางคนเกิดมาพร้อมกับสิทธิพิเศษ นี่ไม่ใช่การรับใช้ แต่ความจริงก็เป็นเช่นนี้และไม่สามารถเปลี่ยนโลกที่ไม่ยุติธรรมนี้ได้ จึงต้องปรับตัวให้เข้ากับโลกนี้ ไม่เช่นนั้นอาจจะถูกกำจัดได้


นอกจากนี้ เจ้าชายน้อยก็ไม่ใช่ว่าไม่ยอมรับผิดไม่ใช่เหรอ? ดังนั้นเขาจึงให้อภัยเจ้าชายน้อยและปลอบว่า “ไม่เป็นไรเจ้าชาย การล่าปลากระโทงสีน้ำเงินก็เพิ่งผ่านไปได้ไม่นาน เราไม่รีบร้อน”


ฮามานแดนพยักหน้าและพูดว่า “ใช่ ผมก็คิดแบบนั้น ดังนั้นผมจึงไม่รีบ”


ฉินสือโอวยิ้มให้จอร์จและเหมาเหว่ยหลง น้องชายอย่าตื่นเต้นไปเลย จัดการกับชายคนนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์กับใครหรอก เขาจึงตัดสินใจที่จะไม่ให้อภัยเจ้าชายน้อยแล้ว…


เรือหัวกว้างเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วบนผิวน้ำทะเล ฉินสือโอวยืนอยู่บนหัวเรือจึงก้าวเท้าซ้ายขึ้นไปบนราวบันไดแล้วหันหน้าไปทางลมทะเล จู่ๆ จิตใจอันแน่วแน่ก็กว้างใหญ่ขึ้นทันที เดิมทีปัญหาเล็กๆ น้อยๆ จะถูกลมทะเลพัดออกไปอย่างรวดเร็วจนไม่รู้ว่าหายไปไหน


มีเฮลิคอปเตอร์ขับขึ้นมาอยู่เหนือศีรษะของเขา ซึ่งเป็นบีบีซวงกำลังขับเฮลิคอปเตอร์ วินนี่โบกมือให้ฉินสือโอวผ่านหน้าต่างและมีเด็กตัวเล็กๆ อยู่ในอ้อมแขนของเธอ ซึ่งกำลังแยกเขี้ยวยิงฟันด้วยความตื่นเต้นอยู่


ฉินสือโอวก็โบกมือด้วยความตื่นเต้นกลับไป วินนี่จึงพาเถียนกวาตัวน้อยออกมา ซึ่งมันดีมากจริงๆ


บีบีซวงคิดว่าฉินสือโอวกวักมือเรียกให้เขาลดความสูงในการบินเฮลิคอปเตอร์ จึงบินวนขึ้นไปในอากาศและบินเอียงตัวลงมาทันที


ทันใดนั้น ปีกที่หมุนอยู่ก็ทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่ ทำให้เจ้าชายน้อยที่กำลังโพสท่าถ่ายรูปอยู่ถูกน้ำสาดจนเปียกโชกไปทั้งตัว


ฉินสือโอวยกนิ้วกลางให้บีบีซวง บีบีซวงจึงแบะปากด้วยความเสียใจ ทันทีที่เขาดึงก้านควบคุมเฮลิคอปเตอร์ก็บินสูงขึ้นอีกครั้งทันทีและบินไปที่กองทัพใหญ่


ชาวประมงออกทะเลทุกวัน จึงเอาสถานการณ์การกระจายทรัพยากรของปลาที่เก็บเกี่ยวได้ในฟาร์มปลามาบันทึกอย่างละเอียด จากนั้นพวกเขาก็ตรงไปยังน่านน้ำที่ฮามานแดนเคยตกปลากระโทงสีน้ำเงิน ซึ่งที่นั่นมีแหล่งปลากระโทงสีน้ำเงินที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดอยู่


เจ้าของฟาร์มปลาคนอื่นฉลาดพอๆ กับภูตผีปีศาจ พวกเขารู้ดีว่าตัวเองเสียเปรียบเรื่องข้อมูลในเกมของฝ่ายตรงข้าม จึงตามชาวประมงไปเพื่อให้เรือทั้งหมดกระจายไปในพื้นที่ทะเลตรงนั้น


เมื่อเรือของฉินสือโอวและคนอื่นๆ มาถึง เรือลำอื่นๆ ก็กำลังโยนเหยื่อลงไปในน้ำ เมื่อปลากระโทงสีน้ำเงินใต้ทะเลเจออาหารเหล่านี้ก็จะไม่หนีหรือต่อต้าน มันจะค่อยๆ ถูกดึงดูดเข้ามาอย่างช้าๆ


ทุกคนจะมีเครื่องรับส่งวิทยุอยู่บนไหล่ และมีผู้คนกำลังพูดคุยซุบซิบกันอยู่ในนั้น เพราะมีสิ่งนี้จึงทำให้ทุกคนสามารถติดต่อกันได้อย่างสะดวกสบาย โดนัลด์และเจ้าของฟาร์มปลาคนอื่นๆ สังเกตเห็นถึงพลังของมันได้เป็นพิเศษ พวกเขาจึงถามว่าสิ่งนี้ราคาเท่าไรสามารถจัดการทำให้ได้ไหม


สมกับที่เรคเป็นนักล่าปลามืออาชีพ ไม่นานเสียงเชียร์ของเขาก็ดังขึ้นในเครื่องรับส่งวิทยุ ฉินสือโอวจึงตกใจคิดว่าเขาเป็นคนแรกที่แทงปลากระโทงสีน้ำเงินในช่วงแรกได้ แต่เมื่อเขามองไปที่โทรศัพท์ วินนี่ที่เป็นคนรับรองจึงส่งข้อความมาว่า “ทีมเรคพบปลากระโทงสีน้ำเงินแล้วหนึ่งตัว คนบนเรือรอบๆ โปรดสงบสติอารมณ์”


ปลากระโทงสีน้ำเงินมีนิสัยอย่างหนึ่งคือ เมื่อออกล่าอาหารพวกมันจะว่ายเข้าไปชิงอาหารและมักจะพุ่งเข้าใส่น้ำด้วยความเร็วสูง ซึ่งนี่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในการขว้างหอก


ฉินสือโอวหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาดู เรคกำลังยืนอยู่บนดาดฟ้าพร้อมกับหอกยาวในมือ หัวของหอกก็มีความแหลมคม ซึ่งดูแล้วก็ยังทำให้ผู้คนหวาดกลัวได้


จู่ๆ ปลากระโทงสีน้ำเงินยาวสองเมตรครึ่งก็โผล่พ้นน้ำและกระโดดออกมา ตัวสีฟ้าเรียวยาวและแข็งแรง ส่วนท้องส่วนล่างมีสีขาวราวกับหิมะซึ่งมีความมันเงาและเรียบเนียนมาก เมื่อแสงอาทิตย์เปล่งประกายส่องกระทบ ขอบที่เชื่อมกันระหว่างสีฟ้าและสีขาวดูเหมือนกำลังเปล่งแสงหลากสีสะท้อนไปที่เรือ!


“ว้าว!” เจ้าชายน้อยร้องตะโกนขึ้นมา


ฉินสือโอวแอบตื่นตระหนกตกใจอย่างเงียบๆ เขาอยากเห็นทักษะการขว้างหอกของเรค แต่กลับมีคนดึงเขาออกมา เขาจึงทำได้เพียงวางกล้องส่องทางไกลลงอย่างไม่พอใจแล้วกลับหลังหันไปมองและสิ่งที่เขาเห็นคือเจ้าชายน้อยกำลังโมโห


“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ฉินสือโอวถามด้วยความโกรธ


ความโกรธของเจ้าชายน้อยดูเหมือนจะดุร้ายกว่าเขามาก “เมื่อกี้มีปลาตัวใหญ่ผ่านหน้าเราไป! คุณเป็นคนคอยเฝ้าดูปลาของเรา คุณเพิ่งจะบกพร่องในหน้าที่ตัวเองนะ!”


ฉินสือโอวมองไปที่เหมาเหว่ยหลงและจอร์จด้วยความประหลาดใจ ทั้งสองจึงยักไหล่ใส่เขาแล้วพูดว่า “ความจริงก็เป็นแบบนี้แหละ”


เขาจึงเช็คโทรศัพท์อีกครั้ง วินนี่ก็ได้ส่งข้อความใหม่มาว่า มีทั้งข่าวดีและข่าวร้าย ข่าวร้ายเป็นเรื่องน่าเสียดายที่เรคพลาดการแทงปลากระโทงสีน้ำเงิน ทำให้ปลาตัวใหญ่หนีไปได้ ข่าวดีคือ ปลาตัวใหญ่ไปปรากฏตัวข้างๆ เรือของทีมเจ้าชายน้อย โดยที่ทั้งสี่คนในเรือไม่มีใครสนใจเลยและปลาตัวใหญ่ตัวนั้นก็ได้หนีไปแล้วเช่นกัน…


จากนั้นก็มีข้อความจากบูลส่งมาต่อกัน “คุณว่าพวกเขาทั้งสี่คนดูเหมือนคนโง่ไหม?”


ฉินสือโอวเก็บโทรศัพท์ลงด้วยสีหน้าเจ็บปวดและพูดว่า “วินนี่หมายความว่าอย่างไร ทำไมปลาตัวใหญ่ถึงหนีไป ทางฝั่งเรคเป็นข่าวร้าย ส่วนเราก็เป็นข่าวดีงั้นเหรอ?”


“รีบไปดูปลาของคุณ! พระอัลเลาะห์บนสวรรค์ การที่ผมติดตามท่านนั้นมันโชคร้ายจริงๆ!” เจ้าชายน้อยพูดอย่างไม่พอใจ


ฉินสือโอวจึงแขวนกล้องโทรทรรศน์ไว้ที่ราวบันไดและจ้องไปที่เจ้าชายน้อยแล้วพูดว่า “เจ้าชายนี่มันหมายความว่าอย่างไร?”


เหมาเหว่ยหลงจึงช่วยพูดไกล่เกลี่ยว่า “พี่ๆ น้องๆ ใจเย็น ๆ พวกเราอยู่ทีมเดียวกัน เห็นแก่หน้าฉัน ลืมเรื่องนี้ไปเถอะ”


ซึ่งขณะนี้มีปลากระโทงสีน้ำเงินได้ว่ายผ่านมาจากทางไกลอีกตัว มันอยู่ห่างจากเรือของฉินสือโอวและคนอื่นๆ ประมาณยี่สิบกว่าเมตร นี่ไม่ใช่ระยะการล่าที่เหมาะสม ต่อให้ใช้ปืนในระยะนี้ก็ไม่สามารถยิงปลากระโทงสีน้ำเงินได้อย่างแน่นอน แต่สุดท้ายเมื่อมันว่ายผ่านน้ำไปก็ยังใช้ความเร็วสูงเหมือนเดิมอยู่ดี


ฉินสือโอวคว้าหอกที่อยู่ข้างๆ เขาตามสัญชาตญาณและขว้างมันออกไปด้วยความเร็วดุจสายฟ้าแลบที่สะท้อนแสงบริสุทธิ์ออกมา


‘ฟึ้บ’!


หอกถูกขว้างออกไปและก็มีเสียงดังขึ้น นี่คือเสียงแตกหักที่เกิดจากลมเสียดสีกับความเร็วสูงของหอก!


หลังจากปลากระโทงสีน้ำเงินตัวนั้นว่ายขึ้นมาได้ไกลกว่าสิบเมตร มันก็เตรียมที่จะกระโดดลงไปในน้ำ แต่ปรากฏว่าทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมาก เกือบในพริบตาเดียว ปลาตัวใหญ่ที่กระโดดขึ้นมาก็ตกลงไปอีกครั้งและหอกก็พุ่งเข้าไปที่ตัวมันอย่างแม่นยำ!

 

 

 


บทที่ 1189 แย่งอำนาจ

 

“ชู่! ชู่!” เหมาเหว่ยหลง


“พระเจ้า!” จอร์จ


“พระอัลเลาะห์ทรงประทานตาทิพย์ให้แก่ข้าด้วย!” เจ้าชายน้อย


ในขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงอยู่นั้น ไม่เพียงแต่สามคนในทีมของฉินสือโอวเท่านั้น แต่เรือที่อยู่ถัดจากเขาก็เช่นเดียวกัน ชาร์คและซีมอนสเตอร์ก็ถึงกับอ้าปากค้างและสูดลมทะเลเข้าไปในท้องอย่างดุเดือดพร้อมกับแสดงสีหน้าเหมือนกำลังตกตะลึงเป็นอย่างมาก


จริงๆ แล้วฉินสือโอวก็รู้สึกตะลึงเล็กน้อยเช่นกัน ความซื่อตรงของเขาคือปล่อยไปตามน้ำ เมื่อกี้ที่เขาอยู่ที่หน้าราวบันไดกับเจ้าชายน้อย หางตาของเขาสังเกตเห็นปลากำลังว่ายขึ้นมาจากน้ำ ดังนั้นเขาจึงคว้าหอกที่อยู่ข้างๆ ขว้างออกไปตามสัญชาตญาณ คิดไม่ถึงว่าจะโดนตรงกลางพอดี!


บนเรือที่อยู่ห่างออกไป ชาร์คและซีมอนสเตอร์พวกเขามีปฏิกิริยาตอบสนองคืออ้าปากค้างใส่ฉินสือโอวและไม่รู้ว่ากำลังตะโกนอะไรออกมา น่าเสียดายเพราะพวกเขาอยู่ในการแข่งขันอยู่และตอนนี้ลมทะเลก็แรงมาก ฉินสือโอวจึงได้ยินไม่ชัดเจน


แต่ถ้าให้เดาก็พอเดาได้ คนพวกนี้ต้องพูดอะไรไร้สาระอย่างเช่น ‘ไม่น่าเชื่อ’ และ ‘บอสนี่สุดยอดจริงๆ’ อย่างแน่นอน


ฉินสือโอวจึงหันหน้าไปยิ้มแล้วพูดกับเจ้าชายน้อยอย่างใจเย็นว่า “ใครถ่วงใครกันแน่ครับ? เห็นความยอดเยี่ยมของผมหรือยัง?”


เจ้าชายน้อยยักไหล่ด้วยความโกรธ จึงก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ จากนั้นเมื่อมองไปที่หน้าจอ เขาก็มองไปที่ฉินสือโอวด้วยความประหลาดใจ กล้ามเนื้อที่มุมปากของเขากระตุกอย่างแรงราวกับว่าเขาถูกสุนัขขี่


ฉินสือโอวรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาจึงดูโทรศัพท์เช่นเดียวกันและข้อความที่วินนี่ส่งมาทำให้เขาแทบบ้าคลั่ง “ข่าวดี บอสฉินเป็นคนแรกที่ทำลายทางตันนี้และล่าปลากระโทงสีน้ำเงินได้หนึ่งตัว! ยินดีด้วย! ทีมบอสหักสองคะแนน! เนื่องจากปลาตัวนี้ทีมชาร์คเจอเป็นทีมแรก นี่จึงถือว่าพวกเขาฝ่าฝืนกฎ!”


การแข่งขันนี้ ไม่ง่ายเลยที่สุดท้ายจะมองว่าใครจับปลาได้มากกว่าจะชนะ จำนวนเป็นสิ่งสำคัญที่สุด นอกจากนี้ยังมีอีกสองจุดที่สำคัญมากเช่นกันนั่นคือขนาดของปลาและตำแหน่งการแทง สิ่งเหล่านี้จะใช้คะแนนทั้งหมดในการคำนวณ


ตัวอย่างเช่น ถ้าแทงปลากระโทงสีน้ำเงินได้จะได้รับสองคะแนนหากปลาตัวนี้มีความยาวน้อยกว่าหนึ่งเมตร และจะสามารถเพิ่มอีกหนึ่งคะแนนจากฐานสองคะแนนได้หากปลามีความยาวหนึ่งเมตรถึงสองเมตร ถ้าความยาวสองเมตรถึงสามเมตรจะเพิ่มให้สองคะแนนจากฐานสองคะแนน ถ้าปลามีความยาวถึงสี่เมตรจะสามารถเพิ่มให้สามคะแนน และถ้ายาวมากกว่าสี่เมตรจะเพิ่มให้ห้าคะแนน


ดังนั้น สิ่งนี้ต้องการให้ผู้เข้าแข่งขันไม่เพียงแต่พยายามล่าปลาให้ได้มากที่สุดเท่านั้น แต่ยังต้องล่าปลาตัวใหญ่ให้ได้ด้วย และปลาตัวเล็กที่มีความยาวน้อยกว่าหนึ่งเมตรสามารถปล่อยลงน้ำไปได้


ตำแหน่งการแทงก็ต้องให้ความสำคัญเช่นกัน ถ้าแทงที่หัวปลาจะเพิ่มสองคะแนน ถ้าแทงที่หางปลาจะได้หนึ่งคะแนน ถ้าแทงส่วนอื่นๆ จนตายจะไม่เพิ่มคะแนนให้


สาเหตุที่ต้องมีกฎกติกาแบบนี้ก็คือส่วนที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดของปลากระโทงสีน้ำเงินจะอยู่ที่หลังและท้อง ขอแค่พวกมันไม่ได้ถูกแทงจากส่วนหัวลงมาที่หาง เพราะนั่นจะเป็นทำลายความงามของคุณภาพเนื้อปลากระโทงสีน้ำเงิน


นอกจากนี้ยังมีการหักคะแนน ซึ่งจะหักสองคะแนนสำหรับการแย่งจับปลาที่คนอื่นพบก่อน!


พวกชาร์คขับเรือผ่านมา ซีมอนสเตอร์ก็พูดด้วยความเสียใจว่า “บอส คุณปิดเครื่องรับส่งวิทยุหรือเปล่า? พวกเราก็บอกว่าปลาตัวนี้พวกเราล่อมันมาและเจอก่อน ทำไมคุณยังแทงออกไปอีกล่ะ?”


ฉินสือโอวยิ้มอย่างเขินอายแล้วพูดว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องเข้าใจผิดเหรอ?”


เขาปิดเครื่องรับส่งวิทยุจริงๆ เพราะเมื่อกี้ตอนที่เขากำลังจะทะเลาะกับเจ้าชายน้อย แน่นอนว่ามันไม่เหมาะที่จะเปิดเครื่องรับส่งวิทยุในสถานการณ์นี้


เป็นเรื่องที่ขายหน้ามากจริงๆ โดยเฉพาะฉินสือโอวที่เพิ่งนึกได้ว่าคนกลุ่มนี้เพิ่งจะคุยโวใส่เขา เดาว่าพวกเขากำลังสบถใส่เขาด้วย มันไม่ง่ายที่จะเจอปลาตัวใหญ่และปล่อยให้เขาจัดการมันไป


เจ้าชายน้อยถอนหายใจและพูดว่า “ถูกหลอกแล้ว ครั้งนี้ถูกหลอกแล้ว!”


ฉินสือโอวจ้องมองไปที่เขาแล้วทำท่าท่างอ้ำอึ้งเหมือนกับผู้หญิง มีปลาตัวใหญ่หลายร้อยตัวอยู่ใต้น้ำ จะรีบไปทำไม?


ผู้คนยังคงขว้างเหยื่อลงน้ำทะเลแห่งนี้อย่างต่อเนื่องและปลากระโทงสีน้ำเงินก็ถูกล่อเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ โดยธรรมชาติแล้วมักจะมีปลากระโดดขึ้นมาจากน้ำอยู่เสมอๆ


หอกยังคงเปล่งประกายอยู่ท่ามกลางแสงแดดอย่างต่อเนื่อง ไม่มีใครคิดว่าทีมแบล็คไนฟ์จะได้คะแนนนำไปก่อน หลังจากที่พวกเขาพบปลาสองตัวที่เข้ามาใกล้เครื่องหาปลา พวกเขาจึงโยนเหยื่อลงไปตามแผน


ปลาตัวใหญ่ตัวหนึ่งกระโดดขึ้นเหนือน้ำและอยู่ในตำแหน่งที่ตรงกับเรือหาปลาของพวกเขาพอดี เบิร์ดที่เป็นผู้เล่นหลักจึงขว้างหอกออกไป หอกเหล็กเสียบลงที่หัวปลา ทำให้ปลากระโทงสีน้ำเงินตายลงตรงนั้นทันที


เมื่อดึงหอกที่ติดกับตัวปลาออก แบล็คไนฟ์จึงวัดความยาวของปลา เขาแสดงสีหน้าตื่นเต้นออกมาและคนบนเรือก็ค่อยๆ ปรบมือให้


ผู้กำกับใหญ่อย่างคาเมรอนก็ติดตามอยู่เช่นกัน เขาและวินนี่เป็นคนรับรองทั้งคู่ ดังนั้นเขาจึงสามารถเผยแพร่ข่าวสารในกลุ่มได้ ไปได้สวย เบิร์ดเป็นผู้จัดการกับปลาได้เป็นคนแรก! ยินดีด้วย!


เสียงเชียร์ของทหารก็ดังขึ้นในวิทยุรับส่งสัญญาณ เสียงร้องของแบล็คไนฟ์ดังขึ้นเป็นพิเศษ “ชาร์ค ให้ตายเถอะ! ซีมอนสเตอร์ ให้ตายเถอะ! บูล ให้ตายเถอะ! แลนซ์ ให้ตายเถอะ! ทุกคน ให้ตายเถอะ! พวกนายมาดูเถอะ! พวกเราได้สี่คะแนนแล้ว!”


ในระหว่างนั้นเสียงร้องของทริกเกอร์ก็ดังปะปนขึ้นมา “พวกนาย รอฉันไปเตะตูดพวกนายก่อน!”


‘เตะตูดพวกนาย’ เป็นคำสแลงที่ใช้กันทั่วไปในยุโรปและสหรัฐอเมริกา มีความหมายค่อนข้างกว้าง คล้ายกับภาษาจีนที่ว่า ‘ล้างคอรอให้คนอื่นมาจัดการ’


เจ้าชายน้อยเป็นคนที่มีใจจะเอาชนะเป็นอย่างมาก เขาถือปืนหอกและมองไปทางซ้ายและขวา หวังว่าจะมีปลากระโทงสีน้ำเงินหลายร้อยตัวว่ายเข้ามาหาเขา


ฉินสือโอวเป็นชายที่มีความผู้ใหญ่ เขาจึงตบไหล่เจ้าชายน้อยเบาๆ และพูดว่า “เอาล่ะ ตอนนี้คุณเป็นผู้เล่นหลักของเราแล้ว ผมจะเป็นผู้เล่นสำรองของคุณ เรามาเริ่มเปิดฉากการต่อสู้บนสนามรบแห่งนี้กันเถอะ!”


ตอนที่เขาพูดประโยคนี้เขาไม่ได้ปิดเครื่องรับส่งวิทยุ ทำให้คนอื่นๆ ได้ยินที่เขาพูด ดังนั้นในเครื่องรับส่งวิทยุจึงส่งเสียงดังขึ้นและบางคนก็ผิวปากใส่


ในที่สุดเจ้าชายน้อยก็สมดังปรารถนา เขาบ่นพึมพำว่า “ดีมาก ถือว่าคุณยังรู้ตัวว่าต้องทำอะไร!”


ในบริเวณพื้นที่ทะเลแห่งนี้มีปลากระโทงสีน้ำเงินจำนวนมาก ฉินสือโอวจึงให้เหมาเหว่ยหลงมาโยนเหยื่อที่ท้ายเรือ จากนั้นก็ให้จอร์จลดความเร็วเพื่อรักษาความมั่งคงของเรือ ซึ่งจะทำให้ปลากระโทงสีน้ำเงินตามอาหารมาและเมื่อมันกระโดดขึ้นจะมีโอกาสหันหน้ามาทางเรือประมงมากที่สุด


ฉินสือโอวโกง เขาควบคุมปลากระโทงสีน้ำเงินให้กระโดดขึ้นมา เพราะเขามั่นใจว่าเจ้าชายน้อยจะขว้างพลาด!


แน่นอนว่าเจ้าชายน้อยยืนได้อย่างมั่นคง ขาซ้ายงอไปข้างหน้าและขาขวาของเขาก็ดันตัวไว้ข้างหลัง เขาเอนตัวไปด้านหลังและขว้างหอกออกไป ดูเหมือนว่าระดับมาตรฐานค่อนข้างดี เหมาเหว่ยหลงจึงส่งเสียงประกอบไปด้วย “ไป คุณทำได้!”


หอกถูกขว้างออกไปและปลากระโทงสีน้ำเงินก่อนหน้านี้ก็เริ่มตกลงมา ซึ่งมันอยู่ห่างจากท้ายเรือประมาณหกถึงเจ็ดเมตร ตัวปลานั้นก็มียาวมากกว่าสามเมตร แต่เจ้าชายน้อยยิงพลาด หอกติดกับปลากระโทงสีน้ำเงินแล้วมันก็ว่ายหนีไป


ฉินสือโอวที่อยู่ด้านหลังก็ตามเข้ามาดูใกล้ๆ เขาเป็นผู้เล่นสำรอง เหมาเหว่ยหลงจึงพูดว่า ‘ไป คุณทำได้!’ อีกครั้ง และหอกก็พุ่งตรงออกไปราวกับสายฟ้าฟาดผ่านหน้าผู้คนไปอย่างแม่นยำทะลุเข้าไปที่หน้าผากของปลากระโทงสีน้ำเงิน!


ฉินสือโอวกำหมัดอย่างสุดแรงและตะโกนว่า “สบายมาก!”


การโกงของเขามีแค่การควบคุมปลาให้กระโดดขึ้นมาเท่านั้น เมื่อปลากระโดดขึ้นมาในพริบตาเดียวเขาก็เอาจิตสำนึกแห่งโพไซดอนกลับมา ดังนั้นการแทงปลาจึงต้องอาศัยพลังที่แข็งแกร่ง


เจ้าชายน้อยเบิกตากว้าง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมฉินสือโอวถึงสามารถแทงลงที่หน้าผากของปลากระโทงสีน้ำเงินได้ในครั้งเดียว แต่เขากลับทำไม่ได้?!


เห็นได้ชัดว่าระยะทางก็ไม่ไกลนัก มันใกล้มากด้วยซ้ำ เขาจะแทงพลาดได้อย่างไร?!


มีเสียงเชียร์จากเรคและฮัดสันทางเครื่องรับส่งวิทยุ ฉินสือโอวจึงหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาดูอีกครั้ง เฮ้ พวกเขาโชคดีจริงๆ  มีปลาตัวหนึ่งกระโดดขึ้นมาข้างๆ เรือ และยังถูกเรคแทงได้ในครั้งนี้อีกด้วย

 

 

 


บทที่ 1190 น้ำใจอันยิ่งใหญ่

 

ฉินสือโอวแสดงให้เจ้าชายน้อยได้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของเขา


สองครั้งที่โจมตีปลากระโทงสีน้ำเงินก็แทงตรงเป้าทั้งสองครั้ง แม้ว่าจะถูกหักไปสองคะแนนอย่างโง่ๆ ในครั้งแรก แต่นี่ก็พิสูจน์ให้เห็นถึงความแข็งแกร่งในตัวของเขาแล้ว


เหมาเหว่ยหลงหยิบไม้บรรทัดออกมาเพื่อวัดขนาดของปลากระโทงสีน้ำเงินตัวนี้ มันมีขนาดตัวที่ใหญ่มาก มีความยาวสามเมตรครึ่ง ดาดฟ้าเรือเล็กๆ แทบจะวางปลาตัวนี้ไม่ได้และเรือชนิดนี้ก็ไม่มีถังน้ำแข็ง จึงใช้ได้แค่น้ำแข็งก้อนเติมลงบนดาดฟ้าเรือเท่านั้น


จอร์จช่วยเหมาเหว่ยหลงย้ายกล่องน้ำแข็งออกมาแล้วเทลงบนตัวปลาและพูดด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วว่า “มันเป็นปลาที่ตัวใหญ่จริงๆ ไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ผมไม่ค่อยจับปลาที่ตัวใหญ่ขนาดนี้ได้เลย”


เจ้าชายน้อยมองไปที่ฉินสือโอว ฉินสือโอวจึงยักไหล่ใส่เขาและพูดว่า “ไม่มีอะไร ผมก็แค่โชคดีเท่านั้นเอง”


เจ้าชายน้อยถอนหายใจอย่างไม่พอใจและพูดอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “หลักๆ คือเสียงนั้น ‘ไป คุณทำได้’ ที่เหมาเหว่ยหลงเพิ่งจะตะโกนออกมามันรบกวนผม ไม่อย่างนั้นผมก็คงจะไม่พลาด”


ฉินสือโอวยิ้มพลางพยักหน้าไปด้วยแล้วเขาก็ชูนิ้วหัวแม่มือออกมา นี่คือระดับการเสแสร้งของเขา ผมให้สิบคะแนน!


เหมาเหว่ยหลงยังคงโยนเหยื่อลงไปในน้ำไม่หยุดและไม่นานปลากระโทงสีน้ำเงินอีกตัวก็ถูกล่อเข้ามา


แต่ถ้าลองเปรียบเทียบดูแล้วปลาตัวนี้ค่อนข้างฉลาดมาก มันกลืนปลาลงไปใต้น้ำ ใช้ความเร็วในระดับปกติของมัน และไม่ได้ขึ้นมาเหนือน้ำด้วยความเร็วสูงเพื่อไล่ตาม ดังนั้นมันจึงว่ายลาดตระเวนไปรอบๆ อย่างต่อเนื่องและยังได้กินเหยื่อเป็นจำนวนมาก อีกทั้งยังมีชีวิตอย่างดีอีกด้วย


เรือลำเล็กได้ติดตั้งเครื่องหาปลา หลังจากที่ปลาปรากฏขึ้นเครื่องมือจะส่งเสียงดังไม่หยุด เจ้าชายน้อยจึงเตรียมพร้อมที่จะโจมตี เขาจ้องไปที่น้ำอย่างระมัดระวัง ขอแค่ปลาตัวใหญ่ในน้ำกระโดดขึ้นมาเหนือน้ำ เขาก็จะโจมตีมันให้ถึงที่สุด


ผลสุดท้ายปลาตัวนี้ก็ไม่กระโดดขึ้นมาเหนือน้ำ…


หลังจากรอนานกว่าสิบนาทีเขาก็รอปลาตัวนี้ไม่ไหว เจ้าชายน้อยหมดความอดทนจึงไปดูบริเวณที่นั่งคนขับและพึมพำว่า “ให้ตายเถอะ มันหนีไปแล้วใช่ไหม?”


 “ไม่ มันไม่ได้หนีไปไหน มันฉลาดมากและอยู่ใต้ท้องเรือของเราตลอด บางครั้งมันก็เกาะกับก้นเรือ แต่มันจะไม่ลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ” จอร์จกล่าว


“ไม่สงสัยเลย นี่คือความเจ้าเล่ห์ของมัน” เหมาเหว่ยหลงยิ้มและพูดว่า “เราต้องอดทนเพื่อจัดการกับมัน เหมือนกับคำสแลงในประเทศของเราที่ว่า สุนัขจิ้งจอกที่เก่งที่สุดไม่สามารถหลบหนีจากนักล่าที่มีทักษะได้ พวกเราจะต้องชนะแน่”


เห็นได้ชัดว่าเจ้าชายน้อยดูไม่มีความอดทน เขารออีกสองสามนาทีปลาตัวนี้ก็ยังไม่โผล่ขึ้นเหนือน้ำ จึงเอนตัวนอนที่ท้ายเรือและมองลงไปในน้ำ


น้ำทะเลในฟาร์มปลานั้นใสสะอาดมาก ทำให้สามารถมองเห็นได้ลึกกว่าสิบเมตร ถ้าปลากระโทงสีน้ำเงินอยู่ใกล้กับผิวน้ำ เขาก็จะสามารถมองเห็นได้


ฉินสือโอวรู้ดีว่าการจัดการกับปลาตัวนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายและเขายังขี้เกียจที่จะควบคุมให้ปลากระโดดขึ้นเหนือน้ำอีกด้วย เขาจึงใช้หอกยันกับพื้นเพื่อยืนดูอย่างอดทน


เจ้าชายน้อยที่นอนอยู่ท้ายเรือจึงมองลงไปและบังเอิญที่ปลากระโทงสีน้ำเงินว่ายออกมาจากใต้ท้องเรือและเอียงตัวลอยในน้ำพอดี ทันใดนั้นมันจึงเห็นเจ้าชายน้อย


ความใสของน้ำทะเลเป็นเหมือนกับดาบสองคม สามารถทำให้เจ้าชายน้อยได้เห็นปลากระโทงสีน้ำเงินและก็ทำให้ปลากระโทงสีน้ำเงินเห็นเจ้าชายน้อยเช่นกัน


นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าปลาไม่สามารถมองเห็นท้องฟ้าได้ เนื่องจากโครงสร้างดวงตาของปลา ระยะการมองเห็นของปลาส่วนใหญ่จะไม่สามารถไปถึงตำแหน่งที่อยู่เหนือพวกมันได้ แต่นั่นหมายถึงสถานการณ์ที่ปลาว่ายในแนวราบและปลาจะเปลี่ยนท่าทางเมื่อว่ายน้ำอยู่ในน้ำเสมอ


เช่น ปลากระโทงสีน้ำเงินตัวนี้ เอียงตัวว่ายน้ำออกมา น้ำทะเลที่ใสสะอาดสามารถมองเห็นผ่านตาเปล่าได้ ในขณะเดียวกันก็ทำให้มองเห็นเจ้าชายน้อยได้เช่นเดียวกัน


ปลาไม่โผล่ขึ้นเหนือน้ำเลย หลังจากที่เห็นหัวของเจ้าชายน้อยมันก็สนใจขึ้นมาทันที จึงสะบัดหางอันทรงพลังของมันและเงยหน้ามองโดยตรงพร้อมกับพุ่งขึ้นไปข้างบน!


ปลากระโทงสีน้ำเงินมีนิสัยดุร้ายมาก พวกมันต้องการอาหารจำนวนมาก เหยื่อที่พวกมันจับจะไม่อยู่แค่ในทะเลเท่านั้น แต่ยังอยู่ในอากาศด้วย เช่นนกนางนวลและนกทะเลบางชนิดจะถูกพวกมันโจมตีได้ง่ายเมื่อบินอยู่ใกล้ผิวน้ำ


เดาว่าปลากระโทงสีน้ำเงินตัวนี้คงไม่เข้าใจตัวตนของเจ้าชายน้อย แต่ในสายตาของปลากระโทงสีน้ำเงินศีรษะของมนุษย์จะมีความยาวสามเมตรกว่า ซึ่งมันเป็นแค่เรื่องง่ายๆ ที่ปลาตัวใหญ่ที่มีความสุขตัวนี้จะกระโดดขึ้นมาและเอาปากอันแหลมคมเล็งไปที่หัวของเขา!


เจ้าชายน้อยที่เคยผ่านลมและฝนมาก่อนก็ตกตะลึงทันที เขาไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งตัวเองจะกลายเป็นเหยื่อของปลาทะเล ปลากระโทงสีน้ำเงินตัวนี้พุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็วมาก แม้ว่าเขาจะพยายามหันหลังกลับไป แต่ด้วยระยะทางสั้นๆ นี้ ปลาตัวใหญ่ตัวนี้ก็แทบจะโผล่ขึ้นเหนือน้ำแล้ว!


ปากแหลมคมของปลากระโทงสีน้ำเงินนั้นน่ากลัวมาก ในสถานการณ์ที่มันเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าพวกมันสามารถทะลุผ่านร่างของฉลามและวาฬได้อย่างไร แม้แต่เรือไม้ก็สามารถทะลุผ่านได้ ในประเทศอังกฤษเคยแสดงตัวอย่างกะโหลกของปลากระโทงร่ม ปากของมันสามารถแทงเรือไม้ได้ถึงครึ่งเมตร!


โชคดีที่ฉินสือโอวให้ความสนใจกับการเปลี่ยนแปลงใต้น้ำตลอดเวลา ทันทีที่ปลาตัวนี้ตอบโต้กลับมา เขาก็โบกมือและหยิบหอกขึ้นมา จากนั้นก็แทงผ่านเหนือศีรษะของเจ้าชายน้อย ‘ฟึ้บ’ !


เจ้าชายน้อยรู้สึกถึงลมพัดกระทบหน้าผากเท่านั้น จากนั้นหอกอันเย็นเฉียบก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาและตำแหน่งก็ห่างจากหน้าของเขาไม่ถึงหนึ่งเมตร ปากอันแหลมคมของปลากระโทงสีน้ำเงินยื่นออกมาจากน้ำ…


ฉินสือโอวยกแขนขึ้นแล้วเอาปลากระโทงสีน้ำเงินยาวสี่เมตรตัวนี้แบกขึ้นเรือ เรือลำเล็กจึงถูกแรงกระแทกและลอยอยู่ในทะเล


เฮลิคอปเตอร์บินส่งเสียงดังอยู่เหนือศีรษะพวกเขาและวินนี่ก็ได้ส่งข้อความใหม่มาว่า ทีมบอสฉินได้ทำการล่าปลาตัวใหญ่อีกครั้งและครั้งนี้ก็เป็นไปขั้นตอน นี่เป็นตำนานและแปลกประหลาดมาก!


เสียงดังวุ่นวายของผู้คนจากเครื่องรับส่งวิทยุก็ดังขึ้น ทุกคนต่างพากันถามฉินสือโอวว่าตำนานการจับปลาตัวนี้คืออะไร


ฉินสือโอวยิ้มและพูดว่า “เพราะนี่คือปลากระโทงร่มตัวแรกที่เจ้าชายของเราจับมาได้ไง สู้ๆ นะทุกคน ตอนนี้พวกเราเดินนำหน้าแล้ว ฉันไม่อยากเอาเงินรางวัลห้าแสนดอลลาร์แคนาดาไปเลยจริงๆ พวกนายเชื่อฉันใช่ไหม?”


ฮามานแดนยังคงตกใจเล็กน้อย เขานั่งอยู่ท้ายเรือพร้อมกับหายใจหอบอย่างแรง หลังจากผ่านไปสักพักจึงยิ้มเจื่อนๆ แล้วพูดว่า “ขอบคุณนะ พี่ฉินสือโอว!”


ฉินสือโอวเพิ่งจะช่วยชีวิตเขาไว้จริงๆ! ยิ่งไปกว่านั้น ยังช่วยรักษาหน้าของเขาไว้อีกด้วย ทั้งสองช่วยเหลือกัน นั่นก็คือความมีน้ำใจของเราทุกคน!


ฉินสือโอวยื่นมือดึงเจ้าชายน้อยเข้ามาและยื่นหอกให้เขาพร้อมกับหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรต้องขอบคุณเลย เราเป็นทีมไม่ใช่เหรอ?”


“แล้วคุณก็เป็นหัวหน้าทีม” ฮามานแดนถอนหายใจ เขาเป็นคนหยิ่งเล็กน้อย แต่เขาไม่ใช่คนที่สร้างปัญหาโดยไม่มีเหตุผล เมื่อกี้ถ้าฉินสือโอวไม่โต้ตอบอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เขาอาจจะได้ไปเจอพระอัลเลาะห์แล้วก็ได้


จิตใจและอารมณ์ที่หวังสูงของเจ้าชายน้อยกำลังถูกโจมตี ฉินสือโอวเป็นคนใจอ่อนและอ่อนโยน เขาจึงรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ดีแน่ เขาจึงให้เหมาเหว่ยหลงเป็นผู้เล่นสำรองและเขาจะเป็นคนโยนเหยื่อลงทะเลด้วยตัวเอง


ครั้งนี้เขาตั้งใจที่จะเพิ่มพลังโพไซดอนให้กับเหยื่อ ปลาที่ตายแล้วจะไม่มีความสามารถในการสำรองพลังโพไซดอนเอาไว้ได้ ดังนั้นเมื่อทำเช่นนี้จะทำให้ส่วนของปลาที่หว่านออกมามีแรงดึงดูดมากขึ้นและสามารถล่อปลากระโทงสีน้ำเงินได้มากกว่าสิบตัว


การแทงปลาของเหมาเหว่ยหลงสู้เจ้าชายน้อยไม่ได้ แม้แต่ปลาสี่ห้าตัวกระโดดออกมาเรียงกันเป็นแถว พวกเขาทั้งสองคนยังต้องขว้างหอกกันเป็นสิบครั้งและยังไม่โดนเลยแม้แต่ครั้งเดียว!


ฉินสือโอวรู้สึกหนักใจ เขามองดูอย่างรู้สึกอับอายและกลัวว่าทั้งสองคนจะขายหน้ามากไปกว่านี้ จึงกระโดดลงไปในทะเล


ในที่สุด เมื่อปลาตัวใหญ่ตัวที่หกกระโดดขึ้นมา เจ้าชายน้อยก็ใช้มือคลำหาอย่างมีประสบการณ์ เขาสะบัดแขนไปมาและขว้างหอกออกไปอย่างรุนแรง


ครั้งนี้เขาเรียนรู้ที่จะฉลาดแล้วและไม่แทงลงไปที่หัวหรือหางของปลา เพราะนั่นมันยากเกินไป เขาจึงรอจังหวะที่ปลากำลังลงสู่บนผิวน้ำทะเลและแทงลงบนตัวอ้วนๆ ของปลากระโทงสีน้ำเงิน ในที่สุดเขาก็แทงโดนมันสักที!

 

 

 


บทที่ 1191 ขนความสำเร็จกลับมา

 

ในที่สุดก็ขว้างโดนปลา เจ้าชายน้อยลากมันขึ้นมาด้วยตัวเอง จากนั้นก็หยิบกล้องออกมาแล้วยื่นให้ฉินสือโอวและร้องด้วยความดีใจว่า “เร็วๆๆ ถ่ายรูปให้ผมหน่อย! ผมจะโพสต์ลงทวิตเตอร์! ผมจะโพสต์ลงเฟซบุ๊ก”


ฉินสือโอวยิ้มและพูดว่า “โอเค โอเค! ไม่มีปัญหา อย่าใจร้อนสิเจ้าชาย คุณก็เคยเห็นสิ่งต่างๆ ในโลกมาแล้วไม่ใช่เหรอ?”


ฮามานแดนหัวเราะขึ้นมา จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและตบตูดของฉินสือโอวเบาๆ แล้วพูดว่า “ไม่ต้องเรียกผมว่าเจ้าชายหรอก เรียกแค่ชื่อผมก็พอ”


ส่วนใหญ่แล้วฉินสือโอวจะเรียกชื่อเขา จะมีแค่ช่วงที่คนเยอะและช่วงเล่นตลกล้อเล่นกันเท่านั้น ถึงจะเรียกเขาว่าเจ้าชาย แต่เมื่อก่อนไม่ว่าจะเรียกเขาอย่างไร ฮามานแดนก็ไม่ได้มีปัญหาในการสื่อสารกับเขาเลยและนี่ก็ยังเป็นครั้งแรกอีกด้วย


ฮามานแดนแขวนปลาตัวใหญ่ไว้เพื่อถ่ายรูป เพราะไม่สามารถใช้มือถือปลาที่มีความยาวสามเมตรได้ ฝั่งนั้นเหมาเหว่ยหลงกำลังยุ่งอยู่กับการขว้างหอกออกไปเพราะยังมีปลากระโทงสีน้ำเงินกระโดดขึ้นมาเหนือน้ำอยู่ตลอดเวลา


พอฉินสือโอวถ่ายรูปให้ฮามานแดนเสร็จแล้ว ทางฝั่งเหมาเหว่ยหลงก็ลากปลาขึ้นมาถ่ายรูปหมู่ด้วยความตื่นเต้นดีใจ


เมื่อเห็นขนาดของปลาตัวนี้แล้ว ฉินสือโอวรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา “พระเจ้า โคโกโร่ ส่วนหัวของปลาตัวเมื่อกี้นี้มีขนาดหนึ่งเมตรเหรอ? แกแทงมันได้ นี่แกก็มีฝีมือเหมือนกันนะเนี่ย”


เหมาเหว่ยหลงไม่สนใจคำพูดถากถางของเขาและยังพูดอย่างอิ่มอกอิ่มใจว่า “นั่นก็ใช่ แกนี่ตาถึงดีจริงๆ”


แม้ว่าทักษะการแทงปลาของเหมาเหว่ยหลงและฮามานแดนจะอยู่ในระดับปานกลาง แต่เนื่องจากฉินสือโอวดึงดูดปลากระโทงสีน้ำเงินจำนวนมากเข้ามารอบๆ พื้นฐานของพวกเขาจึงมีมากและต่อให้ความน่าจะเป็นต่ำกว่านี้เล็กน้อย แต่ก็ยังสามารถแทงปลาได้มากที่สุดอยู่ดี


เรคจ้องมองอ้าปากค้าง เขาจึงตะโกนใส่เครื่องรับส่งวิทยุว่า “อะไรวะเนี่ย อะไรวะ! ฉิน นายเจอสถานที่นี้ได้อย่างไร? ทำไมถึงมีปลามากมายขนาดนี้? พระเจ้า ทางฝั่งฉันไม่มีปลาว่ายเข้ามาครึ่งชั่วโมงแล้ว!”


“นายต้องมีความลับแน่ๆ เลยใช่ไหม? มีความลับอะไร? บอกพวกเราเดี๋ยวนี้นะ!”


“ใช่ๆ บอกมา นายหาปลากระโทงสีน้ำเงินได้อย่างไร?”


ฉินสือโอวฟังเสียงเอะอะโวยวายของผู้คน จากนั้นเขาก็หัวเราะใส่เครื่องรับส่งวิทยุแล้วพูดว่า “ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องใช้สมอง ปรมาจารย์ทางพระพุทธศาสนาท่านหนึ่งของเราได้กล่าวว่า ไม่มีศิลปะในการเคลื่อนย้ายภูเขาในโลกนี้ วิธีเดียวที่จะเคลื่อนภูเขาได้ก็คือ ถ้าภูเขาไม่มา ก็ต้องเข้าไปหาเอง ในทำนองเดียวกัน ถ้าปลากระโทงสีน้ำเงินไม่มา เราก็จะต้องไปหามันให้ได้ ไม่ใช่เหรอ?”


“ให้ตายเถอะ นี่มันคำพูดไร้สาระชัดๆ!”


“ฉินไม่ใช่คนนิสัยตรงไปตรงมา”


สตั๊คกี้และโดนัลด์พวกเขาเหล่านี้ได้แอบเข้ามาอย่างเงียบๆ และต้องการค่อยๆ เข้าไปรอบๆ ปลา


ชาร์คและคนอื่นๆ มองหน้ากัน จากนั้นก็ยักไหล่อย่างจนปัญญาแล้วพูดว่า “ดูสิ เราต้องจับมือกับบอสใช่มั้ย? ฝีมือการล่าปลาของเขายอดเยี่ยมมาก ถ้ามีเขานำทีม ตอนนี้เราคงจับปลาได้ยี่สิบตัวแล้ว ไม่ใช่เหรอ?”


“ใช่ มันควรจะเป็นอย่างนั้น!”


ชาวประมงและเจ้าของฟาร์มปลาส่งเสียงดังใส่เครื่องรับส่งวิทยุ ฉินสือโอวล้อพวกเขาเล่นเพื่อทำให้ความสนุกสนานของการแข่งขันนี้อยู่ที่การสื่อสารระหว่างทุกคน


อันที่จริงกิจกรรมในครั้งนี้ทำให้เจ้าชายน้อยเละเทะไม่เป็นท่าอยู่เหมือนกัน ถ้าเขาไม่ได้จ่ายเงินเป็นจำนวนมากขนาดนี้ ก็จะไม่มีเงินกระตุ้น ทุกคนก็คงร่วมกิจกรรมนี้กันอย่างสนุกสนานมากกว่านี้


ด้วยความตื่นเต้นกับเงินหลายล้านเหรียญ บรรยากาศของการแข่งขันจึงยิ่งเข้มข้นขึ้น ทุกคนต่างพาอัดอั้นเก็บความรู้สึกเอาไว้และต้องการคว้าแชมป์ให้ได้ อย่างน้อยก็ต้องเข้าสู่สามอันดับแรกให้ได้


ฉินสือโอวเป็นคนที่ง่ายๆ สบายๆ ที่สุด เขามองดูเหมาเหว่ยหลงและฮามานแดนที่กำลังตะโกนดีใจแปลกๆ กันอยู่ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเอาตำแหน่งผู้เล่นคืนและนั่งอย่างสบายอกสบายใจในเรือพร้อมกับโยนเหยื่อลงทะเล


หลังจากสบายอกสบายใจได้สักพัก ฉินสือโอวจึงเล่นโทรศัพท์มือถือ เขานับปลากระโทงสีน้ำเงินที่ทุกคนจับได้คร่าวๆ และก็ต้องประหลาดใจที่พบว่าทีมของแบล็คไนฟ์จับปลาได้มากที่สุด!


หลักๆ จะเป็นเบิร์ดที่จับได้ เดิมทีเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเล่นมีด ฉินสือโอวเคยเห็นเขาควงมีด แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดโอ้อวด เขาสามารถควบคุมมีดในระยะยี่สิบเมตรได้และเขายังก็สามารถควบคุมให้เกือบถึงระยะห้าสิบเมตรได้เช่นกัน หลังจากเปลี่ยนมาเล่นหอก ทักษะของเขาก็ยังคงยิ่งใหญ่ทรงพลังเป็นอย่างมาก


ทักษะของทหารอย่างแบล็คไนฟ์ก็ไม่เลว ตอนที่พวกเขาเล่นหอกครั้งแรก พวกเขากลับแสดงพรสวรรค์ที่ทำให้ผู้คนต้องประหลาดใจออกมา คือพวกเขาเล่นได้อย่างราบรื่นมาก


เรคก็จับได้จำนวนมากเช่นกัน เขาและหลานชายบวกกับสุนัขอีกสองตัว สามารถเทียบได้กับชาวประมงธรรมดาๆ สี่คนเลยด้วยซ้ำ


สุนัขนิวฟันด์แลนด์สองตัวนี้มีส่วนร่วมเป็นอย่างมาก กุญแจสำคัญของกิจกรรมนี้คือการทำให้ปลากระโทงสีน้ำเงินว่ายเข้ามาอยู่ในทะเล ขอแค่ปลาโผล่ขึ้นเหนือน้ำ ก็มักจะจับได้เสมอ กลัวแค่พวกมันจะซ่อนตัวอยู่ใต้น้ำไม่ปรากฏตัวออกมา


สุนัขนิวฟันด์แลนด์เป็นวอเตอร์ สแปเนียลที่ยอดเยี่ยม พวกมันมีพังผืดที่เท้าและสามารถดำน้ำได้ ดังนั้นขอแค่มีปลากระโทงสีน้ำเงินอยู่รอบๆ พวกมันก็จะลงน้ำและไล่ปลาให้โผล่ขึ้นเหนือน้ำได้ ด้วยเหตุนี้เรคจึงจับปลาได้ค่อนข้างมาก


ดังนั้นฉินสือโอวจึงชำเลืองมองไปที่สุนัขนิวฟันด์แลนด์สองตัว ปลากระโทงสีน้ำเงินจึงไม่ใช่สิ่งที่จะจัดการได้ง่ายๆ ส่วนใหญ่พวกมันมีความยาวสามเมตรกว่า ในสายตาของสุนัขนิวฟันด์แลนด์สองตัวจริงๆ แล้วก็เป็นอาหารชนิดหนึ่ง แต่สุนัขสองตัวนี้ กลับทำให้พวกมันตกใจจนหนีกระจัดกระจายได้ ดังนั้นนี่จึงแสดงให้เห็นว่าพวกมันยอดเยี่ยมมาก


เมื่อลอยในทะเลเป็นเวลาสี่ชั่วโมงแล้ว การแข่งขันจึงจบลงและทุกคนก็กลับมา


เป็นผลให้มีคนกลุ่มหนึ่งเกิดการทะเลาะกันในระหว่างการเดินทางกลับ สาเหตุก็คือหลังจากการแข่งขันจบลงในขณะเดินทางกลับยังคงมีคนตามล่าหาปลากระโทงสีน้ำเงินอยู่ ส่วนคนอื่นๆ ก็รู้สึกไม่ยอมทันที ตอนแรกพวกเขาทะเลาะกันในเครื่องรับส่งวิทยุและจากนั้นเรือสองสามลำถัดไปก็ยืนเผชิญหน้ากัน


ฉินสือโอวรู้สึกโกรธมาก เขาเห็นแบล็คไนฟ์และเรือของพวกเขาได้รับผลกระทบหนักที่สุดจึงร้องตะโกนว่า “เปลี่ยนกับฉันมา พวกนายมันซื่อบื้อ! ฉันจัดกิจกรรมนี้ขึ้นก็เพื่อให้ทุกคนมีความสุข หรือว่าพวกนายอยากจะเริ่มสงครามกันเหรอ?!”


ทหารทุกคนล้วนแต่เป็นพวกดื้อรั้น แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาก็อายุเยอะกันแล้ว คงจะเชื่อถือได้มากกว่าตอนเป็นวัยรุ่นกัน อีกอย่างหลังจากมาถึงฟาร์มปลา ปฏิกิริยาของฉินสือโอวก็ทำให้พวกเขารู้สึกชื่นชม ดังนั้นเมื่อได้ยินเสียงร้องตะโกนอันเกรี้ยวกราดของเขา กลุ่มคนพวกนั้นก็จ้องไปที่เรือลำอื่นๆ อย่างดุร้ายและจากไป


ฉินสือโอวโทรศัพท์ไปหาเบิร์ดเพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้น เบิร์ดจึงพูดว่า “บิ๊กฟุต เขาเอาหมานิวฟันด์แลนด์สองตัวมาใช่ไหม? ระหว่างทางเครื่องหาปลาพบเข้ากับปลาตัวใหญ่ มันส่งสุนัขสองตัวลงทะเลเพื่อช่วยไล่ปลาให้ตกใจกลัวแล้วโผล่ขึ้นมา”


ฉินสือโอวจึงโทรศัพท์หาเรคโดยเฉพาะและพูดว่า “นี่นาย อย่าทำให้ฉันลำบากได้ไหม ฉันหวังว่าเราจะเล่นกันอย่างสนุกสนานได้โดยไม่ต้องมีความขัดแย้งกัน นายคิดอย่างนั้นไหม?”


เรคถอนหายใจแล้วพูดว่า “ฉันเข้าใจฉิน ขอโทษ เมื่อกี้ฉันรู้สึกสับสนเล็กน้อย ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก”


ฉินสือโอวจึงวางสายโทรศัพท์นี้ลง ไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่ถือสาและหาเรื่องฉีกหน้าเรคแล้ว


นี่คือดินแดนของเขา เขาจึงมีอำนาจควบคุมอย่างแท้จริง อย่าว่าแต่เรคที่ก่อเรื่องเลย แม้แต่ฮามานแดน เขาก็จะไม่ให้อภัยเหมือนกัน!


วินนี่ได้เตรียมสมุดบันทึกและไม้บรรทัดวัดไว้ที่ท่าเรือและข้างๆ เธอยังมีวัยรุ่นคนหนึ่งที่มีสีหน้าเต็มไปด้วยความสุขตามมาด้วย ฉินสือโอวจึงมองดูอย่างแปลกใจทันทีพร้อมกับร้องตะโกนว่า “เฮ้ นีลเซ็น นังโสเภณีคนนี้ นายรู้ว่าถึงเวลาที่ต้องกลับมาแล้วเหรอ?!”


เดิมทีนีลเซ็นจะใช้เวลาลาเพียงแค่สี่ถึงห้าวัน แต่หลังจากออกทะเล แพรีสได้เห็นวิวทิวทัศน์ที่สวยงามมากมายจนเธอติดใจ จึงโทรศัพท์ไปที่สำนักพิมพ์เพื่อขอวันหยุดเพิ่ม ดังนั้นนีลเซ็นก็ต้องขอวันหยุดเพิ่มด้วยเช่นกัน


เบิร์ดและคนอื่นๆ ต่างมีความสุขมากเช่นกัน พวกเขาก้าวไปเหยียบท่าเรือทีละคนๆ นีลเซ็นกอดพวกเขาพร้อมกับหยอกล้อกัน วินนี่จึงพาบีบีซวงมาวัดความยาวปลากระโทงสีน้ำเงินของทีมเบิร์ดเพื่อนับคะแนน

 

 

 


บทที่ 1192 ความสุข

 

วินนี่จะตรวจคะแนนของทีมแบล็คไนฟ์เป็นทีมแรก พวกเขาจับปลากระโทงสีน้ำเงินได้ทั้งหมดสิบสองตัวและมีความยาวรวมสามสิบเมตรกว่า ซึ่งเป็นปลาตัวใหญ่เกือบทั้งหมด โชคดีที่พวกเขาขับเรือฮาวิซทออกทะเล ถ้าฉินสือโอวขับเรือลำเล็กนี้ออกทะเล ก็อาจจะไม่สามารถเคลื่อนที่ได้


วินนี่ตรวจดูบาดแผลบนลำตัวของปลาอย่างละเอียดและวัดความยาวเพื่อนับคะแนนให้กับทีมแบล็คไนฟ์ ซึ่งได้คะแนนรวมทั้งหมดห้าสิบสี่คะแนน


ทีมที่สองที่เข้าเทียบท่าคือเรือของเรค หลังจากที่ฉินสือโอวโทรศัพท์หาเขา พวกเขาก็เร่งความเร็วทันที


เมื่อเรือจอดเทียบท่า สุนัขนิวฟันด์แลนด์สองตัวที่นอนอยู่บนเรือ จู่ๆ ก็กระโดดลงทะเล จากนั้นเจ้าหญิงโลลิต้าและเชอร์ลี่ย์ที่ถูกซัดอยู่ในน้ำก็ถูกพวกมันใช้ศีรษะช้อนตูดของหญิงสาวขึ้นมาและผลักพวกเธอไปที่ฝั่ง


เจ้าหญิงโลลิต้ากลัวมากจนหน้าซีด เชอร์ลี่ย์ยังโอเคอยู่ เพราะเธอรู้นิสัยของสุนัขนิวฟันด์แลนด์ดีจึงปลอบซาลามาห์ว่า “ไม่เป็นไรนะไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว พวกมันเป็นสุนัขกู้ภัย พวกมันคิดว่าเราตกน้ำเลยต้องการมาช่วยเรา”


“นี่คือสุนัข? พระเจ้า ฉันคิดว่าเป็นสัตว์ประหลาดซะอีก!” เจ้าหญิงโลลิต้าพูดด้วยความตกใจ


สุนัขนิวฟันด์แลนด์มีลักษณะที่พิเศษมาก พวกมันมีขนยาวสองชั้น ขนชั้นนอกหนาและค่อนข้างยาว ส่วนขนชั้นในจะนุ่มและสั้น เมื่อเปียกน้ำจึงดูแปลกประหลาดไปเล็กน้อย ไม่แปลกที่ซาลามาห์จะรู้สึกกลัว


ฉินสือโอวส่งสัญญาณให้ซาลามาห์สงบสติอารมณ์ เหมือนกับที่เชอร์ลี่ย์ว่า สุนัขนิวฟันด์แลนด์ทั้งสองตัวคิดว่าทั้งสองคนตกอยู่ในอันตราย จึงตั้งใจลงไปช่วยพวกเธอ


สุนัขนิวฟันด์แลนด์เป็นแบบนี้ พวกมันว่านอนสอนง่าย น่ารักอ่อนโยนและซื่อสัตย์ แต่ก็มีดื้อรั้นบ้างในบางมุม


เนื่องจากสุนัขพันธุ์นี้ได้รับการปลูกฝังให้เป็นผู้ช่วยเหลือมนุษย์มาตั้งแต่เกิดและไม่ใช่สัตว์เลี้ยงเพื่อใช้ประโยชน์ ดังนั้นมันสามารถช่วยชาวประมงดึงอวนและลากเรือได้ สามารถจูง ลากรถ หรือสิ่งต่างๆ บนบกได้และยังช่วยชีวิตคนที่ตกลงไปในน้ำได้อีกด้วย


สุนัขนิวฟันด์แลนด์มีข้อดีมากมายหลายอย่าง แต่พวกมันไม่ได้ฉลาดขนาดนั้น หลังจากเคยชินกับการเลี้ยงดูแล้วจะเปลี่ยนความคิดของพวกมันไม่ได้ การได้ช่วยชีวิตก็เป็นหนึ่งในนั้น ขอแค่ได้รับการฝึกฝน เมื่อพวกมันเห็นคนอยู่ในน้ำ ก็จะหาวิธีพาคนขึ้นบนฝั่ง ไม่ว่าคนคนนั้นจะยอมหรือไม่ก็ตาม


ในปี พ.ศ. 2462 สุนัขนิวฟันด์แลนด์ตัวหนึ่งเคยได้รับรางวัลเหรียญทอง เพราะครั้งหนึ่งมันลากเรือชูชีพไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยยี่สิบคนและพาไปยังพื้นที่ปลอดภัย นี่คือคุณูปการที่ไม่มีวันหายไปตามกาลเวลาของพวกมัน


เรคนั่งอยู่บนหัวเรือผิวปากพร้อมกับกวักมือเรียกสุนัขตัวโปรดเข้ามา ทั้งสองตัวจึงมองไปที่เจ้าของของพวกมันอย่างกระวนกระวายใจ สุนัขตัวใหญ่ตัวหนึ่งจึงว่ายไปตามเสียงร้องของเรค เหมือนกับจะรีบไปช่วยชีวิตเขา


ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ฉินสือโอวทำได้เพียงให้เชอร์ลี่ย์และซาลามาห์ขึ้นฝั่งก่อน ไม่อย่างนั้นสุนัขตัวใหญ่ทั้งสองนี้จะไม่ยอมปล่อย


หู่จือและเป้าจือจ้องดูสักพัก พวกมันฉลาดมากและเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อรู้จุดเด่นของสุนัขนิวฟันด์แลนด์แล้ว จึงแย่งกันกระโดดลงน้ำ เพราะในน้ำก็มีสุนัขสาวสวยนิวฟันด์แลนด์กำลังลอยคอรอให้มาช่วยเหลือ


สุดท้ายสาวสวยของพวกมันไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งอะไร หลังจากพวกมันกระโดดลงมาก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ เพราะพวกมันไม่เคยได้รับการฝึกอบรมเพื่อช่วยเหลือสุนัขที่ตกน้ำมาก่อน…


และนี่ยังเป็นข้อบกพร่องของไอคิวสุนัขนิวฟันด์แลนด์ เพราะไม่เข้าใจการเปรียบเทียบ แต่สุนัขพันธุ์แลบราดอร์ริทรีฟเวอร์สามารถเข้าใจสิ่งนี้ได้ แต่พวกมันไม่มีพละกำลังมากพอ จึงไม่เหมาะสมที่จะเป็นสุนัขกู้ภัย


เรคและฮัดสันทีมพวกเขามีเพียงแค่สองคนเท่านั้น แต่พวกเขากลับจับปลาตัวใหญ่ได้ถึงสิบตัว แน่นอนว่าต้องขอบคุณสุนัขนิวฟันด์แลนด์ทั้งสองตัว เหรียญทหารครึ่งหนึ่งนั้นก็เป็นของพวกมันและเป็นพวกมันที่ไล่ต้อนปลาให้ออกไปเรื่อยๆ นี่จึงเป็นผลสำเร็จของเรค


หลังจากวินนี่ บีบีซวงและผู้กำกับใหญ่ทำการวัดแล้ว จึงเฉลยออกมาว่าสี่สิบคะแนน ในขณะที่พวกเขาจับปลาส่วนใหญ่จะแทงลงไปที่หลังของมัน ซึ่งแตกต่างจากแบล็คไนฟ์และเบิร์ดที่ส่วนใหญ่จะเแทงลงไปที่หัวปลา


แบล็คไนฟ์และพรรคพวกจึงปรบมืออย่างตื่นเต้น มีเพียงทีมเล็กๆ ของเรคเท่านั้นที่สามารถคุกคามพวกเขาได้ เรคยังรู้ว่าตัวเองเสียเปรียบ แต่เขาก็เดาว่าขอแค่ข้อเสียนั้นไม่ชัดเจนก็พอ ดังนั้นจึงต้องการที่จะต่อสู้ให้ถึงที่สุด แต่สุดท้ายก็ไม่ประสบความสำเร็จในการต่อสู้


ทางฝั่งฉินสือโอวก็มีจำนวนมากที่สุดเป็นอันดับสาม แน่นอนว่าเขาจับปลาได้เพียงตัวเดียวเท่านั้นและอีกหกตัวที่เหลือล้วนเป็นเจ้าชายน้อยและเหมาเหว่ยหลงที่ล่ามาได้


ด้วยเหตุนี้ชาวประมงจึงเริ่มดูถูกพวกเขา เพราะจำนวนปลากระโทงสีน้ำเงินที่ฝั่งฉินสือโอวล่อมาได้ เป็นจำนวนรวมที่เพิ่มขึ้นของคนอื่นๆ ผลสุดท้ายคิดไม่ถึงว่าเจ้าชายน้อยและเหมาเหว่ยหลงจะล่าได้ทั้งหมดถึงหกตัว ซึ่งถือว่าแย่มากจริงๆ!


แต่ถึงอย่างไรก็ได้อันดับที่สามไม่ใช่เหรอ? เจ้าชายน้อยพร้อมทั้งถอนหายใจและพูดว่าเพราะพยายามไม่เต็มที่จึงได้แค่อันดับสาม พร้อมทั้งวางฝูงปลากระโทงสีน้ำเงินลงอย่างมีความสุขไปด้วยและในกล้องก็เต็มไปด้วยภาพถ่ายของเขา…


การประกาศผลไม่มีปัญหา วินนี่จึงโอนเงินให้ทุกคน แบล็คไนฟ์และทีมของเขามีทั้งหมดหกคน แม้ว่าบีบีซวงจะรับผิดชอบในการขับเฮลิคอปเตอร์ แต่พวกเขาก็เริ่มเห็นพ้องต้องกันว่าขอแค่พวกเขาชนะ ก็จะแบ่งให้บีบีซวงหนึ่งส่วน


วินนี่มอบเงินให้พวกเขาคนละแปดหมื่นห้าพันดอลลาร์แคนาดา ให้เรคสามแสนดอลลาร์แคนาดาและให้เจ้าชายน้อยหนึ่งแสนดอลลาร์แคนาดา แต่เจ้าชายน้อยใจกว้างไม่ต้องการเงิน จึงมอบเงินหนึ่งแสนให้กับเหมาเหว่ยหลงแทน


และทุกคนจะได้รับรางวัลจากการเข้าร่วมหนึ่งพันดอลลาร์แคนาดา วินนี่จะมอบให้แต่ละคนยกเว้นชาร์คและกลุ่มชาวประมง คนอื่นๆ ต่างมีความสุขกันมาก เดิมพวกเขามาเพียงแค่เข้าร่วมการแข่งขัน แต่ไม่คิดว่าจะได้รับรางวัลด้วย


แบล็คไนฟ์ ทริกเกอร์และคนอื่นๆ จึงหัวเราะพร้อมกับเดินไปหาชาร์คและพรรคพวกของเขา จากนั้นก็เอาข้อมูลการโอนเงินในโทรศัพท์มือถือให้พวกเขาดู และพูดโม้ต่างๆ นานา


 “มีอะไรเหรอ? วันหลังเราไปตกปลาทูน่าครีบน้ำเงินกันอีกและมีเงินรางวัลอย่างน้อยหนึ่งแสนดอลลาร์แคนาดา!” บูลพูดอย่างเหยียดหยาม


คนที่มีความสุขที่สุดคือเรค พวกเขามีกันแค่สองคนและเขายังเป็นกำลังหลักอีกด้วย ตามกฎการแบ่งรางวัลของเขากับฮัดสันและสุนัขทั้งสองคือ สองคนจะได้คนละหนึ่งแสน ส่วนสุนัขสองตัวจะได้ตัวละห้าหมื่น แน่นอนว่าเขาเป็นเจ้าของสุนัข ดังนั้นจึงได้เงินถึงสองแสน…


นี่คือวิธีคิดแบบชาวแคนาดา ต้องแบ่งกันตามผลงาน ต่อให้เป็นพ่อลูกหรือพี่น้องที่ทำสิ่งต่างๆ ร่วมกัน สุดท้ายเมื่อต้องแบ่งผลกำไรกันก็ต้องขึ้นอยู่กับความพยายามที่แสดงออกมา


ฮัดสันไม่คัดค้านกฎการแบ่งจ่ายนี้ ชาร์คจึงเข้าไปพูดยุยงเขาว่า “บิ๊กฟุตกำลังกลั่นแกล้งนาย นายควรยืนกรานที่จะแบ่งกันคนละครึ่งหนึ่งกับเขา วางใจเถอะ พวกลุงจะสนับสนุนนายเอง”


ฮัดสันหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่ ผมพอใจแล้ว การแบ่งส่วนของลุงผมสมเหตุสมผลมากและต่อให้จะไม่นับเจ้าระเบิดน้ำและเจ้ากระสุนปืนเข้าไปด้วย แต่ลุงของผมก็เป็นผู้เล่นหลักและผมก็เป็นแค่ผู้เล่นสำรอง เขาได้รับมากกว่าก็สมควรแล้ว”


เรคมองไปที่ชาร์คอย่างอิ่มอกอิ่มใจและพูดว่า “ขอโทษนะเพื่อน การยุยงของนายดูเหมือนจะไม่ได้ผลเท่าไร”


ชาร์คดึงเขาเข้ามาพร้อมพูดว่า “ใครยุ? นายต้องเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหาร บ้าเอ๊ย ถ้าไม่ใช่ฉัน นายคงจะไม่ได้รับเงินรางวัลถึงสองแสนหรอก!”


เรื่องนี้เรคตรงไปตรงมามาก เขาโบกมือและพูดว่า “ไม่มีปัญหา ทุกคนไปกับผม คืนนี้ผมจ่ายเอง ทุกคนอยากทำอะไรก็ทำเลย ผมจะอยู่ด้วยจนถึงที่สุด!”


ชาวประมงที่รู้สึกหดหู่เพราะไม่ได้รับรางวัล จึงกลับมามีความสุขอีกครั้ง แบล็คไนฟ์จึงช่วยเพิ่มไฟให้กับอารมณ์ของพวกเขา “คืนนี้พวกเราต้องเข้าเวร ดังนั้นจะไม่ร่วมสนุกด้วย พวกคุณสนุกกันไปก่อน หลังจากช่วงเวลาพัก พวกเราถึงจะมาร่วมด้วย และจะอยู่ด้วยจนถึงที่สุดอย่างแน่นอน!”


“ว้าว ไม่นานก็มีผู้คนจำนวนมากในฟาร์มปลา” ชาร์คยักคิ้วและพูดว่า “ฉันยังกังวลว่า พอนายได้รับเงินรางวัลนี้แล้วก็จะลาออก”


ทริกเกอร์ยิ้มแล้วพูดว่า “ใครจะโง่ไปลาออกกันล่ะ? พวกเรายังต้องหาเงินล้านกับบอสอยู่นะ!”

 

 

 


บทที่ 1193 พานิมิตส์ไปไม่ได้

 

เรคทำตามที่พูดทุกอย่าง เขาพาชาวประมงและเจ้าของฟาร์มปลาออกไปหาความสนุกกันที่เซนต์จอห์น


เจ้าชายน้อยจะไม่ไปงานแบบนั้นแน่นอน ฉินสือโอวจึงต้องอยู่เป็นเพื่อนพวกเขา ดังนั้นจึงไม่ได้ไปด้วย นัดกันคราวหน้าเหล่าทหารจะเป็นเจ้ามือพาพวกเขาไปเที่ยวสนุกเอง


หลังจากจับปลากระโทงสีน้ำเงินได้จำนวนหนึ่งแล้ว ฮามานแดนและพรรคพวกจึงตัดสินใจกลับประเทศ ฉินสือโอวจึงชวนพวกเขาให้อยู่ต่อ ฮามานแดนพูดว่า “ช่วงกลางเดือน ทางนู้นจะมีฉลองวันเกิดของผู้สูงอายุท่านหนึ่ง ผมจึงต้องกลับตอนนี้เพื่อเตรียมของขวัญให้เขา”


อาฟิฟก็พูดว่าใช่ เจ้าหญิงโลลิต้าก็พยักหน้าอย่างเศร้าใจ ดังนั้นฉินสือโอวจึงไม่พูดอะไรต่ออีก จากนั้นก็ส่งพวกเขากลับ


ก่อนจะออกเดินทาง ก็ได้เห็นท่าทางไม่ยอมกลับของเจ้าหญิงโลลิต้า เจ้าชายน้อยจึงยิ้มพร้อมกับลูบผมของเธอและพูดว่า “ไม่ต้องเสียใจไปน้องรักของพี่ บางทีเธออาจจะได้กลับมาที่นี่เร็วๆ นี้ก็ได้”


ฉินสือโอวกะพริบตาปริบๆ เจ้าชายน้อยหมายความว่าอะไร? พวกเขายังจะวางแผนกลับมาอีกเหรอ?


เขาถาม แต่เจ้าชายน้อยก็ไม่ตอบแต่ถามกลับว่า “จะไม่ต้อนรับผมแล้วเหรอฉิน?”


ฉินสือโอวจึงแอบบอกว่าขอแค่คุณไม่คิดอะไรกับภรรยาผม ผมก็จะยินดีต้อนรับคุณ ถ้าคุณกลับมาอีกครั้งเพื่อที่จะมาหาภรรยาผม ผมจะตีคุณจนร้องไม่ออกเลยทีเดียว


หลังจากฮามานแดนและคนอื่นๆ กลับไปแล้ว แขกในฟาร์มปลาจึงเหลือเพียงผู้กำกับใหญ่อย่างคาเมรอนและเขาต้องพานิมิตส์ไปด้วย


ฉินสือโอวรู้สึกว่านี่มันเกินไป นิมิตส์ไม่ใช่นกธรรมดาทั่วไป มันรักบ้านมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีเพื่อนอย่างบุชและแคลร์อยู่ที่นี่ด้วย


คาเมรอนกลับมั่นใจมาก เพราะเขาเรียนรู้วิธีทำความสนิทสนมกับนิมิตส์จากวินนี่มาตลอด หลังจากทุ่มเทมาหลายวันบวกกับความช่วยเหลือของวินนี่ นิมิตส์จะต้องชอบเขาแน่นอน


ตัวอย่างเช่น เมื่อเขาให้อาหาร นิมิตส์ก็จะมากิน มันไม่เพียงแต่กินเองเท่านั้น แต่ยังแบ่งส่วนหนึ่งให้เพื่อนด้วย ตัวอย่างเช่น ถ้าเขาต้องการพามันไปดูทีวีด้วยกัน มันก็จะให้ความร่วมมือ แน่นอนว่ามันแค่เหยียบบนไหล่ของเขาพร้อมกับหดหัวนอน


คาเมรอนรู้สึกว่าแบบนี้น่าจะพอใช้ได้แล้ว จึงอำลาฉินสือโอวและยืมนิมิตส์ไป และต้องใช้เป็นระยะเวลาหนึ่งเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะดูแลนิมิตส์ได้เป็นอย่างดีและจะส่งคืนหลังจากผ่านไปครึ่งเดือน


ตามความหมายของคาเมรอน กองถ่ายจะต้องจ่ายค่าใช้จ่ายให้กับฉินสือโอว ซึ่งนั่นก็คือค่าตัวของนิมิตส์ ฉินสือโอวไม่ต้องการ เขาพูดแค่ว่าทำไมทุกคนถึงต้องการให้นิมิตส์เป็นนักแสดงร่วมมากขนาดนี้และยังเสนอเงินจนทำร้ายความรู้สึกกันมากเกินไปด้วย


ในจิตสำนึกของชาวแคนาดาและชาวอเมริกัน อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับธุรกิจทุกคนจะต้องมีความชัดเจน แต่การให้ความสำคัญกับความรู้สึกของชาวจีนไม่ใช่เรื่องที่คนที่นี่ให้ความสำคัญ และยังถูกพวกเขามองว่าเป็นเรื่องโง่ๆ ด้วยซ้ำ


เหตุผลที่ฉินสือโอวทำแบบนี้ ไม่ใช่เพราะเขาโง่ แต่เป็นเพราะเขารู้ว่าคาเมรอนไม่สามารถพานิมิตส์ไปได้ นิมิตส์ก็เป็นแค่นกโจรสลัดใหญ่ธรรมดาๆ? ถ้าเขาไม่รับเงิน ก็ไม่จำเป็นต้องร่วมมือกับคาเมรอนให้พานิมิตส์ไป ถ้าเขารับเงิน นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง


คาเมรอนกลับเต็มไปด้วยความมั่นใจ เขาเพิ่งจะตัดสินใจกลับในช่วงกลางเดือน ในเช้าวันที่อาทิตย์ส่องแสง เขาอุ้มนิมิตส์ไปที่เรือยอชต์พร้อมกับอำลาและพูดอย่างจริงใจว่า “ขอบคุณมากสำหรับการต้อนรับของพวกคุณทั้งสองคน ช่วงเวลานี้เป็นวันหยุดที่มีความสุขที่สุดที่ผมมีในปีนี้ ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ผมมีความสุขมากจริงๆ”


ฉินสือโอวชอบภาพยนตร์ที่สร้างโดยผู้กำกับใหญ่มาก รักใครก็รักคนหรือของของเขาด้วย ซึ่งฉินสือโอวก็ชื่นชมเขาเป็นอย่างมาก และพูดตามตรง คาเมรอนเป็นคนหนึ่งที่ประสบความสำเร็จ แต่เขาก็ยังถ่อมตัวและใช้ชีวิตอย่างสงบ เขาจึงมีความสุขมากที่ได้มีเพื่อนแบบนี้


“ต่อไปต้องมาเที่ยวบ่อยๆ นะ พวกเราทุกคนยินดีต้อนรับคุณ แน่นอนว่าคงจะดีกว่าถ้าคุณจะช่วยพาดาราดังมาด้วย วินนี่ชอบลิฟ ไทเลอร์มาก” ฉินสือโอวพูดพลางขยิบตาไปด้วย


คาเมรอนหัวเราะและพูดว่า “ไม่มีปัญหา ลิฟกับผมเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันและผมเชื่อว่าพวกเขาจะต้องชอบสภาพแวดล้อมในอุดมคติอย่างฟาร์มปลาแห่งนี้แน่นอน”


ฉินสือโอวและวินนี่โบกมือลาและผู้กำกับใหญ่ก็นั่งเรือออกไปพร้อมกับกอดนกโจรสลัดใหญ่ไว้ในอ้อมแขน


เรื่องสนุกได้เริ่มขึ้นแล้วสิ


เรือยอชต์ออกตัวยังไม่ถึงสองไมล์ ผู้กำกับใหญ่ก็ปล่อยมือออก ทันใดนั้นนิมิตส์ก็กางปีกและบินจากไปทันที…


นี่จึงทำให้คาเมรอนกังวลใจ เขาจึงรีบเอาปลาคาพีลินที่นกโจรสลัดใหญ่ชอบกินออกมาอย่างรวดเร็วและตะโกนว่า “ที่รัก เด็กดี กลับมาเร็วๆ มากินปลากัน รีบมากินปลากับพ่อนะ”


นิมิตส์บินไปอย่างไม่ลังเลและไม่หันกลับมาเลย


หมดหนทางแล้ว ผู้กำกับใหญ่จึงทำได้เพียงปล่อยให้นิมิตส์บินกลับไปและในขณะนี้ฉินสือโอวและวินนี่ก็ยังไม่ได้ออกจากท่าเรือ


วินนี่ผิวปากเรียกนกโจรสลัดใหญ่มา จากนั้นจึงเอามันให้กับผู้กำกับใหญ่ แล้วพูดว่า “เจ้าเด็กตัวนี้ค่อนข้างติดบ้านมาก ฉันคิดว่าคุณคงไม่สามารถพามันไปได้ง่ายๆ”


คาเมรอนเอาปลาคาพีลินให้นิมิตส์และพูดอย่างมั่นใจว่า “ไม่เป็นไร ผมคิดว่าหลายวันมานี้เราสะสมมิตรภาพกันมามากพอสมควรแล้ว”


ฉินสือโอวยิ้ม คนไม่รู้เรื่องจะไปกลัวอะไรได้ล่ะ


นิมิตส์ฉลาดมาก มันรู้อยู่แล้วว่าคาเมรอนจะเอามันไป ดังนั้นคราวนี้มันจึงไม่ยอมขึ้นเรือ


คาเมรอนทั้งปลอบและหลอกล่อ เจ้าตัวเล็ก สุดที่รัก หวานใจ เด็กน้อย อะไรที่เรียกได้เขาเรียกแทบหมดทุกอย่างพร้อมกับหยิบอาหารออกมามากมาย แต่นิมิตส์ก็ยังไม่ยอมขึ้นเรือ


ต่อมาจึงเป็นวินนี่ที่ช่วยพานิมิตส์ขึ้นเรือ ผลคือนิมิตส์บินออกมาทันที หลังจากที่นิมิตส์เพิ่งออกตัวไปที่เรือยอชต์แล้วมันก็มายืนอยู่ข้างๆ ฉินสือโอว มันเรียนรู้การโบกมือลาจากฉินสือโอว จึงยกปีกขึ้นพร้อมกับกระพือปีกไปด้วย…


แต่เพราะสาเหตุจากโครงสร้าง ผู้คนจึงโบกมือจะเป็นการบอกลา แต่ถ้านกโจรสลัดใหญ่กระพือปีก จะเป็นเหมือนกับการขับไล่ผู้คนให้ออกไป


“ไอ้นกบ้านี่” ผู้กำกับใหญ่ทนไม่ไหว


เมื่อเห็นว่าหมดหนทาง คาเมรอนไม่มีทางเลือกจึงใช้วิธีที่โหดร้ายที่สุด เขาเตรียมกรงขนาดใหญ่ไว้ล่วงหน้าแล้วและถามฉินสือโอวว่า “ฉิน ผมไม่มีทางเลือกจริงๆ แต่ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะทำร้ายเจ้าเด็กน้อยตัวนี้นะ ถ้าแบบนี้คุณโอเคไหม?”


“มันก็โอเคอยู่หรอก” ฉินสือโอวพูดด้วยความเข้าใจ


เพราะกรงเป็นพลาสติก ต่อให้นิมิตส์จะดิ้นรนอยู่ในนั้นแค่ไหนก็จะไม่ได้รับบาดเจ็บ


วินนี่เปิดกรงออก นิมิตส์ก็เข้าไปเองอย่างเชื่อฟัง มันเงยหน้ามองวินนี่พร้อมกับส่งเสียงจิ๊บจิ๊บเบาๆ อย่างกับเด็กน้อยบริสุทธิ์


ไม่นานก็ต้องจบเห่ เพราะจู่ๆ ด้วยความเป็นแม่วินนี่ก็น้ำตาไหลพรากออกมา เธอนั่งยองๆ ลงกอดนิมิตส์ไว้และไม่รู้ว่านี่เป็นการปลอบใจมันหรือปลอบใจตัวเองกันแน่ แล้วพูดว่า “ลูกรัก ไม่เป็นไรนะ ถือซะว่าไปเที่ยวโอเคไหม? อีกครึ่งเดือนเราก็จะเจอกันแล้ว ถึงตอนนั้นแม่จะไปรับหนูกลับมานะดีไหม?”


เธอไม่จำเป็นต้องไปรับหรอก จากนั้นเรือยอชต์จึงขับออกไป คาเมรอนก็วางกรงของนิมิตส์ไว้บนดาดฟ้าเรือ นกโจรสลัดใหญ่ก็พยายามดิ้นรนในนั้นอยู่หลายครั้งและดูเหมือนว่าจะหนีออกไปไม่ได้แล้ว ทันใดนั้นมันจึงเงยหน้าและกรีดร้องขึ้นมา


เสียงเครื่องยนต์ของเรือยอชต์ก็ดังมากเช่นกันและนกโจรสลัดใหญ่ก็ไม่เก่งร้องเรียกชื่อคน ทันใดนั้นเสียงก็ถูกกลบจนมิด


แต่หลังจากที่นิมิตส์กรีดร้องขึ้น บุชและแคลร์ที่มองดูเหตุการณ์อย่างไร้เดียงสาอยู่ข้างๆ ฉินสือโอวก็สะดุ้งตกใจทันที ทั้งคู่กางปีกและบินไปพร้อมๆ กันและกระจายกันไล่ตามเรือยอชต์


เมื่อบินอยู่เหนือเรือยอชต์แล้ว บุชก็มุดหัวลงไปใช้กรงเล็บอันแข็งแรงทั้งสองข้างคว้ากรงอย่างเต็มแรง จากนั้นก็บินขึ้นไป…


เหลือแค่คาเมรอนไว้บนเรือ เขาจึงกระทืบเท้าด้วยความโกรธ “ไอ้นกบ้า มันเรื่องอะไรของแก? มันเกี่ยวอะไรกับแก? ไอ้ตัวแสบยุ่งเรื่องของคนอื่นมากเกินไปแล้ว ฉันจะบอกให้พ่อแม่แกจัดการจริงๆ!”

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Xian Ni ฝืนลิขิตฟ้า ข้าขอเป็นเซียน ตอนที่ 1-2088 (จบบริบูรณ์)

รูปภาพ
 Xian Ni ฝืนลิขิตฟ้า ข้าขอเป็นเซียน เรื่องย่อ               หวังหลิน ชายหนุ่มผู้ค้นพบว่าหนทางการฝึกเซียนช่างน่าเย้ายวนยิ่ง                เซียนเหาะเหินเดินอากาศได้ดั่งใจนึก จึงมุ่งมั่นทำการทดสอบเข้าสำนักเหิงยั่ว ทว่าเขากลับสอบตก!                หวังหลินมุ่งมั่นไม่ย่อท้อ หลังล้มเหลวกลับมาจึงอยากจะทดสอบอีกครั้งด้วยการออกเดินทางไปสำนักด้วยตนเอง                แต่แล้วเขาก็ได้เจอลูกปัดวิเศษที่ทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปตลอดกาล! Xian Ni          001-600                อ่านนิยาย Xian Ni          601-1200                   อ่านนิยาย    Xian Ni          1201-1461                อ่านนิยา...
อ่านเพิ่มเติม

The Great Ruler หนึ่งในใต้หล้า (update ตอนที่ 1-1554)

รูปภาพ
 The Great Ruler หนึ่งในใต้หล้า เรื่องย่อ              หนึ่งในใต้หล้าจากปลายปากกาของเทียนฉานถูโต้ว กล่าวถึงมู่เฉิน เด็กหนุ่มจากสำนักศึกษาเป่ยหลิง ผู้ที่ได้รับเลือกให้เข้าฝึกในสงครามเทพยุทธ์ซึ่งเต็มไปด้วยเหล่าคนเก่งกาจ ทว่า… อยู่ดีๆ เขากลับถูกขับไล่ออกมาด้วยเหตุผลที่ไม่มีใครล่วงรู้ มู่เฉินพยายามฝึกหนักอีกครั้งเพื่อจะพาตัวเองกลับเข้าไปในเส้นทางแห่งนี้ เขาจำเป็นต้องใช้สิ่งนี้เป็นใบเบิกทางเพื่อเข้าศึกษาที่ภาคเบญจภาคี เพื่อ… ปกป้องหญิงสาวที่ตนรัก และยิ่งกว่านั้นคือเพื่อค้นหาเบาะแสของมารดาที่หายสาบสูญไป                ‘มหาพันภพ’ เป็นที่ที่มิติทั้งหลายเชื่อมต่อกันในระบบสุริยจักรวาล สถานที่แห่งนี้มีขั้วอำนาจมากมายอาศัยอยู่ จักรพรรดิที่มาจากพิภพเขตล่างต่างเป็นตำนานที่ผู้อื่นปรารถนาขึ้นไปบนเส้นทางแห่งกฎของโลกไร้ขอบเขตนี้                แคว้นหวู่จิ้งฮั่ว เทพจักรพรรดิอัคคีควบคุมเปลวเพลิงกวาดข้ามสวรรค์                ...
อ่านเพิ่มเติม

Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ (update ตอนที่ 1-1122)

รูปภาพ
Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ เรื่องย่อ เป็นเรื่องราวการข้ามโลกของหนุ่มชาวจีนนามว่า โจวหมิงรุ่ย โลกใบที่ชายคนนี้ต้องเผชิญมีลักษณะคล้ายคลึงกับยุควิกตอเรียของยุโรป ยุคสมัยแห่งจักรกลไอน้ำเฟื่องฟู สุภาพบุรุษขุนนางเดินขวักไขว่ด้วยสูทและเสื้อกั๊กมาดเท่ แน่นอน เป็นโลกที่มีพลังพิเศษ ผู้วิเศษ และ สัตว์วิเศษ แต่พลังของมนุษย์บนโลกจะไม่เหมือนกับนิยายเรื่องใด ไม่มีจอมยุทธ์ ไม่มีการบังเอิญพบคำภีลับและได้ครอบครองยอดเคล็ดวิชา ไม่ได้เกิดใหม่พร้อมกับพลังสุดโกง ไม่เลย ไม่น่าเบื่อและจืดชืดขนาดนั้น ในอดีตกาล เผ่าพันธุ์มนุษย์อันต่ำต้อยมิอาจต่อสู้กับเหล่าสัตว์วิเศษในตำนานไหว หนึ่งในหนทางครอบครอง ‘พลังพิเศษ’ ก็คือการดื่ม ‘โอสถ’ หลังจากมนุษย์ดื่มโอสถและกลายเป็น ‘ผู้วิเศษ’ พวกเขาจะข้ามขีดจำกัดเดิมตามแต่ชนิดโอสถที่ดื่ม ผู้วิเศษในโลกแบ่งออกเป็น 9 ลำดับ โดยลำดับ 9 จะอ่อนแอที่สุด หนทางอัพเกรดลำดับก็แสนพิลึก ไม่ใช่การพัฒนาพลังเหมือนนิยายเรื่องใด แต่เป็นการดื่ม ‘โอสถ’ ที่ ‘ถูกต้อง’ ตามสูตรของลำดับถัดไป พลังพิเศษไม่สามารถข้ามสายได้ โอสถแต่ละชนิดจะมีสูตรการปรุงที่แตกต่าง แถมการฝึกฝนพลังของผู้วิเศษก็ยังพิสดารเหนื...
อ่านเพิ่มเติม