พิชิตสวรรค์ ทะยานฟ้า 1073-1074

 บทที่ 1073 วางแผนก่อกบฏอย่างลับๆ

โดย

Ink Stone_Fantasy

ผู้คนที่สัญจรไปมาบนถนนยังคงตกใจกับความเร็วของฝีเท้าอิงอู๋ตี๋ มีคนไม่น้อยแอบบอกว่า ดูท่าแล้วผู้บัญชาการของตลาดสวรรค์ก็ไม่ใช่ไก่อ่อนเหมือนกัน

ส่วนอิงอู๋ตี๋ที่เดินเข้าไปข้างในก็ยืนเอามือไขว้หลังอยู่กลางร้าน แววตาดุจอินทรีกิริยาดังหมาป่าเหลียวหลังกำลังกวาดมองโดยรอบอย่างเย็นเยียบ มองดูกลุ่มลูกน้องพลิกกล่องล้มตู้อยู่อย่างนั้น ไม่รู้ว่ากำลังค้นหาอะไร

“ร้านนี้หยุดกิจการชั่วคราว!” มีทหารสวรรค์ไล่แขกในร้านออกมา

“ทั้งหมดไสหัวไปคุกเข่าตรงนั้น!” แล้วก็มีทหารสวรรค์ไล่พนักงานทั้งหมดในร้านไปไว้ด้วยกันเพื่อเฝ้าจับตาดู

สวนเทพเซียนเป็นร้านที่ขายพวกสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์และสมุนไพรเซียนโดยเฉพาะ มีสีสันหลากหลายวางแสดงอยู่ในตู้เต็มไปหมด ทั้งร้านมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ทำให้สดชื่นผ่อนคลาย ทว่าในเวลานี้กลับเจอภัยพิบัติแล้ว โดนกลุ่มทหารสวรรค์ที่ดุเหมือนเสือทุ่มพังแล้ว

ท่ามกลางเสียงดังโครมคราม มีพนักงานบางคนทนมองต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ ตะโกนอย่างร้อนรนว่า “พวกเจ้ากำลังทำอะไร อา…”

ยังพูดไม่ทันขาดคำก็ร้องโอดโอยแล้ว เพิ่งจะพูดไปประโยคเดียว ก็โดนผู้ช่วยผู้บัญชาการของอิงอู๋ตี๋ใช้ทวนกระแทกจนล้มคว่ำลงพื้น แล้วก็มีคนมาลากไปโยนให้คุกเข่าในกลุ่มคนบนพื้น

ล้อเล่นอะไรกัน นายท่านผู้บัญชาการออกหน้านำทัพด้วยตัวเองแล้ว ท่านผู้บัญชาการเคยสั่งไว้เอง ย่อมต้องแน่วแน่ที่จะแสดงให้เห็นว่าได้ทุ่มเทอย่างสุดความสามารถ

ผู้คนที่สัญจรไปมาด้านนอกก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น รีบเข้ามาอุดทางมุงดู แต่กลับโดนทหารสวรรค์ที่เฝ้าประตูขวางไว้ ไม่สามารถเข้าไปได้ ทำได้เพียงชะเง้อมองภาพเหตุการณ์อยู่ด้านนอก

สะเทือนไปถึงผู้จัดการร้านที่อยู่ด้านในอย่างรวดเร็ว รีบวิ่งออกมาจากโถงด้านหลัง พอเห็นสภาพในร้านค้า แล้วเห็นอิงอู๋ตี๋กำลังยืนเอามือไขว้หลัง เขาก็เข้าใจในทันที ว่ากำลังมีคนใช้อำนาจส่วนรวมล้างแค้นส่วนตัว จึงตะคอกถามเสียงต่ำทันที “พวกเจ้าคิดจะทำอะไร?”

ผู้ที่มาไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นหวงลี่สิ้งนั่นเอง เรียกได้ว่าพุ่งเข้ามาตรงหน้าอิงอู๋ตี๋ เผชิญหน้าพร้อมใช้วาจาและท่าทางดุดัน แทบจะชี้หน้าด่าอิงอู๋ตี๋แล้ว อาศัยภูมิหลังของเขา ทำให้ไม่กลัวการล้างแค้นของทหารสวรรค์พวกนี้เลยจริงๆ!

อิงอู๋ตี๋มองเขาด้วยแววตาดุร้ายปนเล่นสนุกอยู่หลายส่วน พึมพำในใจว่า ยังกล้าหนีอีกเหรอ ข้าจะดูว่าเจ้าจะหนีได้สักกี่ครั้ง มิน่าล่ะเจ้าห้าจึงต้องใช้บทโหด!

“ผู้บัญชาการคนนี้ได้รับรายงานมา ว่ามีคนซ่อนของผิดกฎหมายเอาไว้ เลยมาตรวจค้นเป็นพิเศษ!” อิงอู๋ตี๋กล่าวเสียงเย็น เขาเป็นคนที่หน้าตาท่าทางดุร้ายโดยธรรมชาติอยู่แล้ว

“พวกเราซ่อนของผิดกฎหมายเหรอ? ตลกน่า!” หวงลี่สิ้งกล่าวดุด้วยเสียงเกรี้ยวโกรธ “นี่พวกเจ้ากำลังใช้อำนาจส่วนรวมล้างแค้นส่วนตัว!”

เป้าหมายหลักออกมาแล้ว ใกล้จะเสร็จแล้ว! อิงอู๋ตี๋ไม่มีเวลามาจู้จี้จุกจิกกับเขา เพียงเหลือบมองแวบหนึ่ง ส่งสายตาให้ราชาปีศาจคนหนึ่งที่ตัวเองพามาจากทะเลดาวนักษัตร

ราชาปีศาคนนั้นเข้ามาในกลุ่มคนที่พลิกกล่องล้มตู้ ยื่นมือไปเลิกเปิดหลังโต๊ะคิดเงินตัวหนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็ชี้ไปที่ด้านล่างของโต๊ะคิดเงิน ชี้ขวดผลึกใสใบหนึ่งที่บรรจุของเหลวสีดำที่ติดอยู่ใต้โต๊ะคิดเงิน พร้อมถามเสียงดัง “สิ่งนี้คืออะไร? ทำไมมันดูคุ้นๆ จัง?”

มีคนก้าวเข้าไปแกะขวดผลึกใสที่ติดอยู่ใต้โต๊ะคิดเงินลงมาทันที หลังจากร่ายอิทธิฤทธิ์ตรวจสอบ ก็อุทานอย่างตกใจว่า “นี่คือ ‘ความปรารถนาร้าย’ ที่ตลาดสวรรค์สั่งห้ามไม่ให้มีไว้ในครอบครอง!”

กลุ่มคนที่ล้อมดูตรงประตูร้านส่งเสียงฮือฮาทันที แต่หวงลี่สิ้งกลับงุนงง

ราชาปีศาจคนนั้นรีบรับมาดูในมือ หลังจากตรวจดูแล้วก็พยักหน้าให้อิงอู๋ตี๋ “ผู้บัญชาการ เป็นความปรารถนาร้ายจริงๆ ขอรับ!”

อิงอู๋ตี๋กางนิ้วทั้งห้า ร่ายอิทธิฤทธิ์ดูดมาไว้ในมือโดยตรง หลังจากตรวจดูแล้ว ก็เผยตรงหน้าหวงลี่สิ้งพร้อมกล่าวเสียงต่ำ “จับได้ทั้งคนทั้งของกลาง เจ้ายังมีอะไรจะพูดอีกมั้ย?”

หวงลี่สิ้งเองก็ไม่ใช่คนโง่ นี่เป็นการเล่นที่ชัดเจนเกินไป เขาโมโหทันที ตะคอกอย่างเกรี้ยวกราดว่า “พวกเจ้าตั้งใจยัดของใส่ร้ายข้า!”

“เจ้านับว่าเป็นตัวอะไร คู่ควรให้พวกเรายัดของใส่ร้ายด้วยเหรอ!” อิงอู๋ตี๋แสยะยิ้มอย่างน่ากลัว แล้วหันกลับมามองทางซ้ายและขวาพร้อมตะโกนว่า “ยึดสินค้าทั้งหมดของร้านนี้ไปรอตรวจสอบ จับทุกคนไปให้หมด ปิดร้าน!”

“เจ้ากล้าเหรอ!” หวงลี่สิ้งชี้อิงอู๋ตี๋อย่างเกรี้ยวกราด ตรงหว่างคิ้วเผยวรยุทธ์บงกชทองขั้นหก วรยุทธ์เหนือกว่าอิงอู๋ตี๋สองขั้น

ในดวงตาเหยี่ยวของอิงอู๋ตี๋ฉายแววสังหารทันที พยักหน้าบอกว่า “เจ้าใจกล้าไม่เบา บังอาจต่อต้านทหารสวรรค์ ทั้งยังกล้าลงมือกับต่อหน้าฝูงชนอีกเหรอ?”

เมื่อกล่าวคำนี้ออกมา หวงลี่สิ้งก็ทำสีหน้าไม่ถูก ข้อหานี้เขารับไม่ไหว ไม่อย่างนั้นจากที่มีเหตุผลจะกลายเป็นไร้เหตุผล เส้นตายของกฎกติกาบางอย่างก็ยังต้องปฏิบัติตาม ถึงอย่างไรทหารสวรรค์พวกนี้ก็เป็นตัวแทนของตำหนักสวรรค์ การฝ่าฝืนต่อหน้าฝูงชนก็เท่ากับดูหมิ่นอำนาจสวรรค์แล้ว

เขาเพิ่งจะวางมือลง แต่อิงอู๋ตี๋กลับลงมือแล้ว เรียกได้ว่าเงากรงเล็บขยับยุ่งเหยิง หวงลี่สิ้งตกใจมาก จิตใต้สำนึกอยากจะป้องกัน แต่กลับพบว่าคนวรยุทธ์บงกชทองขั้นหกอย่างตนไม่เร็วเท่าอีกฝ่ายที่วรยุทธ์บงกชทองขั้นสี่ ในระยะใกล้แบบนี้ป้องกันไม่ชนะจริงๆ

ผ่านไปไม่นาน เขาไม่เพียงแค่ได้รับรู้ถึงความเร็วของอิงอู๋ตี๋ ได้รับรู้ถึงความแหลมคมของกรงเล็บอิงอู๋ตี๋ด้วย

รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่แขนสองข้าง “อา!” หวงลี่สิ้งกรีดร้องโหยหวน

แขนสองข้างถูกกรงเล็บขยุ้มจนเลือดเนื้อกระเด็น ตรงกระดูกข้อต่อที่ไหล่สองข้างถูกอิงอู๋ตี๋ที่ถลันตัวมาอยู่ข้างหลังขยุ้มจนแตกกระจายแล้ว แขนสองข้างถูกฉีกกระเด็นออกไปโดยตรง

ท่ามกลางเลือดเนื้อที่กระจายออกมา อิงอู๋ตี๋หยุดมือ แล้วค่อยๆ กางนิ้วทั้งสองข้างออก เศษกระดูกและเนื้อที่เหลวเละกองหนึ่งตกลงพื้น

หวงลี่สิ้งไม่กล้าขัดขืน ข่มกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ พอหันหน้ามาโดยที่ยังไม่ทันพูดอะไร อาวุธหลายชิ้นก็มาจ่ออยู่บนตัวแล้ว หลังจากใช้เชือกมัดเซียนมัดเขาไว้ตรงนั้น ก็มีคนลงมือปิดผนึกวรยุทธ์ของเขาโดยตรง แล้วเตะล้มลงพื้น คนหลายคนที่พุ่งเข้ามาตะลุมบอนสู้กันอย่างไร้ระเบียบพักหนึ่ง ทำให้มีเสียงกระดูกหักดังมาอย่างต่อเนื่อง

“พอแล้ว อย่าตีให้ถึงตาย!” อิงอู๋ตี๋ส่งเสียงหยุด แล้วเอียงหน้าส่งสัญญาณ

กลุ่มทหารสวรรค์กำเริบเสิบสานยิ่งกว่าเดิมทันที ค้นหาทั้งข้างในข้างนอก จับกุมพนักงานสิบกว่าคนในร้านไปหมด พวกแหวนเก็บสมบัติและกำไลเก็บสมบัติที่อยู่บนตัวถูกรูดไปจนหมดเกลี้ยง ทั้งหมดถูกปิดผนึกวรยุทธ์และมัดไว้ ก่อนจะโยนเข้าไปในกระเป๋าสัตว์

จากนั้นก็กวาดล้างพวกสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์กับสมุนไพรเซียนที่อยู่ในร้านไปพร้อมกันทีเดียว ของที่มีราคาถูกปล้นจนหมดเกลี้ยง

กลุ่มคนที่ล้อมดูอยู่ตรงประตูถูกไล่ตะเพิดออกไป อิงอู๋ตี๋นำคนเดินก้าวยาวออกมาจากร้าน ข้างหลงมีคนรีบวางค่ายกลปิดร้านค้าอย่างรวดเร็ว เสาหินหยกต้นหนึ่งเสียบไว้ตรงประตูร้านที่ปิดสนิท พอร้ายพลังอิทธิฤทธิ์กลุ่มหนึ่งเข้าไปกระตุ้น บนเสาหินหยกปรากฏตัวอักษรสีแดงสะดุดตาทันที ‘ปิด’

อิงอู๋ตี๋เหลือบมองทางซ้ายและขวาแวบหนึ่ง แล้วก็โบกมือนำคนเหาะขึ้นฟ้าไป เร่งไปยังร้านถัดไป…

แหล่งรวมเจ็ดอารมณ์!

ณ เขตเมืองตะวันตก สวีถังหรานที่สวมเกราะรบแม่ทัพหนึ่งแถบนำกำลังพลมาด้วยตัวเอง ตอนนี้กำลังเงยหน้ามองป้ายร้านที่ติดอยู่ตรงประตู โค้งปากยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาค่อนข้างชอบทำเรื่องแบบนี้ โบกมือวางท่าสั่งการทันที “ค้นให้ข้า!”

กำลังพลที่อยู่ข้างหลังเข้ามาล้อมทั้งร้านค้าไว้อย่างรวดเร็ว กลุ่มคนพุ่งเข้าไปโดยตรง ชั่วพริบตาเดียวข้างในก็มีเสียงของกระแทกโครมคราม กลุ่มลูกค้าวิ่งหนีออกมาข้างนอกท่ามกลางเสียงร้องตกใจ

“สวีถังหรานที่เอามือไขว่หลังเดินอย่างมั่นใจเข้ามามองดูร้านค้าที่ล้มระเกะระกะ เขารู้สึกเหมือนประสบความสำเร็จ ไม่นาน

ผู้จัดการร้านเย่สวินเกาก็ตกใจจนเดินออกมา ถามด้วยน้ำเสียงแกรี้ยวกราดเช่นกันว่า “สวีถังหราน เจ้าทำอะไร?”

สวีถังหรานแสยะยิ้ม “ผู้บัญชาการคนนี้ได้รับรายงาน บอกว่าร้านของเจ้าซ่อนของผิดกฎหมายที่ตำหนักสวรรค์ห้ามเอาไว้ จะไม่ตรวจสอบได้อย่างไร!”

เย่สวินเกาย่อมรู้ว่าไม่มีเรื่องแบบนี้แน่นอน ชัดเจนว่ามีคนกำลังล้างแค้น จึงยิ้มเหยียดพร้อมบอกว่า “อยากลงโทษใคร ก็ย่อมหาข้ออ้างได้เสมอ เจ้าฟังข้าให้ดีนะ พวกเจ้าจะต้องชดใช้สิ่งที่ตัวเองทำลงไปในวันนี้!” จากนั้นก็หันซ้ายหันขวา “ทุกคนอย่าขยับ ปล่อยให้พวกเขาค้นไป!”

เขารู้ผลลัพธ์ของการต่อต้านทหารสวรรค์ต่อหน้าฝูงชน จากที่มีเหตุผลจะกลายเป็นไม่มีเหตุผล

สวีถังหรานหัวเราะหึหึ เขาเดินไปด้านข้างอย่างไม่เกรงใจ เตะตู้ตัวหนึ่งจนล้มคว่ำทันที ดึงขวดผลึกใสขนาดใหญ่เท่ากำปั้นออกมาใบหนึ่งท่ามกลางสายตาประชาชี ข้างในย่อมบรรจุของเหลวสีดำเอาไว้เช่นกัน เขาแสร้งทำท่าร่ายอิทธิฤทธิ์ตรวจสอบเล็กน้อย แล้วยื่นให้ตรงหน้าเย่สวินเกา “ของนี่มันคืออะไรกัน?”

เย่สวินเกาคิ้วกระตุกเล็กน้อย ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “ไม่รู้!”

สวีถังหรานพลันสีหน้าเปลี่ยน ตะคอกเสียงดุดันว่า “บังอาจซ่อน ‘ความปรารถนาร้าย’ เอาไว้ ทหาร! ค้นร้าน ปิดร้าน จับผู้ต้องสงสัยไปให้หมด!”

เย่สวินเกาไม่ได้ขัดขืน ได้แต่มองดูตัวเองโดนเชือกมัดเซียนมัดไว้ แล้วก็มองดูตัวเองโดนผนึกวรยุทธ์โดยทำอะไรไมได้ ได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันบอกว่า “บังอาจใช้ล่ห์เหลี่ยมต่ำช้ายัดของโจรใส่ร้าย เดี๋ยวข้าจะคอยดูว่าเจ้าจะได้ร้องไห้อย่างไร!”

“ยังกล้าปากแข็งอีก!” สวีถังหรานหันตัวมาชกหนึ่งหมัด

ตุ้บ! ปากและจมูกของเย่สวินเกามีเลือดเนื้อปนกันเละเทะทันที ฟันหักปนเลือดกระเด็นออกมาจากปาก ทั้งตัวกระเด็นไปทุ่มใส่แท่นโต๊ะตัวหนึ่ง แล้วตกลงพื้นจนมึนศีรษะ

“อย่าเอาให้ถึงตาย!” สวีถังหรานโบกมือสั่ง มีคนหลายคนพุ่งเข้าไปล้อมปราบเย่สวินเกาทันที มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า

ก็ช่วยไม่ได้ ผู้บัญชาการใหญ่หนิวเคยสั่งไว้ว่าให้ดูแลท่านนี้เป็นพิเศษ

ผ่านไปไม่นาน ร้านค้าเจ็ดอารมณ์เจ็ดอารมณ์ก็ถูกกวาดล้างจนหมดเกลี้ยง สวีถังหรานยืนเอามือไขว้หลังอยู่ตรงประตูร้านที่ถูกปิด กวาดสายตาลำพองใจมองกลุ่มคนที่กำลังล้อมดูตนด้วยสีหน้าเคารพยำเกรง ในใจรู้สึกถึงอกถึงใจเป็นพิเศษ

ยังไม่ต้องพูดถึงว่าผลที่จะตามมาหลังจากวันนี้เป็นอย่างไร ร้านค้าที่ก่อนหน้านี้ดูมีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง ขนาดตนยังต้องเกรงใจและระมัดระวัง ยังไม่เคยสะใจเหมือนอย่างวันนี้มาก่อนเลย อยากจะตีก็ตี อยากจะทุ่มก็ทุ่ม ไม่ว่าภูมิหลังเจ้าจะเป็นอย่างไร แต่ก็ต้องแหลกลาญอยู่ภายใต้หมัดของข้า โคตรสะใจ!

เมื่อได้ระบายอารมณ์แล้ว สวีถังหรานที่ค้นพบความรู้สึกพึงพอใจก็โบกมือ นำคนไปยังร้านถัดไป…

ร้านขายของชำซื่อตรง! กลุ่มทหารสวรรค์พุ่งเข้ามาล้อม คนที่กำลังซื้อขายอยู่ข้างในถูกไล่ตะเพิดออกมา โต๊ะคิดเงินที่ปิดสนิทถูกพังจนเปิดออก กลุ่มทหารพุ่งเข้าไปตรวจค้นและจับกุมคนโดยตรง

อวี้ซวีเจินเหรินที่นั่งคุมที่นี่ย่อมตกใจจนต้องออกมา พอลงมาด้านล่างก็ถูกอาวุธหลายชิ้นจ่อทันที อดไม่ได้ที่จะมองไปรอบๆ แล้วถามอย่างระแวงสงสัยว่า “ขุนนางสวรรค์ทุกท่าน ทำแบบนี้มีเจตนาอะไร?”

คนที่เป็นแกนนำเดินออกมา แล้วตอบกลั้วหัวเราะว่า “เจินเหรินไม่ต้องกลัว! พวกเราได้รับรายงาน ว่าสมาคมร้านค้าของตลาดสวรรค์กำลังร่วมมือกับร้านค้าน้อยใหญ่ในตลาดสวรรค์เพื่อเตรียมวางแผนก่อกบฎอย่างลับๆ ร้านขายของชำซื่อตรงที่อยู่ในรายงานก็ถูกโยงเข้าไปด้วยเช่นกัน เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับสถานการณ์โดยรวม ผู้บัญชาการใหญ่สั่งให้สอบสวนและลงโทษอย่างเข้มงวด! ผู้บัญชาการใหญ่ฝากมาบอกเจินเหรินเป็นพิเศษ ว่าขอให้เจินเหรินให้ความร่วมมือในการตรวจสอบ จะไม่เกิดปัญหาอะไรแน่นอน”

วางแผนก่อกบฎอย่างลับๆ? ล้อเล่นอะไรกัน? อวี้ซวีเจินเหรินเงียบไป เขาเองก็รู้ว่าสถานการณ์ของเหมียวอี้ช่วงนี้ไม่ค่อยดี และรู้ด้วยว่าสมาคมร้านค้ากำลังร่วมมือกันต่อต้านเหมียวอี้ แต่ในเมื่อเหมียวอี้บอกว่าจะไม่มีปัญหาอะไร ก็เดาว่าเหมียวอี้คงไม่ทำอะไรซี้ซั้วกับพวกเขาเช่นกัน เพียงแต่ทำไมไม่ได้ข่าวจากเป่าเหลียนล่วงหน้าเลยสักนิด?

“ทุกคนอย่าขยับซี้ซั้ว ให้ความร่วมือเถอะ!” อวี้ซวีเจินเหรินถอนหายใจ

ไม่นานก็มีคนเข้ามาลงมือผนึกวรยุทธ์ของพวกเขา รูดกำไลเก็บสมบัติและแหวนเก็บสมบัติบนตัวไปหมด ไม่ให้ตกหล่นแม้แต่คนเดียว ทั้งหมดถูกจับตัวไปแล้ว ร้านขายของชำซื่อตรงก็ถูกยึดของไปหมดเช่นกัน ร้านค้าก็ถูกปิดแล้วเช่นกัน…

…………………………

บทที่ 1074 ผู้บัญชาการใหญ่โกรธมาก

โดย

Ink Stone_Fantasy

บนหลังคาของหอกลิ่นสวรรค์ ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งกำลังมองไปรอบๆ มองดูอวี้ซวีเจินเหรินและคนอื่นๆ ของร้านขายของชำซื่อตรงถูกจับตัวไป

“ท่านแม่! นี่เป็นอะไรกันไปแล้ว? ทำไมดูเหมือนกำลังพลของสี่เขตเมืองเคลื่อนไหวทั้งหมดเลยล่ะ? อย่าบอกนะว่าเป็นคำสั่งของผู้บัญชาการใหญ่?”

เมื่อทอดสายตามองไปไกลๆ แล้วเห็นทหารสวรรค์เหาะไปเหาะมาอยู่ทั่วทุกที่ บรรยากาศกดดัน เสวี่ยหลิงหลงก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม

ท่านแม่สวีมองพวกอวี้ซวีเจินเหรินที่ถูกพาตัวไปแวบหนึ่ง แล้วกล่าวอย่างฉงนใจ “ถ้าเป็นคำสั่งของผู้บัญชาการใหญ่ ก็ไม่น่าจะจับตัวไปแม้กระทั่งคนของร้านขายของชำซื่อตรงนะ! เกิดเรื่องอะไรกันแน่?” ในแววตานางเต็มไปด้วยคำถาม คิดไม่ตกเช่นกัน ได้แค่เคลือบแคลงในความเด็ดขาดดุดันของเหมียวอี้!

ทหารสวรรค์กลุ่มใหญ่กำลังจับกุมและปิดร้านไปทั่วตลาดสวรรค์ นักพรตบางกลุ่มที่มาทำการค้าขายที่ตลาดสวรรค์ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ในใจมีความระแวง รู้สึกว่าท่าไม่ดีแล้ว อยากจะหนีไป แต่ใครจะคิดว่าพอวิ่งไปถึงประตูเมือง ถึงได้พบว่าประตูเมืองถูกปิดแล้ว คนที่อยู่ข้างในออกไม่ได้ คนที่อยู่ข้างนอกเข้าไม่ได้

สรุปว่าทำให้ทั้งตลาดสวรรค์ตื่นตกใจราวกับไก่บินเตลิดหมาวิ่งพล่าน บรรยากาศถูกปกคลุมด้วยความกระวนกระวายถึงขีดสุด

“เถ้าแก่เนี้ย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! ประตูเมืองทั้งสี่ถูกปิดหมดเลย กำลังพลของสี่เขตเมืองเคลื่อนไหวแทบจะทั้งหมด ผู้บัญชาการทั้งสี่กำลังพลด้วยตัวเอง กำลังทำการตรวจค้นร้านค้าจำนวนมากไปทั่วทั้งเมือง! จับคนกลุ่มใหญ่! ร้านค้าจำนวนมากถูกยึดสินค้าไปหมดเกลี้ยง! ทหารสวรรค์พวกนั้นเริ่มลงดาบฆ่าคนแล้ว ถ้าใครขัดขืนแม้แต่นิดเดียว ก็จะประหารทิ้งคาที่โดยไม่ให้เหตุผลอะไรทั้งนั้น!”

ณ ร้านโฉมเมฆา ช่างไม้กับช่างหินที่ไปสำรวจความเคลื่อนไหวด้านนอก ในตอนนี้รีบร้อนวิ่งกลับมาแล้ว มาหาอวิ๋นจือชิวเพื่อรายงานสถานการณ์

ยังคงเป็นศาลาที่มีภูเขาจำลองคอยเสริมจุดเด่น อวิ๋นจือชิวที่กำลังทำตารางภาพพิกัดดาวหลักจำนวนมหาศาลอยู่กับเชียนเอ๋อร์เสวี่ยเอ๋อร์ ตอนนี้เงยหน้าขึ้นมาอย่างงุนงง “ทำไมเป็นอย่างนี้ไปได้?”

เมื่อได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวด้านนอก ก็สั่งให้คนออกไปดูว่าเกิดเรื่องอะไรกันแน่ ถึงไม่ถึงว่าจะได้รับรายงานข่าวนี้

เชียนเอ๋อร์ เสวี่ยเอ๋อร์ก็เงยหน้าขึ้นมาอย่างงุนงงเช่นกัน

“เถ้าแก่เนี้ย เรื่องนี้ท่าไม่ดีแล้วนะ! เป็นคนอื่นก็ว่าไปอย่าง แม้แต่ฝูชิงกับอิงอู๋ตี๋ก็ยังนำกำลังลงมือด้วยตัวเอง นอกจากนายท่านก็ไม่มีใครระดมกำลังพวกเขาสองคนได้ เกรงว่าเรื่องนี้นายท่านคงจะออกคำสั่งด้วยตัวเอง!” ช่างไม้กล่าว

กำลังพลของสี่เขตเมืองลงมือกับร้านค้าพวกนั้นพร้อมกัน…ในหัวอวิ๋นจือชิวมีความคิดบางอย่างอวบเข้ามาทันที ตกใจจนลุกขึ้นยืน แล้วรีบถลันตัวออกไปนอกศาลา เหาะขึ้นไปดูบนหลังคาโดยตรง

เชียนเอ๋อร์ เสวี่ยเอ๋อก็เก็บของแล้วเช่นกัน ตามขึ้นไปดูด้วยกันบนศาลาแล้ว

เมื่อขึ้นมาบนหลังคาถึงได้พบว่า คนที่ยืนดูสถานการณ์อยู่บนหลังคาไม่ได้มีแค่พวกเขา รอบด้านมีคนมายืนดูอยู่บนหลังคาแทบทุกหลัง

และบนถนนที่อยู่ไม่ไกล มีเสียงวิงวอนขอร้องดังโหยหวนมาเป็นพักๆ หลังจากมีเสียงดังโครมครามไม่กี่ครั้ง เสียงวิงวอนขอร้องพวกนั้นก็หายไป เห็นเพียงกลุ่มทหารสวรรค์ออกมาจากร้านค้าที่มีภูมิหลังร้านหนึ่ง มีอาวุธและเกราะรบครบครัน ลักษณะท่าทางดุร้าย

ผู้ที่เป็นแกนนำไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นราชาปีศาจของทะเลดาวนักษัตรนั่นเอง เกราะรบบนตัวยังเปื้อนรอยเลือดอีกด้วย คนคนนี้อวิ๋นจือชิวก็รู้จักเช่นกัน

ท่ามกลางสายตาฝูงชน พอราชาปีศาจคนนั้นโบกมือสั่ง ร้านค้าก็ถูกปิดทันที จากนั้นก็นำคนเหาะขึ้นฟ้าไปยังถนนอีกสาย

ได้แต่มองดูฉากนี้ปรากฏขึ้นตรงหน้านาง

พอใช้ดวงตาอิทธิฤทธิ์มองไปรอบๆ ร้านที่อยู่ห่างกันไม่กี่ร้านมีทหารสวรรค์โผล่ออกมาเป็นระยะ ทำให้บรรยากาศของทั้งตลาดสวรรค์ตกอยู่ในความกดดัน ในกลุ่มคนที่กำลังดูเหตุการณ์ มีคนไม่น้อยที่บนใบหน้าฉายแววหวาดกลัวเพราะรู้สึกว่าตัวเองตกอยู่ในอันตราย อย่าว่าแต่พวกเขาเลย แม้แต่พวกเชียนเอ๋อร์ เสวี่ยเอ๋อร์ก็ตกใจจนหน้าถอดสีเช่นกัน

อวิ๋นจือชิวกัดริมฝีปาก ใครบางคนเหมือนจะทำเรื่องกล้าบ้าบิ่นบ่อยๆ ตอนอยู่พิภพเล็ก นางอยากจะถามจริงๆ ว่าเจ้าคนบ้านั่นกำลังทำอะไรกันแน่?

นางรีบหยิบระฆังดาราออกมา รีบติดต่อกับเหมียวอี้ท่ามกลางฝูงชน

ส่วนเหมียวอี้ในตอนนี้ก็กำลังอยู่ในจวนผู้บัญชาการใหญ่ กำลังยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ สวมเกราะรบสีม่วงที่มียศห้าแถบแล้ว กำลังจัดเครื่องแต่งกายตัวเองอยู่หน้ากระจกด้วยสีหน้าเรียบเฉย เผยมาดอันน่าเกรงขามของผู้บัญชาการใหญ่ออกมาเต็มที่

ตรงจุดที่ไม่ไกล เป่าเหลียนกำลังกัดริมฝีปากเงียบๆ มองดูเหมียวอี้จัดเครื่องแต่งกายอย่างเนิบนาบ ก่อนหน้านี้นางขึ้นบนหลังคาไปดูเหตุการณ์ภายนอก เรียกได้ว่าเห็นแล้วอกสั่นขวัญแขวน นางเห็นเรื่องราวทุกอย่างที่ดำเนินทางนี้เองกับตา พอได้เห็นภาพเหตุการณ์ข้างนอกอีกครั้ง ถ้ายังไม่รู้ว่าเหมียวอี้กำลังลงมือกับร้านค้าพวกนั้น ก็แสดงว่านางไม่ต่างอะไรกับคนโง่แล้ว

สิ่งที่นางกังวลตอนนี้ก็คือ ผู้บัญชาการใหญ่ไม่สนใจผลทุกอย่างที่ตามมาแบบนี้ อย่าบอกนะว่าไม่กลัวที่จะตกอยู่ในสภาพที่ลืมตาอ้าปากไม่ได้อีก

ชั่วพริบตาเดียว ก็เห็นเหมียวอี้หยิบระฆังดาราอันหนึ่งที่กำลังสั่นขึ้นมา

หลังจากใจจดใจจ่ออยู่ครู่หนึ่ง เหมียวอี้ก็ไม่ตอบกลับใดๆ เก็บระฆังดาราไว้เสียเลย

อวิ๋นจือชิวที่ยืนอยู่บนหลังคาร้านโฉมเมฆาโมโหจนกระทืบเท้า ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าผีนั่นจะไม่สนใจนาง ตอนนี้นางนับว่าเข้าใจแล้ว มิน่าล่ะเมื่อวานเรียกเขาไปหาเขาถึงไม่ยอมไป ดีไม่ดีเมื่อคืนวานคงวางแผนที่สำหรับการเคลื่อนไหวของวันนี้แล้ว จงใจปิดบังนางเพราะไม่อยากให้นางรู้

นางอยากจะพุ่งตัวไปที่จวนผู้บัญชาการเขตเมืองตะวันออกแล้วถามว่าเรื่องเป็นอย่างไร แต่นางเองก็รู้ดี ว่าถ้าเหมียวอี้ไม่อยากพบนาง แม้แต่ประตูใหญ่ของผู้บัญชาการเขตเมืองตะวันออกนางก็เข้าไปไม่ได้ ต่อให้ไปที่นั่นโดยทางใต้ดิน แต่ถ้าเหมียวอี้ไม่หยุดใช้ค่ายกลป้องกัน นางก็เข้าไปไม่ได้อยู่ดี

วันนี้นางนับว่าได้สัมผัสถึงความทรงพลังของสามีตัวเองแล้ว!

ณ ร้านค้าสมาคมวีรชน ทหารสวรรค์กลุ่มหนึ่งบุกเข้ามา แล้วพังร้านโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง ยึดยาเจี๋ยตันที่วางอยู่ในตู้จัดแสดง

เหล่าพนักงานของร้านค้าสมาคมวีรชนที่ก่อนหน้านี้ยังมาดูเอาสนุก ในตอนนี้ตกใจจนมึนไปหมดแล้ว นึกไม่ถึงว่าร้านของตัวเองก็มีส่วนด้วย

หวงฝู่จวินโหรวที่สังเกตการณ์อยู่ด้านนอกรีบปรากฏตัวในโถงหลักของร้านค้า มองคนที่เดินวางมาดใหญ่โตเข้ามาจากประตูร้านแวบหนึ่ง แล้วถามเสียงต่ำว่า “สวีถังหราน เจ้าทำบ้าอะไร?”

“เหอะๆ!” สวีถังหรานหัวเราะแห้งๆ แล้วบอกว่า “ผู้บัญชาการใหญ่ได้รับรายงาน ว่าสมาคมร้านค้าตลาดสวรรค์กำลังร่วมมือกับร้านค้าต่างๆ วางแผนก่อกบฏอย่างลับๆ ร้านค้าสมาคมวีรชนก็เกี่ยวข้องอยู่ในนั้นด้วย ผู้บัญชาการใหญ่สั่งให้ข้ามาตรวจสอบยึดทรัพย์สินด้วยตัวเอง ตั้งใจฝากข้ามาบอกผู้จัดการร้านหวงฝู่ด้วยว่า กรุณาให้ความร่วมมือ!”

หวงฝู่จวินโหรวขบเขี้ยวเคี้ยวฟันกล่าวว่า “หนิวโหย่วเต๋อให้เจ้านำคนมาตรวจสอบยึดทรัพย์สินร้านค้าสมาคมวีรชนของข้าเหรอ?”

นางแทบจะด่าแม่ในใจ ทีแรกนางยังนึกว่าเรื่องนี้จะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับนาง ยังกังวลอยู่เลยว่าหลังจากนี้หมียวอี้จะยุติเรื่องยังไง ใครจะคิดว่าไอ้เวรนั่นที่มันนอนกับนางแล้วแท้ๆ แต่เวลาตรวจสอบยึดทรัพย์สินร้านนางก็ไม่ชักช้าเลยสักนิด เวลาจะลงมือก็ไม่ปรานีเลยแม้แต่น้อย สัมพันธ์สวาทกลายเป็นเรื่องไร้สาระหมดแล้ว!

สวีถังหรานกุมหมัดตอบว่า “ผู้จัดการร้านหวงฝู่ ท่านอย่าทำให้ข้าทำงานลำบากเลย! ผู้บัญชาการใหญ่สั่งมาเป็นพิเศษ ว่าให้เจรจากันด้วยเหตุผลก่อน เมื่อล้มเหลวค่อยใช้กำลัง หากท่านไม่เกรงใจ เช่นนั้นพวกเราก็เกรงใจไม่ได้แล้วเหมือนกัน! การวางแผนก่อกบฎอย่างลับๆ ไม่ใช่เรื่องเล็ก ผู้บัญชาการใหญ่โกรธมาก!”

เสียงดังโครมคราม ตู้แสดงสินค้าพังกระจายอีกตัวแล้ว หวงฝู่จวินโหรวมองจนตาแทบลุกเป็นไฟ ได้แต่มองดูยาเจี๋ยตันขั้นหกในตู้ถูกทหารสวรรค์คนหนึ่งควักมาชื่นชมในมือ

“ได้! ข้าก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าหนิวโหย่วเต๋อจะกล้าทำอะไรข้า!” หวงฝู่จวินโหรวโมโหจนตัวสั่น ไม่ได้โมโหเพราะของในร้านถูกยึดไปหมด แต่ก็อย่างที่บอก เจ้าเวรนั่นมันนอนกับนางแล้ว แต่กลับ…

“ล่วงเกินแล้ว!” สวีถังหรานที่เดินมาตรงหน้านางเหลือบมองเรือนร่างเย้ายวนใจที่นูนหน้าแอ่นหลัง ทั้งยังมีใบหน้าที่งามล่มเมืองอีก จิตใต้สำนึกอยากจะลวนลาม แต่สุดท้ายก็ไม่มีความกล้านั้น ทำได้เพียงรีบลงมือผนึกวรยุทธ์ของนาง จากนั้นก็ชี้กำไลบนมือนาง “นี่ก็อยู่ในขอบเขตที่ต้องยึดเหมือนกัน ผู้จัดการร้านหวงฝู่โปรดเชิญตามสะดวก!”

หวงฝู่จวินโหรวกัดฟันพลางรูดกำไลโยนออกมา นางเองก็ไม่กล้าต่อต้านทหารสวรรค์ต่อหน้าทุกคนเช่นกัน

สวีถังหรานใช้มือรับและเก็บเอาไว้ทันที จากนั้นโยนเชือกมัดเซียนออกมามัด หวงฝู่จวินโหรวยังไม่ทันรู้ตัวว่าอะไรเป็นอะไร แต่ก็โดนสวีถังหรานดึงแขนโยนเข้าไปในกระเป๋าสัตว์แล้ว ไปเบียดอยู่กับผู้ชายตัวเหม็นกลุ่มหนึ่ง เสียเปรียบใหญ่หลวงแล้ว!

การเคลื่อนไหวใหญ่ขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่สะเทือนไปถึงตำหนักคุ้มเมือง คนคนหนึ่งนำกลุ่มคนเหาะออกมาจากตำหนักคุ้มเมือง

ใครจะคิดว่าจะมีคนอีกกลุ่มเหาะเข้ามา ขวางทางพวกเขาเอาไว้แล้ว ผู้ที่นำหน้ามาไม่ใช่ใครที่ไหน ราชาปีศาจเลี่ยหวนนั่นเอง

“ผู้บัญชาการฟาง! หยุด!” เลี่ยหวนยื่นมือไปห้ามผู้ที่มา

ผู้บัญชาการฟางมีหน้าที่เฝ้ายามที่ตำหนักคุ้มเมือง เป็นคนของปี้เยว่ฮูหยิน ถึงแม้ในนามจะอยู่ใต้บังคับบัญชาของเหมียวอี้ แต่กลับไม่รับการควบคุมจากเหมียวอี้ควบคุม ฟังคำสั่งปี้เยว่ฮูหยินเท่านั้น

ผู้บัญชาการฟางมองความเคลื่อนไหวรอบๆ อย่างระแวงสงสัย แล้วถามว่า “เลี่ยหวน เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

เลี่ยหวนกุมหมัดตอบด้วยรอยยิ้ม “เรื่องเล็กๆ! ผู้บัญชาการใหญ่ได้รับรายงาน ว่ามีโจรกบฏซ่อนตัวอยู่ในเมือง กำลังตรวจค้นอย่างอุกอาจ ผู้บัญชาการใหญ่กล่าวเอาไว้ล่วงหน้า ว่าขอให้ผู้บัญชาการฟางอย่าเข้ามาแทรกแซง ช่วงนี้ผู้บัญชาการใหญ่กำลังโมโหมาก พวกเราเป็นฝ่ายเดียวกัน ถ้าเกิดความเข้าใจผิดอะไรขึ้นมาก็จะไม่ดีแล้ว!”

ผู้บัญชาการฟางครุ่นคิดเล็กน้อย ในเมื่อเหมียวอี้กล่าวมาแบบนี้แล้ว เขาเองก็ไม่สะดวกจะพูดอะไร แต่ไหนแต่ไรมาฝั่งเขากับฝั่งตลาดสวรรค์ก็มีอำนาจแยกกันเหมือนน้ำคลองไม่ยุ่งน้ำบ่อ

มิหนำซ้ำช่วงนี้เขาก็รู้ด้วยว่าเหมียวอี้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก ตัวเองไม่จำเป็นต้องหาเรื่องใส่ตัว จึงพยักหน้าแล้วนำคนกลับไปทันที

พอกลับถึงตำหนักคุ้มเมือง ผู้บัญชาการฟางก็มาพบปี้เยว่ฮูหยินทันที แล้วรายงานสถานการณ์ให้ฟัง

ปี้เยว่ฮูหยินกำลังนั่งสมาธิฝึกตนอยู่บนเตียงผ้าแพรในโถงหลัก เมื่อได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้ว แล้วลืมตาถามอย่างสงสัยว่า “โจรกบฎ?”

ต่อให้นอนฝันนางก็นึกไม่ถึงว่าเหมียวอี้จะทำเรื่องนี้ในเวลาแบบนี้ได้ เรียกได้ว่าแอบทอดถอนใจ คิดว่าหนิวโหย่วเต๋อก็คงโดนกดดันจนหมดหนทางแล้วเช่นกัน กำลังทุ่มเทชีวิตทำงานอย่างเต็มที่ ไม่น่าเชื่อว่ากำลังเฝ้ารอคอยจับโจรกบฎเพื่อสร้างผลงาน ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ แล้วตอนแรกจะทำไปทำไม?

แต่นางก็ไม่ใช่คนที่ตัดสินชี้ขาดเรื่องต่างๆ ตามการคาดเดาของตัวเอง จึงเอ่ยเรียกทันที แล้วผู้การสองหลันเซียงก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“ได้ยินว่าด้านนอกวุ่นวายจนไก่หมากระเจิง ยศของผู้บัญชาการฟางก็เห็นๆ กันอยู่ ไม่สะดวกจะเข้าไปก้าวก่ายเรื่องของหนิวโหย่วเต๋อ เจ้าไปถามหนิวโหย่วเต๋อด้วยตัวเองสักหน่อยว่าเรื่องเป็นอย่างไรกันแน่ อย่าให้เขาทำเลยเถิดเกินไป!” ปี้เยว่ฮูหยินกล่าว

“รับทราบ!” หลันเซียงเอ่ยรับคำสั่งแล้วออกไป

กำลังพลของสี่เขตเมืองเคลื่อนไหวอย่างมีแผนการ เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วมาก รอจนกระทั่งนางออกหน้า ความวุ่นวายของตลาดสวรรค์ก็ใกล้จะสงบลงแล้ว กำลังพลกลุ่มใหญ่กำลังไปรวมตัวกันที่จวนผู้บัญชาการเขตเมืองตะวันออกแล้ว

ผู้การสองหลันเซียงบุกตรงไปยังจุดหมาย กระทั่งมาถึงจวนของเหมียวอี้แล้วเห็นเป่าเหลียน ก็บอกว่า “ข้าต้องการพบผู้บัญชาการใหญ่ของพวกเจ้า!”

เป่าเหลียนหันตัวเชิญ แล้วนำหลันเซียงผ่านโถงด้านหน้าไปยังลานบ้านด้านหลังโดยตรง เพียงแต่ตอนที่เดินผ่านโถงด้านหน้า เป่าเหลียนก็เหลือบมองตำหนักด้านข้างแวบหนึ่งโดยจิตใต้สำนึก

หลังจากทั้งสองเดินออกไป ในตำหนักด้านข้างที่เงียบงันก็มีเสียงฝีเท้าดังเบาๆ เหมียวอี้ที่สวมเกราะรบสีม่วงเลี้ยวออกมา สีหน้าเรียบเฉย แววตาเย็นชา เดินออกนอกตำหนักไปอย่างไม่รีบร้อน

เมื่อเข้ามาในชัยภูมิถ้ำสวรรค์ของเหมียวอี้ เป่าเหลียนก็นำน้ำชามาวางให้หลันเซียงอย่างเคารพนอบน้อม

ผู้การสองหลันเซียงมองไปรอบๆ แล้วขมวดคิ้วถามว่า “ผู้บัญชาการใหญ่หนิวล่ะ?” นางนึกว่าเหมียวอี้กำลังรอนางอยู่ในนี้ แต่ใครจะคิดว่าแม้แต่เงาเหมียวอี้ก็ไม่เห็นเลย

“ผู้การสองเชิญนั่งดื่มน้ำชาก่อนค่ะ ผู้บัญชาการใหญ่กำลังจะมาเดี๋ยวนี้!” เป่าเหลียนพูดปลอบใจ

นางเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเหมียวอี้มีเจตนาอะไร สรุปก็คือทำตามที่เหมียวอี้กำชับไว้

…………………………