ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา 1033-1041

บทที่ 1033 ผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพจากอาห...

 

จากการพัฒนาของอุตสาหกรรมประมงทำให้ได้รับความนิยมมากขึ้น ผลิตภัณฑ์ทางประมงจึงมีบทบาทในชีวิตมนุษย์มากขึ้นเรื่อยๆ อุปกรณ์การขุดเจาะก็มีความก้าวหน้ามากขึ้น และเทคโนโลยีก็ดียิ่งขึ้นไปเช่นกัน

ฉินสือโอวเดินดูรอบๆ บริเวณพื้นที่จัดแสดงหนึ่งรอบและได้รับความรู้มากมาย สิ่งที่เขาพบเห็นส่วนใหญ่ค่อนข้างเป็นประโยชน์มาก เช่นมีอวนจับปลาแบบใหม่ที่ผสมผสานเทคโนโลยีนาโนและไฟเบอร์ อวนจับปลาชนิดนี้จะใช้สำหรับลากอวนและตกอวน ซึ่งจะมีความแข็งแรงและทนทานมากกว่าอวนจับปลาแบบไฟเบอร์ ระยะเวลาการใช้งานของอวนจับปลาหนึ่งปากจะสามารถใช้งานได้นานกว่าสองปี

แต่อวนจับปลาชนิดนี้มีข้อเสียคือไม่สามารถซ่อมแซมได้

การซ่อมอวนจับปลาเป็นงานที่สำคัญในชีวิตประจำวันของชาวประมง หลังจากหว่านอวนลงทะเลแล้ว ส่วนใหญ่ไม่นานอวนจับปลาจะมีรูรั่วเกิดขึ้นไม่มากก็น้อย ดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องได้รับการซ่อมแซมเพื่อใช้งานต่อไป แม้ว่าฉินสือโอวจะเป็นคนท้องถิ่น แต่ก็ไม่สามารถซ่อมแซมอวนที่ขาดชำรุดได้จึงทำได้แค่โยนทิ้งแล้วเปลี่ยนอวนใหม่

ราคาของอวนตกปลาแบบใหม่นี้มีมูลค่ามากกว่าห้าหมื่นดอลลาร์แคนาดา หากใช้ไปแล้วสองปีก็อาจจะได้ทุนกลับคืน แต่หากมีปัญหาก็ทำได้แค่ต้องโยนทิ้งไป ซึ่งเป็นการสิ้นเปลืองเล็กหน่อย

แต่ถ้าไม่ทิ้งก็ซ่อมแซมไม่ได้ วัสดุที่ใช้ในอวนจับปลาแบบใหม่ล้ำหน้าเกินกว่าที่ชาวประมงจะซ่อมแซมเองได้

นอกจากนี้กลุ่มพัฒนาทางทะเลแอลเอสเอ็นในสหรัฐอเมริกาได้คิดค้นอวนจับปลาอีกชนิดหนึ่งที่เรียกว่า ‘อวนจับปลาโลหะจำรูป’ งานที่น่าเบื่อที่สุดสำหรับชาวประมงในการออกทะเลจับปลาไม่ใช่การตกปลาหรือแบ่งปลา แต่เป็นการทำความสะอาดอวนต่างหาก

อวนจับปลาจะพันกันได้ง่าย ดังนั้นหลังการใช้งานในแต่ละครั้งจะต้องเอากลับมาและสางออกอย่างระมัดระวัง นี่จึงเป็นงานที่ต้องใช้แรงงานมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวประมงส่วนใหญ่จะมีความแข็งแรงและอารมณ์ฉุนเฉียวอยู่แล้ว ซึ่งงานที่ละเอียดพิถีพิถันแบบนี้จึงเป็นสิ่งที่น่าหงุดหงิดที่สุด

แต่อวนจับปลาโลหะจำรูปชนิดนี้ จะใช้เทคโนโลยีเกี่ยวกับการบินทางอวกาศ สิ่งสำคัญของอวนคือโลหะจำรูปชนิดหนึ่งที่มีอะลูมิเนียมเป็นตัวหลัก หลังจากใช้งานเสร็จจะต้องพับเก็บทุกครั้ง เมื่อใช้งานก็แค่หว่านลงในน้ำ พอได้เวลาที่เหมาะสมอวนจะกระจัดกระจายออกเองโดยที่ไม่พันกัน

ด้านหลังตู้แสดงสินค้าของกลุ่มพัฒนาทางทะเลแอลเอสเอ็นมีจอแสดงผลแอลอีดีแบบเหนือระดับและกำลังถ่ายทอดวิดีโอการนำไปใช้ของอวนจับปลานี้บนหน้าจออย่างต่อเนื่อง

ฉินสือโอวจึงเข้าไปดูใกล้ๆ แล้วพูดกับเบิร์ดว่า “อวนจับปลาชนิดนี้ดูไม่เลวเลยนะ ใช่ไหม?”

เบิร์ดคิดอยู่พักหนึ่งแล้วจึงพูดว่า “จริงๆ แล้วมันสามารถช่วยแบ่งเบางานของเราลงได้ เพราะสายตาข่ายของอวนจะไม่พันเข้าด้วยกันและยังสามารถรักษาสภาพของอวนจับปลาได้ในระดับที่ดีมากด้วย แต่ไม่ว่าอย่างไรอวนจับปลาก็จะได้รับความเสียหายอยู่ดี จะทำอย่างไรล่ะครับถ้าเกิดว่ามันชำรุด?”

พนักงานขายคนหนึ่งของกลุ่มแอลเอสเอ็นได้ยินที่พวกเขาปรึกษากันจึงพูดว่า “อันที่จริงผลิตภัณฑ์นี้ของเรา จะมุ่งเป้าไปที่ลูกค้าในอเมริกาเหนือเป็นหลัก แต่ถ้าในเม็กซิโก สหรัฐอเมริกาหรือแคนาดา อวนจับปลาเกิดชำรุดเสียหายก็สามารถส่งด่วนกลับคืนให้กับทางบริษัทของเราได้และทางคนงานของเราจะทำการซ่อมแซมให้”

ฉินสือโอวมองดูราคาและเห็นว่าว่าอวนจับปลาชุดหนึ่งมีราคาหนึ่งหมื่นห้าพันยูโร ซึ่งออกทะเลครั้งหนึ่งต้องเตรียมอวนจับปลาอย่างน้อยสี่ชุด ซึ่งจะใช้งานโดยตรงสองชุดและใช้สำรองอีกสองชุด ราคารวมทั้งหมดก็จะเป็นหกหมื่นยูโร ในขณะที่อวนจับปลาธรรมดาต้องการเพียงหนึ่งในห้าของราคานี้

แต่เขารู้สึกว่าอวนจับปลาชนิดนี้มีความคุ้มค่ามากกว่าราคามาก การออกทะเลจับปลาในระยะทางไกลเป็นการทรมานจิตใจของชาวประมงมากกว่าร่างกาย เพราะชีวิตในทะเลน่าเบื่อมากและชาวประมงก็ไม่มีเวลาพักผ่อนให้เพียงพอ เหนื่อยล้าได้ง่าย การทำงานที่ต้องมีความละเอียดพิถีพิถันโดยเฉพาะความอดทนกับความทรมานจิตใจ

การใช้อวนจับปลาชนิดนี้ อย่างน้อยก็ทำให้ชาวประมงอย่างชาร์คและบูลไม่จำเป็นต้องอดทนทำความสะอาดอวนให้เรียบร้อยหลังจากการจับปลาในแต่ละครั้ง พวกเขาสามารถเหลือเวลาไปพักผ่อนได้ มีการหมุนเวียนที่ดีและยังสามารถเพิ่มความถี่ในการจับปลาได้อีกด้วย

เมื่อลองคิดดูแล้ว ฉินสือโอวจึงตัดสินใจเซ็นซื้ออวนจับปลาสี่ชุดและให้ทางโรงงานส่งไปที่ฟาร์มปลาของเขาเลยโดยตรง

สินค้าหลักอีกอย่างหนึ่งในงานนี้คือคันเบ็ด สายเบ็ดและตะขอเบ็ดตกปลา วัสดุต่างๆ ในคันเบ็ดและสายเบ็ดล้วนมีคุณภาพทุกอย่าง แต่ฉินสือโอวไม่ได้ต้องการสิ่งนี้ ดังนั้นเขาจึงแค่เข้ามาดูแล้วออกไป

เขาเดินตรงไปหน้าเรื่อยๆ สถานที่จัดแสดงอุปกรณ์และเทคโนโลยีก็สิ้นสุด และหลายๆ พื้นที่ถูกแทนที่ด้วยบูธผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพทางทะเล

ที่นี่ไม่มีตลาดขายผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพทั่วไปอย่างเช่นน้ำมันปลาทะเลน้ำลึก น้ำมันตับปลา ผงปลิงทะเล ผงไข่มุก ซอสหอยนางรมและอื่นๆ สินค้าที่นำมาแสดงในงานล้วนเป็นสินค้ารูปแบบใหม่ที่หาได้ยากในตลาดทั่วไป

ฉินสือโอวไม่รู้จักอุตสาหกรรมนี้มากนัก แต่หลังจากเดินชมสักพักก็เริ่มสนใจขึ้นมาทันที เขาพบว่าผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพจากอาหารทะเลเกิดขึ้นค่อนข้างช้าในประเภทผลิตภัณฑ์หลัก แต่ตอนนี้ก็พัฒนาได้อย่างรวดเร็วแล้ว

ก่อนหน้าที่จะได้มาสัมผัสกับผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพเหล่านี้ เขารู้สึกว่าตัวเองก็ทำฟาร์มปลา อย่างนั้นก็ต้องขายอาหารทะเลสิ แต่หลังจากได้ไปเดินชมตลาดผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพที่มีความทันสมัยที่สุดในโลกในวันนี้แล้ว จู่ๆ เขาก็คิดว่าตัวเองก็สามารถขยายแบรนด์อาหารทะเลต้าฉินให้กว้างขวางขึ้นได้

ของทะเลนอกจากจะทำเป็นอาหารทะเลขายได้แล้ว ยังสามารถทำเป็นผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพจากอาหารทะเลได้อีกด้วย

ตัวอย่างเช่นสาหร่ายคอมบุ ในสาหร่ายคอมบุมีสารที่เรียกว่าโพแทสเซียมแอลจิเนต ซึ่งมันสามารถลดความดันโลหิตได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ในงานแสดงสินค้ามีบริษัทหลายแห่งได้ผลิตยาอมโพแทสเซียมแอลจิเนต ถ้าเทียบกับยาลดความดันโลหิตทั่วไปแล้วโพแทสเซียมแอลจิเนตจะดูดซึมได้ง่ายกว่าและจะถูกกรดในกระเพาะอาหารย่อยให้เป็นกรดแอลจินิกและโพแทสเซียมไอออนได้อย่างรวดเร็ว

แต่กรดแอลจินิกสามารถรวมตัวกับโซเดียมไอออนส่วนเกินในลำไส้เล็กส่วนต้นได้และจะกลายเป็นโซเดียมแอลจิเนต จากนั้นถึงจะถูกขับออกจากร่างกาย ดังนั้นปริมาณโซเดียมในผนังของหลอดเลือดแดงเล็กจะมีปริมาณลดลง ความต้านทานของหลอดเลือดหัวใจลดลงและความดันโลหิตก็จะลดลงไปด้วยเช่นกัน

ราคาของยาอมโพแทสเซียมแอลจิเนตชนิดนี้ค่อนข้างสูง ปัจจุบันเป็นผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพลดความดันโลหิตเป็นหลัก ซึ่งคนชนชั้นกลางในยุโรปและสหรัฐอเมริกาจะใช้ผลิตภัณฑ์นี้ เนื่องจากมันสกัดมาจากอาหาร ดังนั้นจึงไม่ใช่ยา ถ้าเทียบกับยาลดความดันโลหิตทั่วไปแล้ว มันเป็นอันตรายต่อร่างกายมนุษย์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น จึงเป็นที่ยอมรับได้ง่ายกว่า

ยังมีสาหร่ายคอมบุอีกมากมายที่เก็บไว้ในฟาร์มปลาต้าฉิน ดูเหมือนว่าปีนี้จะมีการปลูกสาหร่ายคอมบุอีกครั้ง ถ้าจะอาศัยแค่อาหารทะเลแบรนด์ฉินเพียงอย่างเดียวคงจะไม่สามารถจัดการกับสาหร่ายคอมบุจำนวนมากได้ ถ้าสามารถนำไปใช้ในการพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพได้ สำหรับฉินสือโอวแล้วคงจะดีมากขึ้นไปอีก

นอกจากสาหร่ายคอมบุแล้ว สาหร่ายทะเลก็ยังเป็นวัตถุดิบที่สำคัญสำหรับผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพด้วยเช่นกัน อาหารเพื่อสุขภาพจากธรรมชาติที่ผ่านกรรมวิธีทางวิทยาศาสตร์ของสาหร่ายทะเล สามารถกระตุ้นพัฒนาการทางสมองของทารกในครรภ์และเด็กเล็ก เพิ่มระดับความจำของนักเรียนนักศึกษา รักษาความสามารถในการมองเห็นให้เป็นปกติ รักษาสายตา เพิ่มระดับภูมิคุ้มกันโรค รักษากล้ามเนื้อหัวใจและตับ ป้องกันโรคอ้วนและโรคหลอดเลือดหัวใจ

ฉินสือโอวจึงตรวจสอบบูธผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพทางทะเลอย่างละเอียดและพบว่าญี่ปุ่นมีความแข็งแกร่งมากในอุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพ บริษัทที่เกี่ยวข้องส่วนใหญ่ล้วนมีแรงสนับสนุนของบริษัทญี่ปุ่นอยู่เบื้องหลังทั้งนั้น

นี่จึงเป็นเรื่องปกติที่ชาวญี่ปุ่นชอบกินสาหร่ายทะเล เพราะมีเทคโนโลยีการแปรรูปที่ก้าวหน้าและอยู่ในระดับแนวหน้าของโลกในด้านการพัฒนาผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพจากสาหร่ายทะเล

ฉินสือโอวดูเว็บไซต์ทางการของงานแสดงสินค้า ญี่ปุ่นมีผู้ผลิตผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพจากสาหร่ายทะเลมากกว่าสี่พันรายและมีผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องมากกว่าสองร้อยรายการ ซึ่งมากกว่าประเทศอื่นๆ ในเอเชียรวมกัน

อาหารเพื่อสุขภาพจากสาหร่ายทะเลในงานแสดงสินค้าส่วนใหญ่จะเน้นไปที่ผลิตภัณฑ์ช่วยลดน้ำหนัก ผลิตภัณฑ์บำรุงร่างกาย ผลิตภัณฑ์วิตามินและเครื่องดื่มที่เกี่ยวข้อง เช่นสารสกัดบำรุงร่างกายจากสาหร่ายทะเล สาหร่ายคอมบุแผ่น ผงสาหร่ายคอมบุ ผงสาหร่ายวิตามินและผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับสาหร่ายฮิจิกิ

ส่วนอาหารทะเลอื่นๆ เช่นหอยนางรม หอยตลับ หอยแมลงภู่ หอยสังข์ ปลิงทะเล เม่นทะเล แมงกะพรุน ปลา กุ้งและปูต่างๆ ล้วนสามารถนำมาใช้เพื่อพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพได้ สำหรับการดูแลร่างกายมนุษย์จะส่งผลตั้งแต่ผมจนไปถึงเล็บมือ  ตั้งแต่กระดูกไปจนถึงอวัยวะภายใน ซึ่งส่งผลได้ทั่วทั้งร่างกาย

ในตอนแรกประสบการณ์และความรู้ของฉินสือโอวไม่สามารถรับมือกับผลิตภัณฑ์ที่เขาเห็นได้ แต่ยิ่งเขาดูมากเท่าไร เขาก็พบว่าประสบการณ์และความรู้ของตัวเองยิ่งแคบลง หลายๆ อย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน จึงทำให้เขาไม่เข้าใจหลักการของผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพในรูปแบบสำเร็จรูป

 

 

 

บทที่ 1034 ที่แท้นี่ก็คือสมบัติล้ำค่า...

 

เมื่อพาเบิร์ดและนีลเซ็นมา ฉินสือโอวก็รู้สึกประหลาดใจตลอดทาง เขารู้ว่ามีสมบัติที่อยู่ทุกหนทุกแห่งในมหาสมุทร แต่สมบัติมากมายขนาดนี้ก็ยังเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจสำหรับเขาเสมอ ถ้ามองในมุมงานแสดงสินค้า เขายังรู้เรื่องในมหาสมุทรน้อยเกินไป

หลังจากตื่นเต้นอยู่สักพัก เขาก็เห็นว่าสองคนที่อยู่ข้างหลังเขามักจะทำหน้าตาเฉยตลอดเวลาจึงถามว่า “ฉันว่า พวกนายสองคนคงเคยเห็นสิ่งของพวกนี้แล้วใช่ไหม? สควาลีนสามารถป้องกันมะเร็งได้นะ รู้ไหม? โซเดียมแอลจิเนตสามารถป้องกันและรักษาภาวะหลอดเลือดแข็งได้ เข้าใจไหม?”

นีลเซ็นพูดพลางยักไหล่ไปด้วยว่า “ไม่รู้ ไม่เข้าใจ”

ฉินสือโอวอดไม่ได้ที่จะตำหนิว่า “ขงจื่อเคยกล่าวไว้ว่า เพราะฉันชอบทิวทัศน์ยามเย็นของป่าเมเปิล ฉันจึงค่อยๆ หยุดรถเพื่อชื่นชมมันอย่างช้าๆ หลังจากน้ำค้างแข็งขึ้นบนใบเมเปิลจะมีสีเป็นสีแดงและแม้ในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ก็ยังมีดอกไม้บานสะพรั่ง ไม่เข้าใจก็ต้องเรียนรู้ ไม่เข้าใจก็ต้องถาม! ดูพวกนายสองคนสิ แค่ตามฉันไปวันๆ แบบนี้ มันจะได้อะไรเหรอไง?”

เบิร์ดและนีลเซ็นมองหน้ากันพร้อมกับรวมหัวแล้วบ่นพึมพำ จากนั้นก็ส่ายหัวอย่างต่อเนื่อง

ฉินสือโอวคิดว่าคำพูดของตัวเองได้ผล เขาจึงยิ้มอย่างอิ่มอกอิ่มใจ

สุดท้ายหลังจากนั้น นีลเซ็นถามอย่างลังเลว่า “บอส ที่คุณพูดเป็นกลอนโบราณใช่ไหม? พวกเราเคยเรียนวัฒนธรรมจีน อาจารย์ก็เคยพูดถึงกลอนบทนี้ แต่ไม่ใช่ขงจื๊อเป็นคนกล่าว ยิ่งกว่านั้นความหมายของกลอนบทนี้ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวอะไรกับ ‘การเรียนรู้’ อย่างที่คุณว่าเลยด้วย?”

รอยยิ้มของฉินสือโอวจึงค่อยๆ หยุดนิ่ง…

เขาใช้ประโยคของภาษาจีนพูดตามอำเภอใจเท่านั้น เขาแค่ต้องการให้มันคล้องจองกันและไม่ได้คิดถึงความหมายเอาไว้ด้วย นี่เป็นประสบการณ์ที่เขาได้ข้อสรุปจากการพูดคุยกับชาวประมง เมื่อไรที่แสดงความคิดเห็นจะต้องมาพร้อมกับบทกลอนหรือบทกวีของบุคคลที่มีชื่อเสียงเสมอ จึงจะทำให้คนที่ไม่ได้รับการศึกษาอย่างพวกเขาเคารพและเลื่อมใสศรัทธาอย่างสุดซึ้ง

คนเราถ้าทำเรื่องไม่ดีไว้มากมาย สุดท้ายไม่ช้าก็เร็วเขาจะได้รับผลกรรมนั้น ครั้งนี้คงต้องยอมแพ้แล้ว

ฉินสือโอวกระแอมแทรกขึ้นเพื่อจะพยายามอธิบาย เขามองไปรอบๆ ผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพจากอาหารทะเลพลางคิดในใจว่าจะเปลี่ยนภาพลักษณ์อันชาญฉลาดของตัวเองกลับมาได้อย่างไร สุดท้ายเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นสิ่งสิ่งหนึ่ง

“พวกนายสองคนมาดูนี่ มันคืออะไรเหรอ?”

นีลเซ็นหัวเราะแล้วพูดว่า “บอส คุณอยากจะเปลี่ยนเรื่องใช่ไหมครับ? ผมอยากจะบอกว่าวิธีไม่ได้ผลเอาซะเลย”

ฉินสือโอวรู้สึกประหลาดใจจริงๆ เพราะสิ่งที่เขาเห็นคือวัตถุสีดำคล้ายกระดองเต่าขนาดเท่าหน้าจอแอลซีดีของคอมพิวเตอร์ยี่สิบเอ็ดนิ้ว แต่ข้างบนมันแบนและหยาบมาก ซึ่งไม่เหมือนกับกระดองเต่าที่มีรอยเป็นเส้นๆ

และตรงนั้นยังมีแบบจำลองอีกหนึ่งตัวและมีคนหยิบมันไปดูพอดี จึงทำให้เห็นส่วนท้องข้างในของกระดองสีดำนั้น เมื่อเห็นส่วนท้องของมันแล้วจึงเห็นว่ามีปากขนาดใหญ่มากซึ่งขวางอยู่ตรงกลางท้องและรอบๆ ของกระดองสีดำก็มีแขนขาเรียงกันอย่างหนาแน่น

ฉินสือโอวรู้สึกว่าเคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน มันคือสัตว์ประหลาดตัวนั้นที่อยู่ในหลุมดำใต้ทะเล ตอนนั้นสัตว์ประหลาดหลายร้อยตัวเชื่อมหางกันต่อเป็นสายและกินหนวดของคราเคนเข้าไป ต่อมาคราเคนจึงใช้กระบองฟันหมาป่าเพื่อแก้แค้นและทุบพวกมันจนตายไปส่วนหนึ่ง

ตอนนั้นเขาสงสัยว่ามันคืออะไร จึงตั้งใจเข้าไปค้นในอินเทอร์เน็ต แต่ก็หาไม่เจอ อีกทั้งยังไปถามแซนเดอร์สด้วยและแม้แต่แซนเดอร์สที่มีประสบการณ์และความรู้ก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร ดังนั้นเขาจึงคิดว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีเคยใครค้นพบมาก่อนและไม่มีใครสนใจมันด้วย

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีคนค้นพบสิ่งนี้แล้วและยังถูกนำมาทำเป็นผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพอีกด้วย?

เขาเดินไปหยิบแบบจำลองให้เบิร์ดและนีลเซ็นดู หลังจากทั้งสองคนเห็นแล้วจึงส่ายหัวและพูดว่าไม่รู้ คราวนี้พวกเขาจึงเชื่อว่าฉินสือโอวไม่ได้เบี่ยงประเด็นจริงๆ

เมื่อเห็นว่าฉินสือโอวสนใจกับแบบจำลองนี้ เจ้าหน้าที่คนหนึ่งจึงเดินเข้ามาถาม “สวัสดีครับคุณผู้ชาย มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ?”

ฉินสือโอวจึงยกแบบจำลองในมือขึ้นและถามว่า “ขอโทษนะครับ นี่มันคืออะไร? คุณสามารถบอกผมได้ไหม?”

เจ้าหน้าที่ยิ้มแล้วพูดว่า “แมลงยักษ์โบราณลักษณะคล้ายกับตะขาบ เป็นแมลงทะเลที่น่าอัศจรรย์มากชนิดหนึ่ง มันอาศัยอยู่ในยุคเดียวกับปลาวาฬยักษ์บาซิโลซอรัส ซึ่งอยู่ในตอนปลายสมัยอีโอซีนในช่วงสามสิบเก้าล้านถึงสามสิบสี่ล้านปีก่อน ซึ่งหาได้ยากมากในปัจจุบัน”

ปลาวาฬยักษ์บาซิโลซอรัสหรือที่เรียกว่าราชากิ้งก่า และวาฬฟันแอก เป็นวาฬตระกูลบาซิโลซอรีเด ถือเป็นบรรพบุรุษของวาฬในยุคปัจจุบันและได้สูญพันธุ์ไปแล้ว

วาฬชนิดนี้เป็นสัตว์กินเนื้อ มีความยาวลำตัวประมาณสิบห้าถึงยี่สิบเมตร โดยมีวิวัฒนาการมาจากสัตว์บก เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีแรงกัดที่แข็งแกร่งที่สุด

ฉินสือโอวจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อค้นหาทางอินเทอร์เน็ต เจ้าหน้าที่ส่ายหัวและพูดว่า “คุณครับ คุณหาข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตนี้ไม่เจอหรอก เพราะสิ่งมีชีวิตชนิดนี้แทบไม่หลงเหลือซากฟอสซิลไว้เลยและงานวิจัยเกี่ยวกับมันก็น้อยมากด้วย”

ดังนั้น ฉินสือโอวจึงถามแปลกๆ ว่า “แล้วคุณไปเอาแบบจำลองนี้มาจากไหน? และถ้ามีข้อมูลน้อยคุณได้ชื่อมันมาได้อย่างไรครับ?”

เจ้าหน้าที่ยิ้มแล้วพูดว่า “เราเคยรับซื้อกระดองของสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ที่ไอซ์แลนด์ทางตอนเหนือของมหาสมุทรแอตแลนติกและมีคนในท้องถิ่นจับพวกมันได้ ชื่อนี้ให้เป็นชื่อที่คนในท้องถิ่นเรียกพวกมันและแมลงยักษ์คล้ายตะขาบก็เป็นชื่อที่บริษัทของเราตั้งให้”

เมื่อเห็นฉินสือโอวให้ความสนใจมาก เจ้าหน้าที่จึงถือโอกาสพูดถึงข้อมูลที่ได้รู้มาว่า “จากการวิจัยของบริษัทเรา พบว่าแมลงยักษ์คล้ายตะขาบชนิดนี้อาศัยอยู่บริเวณทะเลลึกที่มีอุณหภูมิเย็นจัด เป็นแมลงปีกแข็งที่ใหญ่ที่สุดของสิ่งมีชีวิตในทะเลในยุคใกล้ปัจจุบันและสามารถเติบโตจนมีความยาวถึงหนึ่งเมตรได้”

“พวกมันเป็นสัตว์ประหลาดชนิดหนึ่งที่มีอัตราการเผาผลาญชีวิตต่ำมาก พวกมันจึงต้องการแค่อาหารเพียงเล็กน้อยเพื่อประทังชีวิตในใต้ท้องทะเล คุณค่าของพวกมันอยู่ที่กระดอง เนื่องจากการเคลื่อนไหวอันเชื่องช้า แมลงยักษ์คล้ายตะขาบจึงทำได้เพียงถูกบังคับให้ตอบตอบโต้เมื่อถูกคุกคาม ดังนั้นจึงมีกระดองที่แข็งแรง”

“สิ่งที่ยอดเยี่ยมก็คือกระดองของมันมีสารชนิดหนึ่ง ซึ่งคล้ายกับกรดอะมิโนโปรตีนและดูดซึมสิ่งมีชีวิตได้ง่าย จากนั้นมันสามารถชะลออัตราการเผาผลาญของเซลล์ในร่างกายได้ นักวิจัยของเราคิดว่า การเผาผลาญที่เชื่องช้าของแมลงยักษ์คล้ายตะขาบ สาเหตุน่าจะมาจากการดูดซึมสารนี้ในกระดอง”

เมื่อฟังคำอธิบายของเจ้าหน้าที่แล้ว ฉินสือโอวกลับส่ายหัว เขารู้ว่าสิ่งที่คนคนนี้พูดไม่ถูกต้อง เพราะยังมีข้อผิดพลาดอีกหลายจุด

ก่อนอื่น พวกมันไม่เพียงแค่สามารถเติบโตได้ถึงหนึ่งเมตร แต่เป็นสามเมตรหรือจะยาวกว่านั้นก็ได้! ข้อสอง การเคลื่อนไหวของพวกมันไม่ช้าและเมื่อพวกมันเคลื่อนไหวกันเป็นกลุ่มยังสามารถจัดการกับคราเคนอย่างไม่ทันตั้งตัวได้อีกด้วย!

“ถ้าไม่มีฟอสซิล ทำไมพวกคุณถึงสร้างแบบจำลองออกมาได้ล่ะครับ?” ฉินสือโอวถาม

นี่ก็เป็นเรื่องที่อธิบายไม่ได้

เจ้าหน้าที่หัวเราะแล้วพูดว่า “ง่ายมากครับ อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ คุณอาจไม่ได้สังเกตว่าเราจับสิ่งมีชีวิตชนิดนี้โดยผ่านชาวประมงท้องถิ่นในไอซ์แลนด์ แต่น่าเสียดายที่พวกมันเป็นสัตว์ทะเลน้ำลึกและเมื่อจับขึ้นมาได้แล้ว พวกมันก็จะตายเพราะความเครียด”

“แล้วพวกคุณไม่ได้ส่งตัวอย่างของสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ให้สถาบันวิจัยทางชีวภาพแห่งชาติเหรอครับ?” ฉินสือโอวถามอย่างสงสัย

เจ้าหน้าที่ยักไหล่ใส่พลางหัวเราะไปด้วยแล้วพูดว่า “ตัวอย่างมีน้อยมากครับ นอกจากนี้สิ่งนี้ยังเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทางบริษัทของเราค้นพบ จึงไม่จำเป็นต้องส่งให้กับสถาบันวิจัยทางชีวภาพแห่งชาติไม่ใช่เหรอครับ?”

แม้ว่าเขาจะพูดอย่างนั้น แต่ฉินสือโอวกลับรู้สึกว่ามันไม่ง่ายอย่างนั้นแน่นอน นักวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของบริษัทนี้ต้องค้นพบถึงสิ่งที่มีอะไรสักอย่างซ่อนอยู่ในตัวของด้วงแมลงปีกแข็งในทะเลลึกชนิดนี้และไม่ต้องการให้สถาบันอื่นรู้ โดยเฉพาะสถาบันวิจัยทางชีวภาพแห่งชาติ

เมื่อเห็นว่าฉินสือโอวสนใจแมลงยักษ์คล้ายตะขาบขนาดนี้ ชายผิวขาววัยกลางคนคนหนึ่งก็เดินออกมาและถามอย่างกระตือรือร้นว่า “คุณครับ ขอถามหน่อยว่าคุณเคยเห็นสิ่งมีชีวิตชนิดนี้มาก่อนไหมครับ? ถ้าคุณมีความรู้ที่เกี่ยวกับมัน เราจะสามารถพูดคุยกันอย่างละเอียดได้หรือไม่ครับ?”

ท่าทีกระตือรือร้นของคนคนนี้ ทำให้ฉินสือโอวแน่ใจว่าข้อสงสัยของตัวเองถูกต้อง แมลงยักษ์ชนิดนี้ที่สามารถทำให้หมึกยักษ์พ่ายแพ้ได้ขนาดนั้นก็ถือเป็นสมบัติล้ำค่าจริงๆ!

 

 

 

บทที่ 1035 เริ่มประมูลปลาทูน่าครีบดำ

 

สำหรับแมลงยักษ์คล้ายตะขาบ ฉินสือโอวก็ยังไม่ได้รู้และเข้าใจเท่าไรนัก เขาเพิ่งรู้ว่าสิ่งมีชีวิตชนิดนี้มีการวิจัยที่ยอดเยี่ยมและมีคุณค่าทางเศรษฐกิจมาก ถ้าตัวเขาเองสามารถใช้มันได้ก็คงจะดี บางทีมันอาจจะเป็นไพ่ใบสำคัญของฟาร์มปลาในการเข้าสู่ตลาดผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพได้

ดังนั้นเขาจะไม่บอกสิ่งที่เขารู้เกี่ยวกับแมลงยักษ์คล้ายตะขาบ หรือพูดอีกอย่างหนึ่งคือถึงแม้ว่าเขาจะพูดออกไปก็ยังเป็นเรื่องยากมากสำหรับบริษัทผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพที่จะจับแมลงยักษ์ตัวนี้จากส่วนที่ลึกที่สุดของมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ

ฉินสือโอวคาดไม่ถึงว่าคราเคนจะบังเอิญไปเจอกับสิ่งมีชีวิตที่มีศักยภาพมากมายในด้านการวิจัยให้กับเขา

ไม่ว่าเจ้าหน้าที่ของบริษัทผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพจะพูดอย่างไรก็ตาม แต่ฉินสือโอวก็ไม่ได้พูดออกไปว่าตัวเองเคยเห็นแมลงยักษ์ใต้ท้องทะเลมาก่อนและก็ไม่ได้พูดว่าเท่าที่เขารู้แมลงยักษ์สามารถเติบโตจนยาวได้ถึงสองหรือสามเมตรหรืออาจจะมากกว่านั้น

แต่เพื่อให้ได้ข้อมูลเกี่ยวกับบริษัทผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพนี้ เขาจึงนำประสบการณ์ที่ตัวเองได้ไปเยี่ยมชมที่เกาะไอซ์ไฟเออร์ในตอนแรกมาบอกว่าเขาเคยเห็นกระดองของสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ที่นั่น

เมื่อได้รับข้อมูลนี้ ผู้จัดการของบริษัทผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพก็รู้สึกตื่นเต้นและยินดีที่จะบอกข้อมูลที่ตัวเองรู้ จากการวิจัยของพวกเขา กระดองของแมลงยักษ์คล้ายตะขาบมีแรงดึงดูดต่อฉลามและวาฬเป็นอย่างมาก ในช่วงปลายสมัยไพลสโตซีน พวกมันเป็นอาหารของปลาวาฬยักษ์บาซิโลซอรัส เนื่องจากพวกมันถูกฉลามและวาฬจับกินเป็นอาหาร ดังนั้นจึงทำให้ฟอสซิลของพวกมันค้นพบได้ยาก

วาฬเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีขนาดใหญ่และอาศัยอยู่ในน่านน้ำที่มีความเย็นจัด พลังงานของพวกมันจึงถูกใช้อย่างสิ้นเปลืองมากและกระดองของแมลงยักษ์คล้ายตะขาบก็มีสารที่ช่วยลดอัตราการเผาผลาญ จึงทำให้ดึงดูดความต้องการของพวกวาฬและฉลาม

ดังนั้น ฉินสือโอวจึงเชื่อมโยงความขัดแย้งระหว่างแมลงยักษ์คล้ายตะขาบกับคราเคนขึ้นมา จะต้องเป็นฉลามหางยาวแน่ๆ ที่ค้นพบแมลงยักษ์ตัวนี้ จากนั้นก็ดึงดูดคราเคนออกไปเพื่อให้เสือทั้งสองตัวนี้ต่อสู้กัน

ด้วยเหตุนี้ ฉินสือโอวจึงต้องขอบคุณฉลามหางยาวตัวนั้นก่อนเป็นอันดับแรก ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่สามารถค้นพบกับแมลงยักษ์คล้ายตะขาบตัวนี้ได้ จากการสังเกตของเขา แมลงยักษ์จะอาศัยอยู่ในหลุมดำและปกติพวกมันจะไม่ออกมาข้างนอก ถ้าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ใครจะสามารถพบหลุมดำใต้ท้องทะเลอันกว้างขวางได้?

หลังจากเรียนรู้เกี่ยวกับแมลงยักษ์คล้ายตะขาบแล้ว ฉินสือโอวก็ออกจากงานแสดงสินค้า หลังจากกลับมาถึงโรงแรม เขาก็รีบเอาจิตสำนึกแห่งโพไซดอนแผ่ลงไปในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือทันทีพร้อมกับมองหาหลุมดำใต้ท้องทะเล

แต่น่าเสียดายที่ตอนนั้นฉินสือโอวไม่ได้ให้ความสนใจกับแมลงยักษ์คล้ายตะขาบและไม่ได้ทิ้งพิกัดไว้ด้วย มันจึงยากที่จะค้นหาหลุมดำใต้ท้องอันกว้างใหญ่นี้ โชคดีที่คราเคนยังรู้สึกประทับใจกับหลุมดำนั้นเป็นอย่างมาก ฉินสือโอวจึงสั่งให้มันไปค้นหาหลุมดำ จากนั้นก็ตามคราเคนไปจนเจอรังของแมลงยักษ์คล้ายตะขาบ

หลังจากเข้าใจถึงความสำคัญของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้แล้ว ฉินสือโอวจึงเห็นความสำคัญของพวกมันทันที เมื่อจิตสำนึกแห่งโพไซดอนเข้าไปในหลุมดำแล้ว สิ่งแรกที่เห็นคือกระดองที่กองอยู่รวมกันและไม่รู้ว่ามันสะสมมาเป็นเวลากี่ปีแล้ว แมลงยักษ์ตายที่นี่มาหลายชั่วอายุคน จึงทำให้มีกระดองเหล่านี้สะสมมากขึ้นเรื่อยๆ

โดยปกติแล้วอัตราการเผาผลาญของแมลงยักษ์จะต่ำมาก เมื่อไม่ได้ล่าเหยื่อ พวกมันก็จะซ่อนตัวอยู่ในหลุมดำอย่างเงียบๆ ดังนั้นทั้งหมดนี้ก็คือกระดองของพวกมันและยังแยกไม่ออกว่าอันไหนคือแมลงที่ยังมีชีวิตและอันไหนคือกระดอง เขาใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนม้วนคลื่นขึ้น จึงจะทำให้สามารถแยกออกได้

พื้นที่กึ่งปิดในหลุมดำ อานุภาพของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก คลื่นใต้น้ำปะทะกัน น้ำทะเลกระเพื่อมอย่างรุนแรงจนกระดองของแมลงยักษ์สั่นสะเทือน ด้วยวิธีนี้จะทำให้แมลงที่ยังมีชีวิตอยู่พยายามที่จะเกาะผนังของหลุมดำและจะได้รู้ว่าแมลงที่ยังมีชีวิตอยู่มีมากแค่ไหน?

แมลงยักษ์เหล่านี้อาศัยอยู่ในหลุมดำมาเป็นเวลานาน การแพร่เผ่าพันธุ์จึงมีความอุดมสมบูรณ์มาก มีแมลงตัวเต็มวัยแค่สองร้อยกว่าตัวและมีความยาวสองเมตร ในขณะที่พวกมันเกาะติดกับหลุมดำ ทำให้ดูเหมือนว่ามีชั้นสีดำเป็นระดับๆ อยู่ข้างในหลุมดำ

นอกจากนี้แมลงยักษ์ขนาดเล็กยังรวมตัวกันอย่างหนาแน่นเพื่อต้านทานคลื่นใต้น้ำที่อยู่ใต้ท้องทะเล ฉินสือโอวเดาว่าต้องมีอีกหลายพันตัว นี่จึงเป็นถิ่นอาศัยที่มีขนาดใหญ่มากที่หนึ่ง

หลังจากตัดสินใจว่าจะศึกษาแมลงยักษ์เหล่านี้ ฉินสือโอวจึงป้อนพลังแห่งโพไซดอนให้กับแมลงขนาดเล็กอย่างเต็มที่

แม้ว่าแมลงยักษ์จะมีปริมาณมาก แต่ในความเป็นจริงแล้วเนื่องจากพวกมันถือกำเนิดขึ้นเมื่อหลายสิบล้านปีก่อนและมีความจุของสมองเล็กมาก พวกมันแทบจะถือได้ว่าเป็นสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียว ฉินสือโอวจึงป้อนพลังแห่งงานโพไซดอนให้ แต่พวกมันกลับไม่มีการตอบสนองใดๆ ซึ่งต่างจากปลา กุ้งและปู หลังจากที่ได้รับพลังแห่งโพไซดอนแล้วจะมีพละกำลังขึ้นมาก

จิตสำนึกแห่งโพไซดอนม้วนคลื่นขึ้น แมลงยักษ์คล้ายตะขาบหลายตัวก็ลอยออกจากหลุมดำ คราเคนที่รออยู่ข้างๆ ก็ยื่นหนวดออกมาเพื่อดูดมันไว้ จากนั้นก็พามันไปที่ฝั่ง

และเวลานี้จะต้องพึ่งความสามารถของแซนเดอร์ส ฉินสือโอวตั้งใจว่าหลังจากที่เขาได้กระดองมาแล้วก็เอามันมาให้เขา เพื่อให้เขาได้ศึกษาส่วนประกอบวัตถุในกระดองของแมลงยักษ์อย่างละเอียดและพยายามหาผลลัพธ์ออกมา

หลังจากพักผ่อนที่โรงแรมได้สักพักแล้ว ฉินสือโอวก็พานีลเซ็นและเบิร์ดกลับไปที่งานแสดงสินค้าอีกครั้งในช่วงบ่ายและการประมูลปลาทูน่าครีบน้ำเงินก็กำลังจะเริ่มขึ้น

เนเธอร์แลนด์เป็นหนึ่งในประเทศในยุโรปที่จับปลาทูน่าได้มากที่สุด แม้ว่าชาวยุโรปจะไม่นิยมรับประทานปลาทูน่า แต่ตอนนี้ชาวยุโรปก็เริ่มยอมรับปลาทูน่าครีบน้ำเงินแล้ว เนื่องจากรสชาติและคุณค่าทางโภชนาการของมัน

แน่นอนว่าลูกค้าในการประมูลปลาทูน่าครีบน้ำเงินยังคงเป็นชาวญี่ปุ่น เพราะพวกเขาชื่นชอบปลาทูน่ามาก

หลังจากฉินสือโอวมาถึงงานประมูลแล้วก็ได้พบกับเทซึกะ โกดะ ประธานแห่งคิโยมุระซึ่งเขาก็ยังคงสวมสูทมาตรฐาน รองเท้าหนังและเนกไทอย่างเป็นทางการเหมือนเคย หลังจากเห็นฉินสือโอวแล้วดวงตาของเขาก็เปล่งประกายทันทีพร้อมกับเดินเข้าไปโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ฉินซัง ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ที่เราได้พบกันอีกครั้ง”

ฉินสือโอวโค้งคำนับกลับแล้วพูดว่า “สวัสดีครับคุณเทซึกะ พวกเราชาวจีนชอบพูดกันว่า หากเรามีวาสนาต่อกัน ต่อให้ห่างกันหลายพันไมล์ สุดท้ายก็ต้องมาพบกันอยู่ดี โชคชะตาระหว่างเรานั้นช่างลึกซึ้งจริงๆ”

หลังจากทักทายกับเทซึกะสองสามคำแล้ว ในขณะที่ฉินสือโอวก็กำลังจะเดินออกไปก็มีชาวญี่ปุ่นอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาและยังโค้งคำนับเก้าสิบองศาให้เขาด้วย “ฉินซัง สวัสดีครับ ผมอิสึซาโอะ อาโอยาม่า ประธานบริษัทไดนิสึ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

ฉินสือโอวถอนหายใจในใจ ดูเหมือนข่าวปลาทูน่าครีบน้ำเงินในฟาร์มปลาของเขาจะถูกแพร่กระจายออกไปแล้ว แน่นอนว่าที่อิสึซาโอะ อาโอยาม่า มาทักทายเขาแบบนี้ไม่ใช่เพราะเขาหน้าตาดี แต่เป็นเพราะเขาก็เป็นเหมือนกับเทซึกะ โกดะที่ต้องการร่วมมือกับเขา

นอกจากเทซึกะ โกดะและอิสึซาโอะ อาโอยาม่าแล้ว ฉินสือโอวยังเห็นพี่น้องตระกูลมอร์รี่ที่มาเยี่ยมเขาอยู่ข้างหลังอีกด้วย

ชาวอเมริกันจะเป็นคนประเภทสึนเดเระ เนื่องจากความขัดแย้งกันก่อนหน้านี้ หลังจากพี่น้องตระกูลมอร์รี่เห็นเขาจึงไม่พูดอะไร เพียงแค่แสดงรอยยิ้มอย่างไม่เต็มใจเป็นการทักทายเท่านั้นแล้วก็จบ

ฉินสือโอวไม่สนใจอยู่แล้ว เพราะอย่างไรคนเหล่านี้ก็มาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการประมูลปลาทูน่าครีบน้ำเงินและราชาแห่งปลาก็เป็นของเขา คนเหล่านี้ไม่ได้สนใจท่าทางอะไรของเขาเพราะสุดท้ายเงินก็เป็นของเขา

นอกจากนี้ยังมีการเตรียมปลาทูน่าครีบน้ำเงินหลายร้อยตัวสำหรับการประมูลครั้งนี้ และก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ที่ราชาแห่งปลาคือปลาขนาดใหญ่ที่มีคุณภาพสูงหนึ่งพันปอนด์ที่บัตเลอร์นำมา

การประมูลปลาทูน่าในอัมสเตอร์ดัมแตกต่างจากการประมูลในตลาดสึกิจิในโตเกียว ที่ตลาดสึกิจินอกจากจะมีราชาแห่งปลาแล้ว ปลาทูน่าอื่นๆ ก็จะประมูลขายในราคาปกติและเมื่อเหลือราชาปลาตัวสุดท้ายถึงจะเกิดสนามรบในการแย่งชิง

แต่การประมูลปลาทูน่าที่นี่ไม่ได้มีชื่อเรื่องราชาแห่งปลา มีแค่ปลาที่ดีที่สุดเท่านั้นถึงจะเข้าร่วมการประมูลรอบสุดท้ายได้ ตลอดการประมูล ปลาทูน่าที่เข้าร่วมจะถูกขายในราคาที่ดีกว่าราคาขายทั่วไป แต่ก็มีราคาที่แพงกว่าไม่มากนัก

นอกจากนี้ยังแตกต่างกับการประมูลที่ตลาดสึกิจิ เพราะการประมูลในอัมสเตอร์ดัมจะเป็นทางการมาก เช่นเดียวกับการประมูลงานศิลปะ ทุกคนจะต้องเข้านั่งประจำที่และในการประมูลที่ตลาดสึกิจิ พ่อค้าอาหารทะเลและเจ้าของร้านอาหารจะต้องยืนเท่านั้น เพราะในความคิดของชาวญี่ปุ่นคิดว่าถ้าทำแบบนี้จะทำให้มีบรรยากาศของการประมูลเพิ่มมากขึ้น

จากนั้นก็มีเสียงดังขึ้นและการประมูลปลาทูน่าได้เริ่มขึ้นแล้ว

 

 

 

บทที่ 1036 การประมูลที่แตกต่างกัน

 

ชายผิวขาววัยกลางคนที่มีเคราบริเวณใต้คางกำลังยืนอยู่บนเวทีประมูล มีชายหนุ่มสองคนเปิดตัวรถเข็นที่มีปลาทูน่าครีบน้ำเงินยาวสองเมตรวางอยู่พร้อมกับทำเครื่องหมายเลขหนึ่งกำกับไว้ข้างบน

หลังจากปลาตัวนี้เปิดตัวออกมา หน้าจอแอลอีดีขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหลังผู้ประมูลคนที่มีเคราก็สว่างขึ้นและภาพถ่ายของปลาตัวนี้ในรูปแบบสามร้อยหกสิบองศา ที่มีความยาวของหัวปลา ความยาวของตัวปลาและระดับไขมันหลายๆส่วน รวมไปถึงความหนาและยังมีแหล่งกำเนิด อายุของปลาโดยประมาณและอื่นๆ

ซึ่งจุดนี้จะแตกต่างจากการประมูลในตลาดสึกิจิที่โตเกียวเป็นอย่างมาก เพราะที่โตเกียวผู้เข้าร่วมการประมูลจะเรียนรู้ปลาทูน่าที่ประมูลด้วยตัวเอง คุณภาพของเนื้อปลาจะประเมินอย่างไร ด้วยเหตุนี้จึงมักจะเปิดตัวปลาชนิดเดียวกัน จากสายตาของผู้คนที่แตกต่างกันจึงทำให้มีมูลค่าที่ไม่เหมือนกัน

การประมูลในอัมสเตอร์ดัมจะอนุญาตให้ชมปลาทูน่าได้ แต่ไม่สามารถชมได้ตลอดเวลาเหมือนที่โตเกียว ทุกคนจะต้องดูคร่าวๆ ก่อนและเก็บรายละเอียดไว้ได้เท่านั้น

ผู้จัดประมูลจะทำการประเมินปลาทูน่าเหล่านี้ทุกด้านและข้อมูลการประเมินจะแสดงพร้อมกับลักษณะที่ปรากฏของปลาแต่ละตัว เพื่อให้ผู้เข้าร่วมการประมูลสามารถรวมข้อมูลเหล่านี้และสังเกตด้วยตัวเองเพื่อประกอบการตัดสินใจ

“นี่คือปลาตัวใหญ่จากชายหาดน้ำตื้นจอร์จ มีความยาวหกนิ้ว น้ำหนักสี่ร้อยห้าสิบปอนด์และไขมันสิบสามจุดแปดเปอร์เซ็นต์ ราคาเริ่มต้นอยู่ที่สองหมื่นสองพันยูโร เริ่มการประมูล!” นักประมูลคนที่มีเคราร้องตะโกนขึ้นมาด้วยความใจร้อน

ฉินสือโอวไม่ใช่ผู้เข้าร่วมการประมูล ดังนั้นเขาจึงนั่งอยู่ที่นั่งด้านหลัง ซึ่งภาพตรงนี้จะดีกว่าและสามารถมองเห็นสถานการณ์ทั้งหมดได้และแน่นอนว่ามันยากที่จะเห็นรูปร่างลักษณะของปลาทูน่าที่เข้าประมูล ซึ่งผู้เข้าร่วมงานประมูลที่สำคัญที่สุดทั้งหมดจะนั่งอยู่ที่สองแถวแรก

เมื่อมองไม่เห็นรูปร่างลักษณะของปลาตัวนี้ จึงไม่ใช่เรื่องง่ายฉินสือโอวที่จะประมาณราคาได้ เพราะภาพนี้มีความหลอกลวง แต่ถ้ามองจากเปอร์เซ็นต์ไขมันและอัตราส่วนความยาวต่อน้ำหนักแล้ว คุณภาพของปลาตัวนี้อยู่ในระดับปานกลางและราคาต่อหน่วยเริ่มต้นอยู่ที่ห้าสิบยูโร ก็ถือว่าเป็นราคาที่ค่อนข้างแพงเลยทีเดียว

ฉินสือโอวส่ายหัวและรู้สึกว่าปลาตัวนี้อาจจะขายไม่ออกและเห็นได้ชัดว่าเขาดูถูกระดับความกระตือรือร้นของตลาดปลาทูน่าในปีนี้ แม้ว่าจะเป็นราคานี้ แต่ก็ยังมีบางคนยกมือตกลงรับราคานี้

การประมูลปลาทูน่าดำเนินไปอย่างรวดเร็วและทุกคนต่างก็ยกมือขึ้นกันอย่างต่อเนื่อง นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ผู้ประมูลมีความต้องการสูง เขาจึงต้องสังเกตและวิเคราะห์เหตุการณ์รอบด้าน เวลาในช่วงแรกจะพบกับผู้เสนอราคา ในขณะเดียวกันก็ทำให้บรรยากาศของการประมูลเริ่มตื่นเต้นมากขึ้น จากนั้นก็จะเสนอราคาที่สูงขึ้น

“คุณผู้ชายท่านนี้เสนอราคาสองหมื่นสองพันห้าร้อยยูโร!”

“ราคาที่เสนอมายอดเยี่ยมมากและราคาก็ได้พุ่งสูงถึงสองหมื่นสี่พันยูโรแล้วครับ!”

“ทำได้ดีมาก คุณผู้ชายท่านนี้เสนอราคาได้ดีมากครับ สองหมื่นสี่พันห้าร้อยยูโร!”

“สองหมื่นสี่พันห้าร้อยยูโร! ตอนนี้ราคาเสนอถึงสองหมื่นสี่พันห้าร้อยยูโรแล้ว! มีราคาสูงกว่านี้ไหมครับ? โอเค ดูเหมือนว่าปลาตัวนี้คงจะตกเป็นของคุณผู้ชายท่านนี้ซะแล้ว สองหมื่นสี่พันห้าร้อยยูโรครั้งที่หนึ่ง! สองพันสี่พันห้าร้อยยูโรครั้งที่สอง! สองพันสี่พันห้าร้อยยูโร จบการประมูลปลาตัวนี้ครับ!”

“ปัง!” เสียงทุบค้อนดังขึ้น ผู้ประมูลจึงพากันกำหมัดแน่น จากนั้นปลาตัวนี้ก็ถูกติดชื่อผู้ที่ประมูลได้สำเร็จและถูกนำออกไป

หลังจากปลาตัวแรกผ่านไป ปลาอีกตัวก็ถูกเอาขึ้นมาอีกครั้งและทำตามขั้นตอนเดิมซ้ำๆ

ถ้าดูอยู่หน้าทีวีเฉยๆ ฉินสือโอวคงจะไม่ทนดูจนจบอย่างแน่นอน เพราะเป็นแค่การเสนอราคาที่วนๆ อยู่แค่นี้เท่านั้น สินค้าการประมูลก็ยังเป็นชนิดเดียวกันอีก ต่างกันแค่ขนาดตัวและปริมาณไขมันเท่านั้น ซึ่งไม่มีความหมายอะไรเลย

แต่ในสถานที่ประมูลแห่งนี้ บรรยากาศก็แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไม่เหมือนกับการประมูลงานศิลปะที่ทุกคนเสนอราคากันจนหมดแรงและความถี่ในการเสนอราคานั้นก็รวดเร็วมาก เสียงของผู้ประมูลก็ดังมากเช่นกัน บรรยากาศจึงตื่นเต้นมากขึ้นและทำให้ผู้คนเข้าไปมีส่วนร่วมได้ง่ายขึ้นอีกด้วย

ปลาทูน่าถูกนำขึ้นมาทีละตัวๆ และก็เอาลงไปทีละตัวๆ อัตราการตกลงซื้อขายคือหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์และไม่มีปลาตัวไหนที่ขายไม่ออก

จากนั้นบัตเลอร์จึงเดินไปหาฉินสือโอวและนั่งลงข้างๆ เขาอย่างเงียบๆ แล้วกระซิบว่า “เป็นอย่างไร ถ้าเทียบที่นี่กับการประมูลในตลาดสึกิจิแล้วมีกลิ่นอายของความเป็นท้องถิ่นบ้างไหม?”

ฉินสือโอวพยักหน้าและกระซิบว่า “มันไม่เลวเลยจริงๆ แล้วคุณมาได้อย่างไร?”

บัตเลอร์ยิ้มอย่างมีเลศนัยและเลี่ยงที่จะบอก แต่เขากลับพูดว่า “ดูให้ดีๆ นะฉิน นี่เพึ่งจะเริ่ม ตอนนี้มันเป็นแค่ช่วงอุ่นเครื่องเท่านั้น รอให้ถึงตอนที่การประมูลมีความตื่นเต้นมากกว่านี้ก่อนเถอะ!”

การประมูลรอบแรกใช้เวลาทั้งหมดสี่สิบห้านาที ซึ่งมีการขายปลาทูน่าไปทั้งหมดประมาณหนึ่งร้อยตัว ตัวที่ใหญ่ที่สุดมีราคาแค่หกร้อยปอนด์ และสำหรับฉินสือโอวแล้วคุณภาพนั้นก็ธรรมดาทั่วไป แต่ราคากลับไม่เลวเลย ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เขารู้สึกคาดหวังกับราชาแห่งปลาของตัวเอง

แต่เขาสังเกตเห็นว่าอิสึซาโอะ อาโอยาม่าและเทซึกะ โกดะไม่ค่อยกระตือรือร้นเท่าไร แม้ว่าพวกเขาจะยกมือขึ้นหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ปลากลับไป ดูเหมือนว่าการคาดการณ์ของพวกเขาจะเหมือนกับฉินสือโอว ปลาเหล่านี้ดีก็จริงและคุณภาพก็ไม่เลวแต่มันไม่สมกับราคาขนาดนั้น

แต่พี่น้องตระกูลมอร์รี่กลับออกหน้าออกตาเป็นอย่างมากที่ไม่มีคู่แข่งอย่างเทซึกะ โกดะและอิสึซาโอะ อาโอยาม่า มาเสนอราคา พวกเขาเสนอราคาไปมากกว่าครึ่งในจำนวนปลาหนึ่งร้อยตัว

หลังจากพักสิบนาที บัตเลอร์ถามฉินสือโอวว่าจะไปดูที่หลังเวทีสักหน่อยไหม เขาบอกว่าส่วนสำคัญของการประมูลอยู่เบื้องหลังทั้งหมดและยังมีปลาตัวใหญ่ที่เหลืออยู่ทั้งหมดห้าสิบตัว

“มีปลาทั้งหมดหนึ่งร้อยห้าสิบตัวเหรอ? ขนาดของการประมูลครั้งนี้ไม่ใหญ่มากไม่ใช่เหรอ?” ฉินสือโอวจึงถามอย่างสงสัย

การประมูลในตลาดสึกิจิ สามารถขายปลาทูน่าได้ครั้งละห้าร้อยตัว เมื่อเทียบกันแล้วการประมูลในวันนี้จึงมีขนาดค่อนข้างเล็ก

แต่บัตเลอร์กลับไม่ได้มองแบบนั้น เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “แน่นอนๆ เพื่อน นายก็เห็นว่ายอดรวมการซื้อขายมากกว่าสองล้านยูโร ขนาดเท่านี้ยังไม่นับว่าใหญ่อีกเหรอ?”

เมื่อเห็นฉินสือโอวยักไหล่ด้วยท่าทางที่เหลือเชื่อ บัตเลอร์จึงพูดต่อว่า “นี่ฉิน การประมูลในอัมสเตอร์ดัมอยู่ในระดับที่สูงที่สุด ไม่ใช่ว่าหาปลาทูน่าได้ไม่พอ แต่จะรับแค่ปลาทูน่าที่ดีที่สุดเท่านั้น ดังนั้นจึงมั่นใจได้ว่าหลังจากเข้าสู่ตลาดแล้วจะถูกคนซื้อไปอย่างแน่นอน”

“นอกจากนี้ ถ้านายติดตามการประมูลครั้งนี้ก็จะพบว่าที่นี่ยังไม่มีปลาทูน่าที่ขายไม่ออกเลยสักตัวเดียว! นายรู้ไหมว่ามีปลาทูน่ากี่ตัวที่เคยขายออกจากที่นี่? ห้าพันตัว!”

เมื่อบัตเลอร์พูดถึงตัวเลขนี้ ฉินสือโอวก็ค่อนข้างมั่นใจมากขึ้นว่าจะไม่มีปลาทูน่าจำนวนห้าพันกว่าตัวที่ขายไม่ออก ด้วยเหตุนี้ยังทำให้รู้ถึงสถานะของตลาดการประมูลในอุตสาหกรรมอาหารทะเลอีกด้วย จริงๆ แล้วสามารถเทียบกับตลาดสึกิจิได้อย่างแน่นอน

ตลาดสึกิจิเป็นตลาดของจริงและการประมูลในอัมสเตอร์ดัมก็เป็นการประมูลของจริง แต่ปลาทูน่าที่เข้ามาที่นี่ก็ถือว่าเป็นงานศิลปะได้เช่นเดียวกัน

เมื่อช่วงพักสิ้นสุดลง ทุกคนเริ่มทยอยกลับเข้ามาและการประมูลรอบที่สองก็กำลังจะเริ่มขึ้น บัตเลอร์จึงขยิบตาให้ฉินสือโอวเพื่อให้เขาตั้งใจดูให้ดี

ผู้ประมูลในการประมูลรอบนี้จะเปลี่ยนเป็นนักประมูลผู้มีประสบการณ์ซึ่งมีอายุประมาณเจ็บสิบปี มีผมและผิวสีขาว สวมเสื้อกั๊กและสูทอย่างเรียบร้อย ฉินสือโอวเห็นเขาแล้วก็นึกถึงแฮมเล็ตขึ้นมาทันทีเพราะเขาคือสุภาพบุรุษแห่งแบรนด์อังกฤษ

นักประมูลอาวุโสจึงใช้ค้อนไม้เคาะจนเกิดเสียงดังและก็มีคนลากรถเข็นออกมาอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้คนที่ออกมาไม่ใช่คนหนุ่มสาว แต่เป็นสาวสวยผมบลอนด์รูปร่างผอมสูงหุ่นดีสวมชุดบิกินีสองคน

ปลาทูน่าที่ออกมาในครั้งนี้มีขนาดใหญ่ขึ้น มีลักษณะที่ดีขึ้นและดูเหมือนจะสดมาก ไฟที่ส่องไปที่ตัวปลาจึงค่อยๆ เคลื่อนตัวไปอย่างช้าๆ ทำให้มองเห็นว่ามีพระอาทิตย์ทรงกลดกำลังเคลื่อนที่อยู่บนผิวปลาทูน่า

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะปลาตัวนี้หรือจะกระตุ้นความงามของทั้งสองคนนี้กันแน่ พอพวกเธอปรากฏตัวขึ้น บรรยากาศในงานก็ทวีความรุนแรงขึ้นมาทันที

พี่น้องตระกูลมอร์รี่ เทซึกะ โกดะ อิสึซาโอะ อาโอยาม่าและคนอื่นๆ ต่างก็มองหน้ากัน สีหน้าที่เต็มไปด้วยความอ่อนเพลียพลันเปลี่ยนไปทันทีและกลับถูกแทนที่ด้วยความเคร่งขรึมและความกระตือรือร้นแทน

…………………………………………………..

 

 

 

บทที่ 1037 มีบางอย่างผิดปกติแล้วล่ะ

 

ในช่วงเริ่มต้นการประมูลรอบที่สอง ปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่นำออกมามีความยาวสามเมตร หนักหกร้อยสี่สิบปอนด์และมีอัตราไขมันหน้าท้องเท่ากับสิบสี่จุดแปดเปอร์เซ็นต์ ไขมันโดยรวมเท่ากับสิบสี่จุดสี่เปอร์เซ็นต์ นี่จึงเป็นปลาทูน่าคุณภาพดีที่สุดแล้ว

แม้ว่าผู้ประมูลจะอายุมากแล้ว แต่ก็ยังสามารถส่งเสียงดังกังวานและสามารถควบคุมบรรยากาศและจังหวะได้อย่างยอดเยี่ยม เขาตะโกนราคาปลาออกไปด้วยเสียงแหลมสูง “ราคาเริ่มต้นที่เจ็ดหมื่นห้าพันยูโร!”

ฉินสือโอวลูบที่จมูก ราคาต่อหน่วยที่มากกว่าหนึ่งร้อยยูโร ก็ราคาสูงอยู่พอสมควร ดูเหมือนว่าตลาดปลาทูน่าในปีนี้จะคึกคักมาก

ตั้งแต่สองปีแรกที่รัฐบาลของประเทศต่างๆ พากันร้องไห้ฟูมฟายว่าพวกเขาประสบกับวิกฤตการณ์ทางเศรษฐกิจ แต่ถึงอย่างนั้น ปริมาณธุรกรรมในตลาดสินค้าฟุ่มเฟือยก็ยังคงอยู่ในระดับสูง

ปลาทูน่าครีบน้ำเงินยังเป็นการบริโภคที่ฟุ่มเฟือยประเภทหนึ่ง ราคาหนึ่งร้อยยูโรต่อปอนด์นั้นไม่แพงสำหรับลูกค้าในร้านอาหาร แต่ไม่มีลูกค้าในร้านอาหารที่เข้าร่วมการประมูล ผู้เข้าร่วมการประมูลล้วนเป็นเจ้าของบริษัทหรือร้านอาหารปลาทะเลขนาดใหญ่ ราคาต่อหน่วยของปลาตัวนี้คือหนึ่งร้อยยูโรต่อหนึ่งปอนด์และการขายต่อจากนี้จะขายตาม ‘ชิ้น’ ซึ่งหนึ่งปอนด์สามารถขายได้หลายพันยูโร!

ราคาจึงสูงมากจนลูกค้าในร้านอาหารปลาทูน่าจากทั่วโลกโดยเฉพาะชาวญี่ปุ่นยังต้องแย่งชิงกัน เหมือนกับเนื้อวัวในร้านอาหารระดับท็อปในนิวยอร์กที่นำเข้ามาจากญี่ปุ่น และถ้าต้องการทานอาหารประเภทนี้จะต้องต่อแถวเพื่อจองคิว

บัตเลอร์เคยอยากเรียนรู้เกี่ยวกับเนื้อวากิวญี่ปุ่นและใช้กลยุทธ์ทางการตลาดของผู้ให้บริการสินค้าที่จงใจลดการผลิตลงเพื่อควบคุมความสัมพันธ์ระหว่างอุปสงค์และอุปทาน แต่ฉินสือโอวปฏิเสธเรื่องนี้ เนื่องจากอาหารในทะเลฟาร์มปลามีมากเกินไปและต้องขายในราคาต่ำเป็นจำนวนมาก แค่เพียงมีราคาที่แน่นอน อุปทานก็จะไม่มีปัญหา

เนื้อวากิวจะใช้กลยุทธ์ทางการตลาดประเภทนี้ ไม่ใช่ว่าชาวญี่ปุ่นต้องการที่จะเก็งราคาของมันเอง แต่เนื้อวัวชนิดนี้เพาะพันธุ์ยาก ซึ่งเหมือนกับของฉินสือโอวไม่ต้องกังวลว่าลูกปลาจะกระจัดกระจายไปที่ไหนในฟาร์มปลา

เสียงของผู้ประมูลเริ่มเบาลงเรื่อยๆ ชาลส์ มอร์รี่ลูกชายคนที่สามแห่งตระกูลมอร์รี่จึงยกมือขึ้นและพูดว่า “เจ็ดหมื่นหกพันยูโร!”

ผู้ประมูลอาวุโสชี้นิ้วไปที่เขาทันทีและตะโกนว่า “คุณสุภาพบุรุษคนนั้นเสนอราคาเจ็ดหมื่นหกพันยูโร!”

“เจ็ดหมื่นเจ็ดพันยูโร!” ชายหนุ่มชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งที่นั่งข้างๆ เทซึกะ โกดะก็ยกมือขึ้นพร้อมกับตะโกน

ฉินสือโอวมองไปทางคนเหล่านั้นและสังเกตเห็น อิสึซาโอะ อาโอยาม่ากำลังยิ้มเยาะใส่เทซึกะ โกดะพร้อมกับยกมือขึ้นและตะโกนว่า “แปดหมื่นยูโร!”

เขาเสนอราคาที่ค่อนข้างสูง โดยเพิ่มครั้งละสามพันยูโร เห็นได้ชัดว่าต้องการหาเรื่องเทซึกะ โกดะ

สำหรับตลาดปลาทูน่าในโตเกียวปีนี้อิสึซาโอะ อาโอยาม่ามีความทะเยอทะยานมาก เขาได้ราชาแห่งปลาในการประมูลที่ตลาดสึกิจิไป หนังสือพิมพ์และพวกสื่อที่นั่นต่างก็คุ้นเคยกับบริษัทไดนิสึของเขาเป็นอย่างดี หรือเรียกได้ว่าเขากำลังจะเข้ามาแทนที่เทซึกะ โกดะในฐานะผู้ปกครองอาณาจักรปลาทูน่ารุ่นใหม่ในโตเกียว

ตอนนี้เทซึกะกำลังแอบจัดการอยู่เงียบๆ โดยไม่สนใจความคิดเห็นจากภายนอก เมื่อเห็นราคาที่อิสึซาโอะเสนอออกไปค่อนข้างสูงแล้ว เขาก็ส่ายหัวพร้อมกับยิ้มจนตาหยีเพื่อส่งสัญญาณว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เขาไม่จำเป็นต้องเสนอราคาเพิ่มแล้ว

สำหรับการแสดงปฏิกิริยาที่ผิดปกติของคู่ต่อสู้เก่า  ทำให้อิสึซาโอะเกิดความสงสัย เขาเป็นคนที่รู้จักเทซึกะดีที่สุดในที่แห่งนี้และรู้ว่าลูกไม้ของเพื่อนร่วมชาติคนนี้แข็งแกร่งแค่ไหน

แต่เท่าที่เขารู้ตอนนี้คือ บริษัทร่วมทุนคิโยมุระไม่ได้สต๊อกปลาทูน่าครีบดำคุณภาพดีไว้มากนัก แล้วเขาจะครอบครองตลาดปลาทูน่าในโตเกียวต่อไปได้อย่างไร? จะพึ่งแค่ลูกไม้ที่แข็งแกร่งเพียงอย่างเดียวคงไม่มีประโยชน์อะไร แม้แต่คนที่มีความสามารถก็ยังไม่มีทาง ทำไมเขาถึงไม่รีบประมูลปลาทูน่าคุณภาพสูงเหล่านี้ไปล่ะ?

เป็นอย่างที่ฉินสือโอวรู้ บริษัทไดนิสึซึ่งนำโดยอิสึซาโอะ อาโอยาม่าได้รับชัยชนะครั้งใหญ่ในการประมูลที่ตลาดปลาสึกิจิที่เพิ่งจะสิ้นสุดไปเมื่อไม่นานมานี้ นอกจากราชาแห่งปลาแล้ว พวกเขายังประมูลปลาทูน่าครีบน้ำเงินไปเป็นจำนวนมากอีกด้วย

ตอนนั้นอิสึซาโอะเกือบจะตัดสินใจไปตายเอาดาบหน้า แค่เทซึกะประมูลปลาตัวนี้ เขาจะต้องมีส่วนร่วมด้วยอย่างแน่นอนและจะตามขัดขวางเขาจนวินาทีสุดท้าย แล้วพยายามแย่งปลาจำนวนมากจากมือของเทซึกะมาอย่างสุดความสามารถ

จริงๆ แล้วบริษัทไดนิสึมีการสต๊อกปลาทูน่าในปริมาณที่มากอยู่พอสมควร และการเข้าร่วมประมูลในครั้งนี้ อิสึซาโอะก็ไม่ได้มาเพื่อเจาะจงประมูลปลาโดยเฉพาะ แต่ต้องการเพิ่มความรำคาญใจให้กับเทซึกะเท่านั้น และเพื่อให้คู่ต่อสู้เก่าคนนี้ใช้เงิน เพื่อซื้อปลาในจำนวนที่น้อยลง

ดังนั้น เมื่อเทซึกะเสนอราคา เขาก็เสนอขึ้นราคาจำนวนมากกว่าทันทีเพราะต้องการทำลายคู่ต่อสู้เก่าคนนี้ แต่เขากลับไม่รู้ว่าเทซึกะไม่ได้หลงกลเขา

เทซึกะไม่ได้เสนอราคา แต่เป็นชาลส์ มอร์รี่ที่เสนอราคาขึ้นอีกครั้ง “เจ็ดหมื่นหนึ่งพันยูโร!”

อิสึซาโอะจึงส่ายหัว เขาแค่ต้องการโจมตีคู่ต่อสู้เก่าอย่างเทซึกะเท่านั้น ส่วนพี่น้องตระกูลมอร์รี่ในสหรัฐอเมริกาก็ไม่เคยมีความขัดแย้งระหว่างพวกเขามาก่อน จึงไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินในราคาสูงเพื่อซื้อปลาทูน่าที่เขาไม่ต้องการแล้ว

จากนั้นก็มีปลาตัวใหญ่อีกตัวขึ้นมา คราวนี้มีน้ำหนักปลาถึงเจ็ดร้อยปอนด์ อัตราไขมันส่วนท้องก็ไม่เลว ราคาเริ่มต้นจึงอยู่ที่หนึ่งแสนหนึ่งหมื่นยูโร

และยังคงเป็นพี่น้องตระกูลมอร์รี่ที่ยกมือขึ้นคนแรกและตะโกนว่า “หนึ่งแสนหนึ่งหมื่นสองพันยูโร!”

ทันทีหลังจากนั้น เจ้าของบริษัทผลิตภัณฑ์ทางทะเลอีกคนก็เสนอราคา โดยเพิ่มราคาเป็นหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นห้าพันยูโร

เทซึกะดูเหมือนจะไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป จึงชิงตะโกนเสียงดังต่อหน้าอิสึซาโอะ “สองแสนยูโร!”

“สองแสนสองพันยูโร!” ชาลส์ มอร์รี่จึงรีบเสนอราคาต่อทันที

หน้าผากของเทซึกะเผยให้เห็นเส้นเลือดปูดขึ้นจางๆ และตะโกนด้วยเสียงทุ้มต่ำ “สองแสนห้าพันยูโร!”

ราคาค่อนข้างสูง พี่น้องตระกูลมอร์รี่จึงรวมตัวกันเพื่อปรึกษาหารือกันสองสามคำและไม่เสนอราคาต่อ ในขณะที่บริษัทอาหารทะเลอื่นๆ ต่างก็พากันส่ายหัวเช่นกัน ราคาสองแสนห้ายูโรเป็นราคาจำกัดของปลาตัวนี้และราคาประมูลที่สูงเกินจนไม่มีประโยชน์อะไร

ดังนั้นในที่สุดอิสึซาโอะก็มีโอกาสเสนอราคา เขายกมือขึ้นและมองไปที่เทซึกะอย่างยั่วยุ “สามแสนยูโร!”

เทซึกะมองอิสึซาโอะที่อยู่ไม่ไกลอย่างเยือกเย็นและพูดว่า “อิโนะเอะคุง คุณมีความทะเยอทะยานมากเกินไปแล้ว”

อิสึซาโอะโค้งคำนับให้เขาเล็กน้อยและพูดพร้อมกับยิ้มตาหยีว่า “ขอโทษจริงๆ ครับ เทซึกะคุง ผมชอบปลาตัวนี้มาก กลัวว่าผมอาจจะพลาดมันไป”

มุมปากของเทซึกะจึงกระตุกสองสามครั้ง ราวกับว่ากำลังกัดฟันอยู่ แล้วพูดว่า “สามแสนสี่หมื่นยูโร!”

อิสึซาโอะสนุกกับความรู้สึกที่บังคับให้เทซึกะตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง เขาจึงยกมือขึ้นอย่างเกียจคร้านและพูดว่า “สามแสนสี่หมื่นห้าพันยูโร!”

เขาเดาว่าเทซึกะจะต้องประมูลปลาที่เหลือจากปลาจำนวนมากแน่นอน เพราะต่อจากนี้จะไม่มีการประมูลปลาทูน่าที่อัมสเตอร์ดัมแล้ว ดังนั้นถ้าต้องการซื้อปลาทูน่าครีบน้ำเงิน จึงทำได้เพียงต้องไปซื้อผ่านร้านเท่านั้น แต่จะช้ามากถ้าหากซื้อแบบนั้น

แต่เขาเดาผิด หลังจากที่เขาเสนอราคานี้ออกไป เทซึกะไม่ได้เสนอราคาตาม แต่กลับนั่งลงด้วยท่าทางเยาะเย้ยและสีหน้าที่เต็มไปด้วยความลึกลับ ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

ฉินสือโอวรู้สึกว่าเริ่มมีอะไรผิดปกติแล้ว เทซึกะลอบกัดเกินไปแล้ว หรือว่าภาวะทางเศรษฐกิจของเขาจะมีปัญหาอะไรบางอย่าง? ไม่อย่างนั้นด้วยนิสัยของเขา แม้จะรู้ว่าเสียเปรียบ เขาก็จะต้องเอาปลาเหล่านี้มาให้ได้ ปีที่แล้วตอนที่ประมูลราชาแห่งปลาเทซึกะก็ยังทำแบบนี้

ต่อมาคุณภาพของปลาทูน่าที่ออกมาก็เริ่มดีมากขึ้นเรื่อยๆ และน้ำหนักก็หนักขึ้นเรื่อยๆ ราคาจึงต้องสูงขึ้นเป็นปกติ

เทซึกะเริ่มกระตือรือร้นขึ้นมาจนเกือบจะเป็นคนแรกที่เปิดราคา ส่วนอิสึซาโอะก็ตั้งหน้าตั้งตารอเขาเป็นพิเศษ ขอแค่เขาเสนอราคา อิสึซาโอะก็จะเสนอราคาที่มากกว่า แต่เทซึกะดูเหมือนจะไม่ต้องการแข่งขันกับเขา หลังจากที่อิสึซาโอะเสนอราคาออกไปเขาก็ปิดปากเงียบ แต่กลับเป็นพี่น้องตระกูลมอร์รี่ที่ตามราคาแทน

อิสึซาโอะไม่ได้เสนอราคาตามพี่น้องตระกูลมอร์รี่ การเสนอราคาของคนอื่นๆ ค่อนข้างมีสติและเหตุผล เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ฉินสือโอวจึงพบว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติแล้วล่ะ!

…………………………………………..

 

 

 

บทที่ 1038 ราชาแห่งปลาอันดุเดือด

 

เมื่อการประมูลรอบที่สองกำลังจะสิ้นสุดลง ฉินสือโอวที่คิดอย่างหนักมาโดยตลอด จู่ๆ เขาก็ตกใจและพบกับปัญหาในทันที ตั้งแต่เริ่มการประมูล นอกจากราชาแห่งปลาและปลาตัวอื่นๆ แล้วก็ถูกประมูลออกไปจนหมด แต่เทซึกะกลับประมูลในราคาสูงและได้ปลาไปแค่สองตัว

เนื่องจากอิสึซาโอะใช้ราคาขัดเทซึกะตลอดและยังใช้ราคาสูงเพื่อประมูลปลาตัวใหญ่ไปได้หลายสิบตัว

ใครคือหนึ่งในคนที่ประมูลปลาทูน่าไปได้มากที่สุด? พี่น้องตระกูลมอร์รี่!

เพราะเรื่องนี้จึงทำให้เขาค้นพบแล้ว ฉินสือโอวคิดขึ้นมาในใจ เขามองไปที่บัตเลอร์ด้วยความประหลาดใจและกระซิบว่า “แม่เจ้า หรือว่าเทซึกะกับพวกพี่น้องตระกูลมอร์รี่จะร่วมมือกัน!”

บัตเลอร์มองเขาอย่างแปลกๆ และถามว่า “ทำไมนายถึงคิดแบบนี้ล่ะ?”

ฉินสือโอวไม่ได้ตอบออกไปตรงๆ ปลาทุกตัวที่ถูกประมูล จะมีเสมียนอยู่บนแท่นประมูลคอยจดราคาลงไป เขาจึงส่งสัญญาณให้นีลเซ็นไปขอแบบฟอร์มลงทะเบียนราคา หลังจากได้มาแล้วจึงดูอย่างละเอียด

เป็นอย่างที่เขาจำได้ พี่น้องตระกูลมอร์รี่ อิสึซาโอะและเทซึกะเป็นสามบริษัทยักษ์ใหญ่ในการประมูลครั้งนี้ หนึ่งในพวกเขาคือตระกูลอาหารทะเลอเมริกันและอีกสองคนเป็นพ่อค้าอาหารทะเลปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่แข็งแกร่งที่สุดของญี่ปุ่น ทรงพลังที่สุดและมีความต้องการปลาทูน่ามากที่สุด

ผู้เข้าร่วมการประมูลคนอื่นๆ ต่างมากันอย่างไร้ความหวังทั้งนั้น พวกเขาแค่ต้องการประมูลปลากลับไปให้ได้สักหนึ่งหรือสองตัวเท่านั้น ดังนั้นในด้านการแข่งขันเสนอราคา จึงเป็นพี่น้องตระกูลมอร์รี่ อิสึซาโอะและเทซึกะแค่สามคนนี้เท่านั้น

อิสึซาโอะมักจะจ้องไปที่เทซึกะและทุกครั้งที่เทซึกะเสนอราคา เขาก็จะเสนอราคาที่สูงกว่าอย่างหน้ามืดตามัว เพียงแค่ไม่ต้องการให้เทซึกะประมูลปลาทูน่าไปได้เท่านั้นเอง ดังนั้นโดยปกติแล้วเขามักจะเอาแต่เสนอราคาและสุดท้ายก็ประมูลไปได้

แต่ในระหว่างขั้นตอนการประมูล พี่น้องตระกูลมอร์รี่แทบจะเสนอราคาก่อนทุกครั้ง เทซึกะก็จะประมูลตามเป็นครั้งคราว เมื่อเขาเสนอราคา อิสึซาโอะก็จะเสนอตาม แต่เทซึกะก็ไม่ได้เสนอราคาประมูลปลาทั้งหมด

ฉินสือโอวจัดการข้อมูลในมือและจำได้ว่าปลาที่เทซึกะเสนอราคานั้นไม่ใช่ปลาที่ดีที่สุดและสุดท้ายปลาเหล่านี้ก็จะอยู่ในมือของอิสึซาโอะ…

ไม่สงสัยเลยที่อิสึซาโอะจะถูกจัดการซะเอง! เขาไม่ได้คาดคิดว่าเทซึกะและพี่น้องตระกูลมอร์รี่จะเป็นพันธมิตรกัน ตั้งแต่เริ่มการประมูลรอบแรก เทซึกะไม่มีการเคลื่อนไหวเลย ปล่อยให้พี่น้องตระกูลมอร์รี่จัดการอย่างอิสระและชนะการประมูลปลาเกือบทั้งหมดไปในรอบแรก

ในรอบแรกเทซึกะไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ เพื่อที่จะทำให้อิสึซาโอะตายใจ พอถึงรอบที่สองเขาและพี่น้องตระกูลมอร์รี่ก็เริ่มร่วมมือกันจัดการเขา โดยเทซึกะจะไม่เลือกเสนอราคาปลาที่มีคุณภาพดี แต่จะให้พี่น้องตระกูลมอร์รี่เป็นฝ่ายประมูลไปแทน

แต่เมื่อพบว่าคุณภาพของปลาทูน่าไม่สมกับความคุ้มค่า เขาจะเป็นฝ่ายเสนอราคาแทน เพื่อดึงดูดให้อิสึซาโอะเสนอราคาตามและยังเสนอในราคาที่สูงอีกด้วย ตอนนั้นเทซึกะและพี่น้องตระกูลมอร์รี่จัดการได้ทันเวลา จึงปล่อยให้อิสึซาโอะกลืนความขมของเหล้าที่ตัวเองทำขึ้นมาลงไปซะเอง

ฉินสือโอวจึงคิดถึงเรื่องนี้ซ้ำไปซ้ำมามากขึ้นเรื่อยๆ เขามองไปที่เทซึกะและพบว่าแม้ว่าสีหน้าของอีกฝ่ายจะเต็มไปด้วยความลึกลับอะไรบางอย่าง แต่จริงๆ แล้วเขาก็ไม่ได้ประหม่าหรือกังวลอะไรเลย

อิสึซาโอะเป็นคนที่มองอะไรทะลุปรุโปร่ง เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เขาหาไม่เจอว่าปัญหามันอยู่ตรงไหน ดังนั้นจึงคิดว่าตัวเองกำลังได้เปรียบและเอาชนะศัตรูเก่าอย่างเทซึกะได้ จึงรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจ

ฉินสือโอวส่ายหัว บัตเลอร์จึงโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆ พร้อมกับรอยยิ้มแปลกๆ แล้วพูดว่า “เมื่อกี้นายหมายความว่าอะไร?”

ฉินสือโอวมองไปที่อิสึซาโอะอย่างเห็นอกเห็นใจและกระซิบการคาดเดาของตัวเองให้กับบัตเลอร์ฟัง จากนั้นบัตเลอร์ก็มองไปที่เขา พอเห็นท่าทางของเขาอย่างชัดเจนแล้วก็เข้าใจในทันที “ให้ตายเถอะ นายรู้เรื่องนี้เหรอ?”

บัตเลอร์หัวเราะขึ้นมาและกระซิบ “ฉันยอมรับ ฉิน ตอนนี้นายโตขึ้นเร็วมากเลยนะ ฉันได้ข่าวนี้ก่อนการประมูลจะเริ่มขึ้น เมื่อกี้นายถามฉันไม่ใช่เหรอว่าทำไมมาไม่ทัน? ฉันก็กำลังจัดการกับข่าวนี้อยู่นี่แหละ”

“พี่น้องตระกูลมอร์รี่และเทซึกะกำลังร่วมมือกัน จุดประสงค์ไม่ใช่เพื่อทำลายอิสึซาโอะใช่ไหม?” ฉินสือโอวถาม

บัตเลอร์ยิ้มอย่างเย็นชาและค่อยๆ พยักหน้าแล้วพูดว่า “แน่นอน ความสำเร็จของเราในไมอามีและนิวยอร์กทำให้ตระกูลมอร์รี่รู้สึกหวาดกลัว เทซึกะเป็นคนที่ร้ายกาจและมีสายตามองการณ์ไกล คิดไม่ถึงว่าเขาจะค้นพบกลยุทธ์การเข้าสู่ตลาดอาหารทะเลญี่ปุ่นของเรามาแล้วก่อนหน้านี้ ดังนั้นเขาจึงตั้งใจมาเป็นพันธมิตรกับตระกูลมอร์รี่”

ฉินสือโอวถอนหายใจแล้วพูดว่า “คนพวกนี้ถ้าได้ลงมือจะเร็วมาก ดูเหมือนการเข้าสู่ตลาดญี่ปุ่นของเราคงจะไม่ง่ายแล้วล่ะ”

บัตเลอร์ยิ้มและพูดว่า “ไม่ ไม่มีความยากลำบากที่เหมือนกัน เมื่อเผชิญกับอำนาจที่เด็ดขาด กลยุทธ์ใดๆ ก็ไร้ประโยชน์ พวกเขาคิดว่าเราจะไม่มีพันธมิตรเหรอ? พวกเขาคิดว่าตัวเองเดินหมากได้ดีเหรอ? ผิดแล้วล่ะ!”

น้อยครั้งที่จะเห็นคนผิวดำสำรวมท่าทางเย้ยหยันของเขา “เทซึกะคนนี้โลภเกินไปแล้ว แม้ว่าเขาจะเข้าร่วมมือกับตระกูลมอร์รี่เพื่อจัดการกับพวกเราก็เถอะ แต่คิดไม่ถึงว่าเขาก็ยังต้องการที่จะทำลายอิสึซาโอะได้ง่ายๆ แบบนี้? ศัตรูของศัตรูก็คือเพื่อน หลักการนี้ฟังยังไงก็ไม่เข้าใจ สมควรแล้วที่เขาไม่สามารถยึดครองตลาดอาหารทะเลของญี่ปุ่น”

พวกเขาทุกคนเป็นคนฉลาดและบางเรื่องก็ยังมองได้อย่างทะลุปรุโปร่ง เมื่อบัตเลอร์พูดจบ ฉินสือโอวจึงเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร อิสึซาโอะจะต้องสร้างพันธมิตรกับพวกเขา ไม่ใช่แค่พันธมิตร แต่ต้องเป็นหมากให้พวกเขา!

อิสึซาโอะจบเห่แล้ว เมื่อการประมูลสิ้นสุดลงเขาจึงพบว่าตัวเองใช้เงินไปเปล่าประโยชน์มากและยังขัดขวางการประมูลปลาทูน่าครีบน้ำเงินของเทซึกะได้ไม่สำเร็จ แต่อีกฝ่ายกลับเสียหายน้อยกว่าและยังได้ไปปลาไปจำนวนมาก

การประมูลสิ้นสุดลงอีกครั้งและจะมีเวลาพักผ่อนสักพัก จากนั้นส่วนสำคัญที่สุดของงานนี้ก็จะขึ้นมาบนเวที นั่นคือการประมูลราชาแห่งปลา!

บัตเลอร์หยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดๆ สองสามครั้ง ชายหนุ่มคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในงานอย่างเงียบๆ นี่คือคนที่ฉินสือโอวรู้จักเป็นอย่างดีและยังเป็นอดีตผู้ช่วยประธานบริษัทร่วมทุนคิโยมุระ นิชิมุระ เร็น!

ช่วงเวลานี้เมื่อปีที่แล้ว ฉินสือโอวไปโตเกียวเพื่อต้อนรับนิชิมุระ ต่อมาเทซึกะจึงมาที่ฟาร์มปลาเพื่อขอโทษเขาและเผยความลับที่รั่วไหลของปลาทูน่าในฟาร์มปลาที่อยู่ในตัวเขาออกมา ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่ายจึงแย่ลงอย่างถึงที่สุด นิชิมุระก็ดูเหมือนจะถูกบัตเลอร์พาออกไปแล้ว

ตั้งแต่นั้นมา ฉินสือโอวก็ไม่ได้เห็นนิชิมุระอีกเลย ตอนนี้พอได้พบกับเขาแล้ว จึงนึกเดาในใจว่า เขาน่าจะบอกบัตเลอร์เกี่ยวกับข้อมูลพันธมิตรระหว่างเทซึกะและตระกูลมอร์รี่

หลังจากเข้ามาในงานแล้ว นิชิมุระก็เดินตรงไปที่อิสึซาโอะและโค้งคำนับ จากนั้นก็เริ่มกระซิบกับเขา

เมื่อเห็นนิชิมุระแล้ว เดิมทีอิสึซาโอะที่มีสีหน้าเต็มไปด้วยความดูถูก แต่ในขณะที่นิชิมุระพูด สีหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปทันที จากความดูถูกก็กลายเป็นความประหลาดใจและยังเปลี่ยนไปจนเป็นสีหน้าเหลือเชื่ออีก สุดท้ายสีหน้าของเขาก็ดูซีดเซียวและเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง!

นิชิมุระพูดด้วยเสียงน้ำเสียงเบาๆ อิสึซาโอะจึงหายใจหอบอย่างหนักและหันกลับไปมองที่ฉินสือโอวและบัตเลอร์ด้วยสีหน้าพยายามดิ้นรนต่อสู้ มือทั้งสองข้างพยายามค้ำโต๊ะและลุกขึ้นหลายครั้ง แต่สุดท้ายกลับยืนขึ้นไม่ได้

ขณะนี้ส่วนสำคัญที่สุดของการประมูลได้ออกมาแล้ว ‘ตอร์ปิโดขนาดใหญ่’ ที่มีความยาวสี่เมตร ได้ถูกนำขึ้นมาและราชาแห่งปลาก็ปรากฏตัวขึ้น!

ผู้เข้าร่วมการประมูลอดไม่ได้ที่จะยืนขึ้น เทซึกะที่เก็บสีหน้านิ่งเงียบมาตลอดก็แสดงสีหน้าที่คลั่งไคล้ออกมาพร้อมกับลุกขึ้นยืนและจ้องมองที่ปลาทูน่าครีบน้ำเงินตัวใหญ่ที่มีความงดงามและตัวหนาแน่นจนน้ำลายเกือบไหลออกมา!

ราชาแห่งปลาเพิ่งจะปรากฏตัวขึ้นจึงยังไม่ได้เริ่มการเสนอราคา บรรยากาศในงานตอนนี้ก็เริ่มคึกคักขึ้น อารมณ์ของทุกคนก็ถูกปลุกระดมและการต่อสู้ก็เริ่มดุเดือดมากขึ้น!

…………………………………………………..

 

 

 

บทที่ 1039 ไม่ตายก็อย่ายอมแพ้

 

“ปลาตัวนี้จับได้จากที่ไหน? เป็นปลาที่มีคุณภาพดีจริงๆ!”

“ให้ตาย ผมมีเงินติดตัวน้อยเกินไปด้วยสิ ถ้ามีโอกาสประมูลปลาตัวนี้ได้คงจะดีมากเลยล่ะ!”

“โอ้พระเจ้า มีอะไรดีๆ ให้ดูอีกแล้ว ชาวญี่ปุ่นคงจะทำสถิติใหม่แน่ๆ!”

“เฮ้ ทอมป์สัน เพื่อนรัก เรามาร่วมมือประมูลปลาตัวนี้ด้วยกันเป็นอย่างไร? ชาวญี่ปุ่นมุ่งมั่นที่จะเอาชนะให้ได้ งั้นเราก็จะขายให้กับร้านอาหารญี่ปุ่นในนิวยอร์ก เราจะต้องได้กำไรอย่างแน่นอน!”

นิชิมุระพูดกับอิสึซาโอะอย่างไม่ใจเย็น อิสึซาโอะจึงหันไปมองที่ฉินสือโอวและบัตเลอร์หลายต่อหลายครั้ง บางครั้งก็มองไปที่เทซึกะด้วยสายตาเคียดแค้น เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาก็นูนขึ้นเหมือนงูตัวเล็ก แสดงถึงความมืดมนและไม่แน่นอน

นักประมูลอาวุโสใช้ค้อนเคาะโต๊ะอย่างหนักแน่นอีกครั้งพร้อมกับมีเสียงก้องดังขึ้นอย่างกระชั้นชิดทันที เพียงเท่านี้บรรยากาศอันดุเดือดของงานก็ค่อยๆ สงบลง ภายใต้คำสั่งของผู้ประมูลอาวุโส ทุกคนจึงทยอยกลับไปนั่งที่ของตัวเองเพราะก่อนหน้านี้ทุกคนพากันเข้ามารุมล้อมรอบราชาแห่งปลาอย่างรวดเร็ว

ข้อมูลของปลาตัวนี้จะปรากฏขึ้นอีกครั้งบนจอแสดงผลแอลอีดี “หมายเลขหนึ่งร้อยห้าสิบ ปลาทูน่าครีบน้ำเงิน สถานที่จับปลา นิวฟันด์แลนด์แอตแลนติกเหนือ ความยาวลำตัว สิบสามฟุตห้านิ้ว น้ำหนัก หนึ่งพันแปดสิบปอนด์ สัดส่วนไขมันหน้าท้อง สิบหกจุกหกเปอร์เซ็นต์ สัดส่วนไขมันรวม สิบหกจุกสองเปอร์เซ็นต์ ระดับคุณภาพ ระดับเอสเอส”

หลังจากแนะนำข้อมูลที่เกี่ยวข้องของราชาแห่งปลาแล้ว ผู้ประมูลอาวุโสก็พูดขึ้นมาอย่างเคร่งขรึมด้วยเสียงดังกังวาน “ราคาเริ่มต้นของปลาตัวนี้คือห้าแสนสี่หมื่นยูโร! และจะต้องเพิ่มราคาขั้นต่ำหนึ่งหมื่นยูโรทุกครั้ง การประมูลเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ!”

ทันทีที่ข้อมูลและการเสนอราคาของปลาตัวนี้ออกมา การแสดงออกของอิสึซาโอะก็สิ้นหวังอย่างถึงที่สุด เหมือนกับหญิงม่ายได้รับข่าวการเสียชีวิตของลูกชายและอยากจะร้องไห้ออกมาแต่ร้องไม่ออก ทำให้ฉินสือโอวที่เฝ้าดูอยู่ไกลๆ รู้สึกสงสารและเห็นอกเห็นใจอยู่ตลอด

ไม่ว่าจะเป็นน้ำหนัก สัดส่วนไขมันหรือคุณภาพของเนื้อ ราชาแห่งปลาตัวนี้ก็ต้องดีกว่าราชาแห่งปลาที่ตลาดสึกิจิในโตเกียวและอิสึซาโอะต้องเอาปลาตัวนั้นมาให้ได้แม้จะต้องจ่ายถึงสามจุดหกล้านดอลลาร์ก็ตาม!

ห้าแสนสี่หมื่นยูโรเทียบกับสามจุดหกล้านดอลลาร์สหรัฐ แม้ว่าจะมีความแตกต่างในอัตราแลกเปลี่ยนระหว่างเงินยูโรและดอลลาร์สหรัฐ แต่ก็แตกต่างกันไม่มาก ราคาเริ่มต้นของปลาตัวนี้เมื่อนำไปเปรียบเทียบกับราคาก็จะมีราคาถูก

“ถ้าคุณปล่อยปลาตัวนี้ไปก็จะถูกคนเลวอย่างเทซึกะเอาไป แล้วคุณก็จะแพ้อย่างราบคาบ เมื่อถึงเวลาก็อาจจะเกิดผลกระทบ ผมคิดว่าคุณอิสึซาโอะรู้ดีกว่าผมนะครับ!” นิชิมุระพูดพร้อมรอยยิ้ม

อันดับของญี่ปุ่นค่อนข้างเข้มงวดมาก เมื่อเสียงของนิชิมุระหยุดชะงักลง ดวงตาของอิสึซาโอะก็เบิกกว้างขึ้นทันทีและกระซิบขู่เขาว่า “โง่! นิชิมุระคุง ดูสถานะตัวเองหน่อยเถอะ! เทซึกะเป็นเจ้านายเก่าของคุณ คนเจ้าเล่ห์อย่างคุณเมื่อกี้เรียกเขาว่าอย่างไรนะ?”

นิชิมุระไม่ได้ตกใจกลัวที่ถูกอิสึซาโอะแผดเสียงใส่ เขายังคงยิ้มพร้อมกับโค้งคำนับเล็กน้อยเพื่อขอโทษ จากนั้นจึงพูดว่า “บุคลิกและความมีเสน่ห์ของคุณอิสึซาโอะทำให้ผมเลื่อมใสจริงๆ แต่หลังจากเทซึกะวางกับดักเพื่อใส่ร้ายผม ผมก็คิดว่าความสัมพันธ์ของเราเป็นได้แค่ศัตรูกันเท่านั้น!”

“นอกจากนี้” เขายังพูดต่ออีกว่า “ตอนนี้ผมก็เรียกเทซึกะว่าไอ้คนเลว แล้วคุณอิสึซาโอะคุณจะรับแทนเขาเหรอ แต่ไม่รู้ว่า หลังจากตอนที่คุณล้มละลายแล้วคงจะไม่มีปัญญาชดใช้ค่าเสียหายให้พนักงานและต้องถูกด่าอย่างเจ็บแสบ เทซึกะจะพูดรับแทนคุณแบบนี้ไหม?”

อิสึซาโอะจ้องไปที่นิชิมุระ ซึ่งนิชิมุระก็มองเขาอย่างไม่หวาดกลัวเลยแม้แต่น้อยและยังพูดต่ออีกว่า “อิสึซาโอะ เตรียมเสนอราคาไว้เถอะ ถ้าเทซึกะและตระกูลมอร์รี่ได้ราชาแห่งปลาตัวนี้ไป พวกเขาจะเป็นผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในตลาดปลาทูน่าของปีนี้! แล้วคุณก็จะเป็นผู้แพ้อย่างสมบูรณ์!”

การแข่งขันราคาอันดุเดือดได้เริ่มขึ้นแล้ว ครั้งนี้มีผู้สนใจราชาแห่งปลาเป็นจำนวนมาก พี่น้องตระกูลมอร์รี่จึงไม่ได้เสนอราคาเริ่มต้น เพราะหลายคนยกมือและตะโกนขึ้นพร้อมกัน “ห้าแสนห้าหมื่นยูโร!”

“ห้าแสนหกหมื่นยูโร!”

“ฉันให้ห้าแสนแปดหมื่นยูโร!”

“ให้ตายเถอะ หกแสนยูโร!”

ภายในพริบตาเดียว ราคาประมูลเพิ่มขึ้นจากห้าแสนสี่หมื่นยูโรเป็นหกแสนยูโร ขณะนี้พี่น้องตระกูลมอร์รี่ก็ได้โอกาสที่จะเสนอราคา แต่ถูกคนที่อยู่หน้าพวกเขาแย่งเสนอไปก่อน เทซึกะยกมือขึ้นพร้อมกับตะโกนว่า “เจ็ดแสนยูโร!”

ฉินสือโอวยักไหล่และพูดกับบัตเลอร์ว่า “คุณเทซึกะสมกับที่เป็นผู้นำของอาณาจักรปลาทูน่าของโตเกียว ราคาที่เสนอออกไปนี้ข่มได้หมดจริงๆ!”

บัตเลอร์ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ราคานี้คิดเป็นเงินเท่าไร? ถ้าได้ราชาแห่งปลาไปด้วยราคาแบบนี้ มันก็เป็นแค่การต่อรองเท่านั้น! นายรู้ไหมว่าเมื่อปีที่แล้วเทซึกะคนนี้ทำเงินจากราชาแห่งปลาได้เท่าไร?”

อันที่จริง การเสนอราคาแบบนี้ดูเหมือนจะเร็ว แต่ช่องว่างของมูลค่านั้นไม่มาก ไม่เหมือนกับราคาหน่วยประมูลของตลาดสึกิจิ ปลาทูน่ามากกว่าหนึ่งพันปอนด์ ราคาต่อหน่วยที่เพิ่มขึ้นสิบหยวนจะรวมเป็นหนึ่งหมื่นหยวนและถ้าเพิ่มขึ้นหนึ่งร้อยหยวนก็จะเป็นหนึ่งแสนหยวน!

“ไม่ใช่ว่าการประมูลราชาแห่งปลาจะทำให้ขาดทุนเหรอ?” ฉินสือโอวถามอย่างสงสัย

เขาไม่เข้าใจเรื่องนี้จริงๆ หลังจากเข้าร่วมการประมูลในญี่ปุ่นเมื่อปีที่แล้วเขาก็ไม่ได้สนใจติดตามการพัฒนาการอีกเลย

บัตเลอร์หัวเราะเยาะแล้วพูดว่า “ต้องได้รับอย่างน้อยสองล้านดอลลาร์!”

“จะเป็นไปได้อย่างไร?” ฉินสือโอวจึงร้องตะโกนด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ปลาเมื่อปีที่แล้วมีน้ำหนักมากกว่าหนึ่งพันปอนด์ เป็นปลาขนาดใหญ่ที่หาได้ยากและสุดท้ายก็ประมูลได้ในราคาสามล้านเหรียญสหรัฐ ถ้าเทซึกะทำเงินได้หนึ่งล้านเหรียญสหรัฐ สุดท้ายปลาตัวนี้ก็จะเข้าสู่ตลาดและทำมูลค่าได้ถึงห้าล้านดอลลาร์ เพราะน้ำหนักหนึ่งปอนด์ต่อห้าพันดอลลาร์?!

ราคานี้ค่อนข้างเป็นไปได้ไม่ยาก

บัตเลอร์ถอนหายใจและพูดว่า “ต้องยอมรับว่าเทซึกะเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก เขาไม่เพียงแต่ขายราชาแห่งปลาตัวนั้นให้กับลูกค้าในร้านอาหารได้อย่างง่ายๆ เท่านั้น แต่ยังทำบรรจุภัณฑ์ขายโดยรอบ และการซื้อขายก็ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก  อาหารรสชาติดีหลายรายการยังใช้ปลาตัวนั้นของเขา ซึ่งมีราคาสูงมาก”

ฉินสือโอวได้ยินแล้วก็เข้าใจทันที ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง

จู่ๆ เทซึกะก็เสนอราคาเพิ่มขึ้นอีกห้าหมื่น ความกล้าหาญนี้ยังคงควรค่าแก่การชื่นชมจากฉินสือโอว ผู้เข้าร่วมการประมูลคนอื่นๆ ต่างตกใจกับออร่าของเขา จึงเริ่มมองหน้ากันอย่างลังเล

ผู้ประมูลอาวุโสชี้มือไปที่เทซึกะ “ผู้เข้าร่วมการประมูลวีไอพีคนนี้ที่มาจากโตเกียวประเทศญี่ปุ่นเสนอราคาเจ็ดแสนยูโร! มีใครจะเสนอราคาต่อไหม? ถ้าอย่างนั้น…”

อิสึซาโอะจ้องไปที่เทซึกะด้วยสายตาที่ดุร้าย อิจฉาและเกลียดชัง เมื่อเห็นท่าทางของคู่ต่อสู้เก่าที่ดูกระฉับกระเฉงมีชีวิตชีวา ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถสะกดความสิ้นหวังและความเกลียดชังในใจได้ เขาจึงใช้มือทั้งสองข้างทุบโต๊ะพร้อมกับยืนขึ้น แล้วตะโกนให้ผู้ประมูลหยุดพูด “หนึ่งล้าน!”

“ตูม!”

ราคาที่เสนอนี้เป็นเหมือนกับระเบิดปรมาณูที่กำลังระเบิดลงท่ามกลางงานประมูลอันวุ่นวายนี้อีกครั้ง การเสนอราคาเจ็ดแสนยูโรทำให้ผู้เข้าร่วมประมูลยังคงรู้สึกตกใจอยู่ แต่นี่เสนอราคาถึงหนึ่งล้านยูโรมันบ้าไปแล้ว นอกจากนี้เสนอราคาแค่ครั้งเดียวยังเพิ่มขึ้นถึงสามแสนยูโร ยิ่งทำให้พวกเขาตกใจมากยิ่งขึ้น

เทซึกะกลับไม่สนใจ เขามองไปที่อิสึซาโอะอย่างเย็นชาและพูดช้าๆ ว่า “หนึ่งล้านหนึ่งแสนยูโร!”

พี่น้องตระกูลมอร์รี่มองหน้ากัน คนพี่อย่างไมเคิลแองเจโลจึงรีบตามราคา “หนึ่งล้านสองแสนยูโร!”

พวกเขาหวังว่าจะสามารถได้ราชาแห่งปลาตัวนี้ไปด้วยราคาที่น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แผนเดิมคือจะอยู่ในวงเงินหนึ่งล้านยูโรเท่านั้น ถ้าพวกเขาทำได้ก็จะได้เปรียบมาก

แผนนี้อาจจะสำเร็จ ถ้าอิสึซาโอะไม่รู้เรื่องการกระทำที่เป็นความลับของพวกเขาและเทซึกะ ไม่ว่าพวกเขาจะเสนอราคาตามเขาเท่าไร ขอแค่เทซึกะไม่ได้ราชาแห่งปลาไปก็พอ

น่าเสียดายที่แผนของพวกเขาถูกเปิดโปง อิสึซาโอะที่ถูกพวกเขาวางแผนทำให้ล้มละลายจนถึงที่สุดแล้ว ในตอนนี้จึงทำได้แค่ปล่อยมันไปไม่ว่าจะอยู่หรือตาย!

หลังจากพี่น้องตระกูลมอร์รี่เสนอราคาแล้วจึงมองไปที่อิสึซาโอะด้วยความประหม่า ชาวญี่ปุ่นรูปร่างเตี้ยจึงหัวเราะเยาะและยกมือขึ้นอีกครั้ง!

 

 

 

บทที่ 1040 สงครามทะเลาะวิวาท

 

อิสึซาโอะ อาโอยาม่ายกมือขึ้นอย่างเอาจริงเอาจังและอย่างใจเย็นว่า “เอาแบบนี้ดีกว่า เทซึกะซัง ผมจะให้ราคาฐานของผมกับคุณที่หนึ่งล้านห้าแสนดอลลาร์แคนาดา! ถ้าคุณตาม ปลาตัวนี้ก็จะเป็นของคุณ แต่ถ้าคุณไม่ตาม งั้นก็น่าเสียดาย ผมก็จะรับมันมาด้วยความเสียใจเอง”

คำว่า ‘ดอลลาร์แคนาดา’ ที่เป็นคำสุดท้าย เขาพูดเน้นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

เมื่อเขาพูดประโยคนี้ออกมา สถานที่จัดงานประมูลก็ไม่ปะทุอีก ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความช็อก มองไปที่คนญี่ปุ่นตัวเตี้ยคนนี้ราวกับมองคนบ้า ในสายตาของพวกเขา คนคนนี้เป็นคนบ้าจริงๆ

ฉินสือโอวกลับรู้สึกคุ้นเคยนิดหน่อยเมื่อได้ยินคำพูดของอิสึซาโอะ อาโอยาม่า มันเหมือนกับตอนที่เขาไปร่วมงานประมูลที่ตลาดสึกิจิ ครั้งหนึ่งเทซึกะ โกดะก็เคยพูดประโยคคล้ายๆ กันนี้กับเขา ในเวลานั้นอิสึซาโอะ อาโอยาม่ายอมรับความพ่ายแพ้และถอนตัวออกจากการประมูลไป

โชคชะตามีขึ้นมีลง วันนี้อิสึซาโอะ อาโอยาม่าตอบกลับไปด้วยประโยคเดียวกันให้กับเทซึกะ โกดะ แก้แค้นกันไปมาแบบนี้แล้วเมื่อไหร่มันจะจบ

จากนี้ก็รู้แล้วว่า อิสึซาโอะ อาโอยาม่าจับมือเป็นศัตรูกับเทซึกะ โกดะแล้วจริงๆ แม้แต่ประโยคที่เขาพูดเขายังจำไว้ในใจและหาโอกาสที่จะพูดออกมาเพื่อแก้แค้น

ทั้งหมดนี่บ่งบอกถึงลักษณะของคนญี่ปุ่นที่ได้รับอิทธิพลมาจากสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยซึ่งไม่ค่อยน่าประทับใจ จิตใจคับแคบเกินไป เขามองอิสึซาโอะ อาโอยาม่าก็พอที่จะยืนยันเรื่องนี้ได้แล้ว

เทซึกะ โกดะไม่เหมือนกับฉินสือโอวที่ปวดหัวตลอดทั้งวันและมีพลังโพไซดอนเปลี่ยนมันสมอง เขาต้องควบคุมสมาคมอาหารทะเลที่ใหญ่ที่สุดในโตเกียว ทุกวันเขาจะยุ่งจนตัวลอย เขาจะจำประโยคที่ตัวเองเคยพูดออกไปลวกๆ ได้อย่างไร?

เมื่อได้ยินการเสนอราคาของอิสึซาโอะ อาโอยาม่า สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปจนน่าเกลียดมากในทันที พี่น้องมอร์รี่ยิ่งมีสีหน้าเหมือนคนที่กินอุจจาระ

เมื่อเห็นฉากนี้ บัตเลอร์ก็ทนไม่ไหวจนหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างไม่หยุดหย่อน เขาตบมือหัวเราะเสียงดัง “ฉันชอบคนญี่ปุ่นคนนี้! ดูท่าทางโง่เขลาของพี่น้องมอร์รี่ที่แสนบัดซบนั่นสิ ฉันอยากจะถ่ายรูปเก็บไว้จริงๆ จากนั้นก็จะโพสต์ลงบนทวิตเตอร์ของฉัน ฉันคิดว่าหลังจากที่พวกเขาเห็นท่าทางของตัวเอง มันจะต้องตลกมากแน่นอน”

ฉินสือโอวถอนหายใจ “ความอาฆาตของคนญี่ปุ่นนั้นน่ากลัวมากจริงๆ! อิสึซาโอะ อาโอยาม่าคนนี้บ้าไปแล้วจริงๆ นึกไม่ถึงว่าเขาจะเพิ่มราคาประมูลขึ้นเป็นสองเท่า!”

แต่เขาไม่ได้แปลกใจ ถ้าไม่พูดถึงงานประมูลระดับสูงพวกนี้ของโซเธบี้กับคริสตีส์ ก็ต้องเป็นงานประมูลริชชี่ของเบลคและบ่อยครั้งที่ราคาของสินค้าที่ประมูลออกไปมักจะสูงขึ้นหลายเท่าจากราคาต้น โดยเฉพาะตอนที่มีคนไม่พอใจ

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ตอนนี้อิสึซาโอะ อาโอยาม่าเริ่มไม่พอใจเทซึกะ โกดะแล้ว ทั้งสองคนไม่ใช่แค่ไม่พอใจกัน แต่พวกเขาจะสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย

ดังที่สุภาษิตว่าการทำลายชีวิตของผู้อื่นก็เหมือนกับการฆ่าพ่อแม่ เทซึกะ โกดะโหดเหี้ยมเกินไปหน่อย นึกไม่ถึงว่าเขาจะร่วมมือกับตระกูลมอร์รี่และคิดว่าจะกำจัดอิสึซาโอะ อาโอยาม่าได้อย่างง่ายดาย สุดท้ายหลังจากที่เขาพบว่าตัวเองตกอยู่ในกับดักจะไม่ให้เขาบ้าคลั่งได้อย่างไร?

ถ้าพูดว่าหนึ่งล้าน ในราคานี้คนอื่นที่เข้าร่วมงานประมูลรู้สึกว่ายังสามารถยอมรับได้ แต่ในราคาหนึ่งล้านห้าแสนนั้นก็เพียงพอที่จะกำจัดความคิดของคนที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปได้แล้ว

หลังจากตกตะลึงอยู่สักพัก คนที่เข้าร่วมงานประมูลก็กลับมามีสติและลดแขนที่อยากลองประมูลลง พวกเขามองหน้ากันและนั่งลงเงียบๆ ดูคนญี่ปุ่นสู้กันอย่างสามัคคี นอกจากนั้นยังมีคนที่นำมือถือออกมาเพราะอยากบันทึกฉากที่ยิ่งใหญ่ครั้งนี้เอาไว้ด้วย

เทซึกะ โกดะเริ่มแสดงจุดยืนของเขาในฐานะที่เป็นเจ้าพ่อแห่งวงการอาหารทะเลญี่ปุ่นออกมา เขามองอิสึซาโอะ อาโอยาม่าอย่างเยือกเย็นและพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “คุณอิสึ ธุรกิจมันก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้าไม่ใช่องค์กรของคุณถูกผมยึด ก็คงเป็นองค์กรของผมที่ถูกคุณยึดไป…”

“คนเลวทรามแบบแก ยังจะมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกเหรอ! แกไปร่วมมือกับพวกอเมริกันเพื่อมาแบ่งแยกตลาดของพวกเราได้ยังไง? ไอ้โง่! ไอ้โง่! ไอ้โง่!” หลังจากคำรามออกมาติดต่อกันสามครั้ง อิสึซาโอะ อาโอยาม่าก็กำหมัดด้วยความโกรธและทุบลงบนโต๊ะที่อยู่ด้านข้าง “แกทำให้คนของจักรวรรดิญี่ปุ่นที่ยิ่งใหญ่อับอายจริงๆ! เทซึกะ โกดะ แกมันก็แค่คนที่ไม่มีความซื่อสัตย์! ฉันอิสึซาโอะ อาโอยาม่าจะมองว่าแกเป็นศัตรูได้อย่างไร? น่าอับอาย น่าอับอายจริงๆ!”

ฉินสือโอวปรบมืออยู่ในใจ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร อิสึซาโอะ อาโอยาม่าคนนี้ก็มียังความกล้าหาญอยู่ ประโยคที่เขาเพิ่งจะพูดนั้นคล้ายกับใน ‘แปดเทพอสูรมังกรฟ้า’ ที่หน้าวัดเส้าหลินนิดหน่อย เสี่ยวเฟิงหัวเราะเยาะมู่หลงฟู่หลังจากที่จู่โจมเขา แต่เขากลับตอบโต้ได้อย่างสมบูรณ์ “เสี่ยวเฟิงชายผู้ยิ่งใหญ่ นึกไม่ถึงว่านายจะเป็นคนที่มีชื่อเสียงคนนี้!”

ในขณะเดียวกัน เมื่อเปรียบเทียบอิสึซาโอะ อาโอยาม่ากับกษัตริย์เสี่ยวที่กล้าหาญอย่างไม่มีที่เปรียบก็ต่างกันราวกับกาแลคซีคนละกาแลคซี ส่วนเทซึกะ โกดะเมื่อเทียบกับมู่หลงฟู่นั้นก็ให้ความรู้สึกเหมือนกับอยู่กาแลคซีเดียวกัน

แม้ว่าจะถูกอิสึซาโอะ อาโอยาม่าดูถูก เทซึกะ โกดะก็ยังไม่โกรธ เขาพูดว่า “ผมร่วมมือกับตระกูลมอร์รี่ ก็เป็นเพราะคิดถึงตลาดที่โตเกียวของพวกเรา คุณอิสึ ตอนนี้มหาอำนาจต่างก็กำลังหมายตาตลาดอาหารทะเลที่โตเกียว คุณคิดว่าลำพังแค่พวกเราสองคนจะรักษาตลาดที่โตเกียวเอาไว้ได้อย่างงั้นเหรอ? มันจะดีกว่าถ้าพวกเราร่วมมือกับ…”

“ไอ้โง่! เทซึกะ โกดะ แกคิดว่าฉันอิสึซาโอะ อาโอยาม่าคนนี้เป็นใคร?! ฉันจะไม่ยอมยกธุรกิจของตัวเองให้พวกอเมริกันหรอก! นอกจาก แกจะคิดว่าฉันเป็นคนโง่ใช่ไหม? แกคงไม่ได้แค่ต้องการให้ฉันยอมแพ้ราชาแห่งปลาตัวนี้หรอกใช่ไหม? ฮ่าๆ หลังจากนั้นล่ะ? วนกลับมาที่แกคิดที่จะเอาองค์กรของฉันไปใช่ไหม?”

อิสึซาโอะ อาโอยาม่าแสดงความดุร้ายออกมาทางสีหน้าและยิ่งพูดเขาก็ยิ่งโกรธ “หนึ่งล้านห้าแสนยูโร แกก็ทำสิ่งที่แกคิดว่าดีไปเถอะ!”

ฉินสือโอวรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้กำลังดูงานประมูล แต่กำลังดูละครโทรทัศน์แนวดราม่าที่พี่น้องชาวญี่ปุ่นตัดขาดกันเพื่อปกป้องบ้านเกิด…

เทซึกะ โกดะมองว่าเป้าหมายของตัวเองถูกอิสึซาโอะ อาโอยาม่ามองข้ามไป เขารู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้หลอกได้ง่ายๆ ก็เลยแสดงเขี้ยวเล็บออกมา “ดี ไม่ยอมที่หนึ่งล้านห้าแสนใช่ไหม? ฉันตาม! หนึ่งล้านห้าแสนหนึ่งหมื่น!”

บัตเลอร์เลิกคิ้วมองฉินสือโอวและพูดว่า “เป็นไง ฉันบอกแล้วว่าฉันมีวิธีทำให้ราคาของปลาตัวนี้พุ่งสูงขึ้นที่อัมสเตอร์ดัม ครั้งนี้นายเชื่อแล้วสิ?”

ฉินสือโอวเพียงแค่รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้โชคไม่ดีนัก ความจริงในตอนนั้นพวกเขาก็ถูกเทซึกะ โกดะเล่นงาน พวกเขาคิดว่าเทซึกะ โกดะไม่ได้ต่อสู้เพื่อแย่งที่ดินทุกตารางนิ้วที่ตลาดสึกิจิ แต่ถูกบัตเลอร์หลอกล่อให้มาอัมสเตอร์ดัมเพื่อซื้อราชาแห่งปลาอีกตัวในราคาถูกก็เท่านั้น

ความจริงพวกเขากำลังทำการแสดงอยู่ เขาอยากจะชนะราชาแห่งปลาในราคาต่ำจริงๆ ซึ่งไม่ใช่เพราะการหลอกลวงของบัตเลอร์ แต่เขาร่วมมือกับตระกูลมอร์รี่เพื่อนำมาปรับใช้และเตรียมเกมหมากรุกที่ดีเกมหนึ่ง

ช่างน่าเสียดาย สุดท้ายหมากรุกเกมนี้ก็ยังคงโหดร้าย เทซึกะ โกดะไม่ได้คิดไว้แน่นอนว่า เกมที่เขาวางไว้อย่างยากลำบากจะถูกตัวเบี้ยอย่างนิชิมุระ เร็นพลิกเกมอย่างไม่คาดคิด ถ้าสามารถคาดการณ์ว่าจะมีวันแบบนี้ได้ ในตอนนั้นเขาจะไม่ใส่ร้ายนิชิมุระ เร็นและระบายความโกรธให้ฉินสือโอวเห็น

เทซึกะ โกดะเสนอราคาใหม่ออกมา ผู้จัดงานประมูลกำลังจะตะโกนขาน อิสึซาโอะ อาโอยาม่าก็พูดต่อทันทีว่า “ฉันให้หนึ่งล้านหกแสน!”

เมื่ออีกฝ่ายประโยคนี้พูดออกมา เทซึกะ โกดะที่รักษาภาพลักษณ์ความใจเย็นไว้ตลอดก็โกรธขึ้นมาในทันที “อิสึซาโอะ อาโอยาม่า แกมันไอ้สารเลว! คำพูดของแกมันเชื่อถือไม่ได้!”

ผู้จัดงานประมูลนอกจากจะดูแลงานประมูลแล้ว ยังต้องรักษากฎระเบียบด้วย เขาไม่สามารถให้เทซึกะ โกดะกับอิสึซาโอะ อาโอยาม่าเปิดสงครามทะเลาะวิวาทกันที่นี่ได้จึงกล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวด “กรุณาแก้ปัญหาความคับข้องใจของทั้งสองท่านเป็นการส่วนตัวด้วย พฤติกรรมและคำพูดที่ไม่เหมาะสมในการประมูล ห้ามกระทำอย่างเด็ดขาดในสถานที่ประมูล!”

พี่น้องมอร์รี่รู้ว่าสถานการณ์คงจะไม่ดีขึ้นจึงเพิ่มราคาขึ้นเรื่อยๆ “หนึ่งล้านหกแสนหนึ่งหมื่น!”

ความสำเร็จที่พวกเขาจะได้รับจากงานประมูลครั้งนี้อยู่ห่างแค่ก้าวเดียวก็จะได้รับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่แล้ว นอกจากราชาแห่งปลา ถ้าพวกเขาไม่สามารถชนะราชาแห่งปลาได้ งั้นก็ไม่มีค่าที่จะโฆษณา กับดักที่พวกเขาวางไว้ก็จะไร้ค่าในทันที

…………………………………………………………

 

 

 

บทที่ 1041 เคลื่อนทัพเข้าสู่ประเทศญี่...

 

อิสึซาโอะ อาโอยาม่ากับเทซึกะ โกดะแข็งทื่อไปแล้ว เขาจ้องพี่น้องมอร์รี่อย่างดุเดือดและแสดงถึงความดุร้ายออกมาทางสีหน้าจนน่ากลัวแบบไมเคิลแองเจโล มอร์รี่รู้สึกใจเสียนิดหน่อยและแอบพึมพำกับชาลส์ผู้เป็นน้องชายว่า “คนญี่ปุ่นคนนี้คงไม่ได้ถูกเล่นงานจนเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหม?”

ชาลส์คร่ำครวญ “เขาตายไปเลยตอนนี้ดีที่สุด! ถ้าเขาไม่ตาย ฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเรายังต้องเสียเงินไปอีกสักเท่าไร!”

เมื่อนึกถึงราคาที่เลวร้ายในตอนนี้ จิตใจของเขาก็สั่นสะท้าน เดิมทีเขาคาดหวังไว้ว่าจะเอาชนะปลาตัวนี้ให้ได้ในราคาหนึ่งล้านยูโร แต่ตอนนี้ราคาเกือบจะถึงสองล้านแล้ว!

หนึ่งล้านหกแสนยังห่างจากสองล้านส่วนหนึ่ง แต่อิสึซาโอะ อาโอยาม่าก็ดึงราคาเข้าไปใกล้ระยะห่างนี้ในทันที “หนึ่งล้านเจ็ดแสน!”

เสียงอุทานดังขึ้นในสถานที่เกิดเหตุและมีคนพูดว่า “พระเจ้า นี่คืองานประมูลที่เต็มไปด้วยบุคคลในตำนานงานหนึ่งจริงๆ! ฉันกล้าพูดเลยว่าหนังสือพิมพ์อัมสเตอร์ดัมของวันพรุ่งนี้จะต้องขายดีอย่างแน่นอน เรื่องที่น่าสนใจแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมานานแค่ไหนแล้ว?”

เทซึกะ โกดะนั่งลงด้วยใบหน้าปั้นยากและมอบราชาแห่งปลาให้พวกพี่น้องมอร์รี่จัดการต่อ หลังจากที่เขารู้ว่าตัวเองต้องถอนตัวก็โกรธอิสึซาโอะ อาโอยาม่าเป็นอย่างมาก แต่ครั้งนี้เขารู้สึกว่าไม่ง่ายเลยที่จะโกงอีกฝ่าย ถ้ายอมให้เขาชนะราชาแห่งปลาในราคาต่ำ บริษัท ไดนิสึ จำกัดก็จะถูกประเมินว่าล้มละลาย

คนที่เหลืออยู่คือพี่น้องตระกูลมอร์รี่ที่กำลังต่อสู้กับอิสึซาโอะ อาโอยาม่า ด้านอิสึซาโอะ อาโอยาม่าสู้ราคาได้อย่างสมบูรณ์ พี่น้องมอร์รี่เพิ่มเงินครั้งละหนึ่งหมื่นดอลลาร์แคนาดา อิสึซาโอะ อาโอยาม่าจะเพิ่มครั้งละเก้าหมื่นทันทีเพื่อปัดเศษให้เป็นจำนวนเต็ม

ดังนั้นราคาประมูลจากหนึ่งล้านเจ็ดแสนจึงเพิ่มขึ้นเป็นหนึ่งล้านแปดแสน ตามด้วยหนึ่งล้านเก้าแสน และสองล้านในที่สุด คนอื่นๆ ไม่กล้าพูด ทำได้แค่จ้องมองเป็นไทยมุงอยู่อีกด้าน พวกเขากลัวว่าตัวเองจะต้องรับช่วงต่อข้อเสนอที่รับมือยากนี้

ราคาขึ้นไปถึงสองล้านยูโรแล้ว พี่น้องตระกูลมอร์รี่กับเทซึกะ โกดะนั่งไม่ติดที่แล้ว ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปจนน่าเกลียด

บัตเลอร์อธิบายให้ฉินสือโอวฟัง “ถ้ายังเสนอราคากันต่อ ราชาแห่งปลาตัวนี้จะขาดทุน แม้ว่าในเรื่องคุณภาพ ปลาตัวนี้จะดีกว่าราชาแห่งปลาที่ประมูลได้จากตลาดสึกิจิ แต่คุณภาพของเนื้อต่างกันไม่เท่าไร ความต่างของต้นทุนในการโฆษณาก็เยอะมาก”

คุณค่าที่แท้จริงของราชาแห่งปลาไม่ใช่ความอร่อย แต่ปลาตัวนี้ถือเป็นสัญลักษณ์ สัญลักษณ์แห่งความแข็งแกร่งและความทะเยอทะยานของผู้ประมูลในตลาดสึกิจิซึ่งไม่ใช่ที่อัมสเตอร์ดัม

แบบนั้นก็เหมือนกับที่พูดไปก่อนหน้านี้ จุดขายของงานประมูลทั้งสองงานไม่ได้แตกต่างกัน ที่ตลาดสึกิจินอกจากราชาแห่งปลาแล้ว ปลาสายพันธุ์อื่นล้วนประมูลในราคาทั่วไป ราชาแห่งปลาจะขายในราคาที่สูงเป็นพิเศษ ตรงกันข้ามกับตลาดที่อัมสเตอร์ดัม ถ้าให้พูดกันอย่างจริงจังต่อให้ไม่มีราชาแห่งปลา ปลาทั้งหมดต่างก็เป็นปลาที่ดีและขายได้ในราคาที่สูงกว่าท้องตลาด

เทซึกะ โกดะไม่ได้ต่อสู้กับอิสึซาโอะ อาโอยาม่าที่ตลาดสึกิจิ เขาแค่อยากจะชนะราชาแห่งปลาตัวหนึ่งในราคาที่ค่อนข้างต่ำที่อัมสเตอร์ดัม หลังจากนั้นก็ใช้ความแตกต่างของราคากลับไปที่โตเกียวเพื่อทำการโฆษณา

แต่ตอนนี้ความต่างของราคาลดลงเรื่อยๆ กำไรก็น้อยลงเรื่อยๆ เช่นกัน และน่าเสียดายที่การร่วมมือกันของตระกูลมอร์รี่กับเทซึกะ โกดะจะต้องมีปลาตัวนี้เป็นไพ่เอกในการประชาสัมพันธ์ ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็จะโฆษณาไม่ขึ้น

นี่คือสังคมแห่งการโฆษณา หากพวกเขาต้องการโทษใครก็อย่าโทษอิสึซาโอะ อาโอยาม่าที่โหดร้ายเกินไป แต่ต้องโทษตัวเองที่ทำร้ายจิตใจคนอื่นในตอนนั้น

เมื่อราคาถึงสองล้านยูโร อิสึซาโอะ อาโอยาม่ายังคงไม่ยอมแพ้และจ้องไปที่พี่น้องมอร์รี่อย่างดุร้าย พวกเขาเสนอราคาครั้งหนึ่ง ราคาก็จะเพิ่มขึ้นทันที

ชาลส์ทนไม่ไหว หลังจากที่อิสึซาโอะ อาโอยาม่าเสนอราคา ‘สองล้านสองแสน’ เขาก็ทนไม่ได้และตะโกนด่าอีกฝ่าย “ฟัคยู แกมันคนเสียสติ! นี่มันก็แค่ปลา ไม่ใช่ทองคำนะเว้ย! ทางที่ดีที่สุดคือแกลองไปตรวจสุขภาพจิตของแกดู แกมีข้อบกพร่องรู้บ้างไหม? แกต้องไปโรงพยาบาลจิตเวชเพื่อตรวจ…”

ผู้จัดงานประมูลโบกมือครั้งหนึ่งก็มีพนักงานรักษาความปลอดภัยเข้ามาคุมตัวชาลส์ออกไป เขาทำผิดวินัยในการประมูลซ้ำแล้วซ้ำเล่า ครั้งนี้ชาลส์ทำการละเมิดโดยเจตนา จึงไม่ได้รับการผ่อนปรนเป็นเรื่องธรรมดา

บัตเลอร์มองชาลส์ที่ถูกลากออกไปและหัวเราะเยาะออกมาอย่างต่อเนื่อง เขาพูดพึมพำซ้ำไปซ้ำมา “ทำไมถึงเลิกรักษา? ทำไมถึงเลิกรักษา?”

ความกดดันตกมาอยู่ที่ไมเคิลแองเจโล มอร์รี่ เขาทำได้แค่รั้งตัวเองไว้เพื่อเสนอราคาต่อ และราคาก็เพิ่มขึ้นมาถึงสองล้านสองแสนหนึ่งหมื่นยูโร

ไม่น่าแปลกใจที่อิสึซาโอะ อาโอยาม่าจะพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “สองล้านสามแสน!”

ไมเคิลแองเจโลไม่ได้สนใจที่จะเล่นสนุกต่อและพูดแค่ว่า “พวกเราขอเสนอสองล้านห้าแสน!”

นี่เป็นราคาฐานที่เขาไม่สามารถแบกรับไหว ถ้าอิสึซาโอะ อาโอยาม่าเพิ่มราคาขึ้นอีก เขาก็คงจะยอมแพ้การประมูลและปล่อยให้อิสึซาโอะ อาโอยาม่าเอาราชาแห่งปลาสองตัวนี้ไป

ราคาของราชาแห่งปลาสูงเกินไป ยอดรวมของปลาทั้งสองตัวเกือบจะถึงหกล้านดอลลาร์สหรัฐ ปลาสายพันธุ์นี้ไม่ว่าจะขายอย่างไรก็ขาดทุน ไมเคิลแองเจโลเชื่อว่า แค่ค่าเสียหายหกล้านดอลลาร์สหรัฐก็สามารถทำให้อิสึซาโอะ อาโอยาม่าคิดกระโดดตึกฆ่าตัวตายเพื่อชดใช้ได้แล้ว

ผลคือเมื่อเขาเสนอราคานี้ออกไป อิสึซาโอะ อาโอยาม่าก็ไม่ได้พูดอะไรอีก นอกจากหัวเราะเยาะและนั่งลง

ผู้จัดงานประมูลจึงตะโกนด้วยเสียงที่ดังก้องไปทั่วว่า “สินค้าชิ้นที่ 150 ปลาทูน่าครีบน้ำเงิน สุภาพบุรุษท่านนี้เสนอราคาสองล้านห้าแสนยูโร มีผู้ใดต้องการเสนอราคาอีกหรือไม่? ยังมีผู้ใดต้องการเสนอราคาอีกหรือไม่?”

“สองล้านห้าแสนยูโรครั้งที่ 1!”

“สองล้านห้าแสนยูโรครั้งที่ 2!”

“สองล้านห้าแสนยูโรครั้งที่ 3!”

“ปัง! ยินดีกับสุภาพบุรุษท่านนี้ด้วย!”

ผู้คนทั้งหมดที่อยู่ในสถานที่เกิดเหตุต่างลุกขึ้นยืนปรบมือให้เหมือนกับกำลังดูละครดราม่าและยังมีคนตะโกนเสียงดังอีกว่า “เยี่ยม! ยอดเยี่ยมมาก!”

ฉินสือโอวก็ปรบมือและตะโกนว่า ‘ยอดเยี่ยม’ ด้วยเช่นกัน ปลาตัวนี้ขายออกไปในราคานี้ทำให้เขาแปลกใจมากจริงๆ เขาคาดการณ์ไว้ว่าประมูลได้ถึงหนึ่งล้านก็สุดยอดแล้ว ตอนที่ประมูลได้ถึงหนึ่งล้านห้าแสนนั้นเป็นเพราะความเก่งกาจของบัตเลอร์

นึกไม่ถึงว่าผลสุดท้ายคือสองล้านห้าแสนยูโร!

ราคานี้น่ากลัวมาก แต่ตัวเลขไม่ค่อยดีนัก สำหรับคนจีนแล้วนี่เป็นตัวเลขของคนโง่ แต่ใครจะสนกันล่ะถ้าได้เงิน? ฉินสือโอวอยากกลับฟาร์มปลาเพื่อไปเลี้ยงดูปลาทูน่าตัวใหญ่อีกหลาย 10 ตัวและนำมาขายในราคาสองล้านห้าแสน…

การประมูลที่บ้าคลั่งที่ได้รับการยอมรับจากผู้คนบนโลกมีแค่การประมูลราชาแห่งปลาที่ตลาดสึกิจิ เพื่อสิ่งที่เรียกว่าประเพณีกับตำนาน ผู้ประมูลจะเสนอราคาโดยไม่คำนึงถึงความคุ้มค่า ในสถานการณ์ปกติแล้ว ปลาทูน่าแม้ว่าจะมีคุณภาพดีแค่ไหนก็ไม่สามารถขายในราคาแบบนี้ได้

งานประมูลที่อัมสเตอร์ดัมในวันนี้เปิดโอกาสให้ทุกคนได้เห็นกันทั่วแล้วว่ายังมีงานประมูลที่บ้าคลั่งยิ่งกว่าที่ตลาดสึกิจิอีก

ราคาที่ตกลงซื้อขายของปลาจักรพรรดิที่ตลาดสึกิจิสูงมาก นั่นเป็นเพราะราคาเริ่มต้นก็สูงเช่นกัน แต่ราคาครั้งนี้ก็สูงขึ้นไปอีก!

เมื่องานประมูลสิ้นสุดลง ชาลส์ที่ถูกไล่ออกไปก็กลับเข้ามาและเก็บข้าวของด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวกับพี่ชายและเทซึกะ โกดะที่ออกไปด้วยกัน แม้ว่าทั้งสามคนจะชนะปลามากที่สุดและยังได้ปลาที่ดีที่สุดในงานประมูลไป แต่ภายในใจของพวกเขากลับรู้สึกหนักอึ้งและมืดมนจนอยากจะฆ่าคน

ก่อนที่เทซึกะ โกดะจะเดินออกไป ในตอนสุดท้ายเขามองไปที่นิชิมุระ เร็น ตอนที่เขาเดินผ่านไปด้านข้างก็หัวเราะออกมาเบาๆ “ดี ดีมาก นิชิมุระซัง คุณสร้างเรื่องที่น่าอัศจรรย์ขึ้นมาเรื่องหนึ่งแล้ว!”

นิชิมุระ เร็นร้อง ‘ฮะ’ ขึนมาในทันทีและโค้งคำนับ 90 องศาพร้อมกับพูดด้วยความเคารพ “ขอบคุณสำหรับคำชมครับท่านประธานเทซึกะ ขอสรรเสริญท่านประธาน! พวกเราต่างก็ได้รับการสั่งสอนจากท่านประธาน นิชิมุระผู้นี้จะพยายามอย่างเต็มที่อย่างแน่นอนครับ! หวังว่าวันข้างหน้าประธานจะยังให้คำแนะนำมากกว่านี้ครับ!”

ทั้งสองฝ่ายเดินผ่านไปและไม่ได้พบกัน ฉินสือโอวไม่ได้สนใจ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาและเป็นบัตเลอร์ที่คอยจัดการด้วยตัวเอง ถ้าเป็นเขา เทซึกะ โกดะจะไม่น่าสังเวชขนาดนี้แน่นอน

หลังจากงานประมูลสิ้นสุดลง ฉินสือโอวก็กลับไปที่โรงแรม เมื่อตอนพลบค่ำบัตเลอร์รีบมารับเขา เพราะต้องพาเขาไปทานอาหารค่ำและพบปะทำความรู้จักกับคนหลายคน

เมื่อมาถึงโรงแรม ฉินสือโอวเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวและเห็นนิชิมุระ เร็นกับอิสึซาโอะ อาโอยาม่า ทั้งสองคนไม่พูดไม่จาลุกขึ้นโค้งคำนับ 90 องศา!